«Ωραία περάσαμε...» μου είπε κι εγώ απάντησα «Ε μα τότε πρέπει να απαθανατίσουμε τη στιγμή...». Σταθήκαμε μπροστά στον μεγάλο καθρέπτη. Σήκωσα τη φωτογραφική μηχανή και πάτησα το κλείστρο... (Φωτογραφία Μ.Νταλούκας, Μάιος του 2008)
Αγαπώ τις φωτογραφίες, γιατί μπορούν και μαρμαρώνουν τις στιγμές, μες στον χρόνο.Πετούν οι στιγμές και τα πάντα αλλάζουν.
Η Αριάδνη, κάποτε, όταν τραγουδούσε η Τζόνι, έσφιξε το χέρι του Γιώργου, στέλνοντας στο άπειρο, την ευχή «...αυτή η στιγμή, να κρατήσει για πάντα!».
Εκείνη η ευχή, ήταν τόσο δυνατή...
Η Αριάδνη, κάποτε, όταν τραγουδούσε η Τζόνι, έσφιξε το χέρι του Γιώργου, στέλνοντας στο άπειρο, την ευχή «...αυτή η στιγμή, να κρατήσει για πάντα!».
Εκείνη η ευχή, ήταν τόσο δυνατή...
Θα το πιστέψετε; Εγώ την είδα, είχε φύγει σαν βέλος, και διαπέρασε τη στιγμή, σταματώντας την όμως, μόνο για μια στιγμούλα, μπροστά της. Μια φωνή, ρώτησε ..
-Τι θέλεις;
Η Αριάδνη απάντησε
-Τίποτα άλλο, μόνο αυτό, αλλά το θέλω για πάντα...
Η στιγμή, γέλασε και έφυγε σβούν, πάλι βολίδα, ενώ άφηνε πίσω τα φλογερά λόγια:
-Τι θέλεις;
Η Αριάδνη απάντησε
-Τίποτα άλλο, μόνο αυτό, αλλά το θέλω για πάντα...
Η στιγμή, γέλασε και έφυγε σβούν, πάλι βολίδα, ενώ άφηνε πίσω τα φλογερά λόγια:
«Η πεταλούδα θα ερωτευτεί το λουλούδι που θα μαραθεί και την πεταλούδα θα την καταπιεί, χαψ! η κότα που θα την φάει η πονηρή αλεπού, που θα την φάει το γκρρρρ δυνατό λιοντάρι, που θα πνιγεί στο ρρρρρ ποτάμι, που παφ θα ξεραθεί και θα σβήσει»
Ποτέ η στιγμή δεν μπορεί να πιαστεί, παρά μόνο εικονικά, κάτι είναι κι αυτό, στη φωτογραφία.
Αγαπώ τις φωτογραφίες, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να θυμηθώ ακριβώς το πρόσωπο, τη στιγμή, όταν όλα έχουν αλλάξει.
Φωτογραφίζω από παιδί. Έχω τραβήξει χιλιάδες φωτογραφίες. Χιλιάδες είναι και οι στιγμές, οι καταστάσεις που έχω ζήσει.
Η δίνη του χρόνου τις πήρε, και εγώ χωρίστηκα από αυτές, αφού προσγειώθηκα, στο διαφορετικό μέλλον.
Όμως, θυμάμαι το κάθε κλικ, το τι αισθανόμουν, πού ήμουνα, και την αντίδραση του προσώπου.
Νομίζω ότι με τη φωτογραφία, ψάχνω ένα τρόπο να μελετήσω και μερικές φορές, να θυμηθώ, τον εαυτό μου.
Ποτέ η στιγμή δεν μπορεί να πιαστεί, παρά μόνο εικονικά, κάτι είναι κι αυτό, στη φωτογραφία.
Αγαπώ τις φωτογραφίες, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να θυμηθώ ακριβώς το πρόσωπο, τη στιγμή, όταν όλα έχουν αλλάξει.
Φωτογραφίζω από παιδί. Έχω τραβήξει χιλιάδες φωτογραφίες. Χιλιάδες είναι και οι στιγμές, οι καταστάσεις που έχω ζήσει.
Η δίνη του χρόνου τις πήρε, και εγώ χωρίστηκα από αυτές, αφού προσγειώθηκα, στο διαφορετικό μέλλον.
Όμως, θυμάμαι το κάθε κλικ, το τι αισθανόμουν, πού ήμουνα, και την αντίδραση του προσώπου.
Νομίζω ότι με τη φωτογραφία, ψάχνω ένα τρόπο να μελετήσω και μερικές φορές, να θυμηθώ, τον εαυτό μου.
Πολλές φορές, ζωγραφίζω τη φωτογραφία. Αυτό το κάνω, γιατί θυμάμαι τα χρώματα, και άλλα διάφορα, που υπήρχαν εκεί, τα ένιωθα, αλλά ποτέ δεν αποτυπώνονται σε μία φωτογραφία. Mind Games...Μερικές από αυτές τις φωτογραφίες, που έχω βγάλει κατά καιρούς, θέλω να σας δείξω σήμερα, σαν δείγμα από τη δουλειά μου. Όχι δεν είμαι φωτογράφος, είμαι ένας ταξιδιώτης που έχει πάντα μαζί του μια φωτογραφική μηχανή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου