ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΠΥΡΟΥ : Acapella Solo Loop. Ανησυχίες ενός ήρεμου μυαλού (Συνέντευξη)

Το εξώφυλλο του χειροποίητου cd του Σπύρου.

Ο κύπριος Δημήτρης Σπύρου, είναι μουσικός, ποιητής, ηθοποιός  και ζωγράφος.

Δεν χρησιμοποιεί μουσικά όργανα.

Χρησιμοποιεί αποκλειστικά τη φωνή και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Η ποίησή του είναι εξαιρετική με στοιχεία υπερλεξισμού, λέξεις δηλαδή που δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο, οι  οποίες όμως αναλόγως με την διάθεση του ακροατή, παίρνουν  το νόημά τους.

Ένα δείγμα του έργου του στο βίντεο...

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

-Παρατηρώ ότι δημιουργείς πρώτα ένα θέμα που κάνεις λούπα και πάνω σε αυτή τη λούπα χτίζεις σιγά σιγά το τραγούδι. Αυτή δεν είναι και η τεχνική που χρησιμοποιεί το χιπ-χοπ; Μόνο που οι ραπάδες «κλέβουν» τη λούπα από ένα γνωστό κομμάτι και συνεχίζουν. Αν είναι έτσι κι εσύ ένα είδος ραπ κάνεις ή το ορίζεις αλλιώς;

-Βασικά η λούπα έχει να κάνει με την επανάληψη ενός μοτίβου, κάτι που υπάρχει στη μουσική γενικά ως τεχνική και συναντιέται στο χιπ χοπ , στην αφρικάνικη μουσική(πρόγονος του χιπ χοπ), την αραβική, στην κλασική, μέταλ, σε τελετουργικές μουσικές και πάει λέγοντας. Η διαφορές μεταξύ τους είναι στη διάρκεια της λούπας και κατά πόσο το μοτίβο αλλάζει (π.χ κουπλέ /ρεφραίν). Δεν θα όριζα αυτό που κάνω ως χιπ χοπ ούτε σαν κάτι άλλο, αν θα έπρεπε να το ορίσω όμως θα έλεγα ότι είναι απλά «αυτό που είναι».Ένα μείγμα από ακούσματα και μια προσπάθεια για προσωπική έκφραση και αντίληψη.

-Σε είδα στο βίντεο που λες στην αρχή τη λούπα και μετά την «παίρνει» το κομπιούτερ- πώς γίνεται αυτό ακριβώς μπορείς να μου το εξηγήσεις;

-Το κομπιούτερ που λες είναι ένα πετάλι που λέγεται λουπαδόρος(loop station) που σου δίνει την δυνατότητα να “λουπάρεις ζωντανά δηλ. να ηχογραφήσεις ένα μοτίβο(όσα μέτρα θέλεις) και να λουπαριστεί. Στη συνέχεια μπορείς να κτίσεις το τραγούδι. Αυτό δίνει την δυνατότητα να είσαι ο ίδιος η μπάντα. Ο λουπαδόρος είναι μόνο το εργαλείο όμως .

-Ποια νομίζεις ότι είναι η διαφορά σου με καλλιτέχνες σαν τον Bobby McFerrin;

-Είναι πολύ καλός. Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω, μια βασική διάφορα θα έλεγα είναι ότι σίγουρα έχει πιο πολύ κοινό από εμένα

-Κομμάτια σαν το «Περιπέτειες του Χούνκον Κέντε», ορίζονται σαν scat singing ή κάνω λάθος; Βέβαια εδώ συναντάμε επιβίωση υπερλεξισμού που μας πάει στους πρώτους ντανταιστές. Ποια είναι η δική σου άποψη, εννοώ δηλαδή ποια είναι η ερμηνεία στη χρήση των «ασήμαντων λέξεων» ;

-Στις περιπέτειες του Χούνκον Κέντε ,τα λόγια έχουν κάποιο νόημα, είναι η αφήγηση μιας ιστορίας (περιπέτειας) ενός ήρωα (Χούνκον Κέντε) σε μία διάλεκτο άγνωστη και στον αφηγητή αλλά και στον ακροατή. Ο αφηγητής ξέρει την ιστορία ο ακροατής πλάθει την δική του. Κάτι σαν παιδική γλώσσα. Πόσα τραγούδια άκουσες σε άγνωστες σου γλώσσες αλλά ήξερες ακριβώς τι έλεγαν οι στίχοι; Αν υπάρχει σωστή πρόθεση από τον αφηγητή τότε το νόημα των «ασήμαντων» λέξεων εύκολα πλάθεται, αν και δεν υπάρχουν ασήμαντες λέξεις , υπάρχουν ασήμαντα νοήματα. Πίσω από τις λέξεις υπάρχει πάντα μια μουσικότητα με την οποία ορίζουμε ή και υπερτονίζουμε το νόημα που θέλουμε να δώσουμε, το θέμα είναι κατά πόσον ο δέκτης είναι «ανοικτός». Αν η πρόθεση είναι καθαρή τότε πιστεύω μπορεί να επιτευχθεί κάποια μορφή επικοινωνίας σε μια άγνωστη γλώσσα . Μουσική και επικοινωνία σε μια πιο πρωτόγονη μορφή

-Πες μου ότι άλλο θέλεις εσύ που θα με βοηθήσει να καταλάβω καλύτερα τη δουλειά σου.

-acapella solo loop αρχικά ήταν(και είναι) μια έρευνα που έκανα πάνω στην φωνή και σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης ως παράγωγα ήχου. Ξεκίνησα να πειραματίζομαι πάνω σε αυτούς τους ήχους σε θεατρικές παραστάσεις που ανεβάζαμε σε ένα υπόγειο που διαχειριζόμασταν στην Λεμεσό μαζί με ένα φίλο, πριν από κάποια χρόνια. Την ίδια περίοδο είχε διαλύσει και η μπάντα που διατηρούσα για καμιά δεκαριά χρόνια (τους intibah με τους οποίους κυκλοφορήσαμε 3 δισκάκια που τα δίναμε με ελεύθερη εισφορά) και έτσι ξεκίνησα να αναρωτιέμαι κατά πόσο μπορώ να συνεχίσω να παίζω μουσική μόνος μου και πιο σημαντικό απ όλα αν θα μπορώ να το παρουσιάζω ζωντανά. Ανακάλυψα το λουπαδόρο και έτσι ξεκίνησα να δουλεύω την αρχική ιδέα της έρευνας πάνω στη φωνή ως αυτόνομο όργανο. Όπως σου είπα ο λουπαδόρος είναι απλά το εργαλείο. Η όλη ιδέα είναι η προσέγγιση της μουσικής σε μια πρωτόγονη μορφή(με τη χρήση της τεχνολογίας φυσικά) και η παρουσίαση του αποτελέσματος να γίνεται με ένα πιο «θεατρικό» τρόπο,(μουσικός μονόλογος). Οι επιρροές μου έχουν να κάνουν πιο πολύ με τα βιώματα μου παρά με τα μουσικά ιδιώματα, προσπαθώ να μην κατατάσσω την μουσική σε είδη (αν και δύσκολα αποφεύγεται) αλλά την αντιμετωπίζω ως ένα σύνολο συναισθημάτων, έτσι θα έλεγα ότι οι επηρεασμοί μου έρχονται από το αίσθημα που μου αφήνει η ανάμνηση ενός τραγουδίου παρά η τεχνική του.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ στο https://www.facebook.com/acapella.sololoop