ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΑΜΙΡΑ (Για τον Νικόλα Άσιμο) - Ένα Ταξίδι στο Χρόνο

Ένα απόσπασμα από ταξίδι στο χρόνο που έκανα δια αλληλογραφίας με την μαγευτική Αμίρα. Η Αμίρα, κάποτε, υπήρξε η περίφημη Ρίτσα, αναρχική της Πλατείας Εξαρχείων και κοπέλα του Νικόλα Άσιμου. Τώρα, είναι μία σανιάσι του Όσσο (η φωτογραφία που παραθέτω, την δείχνει όπως είναι τώρα). Το ταξίδι με την Αμίρα, αποκαλύπτει σημαντικότατα στοιχεία για την κουλτούρα του ΚΡΟΚ. Εκτός, από αυτό, ήταν από τα ομορφότερα «ταξίδια στο χρόνο», που έκανα στην μέχρι τώρα ζωή μου....

8 Ιουλίου 2012

Ρίτσα θέλω να γράψω κάτι για τους ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ στίχους σου. Αν θέλεις, στείλε μου έναν αριθμό τηλεφώνου για να λύσω μερικές απορίες μου.

9 Ιουλίου 2012

Πολυ ευγενικο Μανωλη! Γραψε μου τις αποριες σου και θα σου απαντησω σε ο,τι θελεις. Δεν εχω αντιρρηση να σου δωσω το τηλεφωνο, αλλα ειμαι λιγο υπ' ατμον μεταξυ Θεσσαλονικης και ενος χωριου προς τη Χαλκιδικη και δεν ξερω σε τι φαση θα με πετυχεις, αν θα μπορω να σου μιλησω. Σε χαιρετω με ειλικρινεις ευχαριστιες και θα ηθελα πολυ να σε γνωρισω! Ευχες και φως για τη ζωη σου!

9 Ιουλίου 2012

Θα προτιμούσα να μιλούσαμε δια ζώσης, αλλά αφού αυτό δεν γίνεται ας χρησιμοποιήσουμε τον γραπτό λόγο. Λοιπόν, όπως καταλαβαίνεις αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να αλληλογραφήσουμε μερικές φορές. Για αρχή, γράψε μου ένα πολύ μικρό βιογραφικό σου, σε τίτλους δηλαδή, τα βασικά κεφάλαια της ζωής σου. Σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ που θα μπεις στην χρονομηχανή μαζί μου.

10 Ιουλίου 2012

Δεν εχω προσαρμοστει ποτε στις τυπικοτητες, δεν ξερω να γραφω ενα βιογραφικο. Κατι τετοιο ισως; Κρητικια απο τη Θεσσαλονικη που τελειωσε το Λυκειο Χολαργου! Μετα απο πολυ ροκ εντ ρολ στο Αμστερνταμ εγκαταλειπει το τμημα σκηνοθετων της σχολης Σταυρακου και εχει μια μοιραια συναντηση με τη σκηνοθετιδα Ρουλα Πατερακη της οποιας τη σχολη Δραματικης Τεχνης τελειωνει το 1984. Ηθoποιος για λιγα χρονια, "Bordelo"- Κουνδουρος, "Νοκ Αουτ"- Τασιος, αν και πετσοκομενη στο μονταζ, οντισιον, τρεχα γυρευε ρολους μεχρι το 1997, τελευταια παρασταση στο ΚΘΒΕ, "Μηλον της Μηλου" απο Ανδρεα Στάικο. Θεατρο τελος. Επειτα γιογκα, εναλλακτικες θεραπειες, διαλογισμος, 5 χρονια στη Σαντορινη, δασκαλα θεατρικης αγωγης στα ολοημερα Θηρας και επιστροφη στη Θεσσαλονικη. Δασκαλα Ρέικι, ενεργειακες θεραπειες, ανεργια, ακροατρια σε μεταπτυχιακο θρησκειολογιας στη Θεολογικη, η αναζητηση δεν τελειωνει, ολο αρχιζει απο την αρχη.

Στιχοι: Πάντα εγραφα σουρεαλιστικα ποιηματα που ξεχνουσα, πεταγα, εσκιζα. Το πρωτο τραγουδι μου, ηταν ενας αποχαιρετισμος στον Νικολα Ασιμο με τον οποιο εζησα δυο χρονια (1979-81) και που αυτοκτονησε ενω εγώ, ήμουν ταξιδι στην Αιγυπτο τον Μαρτιο του 1988. Στη διαρκεια του ταξιδιου ειχα ονειρα και διαισθησεις που με προειδοποιουσαν για κατι οδυνηρο. Το τραγουδι αρχιζε ως εξης:

"Απομακρος σαν φαραω που περιμενει μαντειες να του στειλουν τα φασματα του ηλιου φιλας τα ματια μου με ξεραμενα χειλη και μ' αποχαιρετας στο αεροδρομιο του Καίρου.

Χαν Ελ Χαλιλ δακρυα και χρωματα Χαν Ελ Χαλιλ τελος του ονειρου Χαν Ελ Χαλιλ χυμενα αρωματα στη μοναξια μου σταζουν του Καίρου."

Το τραγουδι παρεμεινε για εγκριση στη δισκογραφικη εταρεια επι ενα χρονο κι επειτα μαθαμε οτι ενα παρομοιο γινοταν λαικό σουξε. Πνευματικα δικαιωματα δεν υπηρχαν, ποιος νοιαζοταν για δευτερευοντα ζητηματα...

10 Ιουλίου 2012

ΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ "ΑΣΙΜΟΣ". 1- Μπορείς να μου περιγράψεις το πως γνωρίζεσαι με τον Νικόλα; Ακόμα, μένεις όλο εκείνο το διάστημα στο υπόγειο της Αραχώβης; 2- Στη διάρκεια 1979-81, έγραψες ποιήματα; Υπάρχουν; Αν ναι, στείλε μου δείγμα 3- Στο ΣΥΜΒΑΝ ΚΡΟΚ (Σούσουρο, Πλάκα, 11 Δεκ 1979) ήσουν; 4- Το ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΑΠΑΚΙ είναι γραμμένο για σένα; 5- Ο Άσιμος έχει γράψει ότι ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΚΟΛΟΦΩΤΙΑΣ είναι αφιερωμένο σε σένα... Το τραγούδι όμως, μοιάζει απαξιωτικό ως προς το περιγραφόμενο πρόσωπο. Γιατί; Να συμπεράνω ότι η σχέση σας είχε προβλήματα; 6- Ένας άλλος ποιητής εκείνης της παρέας (της ομάδας ΚΡΟΚ) ήταν και ο Δαβίδ, που σύντομα αυτοκτόνησε. Έχεις κρατήσει μήπως ποιήματα του ; Γνωρίζεις για ποιο λόγο αυτοκτόνησε; 7- Για ποιο λόγο τελειώνει η σχέση με τον Άσιμο;

Νομίζω ότι αυτό το ταξίδι στο χρόνο, έχει πολύ ενδιαφέρον. Φιλιά Μανώλης

10 Ιουλίου 2012

Σου στελνω ενα αποσπασμα απο το "Αναζητωντας Κροικανθρωπους" που ο Νικολας μου απευθυνεται. Το κειμενο του γραφτηκε διπλα μου. Για να απαντησω σε ολα αυτα που με ρωτας θα χρειαστει να γραψω δικο μου βιβλιο. Η σχεση μας ηταν αυτη που περιγραφουν σαν "το αλλο σου μισο", αλλα ποιος ειπε οτι μια τετοια σχεση ειναι συμβατικα ευτυχισμενη; Εγραφα πολλα ποιηματα τοτε. Τα εχω πεταξει η τα ξεχνουσα εδω κι εκει η τα εσκιζα. Δεν εμενα ολο το διαστημα στο υπογειο, ημουν αστατη και πηγαινοερχομουν οποτε ηθελα. Στο Σουσουρο ημουν φυσικα. Το παπακι εχει γραφτει για μενα. Το επος της Κολοφωτιας το ιδιο. Τον απατουσα γιατι οι αναρχικοι ηταν ελευθεροι στον ερωτα και γιατι ημουν 19 χρονων. Ο Νικολας ομως ηταν εντελει πιο συντηρητικος και αντεδρασε βιαια. Το ποιημα του Δαυιδ πρεπει να το εχει κρατησει ο Ζυγομαλας. Εφυγα και αφησα τον Νικολα γιατι δεν αντεχα αυτον τον τροπο ζωης και γιατι οι ακροτητες μας, τα πειραματα με τον ψυχισμο, την αγαπη, τη δημιουργια και την υπαρξη μας τρελλαιναν!! Θα σου γραψω περισσοτερα καποια αλλη στιγμη, ας πουμε πως γραφτηκαν αυτα τα δυο τραγουδια. Κανει αφορητη ζεστη και ειμαι ετοιμη να παω παλι στο χωριο. Εκει το ιντερνετ που εχω δεν ειναι καλο, αλλα υπομονη. Οτι ποιηματα εγραψα μεχρι το 1997 τα εχω πεταξει, ισως να βρω καπου κανα δυο, σε παλια ημερολογια. Δεν ξερω γιατι αυτοκτονησε. Ειχε ξεφυγει πολυ βεβαια και τα τελευταια χρονια δεν πηγαινα να τον δω. Οταν εφυγα βρεθηκε στο ψυχιατρειο και τοτε η Γωγου ζητησε να με γνωρισει και με εστειλε με δικα της εξοδα απο τη Θεσσαλονικη στην Αθηνα να τον δω, γιατι ειχε κυκλοφορησει οτι εγω ημουν η υπευθυνη. Ομως μολις με ειδε αντεδρασε σαν μανιασμενος. Δεν ηταν ο ανθρωπος που θα αυτοκτονουσε, ειχε μεγαλη δυναμη και αντοχη. Μπορει πραγματι να ειχε ψυχωση η ο,τι αλλη ταμπελα βαλεις στη σχιζοφρενοβλαβιωση, αλλα ηταν και δασκαλος με την πνευματικη εννοια. Ηταν για μενα...

 "...Αν είσαι η ροή που τρέχει ή το σταμάτημα του ήχου χτύπα. Αλλοιώς μην ενοχλήσεις. Μη διαταράξεις τη θεία αταραξία του θνητού όντος που εμμένει.

Εσύ το παραβίασες κι αυτό το ίδιο εύκολα. Είπες. πως γράφτηκε για σένα. Ίσως. μπορεί. Αλλά εσύ δεν είσαι σύ. Βέβαια σε θαυμάζω που μπορείς και επεμβαίνεις.

Όπως τότε που πέταξες τη πίστη του Ηλία στον υπόνομο. Αλλά εσύ δεν είσαι σύ. Δεν ξέρω αν θα δεχόσουν επεμβάσεις πάνω σου. ----- Νόμιζα πως μ’ έπιασε ότι χειρότερο απεχθάνομαι. Ζήλια και κτητικότητα. Αλλά δεν ήταν αυτό. Ήθελα απλά να πειστώ πως μπορείς να ξεπεράσεις τα όριά σου. Έγινα απαίσιος, απαίσιος, πιο απαίσιος απ’ ότι ήσουν κάποτε εσύ. Ήθελα να σε κάνω να ξεκολλήσεις. Ή, να με σιχαθείς και να τελειώνει. Αυτό το σπίτι με πειράζει. κι ότι περιέχει. Πρέπει να σούριξα πολύ-πολύ ξύλο κι άντεξες. Πρέπει να ήμουνα αισχρός, αισχρός κι άντεξες. Πρέπει να ήμουνα αδύναμος, αδύναμος και με δέχτηκες. Πρέπει να είχα αποκοπεί κι ακολούθησες. Βρήκα τη δύναμη να δώσω τέλος και μου μίλησες. Πως. δεν υπάρχει τέλος. Τέλος κι Αρχή τ’ αυτό. Τώρα ξέρω πως είσαι ο πιο φανταστικός άνθρωπος. Έχεις τεράστια δύναμη. Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Δε σε φοβάμαι μη κυλήσεις. Αφού μπόρεσες να ταπεινωθείς. Αφού μπόρεσες να κυλιστείς. Αφού χτύπησες και σύ στο μαχαίρι. Δε με πειράζει πια το σπίτι. Ούτε το περιβάλλον σου. Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Κι ό,τι ξέρεις είναι ιδιαίτερο. Είναι δικό σου. Δε σε φοβάμαι πια. Αυτή τη νύχτα μ’ έχεις ξεπεράσει. Δεν έχει σημασία που σ’ αγαπάω. Δεν έχει σημασία που σου δόθηκα πρώτος εγώ. Δεν έχει σημασία που δε μπορώ να πάω μ’ άλλη γυναίκα πια. Δεν έχει σημασία τίποτα. Με βοήθησες πολύ χωρίς να το ξέρεις. Και δεν τόξερα και ‘γω. Απελευθέρωσα όλα μου τα ζωικά ένστικτα και ήσουνα δίπλα απλή. Είναι φανταστικό. Αυτό σίγουρα δεν τόχω ξαναζήσει. Ή αν το έζησα δεν το θυμάμαι. Κι ήσουνα δίπλα. Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Τώρα ξέρω πως δεν ήταν ζήλεια. Ήταν απαραίτητο να γίνει. Ήθελα να πειστώ. Χαίρομαι που είσαι έτσι. Χαίρομαι που δεν έπεσα έξω. Ξαναβρίσκω τις δυνάμεις μου. Σ’ ευχαριστώ. Νοιώθω σα να έχω συνδέσει τη μοίρα μου μαζί σου. Εσύ έχεις το Πίττ σου. Νοιώθω σαν κάτι να ξεκουνάει. Σα να αρχίζει κάτι που άρχισε από καιρό. Και δε το κατάλαβα. Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Σου έχω εμπιστοσύνη. Αυτά".

"Αναζητωντας Κροκανθρωπους"

Το "Πιττ" μου που εχω ηταν ενα αστειο του Νικολα για εναν ηχο που εκανε η λιγο στρουμπουλη μου μυτη οταν την πιεζες στην ακρη. Καμμια αλλη δεν ειχε Πιττ... Χαχαχαα!!! Και σκεφτομαι οτι οι ανθρωποι διαβαζουν και δεν καταλαβαινουν τι ειναι αυτα, τα παιρνουν σαν κατι αλλο η σαν κατι τρελλο, ποιος ξερει! Η "πιστη του Ηλια" (Ηλιας Πολιτης) που πεταξα στον υπονομο ηταν ενα μενταγιον του Μαχαρατζι. Ημασταν και οι τρεις μαζι μεθυσμενοι. Ο Νικολας ζηλεψε τον Ηλια και με χτυπησε. Αυτο στη συνεχεια εγινε ενα υπαρξιακο δραμα, αλλα και μια μεγαλη δοκιμασια αγαπης. Ο βαλτος που βρισκομασταν εδωσε τους λωτους του, γιατι ο λωτος το συμβολο της φωτισης φυεται στη λασπη! Δοκιμαζομασταν στο σκοταδι, αλλα αναπνεαμε στο φως!

Όσα έγραφα τότε, τα εσκιζα και δε μ' ενοιαζε. Για μενα ηταν μερος της ζωης, οχι κατι ξεχωριστο που χρειαζεται βιτρινα. Δεν ειχα πονηρευτει με την εννοια ειμαι ποιητρια, ειμαι κατι. Δεν ειχε σημασια! Ο Νικολας καταφεροταν εναντιον των γυναικων, οτι ειμαστε κοτες κλπ. Μεχρι που βρηκε ενα κειμενο που ειχα κρυψει στο ντουλαπι. Ειχα φυγει τοτε παλι και εψαχνε να με βρει. Ειχε βρει το Ποιημα και ηταν "σα να μη τοχα γραψει εγω"!!

"Νάχεις τη δύναμη και τη σοφία του Μαλάκα αυτό είναι το παν. Θα είμαι το ουδέτερο. Αλλά εσύ δεν τόπιασες κι έγραψες από κάτω ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΛΑΚΑ !"

Χαχαχαα!! Οτι γιναταν γυρω το περνουσε σ' αυτα που εγραφε. Μια μερα διαβασα στο χειργραφο του κατι σαν "Εχω τη σοφια του Μαλακα". Εγραψα απο κατω "Μπραβο Μαλακα!'. Απο τοτε εκρυβε το κειμενο. Το διαβασα μολις το 2004!!! Καταλαβα τι μου ελεγε στο "Παπακι" πολυ αργα. Περιληπτικα για το "Παπακι" : Οταν ηταν η κορη του η Νιουνιου-Λιλιαν εκει την κρατουσα εγω και την λατρευα. Μια μερα παιζοντας παραμιλουσε και ελεγε δικα της παιδικα τραγουδια και φρασεις. Κατεφραψα καποια απο αυτα γιατι μου φανηκε οτι υπηρχε ποιητικο ενδιαφερον!! Κατι σαν " Αχ κουνελακι μην πετας, αχ παπακι μη φευγεις, μην κανεις οτι εκανα κι εγω..! Παπακι, κουνελακι μην πετας!" Ηταν χιουμορ φυσικα, αλλα οταν το ειπα στον Νικολα ισχυριστηκε οτι εχω τρελλαθει, οτι αυτα που κανω ειναι... διαφορα... Ημασταν στο υπογειο και το παραθυρο ηταν ανοιχτο. Εκεινη την ωρα περασε καποιος που ηξερα, εσκυψε στο ανοιγμα μας ειπε "γεια' και εφυγε. Ο Νικολας ειπε, "αυτος ηρθε για σενα". Σα να αλλαξε ρυθμο ο χρονος επιασε την κιθερα και σταματησε να μας μιλαει, να με κοιταει και αρχισε να παιζει το παπακι ετσι οπως το ακους, χωρις δοκιμες, χωρις αλλαγες. "Τι εννοεις οτι περναω και δεν σου ξαναμιλαω; αλλος περασε, τι επαθες; Δεν εχω τιποτα μ' αυτον! Τι σου εκανα;". Κοινοτυπες κοριτσιστικες χαζομαρες ελεγα... Οταν χρονια αργοτερα καταλαβα οτι ειχε γινει ετσι ακριβως, εκλαψα πικρα. Σταματησε να με κοιταει τοτε γιατι εβλεπε καθαρα το μελλον!

10 Ιουλίου 2012

1- Σε ρώτησα γιατί αυτοκτόνησε ο Δαβίδ. Ξέρεις; 2- ο Ηλίας ερχόταν στην υπόγα; 3- Μου γράφεις ότι : "τα πειραματα με τον ψυχισμο, την αγαπη, τη δημιουργια και την υπαρξη μας τρελλαιναν!". Τα "πειράματα" που αναφέρεις , τι μορφή είχαν ; 4- Το 1979-81 ποια πρόσωπα σύχναζαν στο υπογειάκι ; 5- Μπορείς να θυμηθείς- έστω ένα στίχο- από το ποίημά σου που βρήκε στην ντουλάπα ;

Ευχαριστώ που απαντάς. Φιλιά Μ.

11 Ιουλίου 2012

1.Πολυ εξωτερικη και εγκεφαλικη ειναι η ερωτηση "γιατι αυτοκτονησε" καποιος. γιατι αυτοκτονησε ο Μαγιακοφσκι; Οι πιθανες απαντησεις συμπεριλαμβανουν ψυχολογικη αναγνωση, κοινωνικη, ισως και μεταφυσικη, ποιος ξερει. Ενας ανθρωπος δεν βρισκει ψυχολογικη διεξοδο, αν δεν βρει πνευματικη συγχρονως και τη λεξη πνευματικη μη την ταυτισεις με θρησκεια, εννοω την αποδοχη της ζωης μεσα απο ανακαλυψη του ...εαυτου! Ενας καλλιτεχνης οσο ταλεντο και να εχει δεν ειναι παντα αναζητητης, δεν εχει την εσωτερικη γνωση ενος μυστη, δεν οδηγει με παποιθηση τη ζωη του στην βιωματικη ολοτητα που τυπικα τη λενε Αγαπη. Και αλλα πολλα μπορω να σου πω, αλλα ειμαι σιγουρη οτι δεν εισαι στο σταδιο να τα κατανοησεις χωρις κριτικη και παλι δεν πειραζει... Αυτα ρηκα εγω στην πορεια της ζωης μου και τολμω να πω οτι ειμαι τωρα πιο συμφιλιωμενη απο ποτε με αυτο το επικινδυνο, διδακτικο και μαγνητικο φαινομενο που ειναι η Υπαρξη. 2. Νομιζω οτι ειδα τον Ηλια μονο εκεινη τη φορα, αλλα μπορει να ειχε ξαναπαει. 3. Στο θεατρο λενε οτι το οργανο του ηθοποιου ειναι ο εαυτος του. Τα πειραματα αφορουσαν τα συναισθηματικα, ψυχολογικα και δημιουργικα μας ορια. Αν υπονοεις χρηση ουσιων, αυτη ηταν μονο συμπτωματικη, δεν ημασταν χρηστες εξαρτημενοι η κατι τετοιο. 4. Δεν συχναζε κανεις. Περνουσαν μονο καποιοι, απο πρεζακια της πλατειας μεχρι τον Παυλο Σιδηροπουλο και μια φορα θυμαμαι οτι ειχε επισκεφθει τον Νικολα ο ποιητης Ττος Πατρικιος. 5. Χαχαχα!!! Οχι, αλλα σου εγραψα εναν στιχο τωρα:

Δεν ειμαι ποιημα κρυμμενο στη ντουλαπα τα ορια μου γνωρισαν ωκεανους Εκει οι ντουλαπες χανονται και η ψυχη βρισκει ξανα την πρωτη δροσια και την αλμυρα της!

Χαχαχαχα!!! αφιερωμενο Μανωλη. Λεγεται "30΄' ". Τοσο μου πηρε να το σκαρωσω.

