IT ’S NOT ONLY ROCK AND ROLL- Θοδωρής Λαμπρόπουλος

IT ’S NOT ONLY ROCK AND ROLL(Πώς ακούστηκε κάποτε η ροκ μουσική από τους νέους μιας τριτοκοσμικής χώρας)
Συγγραφέας: Θοδωρής Λαμπρόπουλος 
Εκδόσεις Bookstars , Αθήνα 2013



Το βιβλίο του Θοδωρή Λαμπρόπουλου, είναι ένα βιβλίο που προσπαθεί να ορίσει την έννοια της ελευθερίας.Η κεντρική αυτή έννοια, επιχειρείται να σκιαγραφηθεί, μέσα από σειρά συζητήσεων των ηρώων. 
Η δράση, θυμίζει το φιλμ «Easy Rider», αλλά είναι μικρή και προσχηματική, εκείνο που έχει τον κυρίαρχο ρόλο, είναι οι συζητήσεις. 
Τι περιλαμβάνουν αυτές οι συζητήσεις;


Δεκάδες θέματα: Το ελληνικό ροκ, η αμερικανική ψυχεδέλεια, το Woodstock, το Monterey Pop Festival, οι χίπις, το ΚΚΕ, το LSD, το αντάρτικο πόλης, η Ελλάδα υπό ζυγό Μνημονίου, τα ναρκωτικά, το Βυζάντιο, ο Χριστιανισμός, ο Φασισμός, ο Αναρχισμός, η Βία και η Αντι-βία....Τα ίδια αυτά θέματα, είναι που πυροδότησαν κάποτε, στους περισσότερους από εμάς, συζητήσεις ολονύχτιες, συζητήσεις όμως, που –κατά τον στίχο του Παύλου Σιδηρόπουλου- δεν τελείωσαν ποτέ, και ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσουν.

Δεν θα έλεγα ότι έχουμε ακριβώς, ένα μυθιστόρημα.
Θα έλεγα, ότι έχουμε μια ανάλυση εννοιών, σύμφωνα βέβαια με την ιδεολογία του συγγραφέα, που παρουσιάζεται με την επίφαση της μυθοπλασίας. 
Είναι –τουλάχιστον σε εμένα- φανερό, ότι μέσα από τα λόγια των ηρώων του, ο Λαμπρόπουλος, παρουσιάζει αυτά που ο ίδιος πιστεύει. Το βιβλίο, μου δίνει περισσότερο την εντύπωση, ενός ιδιωτικού ημερολόγιου, παρά ενός βιβλίου με διαφορετικούς και αντιμαχόμενους χαρακτήρες. Τελικά, όλοι οι ήρωες, λίγο πολύ, συμφωνούν μεταξύ τους. 
Συνεπώς, δεν έχουμε ένα βιβλίο δράσης διαφορετικών χαρακτήρων, αλλά ένα βιβλίο με όμοιους, ως προς τη σκέψη τους, ήρωες, που εκφράζονται με παρόμοιο τρόπο.
Αυτό, για τη μυθοπλασία, είναι ένα μειονέκτημα, διότι εκεί, απαιτείται η ύπαρξη σύγκρουσης, και οι διαφορετικοί χαρακτήρες να εμφανίζονται έντονα και ξεκάθαρα. 
Για μένα, το βιβλίο του Λαμπρόπουλου, είναι μία ιδεολογία, διατυπωμένη με μυθοπλαστικό τρόπο.
Έχει ενδιαφέρον λοιπόν αυτό το βιβλίο;
Βεβαίως, και κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διαβαστεί από όλους όσοι αναζητούν το νόημα του ροκ ή προβληματίζονται πάνω στην κίνηση της ελευθερίας. 
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσει κανείς με τις θέσεις του συγγραφέα. 
Το ενδιαφέρον δεν είναι πάντα σε αυτό με το οποίο συμφωνείς, αλλά και σε εκείνο με το οποίο διαφωνείς.
Ένας ειδικά ήρωας του βιβλίου, ο Σίλβερ, θα εξοργίσει με τις απόψεις του, αναγνώστες που έχουν σε εκτίμηση το ΚΚΕ. Ο Σίλβερ, εκφράζει έντονα ιδεολογικές θέσεις του Άγι Στίνα. Όμως, δεν θα έπρεπε κάποτε, οι οπαδοί του ΚΚΕ, να διαβάσουν με ψυχραιμία και τέτοιες θέσεις;
Ο ήρωας που γίνεται περισσότερο σε μένα συμπαθής, είναι αυτός που περιγράφεται στο βιβλίο, με το παρατσούκλι Τρότσκι. 
Αυτός, στο βιβλίο, λέει πολλά πρωτότυπα και ωραία. Αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα...

«...Μια άλλη φορά είχε πει: «οι αρχαίοι πίστευαν ότι το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε σε αυτή τη ζωή είναι μια ταφόπλακα, στην οποία να είναι γραμμένο κάτι που να αξίζει να διαβαστεί. Κάτι που να μην είναι τετριμμένο, ή κλισέ και να μην προκαλεί πλήξη. Μερικοί, μάλιστα, δεν πίστευαν ούτε καν σε αυτό». Γέλασε όπως πριν, δείχνοντας ξανά την οδοντοστοιχία του.
-«Εσύ τι θα ήθελες ως επιτύμβιο επίγραμμα;», τον είχα ρωτήσει μεταξύ σοβαρού και αστείου. 
-«Swing heil!», είχε απαντήσει αμέσως σαν να περίμενε την ερώτηση. Μου εξήγησε ότι ήταν μια παράφραση του γνωστού Sieg heil! –ζήτω η νίκη!- με την οποία τα παιδιά του σουίνγκ στη ναζιστική Γερμανία παρωδούσαν το καθεστώς...»

Ποια είναι η ιδεολογία του βιβλίου, δηλαδή του Λαμπρόπουλου; Δεν ξέρω ακριβώς. 
Μοιάζει να απορρίπτει τα πάντα, το ΚΚΕ, τη Δεξιά, και την Αριστερά, ακόμη και τον Αναρχισμό. Υπάρχει μία θέση που φαίνεται να υποστηρίζει, και αυτή είναι η «Επανάσταση Για την Κάβλα της». Όμως, και αυτή η θέση, στο τέλος του βιβλίου, βυθίζεται στην αμείλικτη πραγματικότητα και σε ένα πικρό τέλος.Τελικά, αναρωτιέσαι μήπως τα υπόγεια ερωτήματα που γεννιούνται κατά την ανάγνωση, υπερκαλύπτουν τις φανερές θέσεις. 
Θα συστήσω να διαβάσετε αυτό το βιβλίο.
Και όχι, μην συμφωνήσετε, A priori . 
Προβληματιστείτε, εξοργιστείτε, βρίστε, ή τελικά, αν σας πάει, συμφωνήσετε.
Αλλά διαβάστε το, πρώτα. 

Κάτι τελευταίο θέλω να πω στον Λαμπρόπουλο.
Θεόδωρε, κολυμπάς ψάχνοντας, στο ποτάμι, όπου τα πάντα ρει και ουδέν μένει. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, και κάτι που τώρα σου φαίνεται βρώμικο, μπορεί να είναι χρυσάφι.