Εγώ και ο Πιτ Κουτρουμπούσης, στο σπίτι του στην Αθήνα. Είχαμε κάνει τότε μια μεγάλη και ωραία συζήτηση, για τη δράση του στην Ιπτάμενη Παράγκα.
«Ωραία περάσαμε...» μου είπε κι εγώ απάντησα «Ε μα τότε πρέπει να απαθανατίσουμε τη στιγμή...». Σταθήκαμε μπροστά στον μεγάλο καθρέπτη. Σήκωσα τη φωτογραφική μηχανή και πάτησα το κλείστρο... (Φωτογραφία Μ.Νταλούκας, Μάιος του 2008)
Αγαπώ τις φωτογραφίες, γιατί μπορούν και μαρμαρώνουν τις στιγμές, μες στον χρόνο.Πετούν οι στιγμές και τα πάντα αλλάζουν.
Η Αριάδνη, κάποτε, όταν τραγουδούσε η Τζόνι, έσφιξε το χέρι του Γιώργου, στέλνοντας στο άπειρο, την ευχή «...αυτή η στιγμή, να κρατήσει για πάντα!».
Εκείνη η ευχή, ήταν τόσο δυνατή...