Το μπλουζ της κωλοφωτιας (δηλαδη της πυγολαμπιδας) κι εμενα με ειχε τσατισει φυσικα. Αλλα εχεις μονο το μουσικο μερος του επεισοδιου. Δηλαδη ειχε και προζα! Τσακωνομαστα, τοτε ειχα αρχισει να λεω οτι θα φυγω, οτι δεν μπορω αλλο την υπογα και τη μιζερια, αλλα τα ελεγα σε στυλ καυγα. Ο Νικολας απαντησε με την κιθαρα. Αρχισε "μη μου θυμωνεις ματια μου...", θα ουρλιαξα εγω, "και κατουρω την παπια μου..." . Στην κωλοφωτια ζητησα εξηγησεις, εκεινος απαντουσε με χαχανα και στιχους, υστερα ηρθε καποιος που εψαχνε ενα λεμονι και ο Νικολας του ειπε , "τελειωσαν, τα εφαγα, χαχαχα!!!" Ο στιχος εγινε "κι ετσι εφαγα ολα τα λεμονια και με εφαγες κι εσυ ολοκληρο στη μαπα". εγω ειπα καλα που το καταλαβες, ο στιχος εγινε "γιατι εσυ δεν ειχες μαπα" και πηγε ετσι λοιπον σαν θεατρικο δρωμενο μονο που ηταν μιουζικαλ ζωη!!! Η αφιερωση νομιζα οτι ειχε αφαιρεθει, ετσι μου ειπε, δεν πειραζει. Ξερεις πολλα για μενα απο που τα εμαθες;

11 Ιουλίου 2012

Ένα άλλο πρόσωπο που περνούσε από το υπογειο του Νικόλα, ήταν η τραβεστί Σόνια. Υπήρξε πρόσωπο τραγικό και αντικείμενο χλευασμού. Ο ίδιος ο Άσιμος, την είχε χαρακτηρίσει "ζαβή". Αυτή λοιπόν, η "ζαβή" έλεγε τότε ένα αστείο ποίημα για τον εαυτό της που έψαχνε τα γυαλιά και δεν μπορούσε να τα βρει. Τελικά, τα φορούσε. Έτσι είναι και το μυστικό της Ύπαρξης. Σαν τα γυαλιά της Σόνιας. Τα φοράμε. Μην νομίζεις ότι η "ανζήτηση" περιλαμβάνει στάδια. Ο δρόμος που έχει "στάδια" δεν είναι δρόμος. Συνεπώς, δεν τίθεται θέμα "στάδιου κατανόησης". Αυτά επί προσωπικού. Αλλά , με την ευκαιρεία, την θυμάσαι την Σόνια, αλήθεια;

11 Ιουλίου 2012

Αν πραγματικα σε ενδιαφερουν οι στιχοι μου εκτος απο τη σχεση μου με τον Νικολα, μπορω να σου πω και για τα υπολοιπα κομματια που μελοποιησε ο Γιωργος Δημητριάδης. Επισης του ζητησα αν το θελεις να σου δειξει αλλα τραγουδια που εχει και δεν εχουν βγει σε δισκο γιατι καποια στιγμη παρεξηγηθηκαμε και ευτυχως το εχουμε ξεπερασει κι αυτο! Φυσικα θυμαμαι τη Σονια. Δεν θα ξεχασω ποτε τη βραδυα που εμεινε στην υπογα περιφερομενη με νεγκλιζε και την προσπαθεια της να μεταμορφωθει σε αντρα την επομενη μερα για να επισκεφθει τη μανα της. Δεν γινοταν Σωτηρης με τιποτα! Την δολοφανησαν αργοτερα οπως ξερεις.

Ηταν καλο πλασμα η Σονια. Πονοψυχη, καλοπροαιρετη, απλως ηταν τραβεστι και φτωχη. Το οτι την ειπε ο Νικολας ζαβη δε σημαινει και τιποτα. Τη συμπαθουσε

11 Ιουλίου 2012

Με ενδιαφέρουν οι στίχοι σου. Με ενδιαφέρεις εσύ περισσότερο από τον Νικόλα. Θέλω να γνωρίσω τον τρόπο σκέψης σου, τον σημερινό, αλλά και τον τρόπο που σκεφτόσουν τότε. Μην βιάζεσαι να μου τα πεις "μαζεμένα", όλα μαζί. Σιγά- σιγά... Σε παρακαλώ, πες μου.... πώς γνωρίστηκες με τον Νικόλα ; έχω την πληροφορία, ότι σύχναζες Εξάρχεια και ενδιαφέρθηκες αρχικά για τον Χρήστο. Ισχύει;

12 Ιουλίου 2012

Δεν ειχα προλαβει να συχναζω στα Εξαρχεια. Εμενα ακομα στο Χολαργο, μολις ειχα τελειωσει το σχολειο, ηταν '78. Με ενδιεφεραν οι αναρχικοι, η αυτοδιαχειριση, ο Προυντον, ο Μπακουνιν, η ποιηση, η φιλοσοφια, ενας καινουργιος ομορφος δικαιος κοσμος, η ελευθερια... Η οικογενειακη μου κατασταση, χωρισμενοι γονεις, βιαια επεισοδια, διαρκεις μετακινησεις, φωνες, καταπιεση και οικονομικες δυσκολιες ηταν αρκετο καρβουνο για να εναντιωθω σε ολοκληρη την κοινωνια, αφου ο μικροκοσμος της το δικο μου περιβαλλον ηταν κραυγαλεο δειγμα αποτυχημενου δομικου μοντελου. Ετσι λοιπον πηγα στα Εξαρχεια να βρω κι αλλους, να δω τι γινεται. Την πρωτη φορα δεν ειδα τιποτα περιεργο, μερικα καφενεια και απλους θαμωνες. Τη δευτερη φορα πηγα σε εναν κινηματογραφο που ειχαν συναυλια οι ¨Αναρχικοι"! Σιγα το πραγμα ητανε, αλλα ειχε χαρα, ειχε κατι διαφορετικο. Τραγουδουσε δικα του τραγουδια ο Ζυγομαλας και χορευε μοναχικο τανγκο ο Τασος ο Τουριστας! Μετα απο αυτο μου εγινε εμμονη να ξαναβρω τον Ζυγομαλα, να τον γνωρισω. Ειδαμε μια αφισσα, "Εξαρχεια square band". Το ονομα του Ασιμου δεν το ειχα ξανακουσει. επαιζαν στην Πλακα, νομιζω στη Ληδρα, για ενα βραδυ. Γνωρισα τον Χρηστο. Ο Νικολας μου φανηκε βαρετος!! Τι ηταν αυτα που ελεγε; Δεν καταλαβαινα τιποτα!! Ακουγα τη "Μπαταρια" σα να παραληρουσε καποιος σε giberish!

12 Ιουλίου 2012

Καλημέρα γκερλ...

Τι εστί "Τάσος Τουρίστας" ? πρώτη φορά το ακούω...

Πέρασες μήπως και από τους Κρίσνα στη Σόλωνος ;

(Γράφεις τόσο όμορφα)

12 Ιουλίου 2012

Εχω μια χαλια ασυρματη συνδεση εδω. Παραλληλα νοιωθω σαν γιαγια που λεει ιστοριες διπλα στο τζακι κι ας ειμαι με πορτοκαλι παρεο μες τον καυσωνα μπροστα σ' ενα λαπτοπ. Με γυαλια πρεσβυωπιας φυσικα. Ελεγα απο χρονια να τα εγραφα κι απο μονη μου αυτα, επειτα σκεφτομουν οτι θα ηταν φτηνο, σαν αυτες που ζησανε με εναν επωνυμο και εφραψαν " Η ζωη μου με τον Ταδε" για να τα οικονομησουν. Δεν ηθελα να φερθω ετσι. Και τωρα σου εχω πει αρκετα. Θα συμπληρωσω λιγα γεγονοτα και δεν χρειαζεται να μακρυγορησουμε. Για τους Κρισνα: Εκανα γιογκα με τη βοηθεια ενος βιβλιου απο τα 13. Μετα το σχολειο αρχισα να πηγαινω οπου μπορουσα να παρω τετοια γνωση.Περασα για ενα απογευμα απο πολλες σχολες γιογκα, μα πιο πολυ κολλησα στο Κεντρο Θιβετανικων Σπουδων, οπου αρχισα να κανω διαλογισμο και συνεχιζω να πηγαινω που και που παρ΄ολο που ειμαι σαννυασιν του Οσσο εδω και δεκα χρονια. Δεν θυμαμαι αν το "Λαντζα Γιογκα¨ειχε γραφτει τοτε γιατι ειχε γινει θεμα που το νοικοκυριο με αφηνε αδιαφορη και ετρεχα συνεχεια σε κεντρα διαλογισμου! Χαχαχα!!! 

