Στέκομαι στον στίχο της Αδαμαντίνης...
you mean all the world to me
like an old forgotten dream
..και σκέπτομαι, πως εγώ θα το έγραφα, unforgotten dream.
Είναι το Όνειρο της Νιότης μας, που βλέπουμε, κάποτε να ξεθωριάζει, στο ασπρόμαυρο κανάλι της Μνήμης.
Είναι όμως έτσι;
Είναι πράγματι unforgotten, ή μήπως, κάποτε το ξεχνάμε;
Η Αδαμαντίνη εκφράζει την άποψη του αναπόφευκτου: ξεχνιέται.
Μπορεί.
Μπορεί, να ξεχνιούνται όλα εκείνα τα Καλοκαίρια, που νιώθαμε τον κόσμο, ν αλλά ζει στα χέρια μας. Μπορεί, να ξεχνάμε αυτό το πολύτιμο, που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά.
Εκείνα τα χαμόγελα, τα κοφτερά σαν σπαθιά, που έλεγαν «Κοπιάστε ρουφιάνοι!».
Μπορεί.
Όμως, και έτσι, υπάρχει κάτι στο βάθος.
Η νοσταλγία, για εκείνη την εποχή της παντοδύναμης αμεριμνησίας.
Και αν έχουμε ξεχάσει το παλιό όνειρο, μένει η απροσδιόριστη νοσταλγία.
Μια φωνή, που μας καλεί για κάπου.
Ας θυμηθούμε...
Dreams of black and white on a TV screen...
Here we
are... again... alone, together
As we stare
into the light of never
You mean
all the world to me
like and
old forgotten dream
you mean
all the world to me ,can' t you see?
We fade
away on a summer lonely day
We fade
away on a summer lonely day
the sound
of your voice...your touch
have left
me stranded out here alone
the world
is so demanding
You mean
all the world to me
like and
old forgotten dream
you mean
all the world to me ,can' t you see?
We fade
away on a summer lonely day...
dreams of
black and white on a TV screen...
summer
rain... love... lonely day
ΥΓ : Το ερωτικό ποίημα της Αδαμαντίνης, που σε ένα δεύτερο βαθμό γίνεται υπαρξιστικό, περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Subtract των Birthmark
Μια παρουσίαση του συγκροτήματος, μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.
Μια παρουσίαση του συγκροτήματος, μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου