MANUE MOAN και Vyllies: Οι Ελβετίδες που έγιναν γνωστές στην Ελβετία, μέσω ...Ελλάδας (Συνέντευξη)

Το συγκρότημα The Vyllies, στο εξώφυλλο του διπλού CD
THE VYLLIES 1983-1988 REMASTERED,

που κυκλοφόρησε η εταιρεία mital-U. (Φωτογραφία: Pierre Fantys)

Συνέντευξη στο μπλογκ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ, παραχώρησε η Manue Moan, η τραγουδίστρια του γυναικείου γκοθ συγκροτήματος The Vyllies. 


Η Manue, διευκρινίζει ότι, δεν θα γίνονταν γνωστές στην πατρίδα τους την Ελβετία (και στα άλλα κράτη του εξωτερικού), αν δεν έκαναν την αρχή στην Ελλάδα. Η συνέντευξη, φωτίζει ιδιαίτερα δύο τραγούδια, το Purple Gorilla και το Whispers in The Shadow, που έγραψε η Moan, το 1982, επί ελληνικού εδάφους.

Πριν δώσω την συνέντευξη, θεωρώ απαραίτητο, να δώσω μερικά επεξηγηματικά στοιχεία.

The Vyllies, από το ένθετο του διπλού CD, της mital-U (Φωτογραφία: Alberto Venzago).

Το 1982, οι τρεις Ελβετίδες φοιτήτριες, Ilona Prism, Ursula Nun και Manue Moan, εγκαταλείπουν τις σπουδές τους στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, και αποφασίζουν να ταξιδέψουν, για να ζήσουν την περιπέτεια, και μέσα από αυτή, να εμπνευσθούν, και να γράψουν τραγούδια. Το ταξίδι, αρχίζει από την Ελλάδα, αλλά «σκαλώνει» εδώ, αφού οι τρεις κοπέλες, γνωρίζουν στην πατρίδα μας, τρεις έλληνες, με τους οποίους συνδέονται με πολύ φιλικές σχέσεις. Οι τρεις αυτοί, ήταν ο Βαγγέλης Καζιλιέρης, ο Χάρης Κυρκιλής και ο Φιλώτας Βασκαλής, τα τότε μέλη δηλαδή, του συγκροτήματος Yell O Yell. 

Η γνωριμία αυτή, είναι καθοριστική για τις Ελβετίδες. Αφού, μέσα από αυτή, οδηγούνται στην ελληνική εταιρεία Creep Records, όπου και βγάζουν τον πρώτο τους δίσκο (φωτο αριστερά).
Δεν έχει νόημα να αναζητήσουμε τώρα, το πόσο φιλικές ήταν οι σχέσεις των τριών κοριτσιών με τους Yell O Yell. Αυτό, υπήρξε μια δική τους υπόθεση, για την οποία, η Manue Moan, στην συνέντευξη, αποφεύγει έξυπνα, να απαντήσει. Το καταλαβαίνω. Ο έρωτας, αν υπήρξε, θα είναι μια τρυφερή ανάμνηση, που μπορεί να ανιχνευθεί, στο καλλιτεχνικό έργο.
Θα πω μερικά πράγματα, που αφορούν την ιστορία της Τέχνης.


ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ ΣΤΗΝ NEW WAVE ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. 1982-83.

Ο Φιλώτας Βασκαλής ή Fill Feel ή Phil Scars, ιδρυτής του συγκροτήματος Yell O Yell (Φωτογραφία, ΑΡΧΕΙΟ Μπάμπη Δαλλίδη)

Φαίνεται λοιπόν πως υπήρξε μια εξαιρετικά καλλιτεχνική επικοινωνία, ανάμεσα στις Vyllies, και στον Φιλώτα, αφού το τραγούδι τους, Whispers in The Shadow, μοιάζει να απαντά, στη βασική θέση – Κραυγή, του Φιλώτα.

Ο Φιλώτας Βασκαλής, υπήρξε ένα τραγικό πρόσωπο αλλά και ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης. Η ψυχολογία του, ήταν μια άλλη «αλφαβήτα της κραυγής», που ανήκει οπωσδήποτε στο Κίτρινο Σούρουπο. 