Ενα βραδυ πηγα στην πλατεια και καθομουν σε παγκακι με τον Τουριστα και μια φιλη. Ειδα μια ψιλολιγνη φιγουρα να μας πλησιαζει, σαν θεατρικο πριγκηπα ενος παραξενου κοσμου, με σφιγμενο σκουρο επανωφορι, τα χερια σταυρωμενα στο στηθος και μαλλια μακρια, ισια κι αχτενιστα. Δεν προλαβα να σκεφτω κατι, αλλα αισθανθηκα οτι αυτος ο ανθρωπος ειχε μια παρουσια που δεν ειχα δει ποτε, σα να κινιοτανε υγρος αλλα συμπαγης στην ατμοσφαιρα. Μιλησε στον Τουριστα για τα προβληματα του με το παιδι και τη Λιλιαν. Ααα, αυτη η ανορθοδοξη φιγουρα εχει κοινοτυπα προβληματα σκεφτηκα. δοκιμασα να μπω στην κουβεντα, αλλα με κοψανε με ενα "αστο, δεν καταλαβαινεις"! Μια επομενη φορα ο Ζυγομαλας με πηγε στην Αραχωβης, για "να μου γνωρισει τον καλο του φιλο"! Ειχε κι αλλο κοσμο εκει. Ο Νικολας προσπαθουσε να κανει τα μαλλια του κοτσιδακια! "Μπορει καμμια γυναικα να με βοηθησε;". ειπε. Πηγα εγω. "Εισαι η πρωτη που το κανει αυτο, ολες μου λενε οτι τα κοτσιδακια ειναι κοριτσιστικα!". "Δεν ειναι κοριτσιστικα", απαντησα, "ειναι Ινδιανικα!". Ο Νικολας με κοιταξε σα να επεσα απο τον ουρανο! Αλλη μια φορα τον ειδα και ειπε οτι ειχε προβληματα με τους μπατσους. Οτι τον εψαχναν και τον εβαζαν μεσα, οτι τον ειχαν χτυπησει. Του προτεινα να φυγει απο την Αθηνα για λιγο καιρο, να περασει η μπορα με τις επιχειρησεις "Αρετη" η ο,τι αλλο γινοταν τοτε. "Και που να παω; Δεν εχω να παω πουθενα!" Φευγαμε με δυο ατομα για Σιφνο σε δεκα μερες, ηταν καλοκαιρι του '78. Τον καλεσα να ερθει. Το εβρισκε δυσκολο. Αυτο μπορω να κανω, ειπα, φευγουμε την επομενη Τεταρτη στις 8 το πρωι απο Πειραια. Εν τω μεταξυ το ειχα ξεχασει. Εκεινη τη μερα στις 7.30 το πρωι στην αποβαθρα, ο ενας φιλος που ημασταν μαζι λεει, "Κοιτα εκει, Ο Ασιμος δεν ειναι αυτος;". Επαιζε κιθαρα καθισμενος κατω στο τσιμεντο και κοιταζε τη θαλασσα. "Α, ηρθε τελικα!" "Τον ξερεις:" "Ναι, θα ερθει μαζι μας!" "Τιι; Καλεσες ΑΥΤΟΝ και δεν ειπες και τιποτα;". Ηρθε μαζι μας στη Σιφνο. Μετα πηγαμε οι δυο μας στη Σεριφο. Στη Σεριφο ξεμειναμε απο λεφτα και αυτος προσπαθουσε να πιασει ψαρι στην προβλητα για να φαμε,φωναζοντας δυνατα και χειρονομωντας μεγαλοπρεπως χωρις να πιασει τιποτα, ενω περιμεναμε το εμβασμα της μαμας μου για να πληρωσουμε τα εισητηρια και να γυρισουμε στην Αθηνα.

Ενα-δυο χρονια πριν, μαθητρια, ειχα αρχισει ξαφνικα να ζωγραφιζω. Ειχα κρατησει μονο το πορτραιτο ενος αντρα με μουσι και μακρια μαλλια. Το ειχε δημιουργησει η φαντασια μου. Η κολλητη μου φιλη οταν ειδε τον Νικολα μου ψυθιρισε εκπληκτη στο αυτι, "Το πορτραιτο στο δωματιο σου!". Δεν ξαναζωγραφισα παρα μονο λουλουδακια.

12 Ιουλίου 2012

Από τα γραφόμενά σου , προκύπτει ότι το ταξίδι στη Σίφνο και Σέριφο, δεν μπορεί να έγινε το καλοκαίρι του 1978. Το πιθανότερο είναι να έγινε καλοκαίρι του 1979. Και αυτό διότι : Οι EXARCHIA SQUARE BAND σχηματίζονται Νοέμβριο 1978. Αφού εσύ βλέπεις αφίσα τους , πριν γνωρίσεις τον Άσιμο και Ζυγομαλά, συμπεραίνουμε ότι μέχρι και τον Νοέμβριο του 1978, δεν τους ήξερες. Υποθέτω ότι η πρώτη συναυλία που παρακολούθησες και σου δημιούργησε την επιθυμία να βρεις τον Ζυγομαλά, ήταν αυτή στο Θέατρο Αλάμπρα, τον Φεβρουάριο του 1979. Και η δεύτερη στην ΛΗΔΡΑ ήταν Απρίλιος του 1979. Μέχρι λοιπόν και τον Απρίλιο, δεν είχες γνωρίσει ούτε Άσιμο, ούτε Ζυγομαλά. Συνεπώς έχουμε έναν σχεδόν χρόνο, από τον Ιούνιο του 1978, οπότε τελειώνεις το Γυμνάσιο μέχρι και το καλοκαίρι του 1979, οπότε τα "φτιάχνεις" με τον Άσιμο, που θα πρέπει να κινείσαι στον χώρο των Εξαρχείων αλλά με άλλες παρέες. Είναι αυτό το διάστημα που γράφεσαι στη σχολή Σταυράκου ; Και τι ακριβώς κάνεις αυτόν τον χρόνο;

Θα ήθελα επίσης να μου πεις πότε κάνεις το τα ξίδι στο Άμστερνταμ.

12 Ιουλίου 2012

Καλα τα υπολογιζεις πανεξυπνε ανθρωπε. Περιμενε να ρωτησω τον Ζυγομαλα και εναν απο αυτους που ηταν στη Σιφνο για σιγουρια. Ποτε δεν ημουν καλη σε λεπτομερειες και χρονολογιες. Αν ημουν ζωγραφος θα ημουν εξπρεσσιονιστρια, βαριεμαι τις επουσιωδεις λεπτομερειες.

