Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΡΑΠ ΚΑΙ ΜΠΟΥΖΟΥΚΟΡΑΠ

Φωτο : 12ος Πίθηκος

Το ραπ, ένα από τα στοιχεία του Χιπ-Χοπ, στην αυθεντική του μορφή, ουδεμία σχέση έχει με το ψευδεπίγραφο ραπ, που προβάλλεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (πολλοί τα χαρακτηρίζουν και Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης. Συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό, για μερικά από αυτά). 

Από όλα τα είδη, της σημερινής νεανικής έκφρασης, το ραπ, είναι εκείνο, που περιγράφει με μεγαλύτερη δύναμη, το τι συμβαίνει στην κοινωνία, και το πώς, ένας νέος άνθρωπος, βιώνει την Κρίση στην Ελλάδα.
Η σπουδαία αυτή καλλιτεχνική συμπεριφορά,  φυσικά και δεν υπάρχει (δεν είναι επιθυμητή), στο μπουζουκοραπ, που πλασάρεται από τα Ιδιωτικά κανάλια.

Στα βασικά του αυθεντικού ραπ, είναι:

1-Ο ελληνικός στίχος.
Όλα τα τραγούδια του χιπ-χοπ, είναι σε ελληνικό στίχο. Αυτό, γίνεται, διότι, η ανάγκη για μετάδοση του μηνύματος, η ανάγκη να γίνει κατανοητή η καταγγελία, η οργή απέναντι στην αδικία, δεν αφήνει περιθώρια, να χρησιμοποιηθεί η αγγλική γλώσσα, παρόλο που, το ραπ,  σαν ιδίωμα, δεν είναι εγχώριο.

2-Η έντονη καταγγελία στο ήθος.
Το ραπ, είναι έντονα στρατευμένο. Στρέφεται με μεγάλη οργή, ενάντια στην κοινωνική αδικία, και απεχθάνεται τους πάσης μορφής βολεμένους. Καταγγέλλει. Η καταγγελία, δεν περιορίζεται μόνο, στο πολιτικό επίπεδο, αλλά επεκτείνεται, και στο στυλ ζωής. Κατακρίνει έντονα, το στυλ lifestyle, που προβάλλεται σαν επιτυχημένο, από διάφορες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές.
Η έντονη αυτή μορφή κριτικής, είναι ανύπαρκτη στο  ψευδεπίγραφο χιπ-χοπ, που αρκείται σε ρηχό ερωτικό στίχο. Ερωτικός στίχος, υπάρχει και στο αυθεντικό ραπ, αλλά είναι άλλης ποιότητας.


Ως παραδείγματα αυθεντικού ραπ, παραθέτω επτά τραγούδια.


Ο Ρουφιάνοςτου 12ου Πίθηκου, καταγγέλλει τον κάθε ρουφιάνο, που παρεπιδημεί στον δημοσιογραφικό χώρο, στον τρατό, στην δουλειά, στην κοινωνία,
Το Ογδαπέντε, του Ραψωδού Φιλόλογου, αναπολεί μια ζωή, με λιγότερη τεχνολογία, αλλά με περισσότερο αθωότητα. Κάνει εντύπωση σε αυτό το τραγούδι, η ικανότητα του Ραψωδού, να ραπάρει με τέτοια ταχύτητα.
Οι Γειτονιές (Ζήνων, Θελητικός, Raf, Μικρός Κλέφτης) αποτελεί μια βόλτα στην άγρια, αλλά πραγματική ζωή της πόλης. Τις εικόνες αυτές, σπάνια θα δείτε από την Τηλεόραση. Το Μόνιμα Βροχή  (Lex, Φορτσάτος, Jamal, Πελίνα) είναι το αίσθημα, που βιώνουν, στις γειτονιές της φρίκης. Η αίσθηση μιας μόνιμης βροχής, και η παρέα με τις λέρες που μοιάζει σαν προστατευτική ομπρέλα.  Οι Εικόνες (12ος Πίθηκος και Πελίνα) αναφέρεται στις εικόνες που κατασκευάζουν καθημερινά οι τηλεοράσεις, για την κοινωνική μας αλλοτρίωση. Το Εν Πλω (Dogmother/Neon) είναι ορισμός του Χιπ-Χοπ: Εν Πλω, στη Ροή, στο λεγόμενο Flow, η γλώσσα του σώματος, και η τέχνη να υπονοείς αυτό που άλλος επιμένει να ορίσεις. Εκπληκτικό τραγούδι, μπράβο στην Έλενα! Το Ξέρω πια πόσο διαρκεί (Ταφ Λάθος), είναι ένα παράδειγμα, ότι το Χιπ-χοπ, έχει και ερωτικό τραγούδι. Είναι φυσικό. Και ο αντάρτης έχει στιγμές έρωτα, και αν δεν υπάρχουν αυτές, δεν είναι αντάρτης.

Μπουζουκοράπ.