Αν θέλαμε να αποδώσουμε την διάθεσή του, με μία εικόνα, αυτή θα ήταν η αγαπημένη του « Κραυγή», ο πίνακας του Edvard Munch.  Ο Φιλώτας, μάστορας με τις λέξεις, ονόμασε το συγκρότημά του Yell O Yell, που θα μπορούσε να ερμηνευτεί «Κραυγή Ω Κραυγή» ή, με παρήχηση, και «Κίτρινη Κραυγή», που παραπέμπει πάλι στον περίφημο πίνακα. Από πού προερχόταν αυτή η Κραυγή; Τι πράγματι συνέβαινε στην ψυχή του; Αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί, γιατί υπήρξε ένα άλυτο αίνιγμα. Όμως, το ψευδώνυμο που διάλεξε Fill Feel (υπήρχαν και παραλλαγές), εξηγιόταν με τον στίχο του «Feel the Scars and Fill the Gaps (Νιώσε τις Ουλές και Γέμισε τα Κενά)», στο τραγούδι Fun-Flag. Ουλές από τραύματα και μεγάλα κενά, αυτά τον χαρακτήριζαν και επεξηγούσαν, το όνομά του. Σε όλα αυτά, απαντούσε με την «Κραυγή». Ο ίδιος στο τραγούδι Froggy, έλεγε:

I wanna hear a desperate moonlight
screaming over that cheating noise
(Θέλω ν ακούσω το απελπισμένο φεγγαρόφωτο
να κραυγάζει πάνω από αυτό τον θόρυβο της απάτης)

και βασικό του πιστεύω ήταν:

Don’t whisper anymore.

Grab it all, in a Yell

(Όχι πια ψίθυροι

Απάντησε σε όλα, με μια Κραυγή)

Φωτο: Η Manue Moan

Οι Vyllies, έρχονται με διαφορετική ψυχολογία και τοποθέτηση. Σε αυτές, δεν υπάρχει «Κραυγή», υπάρχουν οι «Ψίθυροι». Το τραγούδι Whispers in the Shadow (Μουσική: Manue Moan, Στίχοι: Ursula Nun), είναι το χαρακτηριστικότερο δείγμα, αυτής της διάθεσης. Η Moan,, διευκρινίζει στην συνέντευξη, ότι αυτό είναι ένα ερωτικό τραγούδι. Ότι ο έρωτας έχει μια καταπληκτική δύναμη: Μπορεί να ζωντανέψει αγάλματα- κι αυτό φαίνεται στο υπέροχο βιντεοκλίπ που έκαναν τότε. Αλλά, ο φόβος, ή η εξαπάτηση, το «βάσανο», είναι αυτός που μαρμαρώνει τον ζωντανό άνθρωπο, και τον κάνει άγαλμα, πάλι. Αυτό είναι το «μυστικό» του τραγουδιού, κι αυτό το μυστικό, δεν μπορεί να ειπωθεί με Κραυγή, λέγεται με ψιθύρους.

Το εκπληκτικό βιντεοκλίπ Whispers in the Shadow, των Vyllies.

Whispers in the Shadow : Οι στίχοι της Ursula Nun.

Επεκτείνοντας, και συγκρίνοντας τους δύο καλλιτέχνες, μπορεί να δει κανείς, ότι υπάρχουν δύο αντιδιαμετρικές αντιλήψεις. Η αντίληψη της Κραυγής, σαν στάση απέναντι στον έρωτα και στη ζωή, και η αντίληψη του Ψιθύρου.
Από αυτές τις δύο στάσεις, ποια είναι η προτιμότερη; Το θέμα δεν μπαίνει έτσι. Γιατί, εδώ δεν έχουμε σύγκριση με την έννοια, του ποιος είναι καλύτερος ή ποιος έχει δίκιο. Εδώ, έχουμε μια συνομιλία καλλιτεχνών, που έγινε τότε, σε εκείνη την μαγική περίοδο 1982-83. Το σύνολο της συνομιλίας πρέπει να δούμε, αλλά και να θαυμάσουμε την Τέχνη τους να περιγράφουν, ο καθένας από την πλευρά του, τον αδιέξοδο έρωτα.