1978, Αποφοιτηση απο Λυκειο Χολαργου 1978-79 Α' ετος σκηνοθετων σχολης Σταυρακου !979-80 Β' ετος σκηνοθετων σχολης Χατζικου (Το ταξιδι σε Ιταλια-Γαλλια-Βελγιο-Ολλανδια εγινε τον Δεκεμβριο του 1980. Μετα απο αυτο εγκατελειψα τη σχολη και πηγα στη Θεσσαλονικη) !981-1984 Επιθεωρηση Δραματικης Τεχνης Αργυρως Πατερακη Θα σου πω ακριβως τις ημερομηνιες οταν μου απαντησουν και οι αλλοι αν θυμουνται καλα. Μπορει η αφισα να μην ηταν των EXARCHIA SQUARE BAND, να εγραφε κατι αλλο. Τα λεμε.

13 Ιουλίου 2012

Σου γράφω ξημερώματα 13 Ιουλίου....σου γράφω πάλι "από ανάγκη" . Να παίξω ή να φανταστώ ένα παιχνίδι. Όπως μικρός, που όταν ήμουν άρρωστος και δεν μπορούσα να βγω έξω να βρω τους φίλους, ονειρευόμουν πως έπαιζα μαζί τους. Πλημμύρισέ με με όνειρα. Και μην ρωτάς κανέναν, άσε με να φανταστώ εγώ το παιχνίδι. "Πώς σε λένε κοριτσάκι; " "Αμίρα!" . Το αγόρι έπιασε το χέρι της και ρώτησε "Θέλεις να παίξουμε;". Το κορίτσι με το πορτοκαλί παρεό, τον οδήγησε στη χρονομηχανή και φώναξε "Απογείωση!". Και πέταξαν στον χρόνο ανάποδα, στους ανύπαρκτους πραγματικούς γαλαξίες. Το αγόρι κατάλαβε πως το κορίτσι ήταν ένα σούπερ κορίτσι, αφού μπορούσε και τον ταξίδευε σε μέρη απίθανα... στον πλανήτη όπου τα λουλούδια φυτρώνουν στη λάσπη, κι ακόμα του έδειξε το μαγικό ποίημα που ξέφυγε από τη ντουλάπα για να γνωρίσει ωκεανούς. Ταξίδεψαν μέχρι τέλος Ιούλη. Αυτός ήταν ο Ιούλης των Άστρων και του Απέραντου. Μετά, χάθηκαν, καθένας σε άλλο ταξίδι.

PS- Σόρυ για το χάσιμο της δημοσιογραφικής σοβαρότητας. Ήταν μια στιγμή αδυναμίας. 

14 Ιουλίου 2012

Αγαπητε αγνωστε μου Μανωλη, πρεπει να πω οτι με εχει αναστατωσει αυτη η αναδρομη. Στη σκοτεινη της εκδοχη η εφιαλτικη εικονα ειναι οτι καποιος εχει βαλει το χερι μεσα στο στομαχι σου και το ανακατευει... Στην μεταμορφωτικη δυναμη αυτης της εκδοχης καποιος βοηθαει σαν σαμανος να παρω τα κομματια της ψυχης μου πισω! Με οδηγει με ποιηση (πως αλλιως θα με επειθε;) και ευαισθησια σε σκοτεινες κοιλοτητες απωθημενων αναμνησεων, που ηρθε η ωρα να κυλησουν απο τα Ταρταρα στην επιφανεια και να εξατμισθουν αλχημικα στο φως της συνειδησης! Χαθηκα γιατι δεν ειμαι μονη μου εδω και χρειαζομαι μοναξια για να οποιοδηποτε δημιουργικο ταξιδι. Κι αυτη τη στιγμη που σου γραφω ο τωρινος μου συντροφος πηγαινορχεται με μπυρες, βολβους για φυτεμα, καρεκλα για την πλαζ, εργαλεια... Τα τρια σκυλια ανταγωνιζονται τα πεντε γατια και οι μυγες εχουν happy hour!

Λοιπον ειχες δικιο βεβαια, οι χρονολογιες ηταν αλλες! μιλησα με τον Ζυγομαλα. Αυτος που ηταν στη Σιφνο (δημοσιογραφος τωρα επισης) δεν απαντησε ακομα, αλλα μπηκαν καποια πραγματα στη χρονικη τους μοιρα!

Το 1978 μετα το σχολειο ειχα παει στην Ιο με συμμαθητες απο τον Χολαργο μετα τις εξετασεις στο πανεπιστημιο, οπου δεν περασα και δεν ξαναεδωσα. Το φθινοπωρο μαλλον ξεκινησα νε εργαζομαι αμισθι σε ενα περιοδικο που λεγοταν "Καλλιτεχνικη Επιθεωρηση". Μαζι με το βιβλιο γα γιογκα στην εφηβεια μου ειχα ξεκοκκαλησει και το "Πως να γινετε δημοσιογρφος" του Χρηστου Πασαλαρη. Το ινδαλμα μου ηταν η Οριανα Φαλατσι και το βιβλιο της για το Βιετναμ ηταν το αγαπημενο μου. Οι καλοι δημοσιογραφοι ανακαλυπτουν με την ευφυια και την διορατικοτητα τους την αληθεια πισω απο τα γεγονοτα κι ετσι οι καλοι πολιτικοι εκτιθενται στην κοινη γνωμη. Ο λαος ανατρεπει τους επιτηδειους πονηρους καταπιεστες με τη βοηθεια των supermen και superwomen δημοσιογραφων!! Στο πρωτο τευχος του περιοδικου οταν διαβασα το ονομα μου στους συνεργατες ημουν πολυ περηφανη! Το περιοδικο μαλλον υπηρχε και παλαιοτερα και τωρα το επανεξεδιδε ο Σπυρος Χατζαρας (Χολαργιωτης που μαζι του ειχαμε μια θεατρικη ομαδα σαν εφηβοι, εκτος απο τη θρυλικη συμμετοχη μας στο Κουλτουρα- Dinner του επισης χολαργιωτη Τζιμη Πανουση)! Στο περιοδικο συνεργαζοταν και ο αδελφος Αντωνης Χατζαρας, ενας γοητευτικος πλην αλαζονικος τυπος αρτι αφιχθεις εκ Παρισιων, που σχεδιαζε κομικς και θα εξεδιδε δικο του περιοδικο με τιτλο TARKIDI!! Μην πω τωρα... Δεν ξερω αν σ' ενδιαφερουν ολα αυτα, εχεις προκαλεσει τσουναμι αναμνησεων, δεν ξερω ποσο και τι θελεις και γιατι, αλλα δεν φοβαμαι κιολας, γιατι οπως λεει ο Οσσο ο ανθρωπος που εμπιστευεται το κανει επειδη ειναι ο ιδιος που εχει εμπιστοσυνη στη ζωη και οχι γιατι καποιος αλλος ειναι η δεν ειναι αξιοπιστος. Ετσι ας συνεχισω την ιστορια ...