Αν αναζητήσουμε να βρούμε αυτά τα χαρακτηριστικά, στο τραγούδι που πλασάρεται σαν ραπ, από τις τηλεοράσεις και το εμπόριο, δεν θα τα βρούμε. Το ψευδεπίγραφο χιπ-χοπ, κατά κανόνα είναι κιτς, ή κατασκευή να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας μεγάλης πίστας. Μπουζουκοτράγουδο δηλαδή, μεταμφιεσμένο. Στην κατηγορία αυτή, ανήκει για παράδειγμα, και το Πηδάω στα Κύματα του Stavento,
Ο κύριος, πηδάει λέει τα κύματα. Κανένα πρόβλημα, ό,τι θέλει καθένας, μπορεί να πηδάει. Το πρόβλημα είναι με την αισθητική, που αγγίζει το κιτς. Ο στιχουργός, περιγράφει την εγκατάλειψή του, από την άπιστη, που συνεχίζει όμως να αγαπά, και ευτυχώς που, του έχουν απομείνει από αυτήν, δύο ... κυλόττες! Θαυμάστε στίχο:

έχω ξεμείνει μονάχα με κάνα δυο εσώρουχά σου
γύρισε πίσω να τα βάλεις, δε θα είμαι εδώ
ψέματα λέω, εδώ θα `μαι απλά ίσως κρυφτώ
μοιάζουν με κύματα οι μέρες, μα εγώ τα πηδώ
αρκεί στην πόρτα σου όταν φτάσω άλλονε να μη δω

Ο στίχος, είναι επιπέδου "αμάρτησα για την γκόμενά μου", αλλά ανεβαίνει επίπεδο, στην λάιβ εκτέλεση, όταν ο Stavento παρουσιάζει την Πάολα, για να ...πηδήξουν τα κύματα μαζί. 





Δεν είναι μόνο ο Stavento. Μια σειρά, παρουσιαζόμενων σαν ραπερ, κρατούν το μαντήλι σε Πάολες, Ρέμους, Πανταζήδες και άλλους μπουζουκόβιους, λειτουργώντας έτσι σαν νεροκουβαλητές της σόου μπιζ. Τι δουλειά έχουν αλήθεια, όλοι αυτοί, με το αυθεντικό Χιπ-χοπ;



5 σχόλια:

  1. Προς το παρον η διαπιστωση του Μανωλη οτι το ειδος αυτο εκφραζει και πιθανοτατα θα εκφραζει και στην επομενη δεκαετια τη γενια που ερχεται, δειχνει σωστη.

    Θα ηθελα απλα να συμπληρωσω καποια πραγματα οπως τα εχω καταλαβει μεχρι τωρα κι αν κανω λαθος δεν πειραζει, μπορει καποιος να διορθωσει η να συμπληρωσει το θεμα.

    1) Δεν υπαρχει τιποτε καινουριο στο hip-hop (και στα sub-genres) σαν ιδεα. Εμφανιστηκε ταυτοχρονα με το ροκενρολ με απλα βινυλια και djays που εκαναν το ξακουστο toasting πανω στο ρυθμο και ξαναεμφανιστηκε μετα απο 30 χρονια και συνεχιζει με ολο και περισσοτερη τεχνολογια.

    Οι σχετικες πληροφοριες υπαρχουν εδω:
    https://en.wikipedia.org/wiki/Sound_system_%28Jamaican%29
    https://en.wikipedia.org/wiki/Deejay_%28Jamaican%29

    2) Τα περισσοτερα (να μην πουμε ολα) απο τα παιδια αυτα δεν ειναι μουσικοι. Ειναι το ιδιο με τους καλλιτεχνες που μονταρουν με ετεροκλητα υλικα διαφορα εργα. Ειναι εικαστικοι αλλα οχι ζωγραφοι.

    3) Ειναι δυσκολο να τους κρινεις. Πρεπει να εισαι κοντα τους για να τους καταλαβεις. Δεν ειναι μονο δυσκολο να κρινεις τα στιχακια τους γιατι αυτος ειναι ουσιαστικα ο πυρηνας των οποιων δημιουργιων τους. Εδω μπλεκεις με λογοτεχνικη αξιολογηση και δεν θα βγαλεις ακρη. Ειναι και ολο το πακετο του ηχητικο-απαγγελτικου πονηματος.

    ….Χαμογελαω καθε φορα που παω να βρισω το γειτονακι που ραπαρει 7-8 λεπτα στην ιδια λουπα, καθως σκεφτομαι - μια και υπολογιζω πως με το Μανωλη ειμαστε στην ιδια ηλικια περιπου την απορια που προκαλουσαμε στους γειτονες πρινς 35 χρονια οταν λιωναμε κατι περιεργα δισκακια ( εγω το Unknown Pleasures ). Που να φανταστεις πως ηλθε ο καιρος που γινανε πρωτα σε ολες τις λιστες των ειδικων....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απ' όλους τους ρόκερζ μόνο ο Θοδωρής Σαρτζετάκης aka DJ Sparky συνεχίζει ότα εμφανίζεται η Παόλα.
    Μιλάμε Η ξεφτίλα, κρίμα στα μούτρα τους ΟΛΩΝ όμως, ειδικά του Μέθυσου aka Μιχάλης Σταβέντο που πέρασε κι απο Βαβυλώνα.

    Frapper from Perama

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έπεσε εδώ και καιρό, πρώτος διδάξας όμως και να το λέμε ο Νικολάκης των Goin' through. Αλήθεια, που χάθηκε το παλιόπαιδι αυτό;

      Διαγραφή
    2. Ο Νιβο! Πρώτος στο γαρίφαλοπόλεμο πεσών ράπερ. Ε ρε γέλια! Και μέτριος πολύ στα ράπερ αλλά του βγήκε με το μπουζούκι και σώθηκε κι αυτός.

      Διαγραφή