Σας δίνω τώρα και την συνέντευξη με την Manue Moan:

-Πες μου την ιστορία, τι συνέβη τότε, πώς ήρθατε στην Ελλάδα;

-Ήμασταν και οι τρεις, φοιτήτριες στο University of Lausanne. Αλλά, τότε αποφασίσαμε να κάνουμε γκρουπ και να ασχοληθούμε αποκλειστικά με την μουσική. Κάναμε κάποιες εμφανίσεις εκεί και μετά είπαμε να ταξιδέψουμε. Στην Ελλάδα, ήρθαμε το 1982, και γνωρίσαμε τους Yell O Yell.

-Υπήρξε έρωτας;

-Γίναμε φίλοι, ανταλλάξαμε ιδέες για την μουσική και την ποίηση.

-Έχω ακούσει για Love story...

-Τα παιδιά, ήταν τότε  κάτι το εξαιρετικό, αλλά κι αυτοί πείστηκαν ότι κι εμείς, ήμασταν εξαιρετικές επίσης. Τον Δεκέμβριο του 1983, οι Yell O Yell, ηχογραφούσαν τον δίσκο τους. Μας πρόσφεραν τότε την μοναδική ευκαιρία, να ηχογραφήσουμε, στο ίδιο εκείνο στούντιο, τα δικά μας τραγούδια. Μέσα σε έξι μόνο ώρες, και με ένα 3-octave Casio, ηχογραφήσαμε πέντε τραγούδια: Purple Gorilla, Rare, Babylon, Whispers in the Shadow και το  Madness. Ο Μπάμπης Δαλίδης, κυκλοφόρησε αυτά τα πέντε πειραματικά τραγούδια, σε ένα μίνι LP. Λίγες κόπιες από αυτό το μίνι LP, πήγαν και στο εξωτερικό, στην δική μας πατρίδα. Ήταν αρκετές όμως, για να μας «ανακαλύψουν» έτσι, στην Ελβετία. Άρχισαν να μας παίζουν τα ραδιόφωνα.

-Μίλησέ μου για το τραγούδι Whispers in the Shadow

-Έγραψα εγώ τη μουσική σε στίχους Ursula Nun. Μιλά για έναν αδιέξοδο έρωτα. Από την δύναμη του έρωτα, τα πέτρινα αγάλματα, ζωντανεύουν. Από το «βάσανο» όμως, οι εραστές, πετρώνουν πάλι. Το κεντρικό πρόσωπο του τραγουδιού όπως φαίνεται και στο βίντεο, συναντά τις Vyllies, που είναι πνεύματα της Νύχτας, που είναι απατημένες κι αυτές, από την Αγάπη. Και ναι, εγώ είμαι η τραγουδίστρια στο βίντεο.

- Ένα άλλο τραγούδι που τότε έκανε εντύπωση, ήταν το

Purple Gorilla...

-Το έγραψα το 1982, ύστερα από ένα personal lucid dream. Το μήνυμα του τραγουδιού, είναι: η ανθρωπότητα δημιουργεί τέρατα. Αναφέρεται επίσης στη νουβέλα της Mary Shelley, το Frankenstein.

Purple Gorilla-The Vyllies, 1983. Από την ηχογράφηση στην Αθήνα.

Οι Vyllies, έγυγαν από την Ελλάδα, το 1984. Συνέχισαν να γράφουν τραγούδια και έκαναν σημαντική την παρουσία τους, στην γκοθ σκηνή, του εξωτερικού. Πριν λίγο καιρό, από τη εταιρεία mital-U, κυκλοφόρησαν όλα τα τραγούδια των Vyllies, σε ένα διπλό CD: THE VYLLIES 1983-1988 REMASTERED.
Σε αυτό, βέβαια, περιέχονται και οι πρώτες ηχογραφήσεις στην Αθήνα.
Στην Ελλάδα, οι ηχογραφήσεις των Vyllies στην Αθήνα, κυκλοφόρησαν και από την αξιόλογη εταιρεία Geheimnis Records.