Γεμισα μια αντζεντα με ονοματα επωνυμων καλλιτεχνων που "θα χρειαζομουν στο μελλον" για τις αναγκες της δουλειας! αυτη την ατζεντα μου την εκλεψαν αργοτερα αφου με χαρακτηρισαν και ψωνιο..! Χαχαχα!!! Ακολουθουσα εναν πιο παλιο δημοσιογραφο σε συνεντευξεις για να μαθαινω και ετσι βρεθηκα στο σπιτι του Σαββοπουλου καπου στην Κηφισσιας να παρακολουθω τη διαδικασια... Εκει που μιλουσαν πεταχτηκα και ρωτησα τον Σαββοπουλο: Σας χαρακτηριζουν σαν αναρχικο! Τι εχετε να πειτε γι΄αυτο;" (Ειχα την πετρια μου με τους αναρχικους ηθελα να μαθω πιο πολλα!) Θυμαμαι οτι ο Σαββοπουλος απαντησε κατι ηταν απροβλεπτο, ενας νεος για μενα γριφος περιεπλεκε τα πραγματα! Τωρα η απαντηση του μου φαινεται δροσερη και σοφη οπως τα πρωτα του τραγουδια. Ειχε πει : " Και τι θα πει αναρχισμος; Αναρχισμος ειναι να γινεται το Εσυ Εγω και το Εγω Εσυ!". Μεγαλε κυριε Νιονιο! Μετα απο αυτο ειχε ερθει η ωρα να παιρνω απλες συνεντευξεις μονη μου, δηλαδη το θεμα και βασικη ερωτηση ηταν δοσμενη απο τον εκδοτη και αρχισυντακτη, εγω πηγαινα με ενα μαγμητοφωνακι και κατεγραφα την απαντηση. Απλο! το θεμα που θυμαμαι ηταν η λογοκρισια και εμενα να δινω ραντεβου στον Βασιλη Παπακωντσταντινου και να τον συναντω στο Quartier Latin στη Μασσαλιας. Α, τον ειχα δει μικρη με την Κωχ στις Καρυατιδες στην Πλακα, ουτε συζητηση οτι η φωνη του μου ειχε αφησει αποτυπωμα με τις δυναμικες κρυσταλλικες της δονησεις! Ρωτησα μονο "Τι γνωμη εχετε για τη λογοκρισια;" Πατησα το κουμπι στο κασετοφωνακι και κατεγραψα την απαντηση. Αποχαιρετηστηκαμε, γυρισα στα γραφεια του περιοδικου που ηταν στη Σκουφα κοντα στο Ντολτσε. Επειτα ανελαβα να ρωτησω κεραμιστες σε ολη την Αττικη για τη δουλεια τους και τη γνωμη τους για την ΕΟΚ! Μαρουσι, Κορωπι... Οταν συνελεξα τα στοιχεια και αρχισα να γραφω την εισαγωγη για την παρουσιαση των συνεντευξεων, ο Χατζαρας επεμενε να δωσω το βαρος μου στο θεμα της ΕΟΚ. Και τιποτα αλλο να μην αναφερεις, μου ειχε πει, αυτο ειναι το βασικο που με ενδιαφερει. Ολοι οι κεραμιστες ηταν κατα της ενταξης μας στη Ευρωπαική Κοινοτητα και προεβλεπαν κινδυνους και συρρικνωση! Ομως ο Χατζαρας τοτε ηταν μελος η απλως οπαδος του ΚΚΕ και αυτη ηταν η κεντικη γραμμη του κομματος. Εφτιαξα ιστορια στο κεφαλι μου οτι με υποχρεωνουν να ακολουθησω συγκεκριμενες πολιτικες θεσεις, ενω η πραγματικη δυσαρεσκεια προερχοταν απο τη μανα μου που ειχε απαιτησει να ζητησω να με πληρωνουν ενω αυτοι αρνηθηκαν με τη δικαιολογια οτι ημουν μαθητευομενη. Στα γραφεια του περιοδικου επιανε το αυτι μου συζητησεις του θεατρικου συγγραφεα Στρατη Καρρα, του ποιητη Γιωργου Μαρκοπουλου, του Πανου Σκουρολιακου ενω συνεργαζοταν γραφοντας εκει σ' ενα γραφειο η Μαργαριτα Καραπανου. Δεν συναντησα ποτε ξανα κανεναν και ο μονος που θα με θυμαται θα ειναι ο Σπυρος ο Χατζαρας, αν ζει, δεν εχω ακουσει τιποτα γι΄αυτον απο τοτε που ειχε γινει παρουσιατης ειδησεων επι ΠΑΣΟΚ. Αυτα λοιον για το 1978, το ταξιδι στη Σιφνο εγινε το καλοκαιρι του 1979, σ' αυτο ηταν ο Αλεκος ο Αρπλιας επισης δημοσιογραφος, και το καλοκαιρι του 1980 ταξιδεψαμε με τον Νικολα και τη Νιουνιου στην Ελαφονησο κατω απο το Γυθειο και μετα στην Κρητη. Βγαλαμε ενα μανδραγορα στη Σουγια, ανεβηκαμε το φαραγγι της Σαμαριας απο την Αγια Ρουμελη. Σε ολο το ταξιδι διαβαζα τις "Ιστοριες Δυναμης" του Καρλος Καστανεντα. Γεια σου εξομολογητη μου, ελπιζω να φερθεις τρυφερα στις καημενες μου τις αναμνησεις. Επειτα θα κανουμε ενα τελετουργικο letting go σ' ενα ποταμι ριχνοντας ποιηματα και φυλλα βορα στο χρονο. 

4)ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΕΔΩ(Μουσικη:Γιωργος Δημητριαδης-Στιχοι:Πουλχερια Φρανη.)

Μεσα σε βαρκες που αρμενιζουν χωρις κυμα, σε αλογα που φτανουν οπου αρχισαν. Κι αυτα τα τραινα που για τρομο ξεκινησαν, στα συγκρουομενα που οι μυτες τους κολλησαν.

Πανω στις κουνιες που πετανε οταν αγγιζεις τον ουρανο. Περα μακρια στο υπερπεραν στελνεις φωνη ως τον Θεο.

Σε βρηκα εδω,σε βρηκα εδω στη νυχτα μονη να γυριζεις. Μεσα στο αδειο Luna Park τη ζωη σου ειδα να γυρνα.

Σε carousel που σε τιναζουνε γι'αστειο, φουστανια γυναικων που σε γυριζουν, κι αυτοι οι καθρεφτες που τα ματια αλλοιθωριζουν, φωτα,λαμπιονια,μουσικες που σε ζαλιζουν.

Πανω στις κουνιες που πετανε οταν αγγιζουν τον ουρανο περα μακρια στο υπερπεραν θα'χω φτασει μαζι σου στον Θεο.

Σε βρηκα εδω,σε βρηκα εδω,με το λιωμενο παγωτο σου. Με το φαναρι του Αλλαντιν,φωτιζεις καστρα που'χεις στο μυαλο.

Σε βρηκα εδω,σε βρηκα εδω στη νυχτα μονη να γυριζεις. Με του Κιχωτη τη στολη,γκρεμιζεις καστρα που'χεις στο μυαλο.

Δυστυχως ο Δημητριαδης αλλαζε τους στιχους μου χωρις να με ρωτησει, μου ελεγε οτι δεν γινεται αλλιως και παρεμενε το θεμα ετσι. Εδω τα κουπλε ειναι οπως τα εγραψα αλλα στο ρεφραιν ποτε δεν εγραψα "στελνεις φωνη ως το Θεο" κατι για λιβανι που φτανει ως το Θεο ελεγε και ακουσα οτι θα μας παρεξηγησουν, θα το παρουνε για να ναρκωτικα! Δεν κρατησα αντιγραφα των αρχικων σχεδον ποτε γιατι μετακομιζα πολυ συχνα και στο δρομο πολλα χανονταν. Επισης η φραση "λιωμενο παγωτο" εγινε πασιγνωστη απο τα "Ξυλινα Σπαθια", ωραιο τραγουδι, ωραιο συγκροτημα, αλλα το τραγουδι μου καηκε και βρεθηκα παλι υποπτη ενω οι ημερομηνιες ηταν ξεκαθαρες. Σε συνεντευξη καποιου απο το συγκροτημα διαβασα οτι αυτος που εγραψε τους στιχους φανταστηκε μια κοπελλα να τριγυρνα με λιωμενο παγωτο και το τραγουδι ηταν η απαντηση του! "Ειμαι ακομα εδω, λιωμενο παγωτο!"! Ευχαριστω για την απαντηση! Γενικως απογοητευτηκα απο την κατασταση, ο Δημητριαδης ετοιμαζοταν να βγαλει δεν θυμαμαι σε ποιο CD, μετα το 1998. δυο τραγουδια, το "Σουζα πανω στο νημα" και το "Αγαπη σιωπηλη". Μου εστειλε το πρωτο για να αλλαξω φρασεις που δεν ταιριαζαν ρυθμικα με τη μελωδια που εγραψε κι εγω αντεδρασα βεβιασμενα οταν ακουσα το τργουδι, ειπα σου γραφω ροκιες κι εσυ τα κανεις λατιν!! Ημουν αδικη ως ενα σημειο... Το τραγουδι αφορουσε καποιον που τρεχει με χιλια στην εθινικη και φευγει γιατι ειναι ερωτευμενος, παει στην αντιθετη κατευθυνση! Αυτο δεν μπορουσε να το καταλαβει, αλλα κι εμενε ποσοι μπορουσαν να με καταλαβουν και τι χρειαζοταν...

Γκαζια, φευγει η πολη μακρυα Τρεχω, σαν σε δρακοντα ουρα. ..................................

"Αγαπη σιωπηλη"

Που ολο πας και ταξιδευεις και μακρια μακρια μου φευγεις Μην πετας τοσο ψηλα μονο η σκεψη σ' ακουμπα.

Πισω σου η ψυχη μου τρεχει σε σκεπαζει οταν βρεχει Στεκει στο νερο βουβη Ειναι η αγαπη σιωπηλη.

(Εχει κι αλλο κουπλε κατοπιν παραγγελιας. Μια φραση ητανε "μονο στα ονειρα σε συναντω". Μετα απο χρονια ακουσα ολοκληρο τραγουδι "Μονο στα ονειρα". Ας το καλο σκεφτηκα, δεν εχω τυχη μ' αυτα εδω. Καλυτερα να γραφω ποιηματα οποτε και οταν ευαρεστηθουν να ερθουν. Και αρχισαν να ερχονται ξανα, τωρα μερικες φορες απλως τα ακουω να δημιουργουνται εκστασιασμενη, καθαρα τους στιχους, εναν εναν να λικνιζονται σα να μπαινουν χορευοντας απο μια αλλη διασταση στο δικο μου ειναι. Και δεν κουνιεμαι καθολου να παρω χαρτι- μολυβι και να χαλασω αυτη την ευδαιμονια που ειναι φιλη μου.)

Συγγνωμη αν σε ζαλισα καλε μου και ειπα παραπανω απ' οσα χρειαζοσουν να μαθεις. Το ταξιδι στο Αμστερνταμ, αν ακομα ενδιαφερεσαι, μια αλλη φορα.

15 Ιουλίου 2012

Το "Σε Βρήκα Εδώ" είναι από τα καλύτερα ποιήματα που έχω διαβάσει. Κυρία μου, υποκλίνομαι. Από αυτό το ποίημα και μόνο, μπορώ να γράψω βιβλίο. Ευχαριστώ για την έμπνευση! Τώρα ας έρθουμε σε μερικές "τεχνικές" λεπτομέρειες που είναι απαραίτητες για να κατανοήσω του τι συνέβη. 1- Τον καιρό ακριβώς που τα "φτιάχνεις" με τον Άσιμο, βλέπουμε μια τεράστια αλλαγή στη διάθεσή του. Δηλαδή, ενώ πριν το 1979, το σύνολο του έργου του είναι ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ , μετά το 1979, το έργο του γίνεται ξαφνικά σουρεαλιστικό ή και ντανταιστικό και οι συναυλίες έχουν μορφή "Καταστασιακή". Αυτή η στροφή, πού νομίζεις ότι οφείλεται; Είναι οι παρέες που κάνει με καλλιτέχνες σαν τον Δαβίδ και τον Ηλία Πολίτη, που εκφράζουν καθαρά τότε ένα σουρεαλιστικό και καταστασιακό πνεύμα; Είσαι εσύ που τον επηρεάζεις ; Μπορείς να σκεφτείς σε παρακαλώ πολύ αντικειμενικά, και αυτή τη φορά με διάθεση ενός Ιστορικού Τέχνης; 2- Τον καιρό ακριβώς που τα "φτιάχνεις" με τον Άσιμο, βλέπουμε να αρχίζει να περιγράφει αυτό που κάνει με τη λέξη ΚΡΟΚ. Τι ήταν ακριβώς το ΚΡΟΚ; Γνωρίζεις από που εμπνεύστηκε τη λέξη; Ήταν δική του ή ήταν έμπνευση του Δαβίδ; 3- Στις παραστάσεις που έδινε τότε (τις οποίες και βάφτιζε ΣΥΜΒΑΑΝΤΑ ΚΡΟΚ) ο ίδιος, αλλά και δύο τουλάχιστον συμμετέχχοντες (Δαβίδ και Πιτροπάκης) έβριζαν το κοινό. Ή ακόμα, επεδίωκαν και την κατάργηση του κοινού. Αυτό ( που βεβαίως θυμίζει Γκυ ντε Μπορ και την θεωρία του περί δημιουργίας καταστάσεων που αναιρούν το θέαμα), ήταν κάτι που συζητιόταν στην υπόγα; Δηλαδή, υπήρξες μάρτυρας συζητήσεων όπου ο Νικόλας με τον Πιτροπάκη ή τον Δαβίδ, σχεδίαζαν βρίσιμο ή ξεβρακώματα σε παράσταση που θα έδιναν; 4- Υπάρχουν μαρτυρίες κοριτσιών που εμφανίζουν μία απίστευτα αρρωστημένη πλευρά του Νικόλα. Ένα κορίτσι περιγράφει ξυλοδαρμό και ένα άλλο, κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί σαν κοπροφιλία. Αυτό είναι ένα πολύ σκοτεινό για μένα σημείο, το οποίο δεν μπορώ να εξηγήσω ούτε σαν ποιητική ή συμβολική γλώσσα, ούτε σαν καταστασιακή μορφή σχέσης. Μπορώ να δω μόνο αρρώστια. Ποια είναι η δική σου γνώμη ή εμπειρία;

Φιλιά Μ.

15 Ιουλίου 2012

Πρωτη φορα μου λενε οτι επηρεασθηκε ο Νικολας απο τα κειμενα, τα λογοπαιγνια, το χιουμορ και την σουρεαλιστικη μου διαθεση. Εγω το ηξερα αλλα οχι σε βαθμο να ισχυριζομαι οτι επηρεασα τον "μεγαλο", αλλα στα πλαισια μιας ανταλλαγης που ονομαζουμε σχεση και οπως σου ειπα ηδη στην αρχη για μενα ητανε σα να συναντησα επιτελους "αυτον που μπορει να καταλαβει". Καμμια φορα λεω κατι και εχω ακουσει την παρατηρηση "κατι τετοια ελεγε κι ο Ασιμος". Η θρασυτατη απαντηση μου ειναι "εγω του ταλεγα!". Ομως δεν με εχει απασχολησει ποτε σοβαρα αυτο για να μπορω να το δω και σαν ιστορικος τεχνης οπως λες! Φορουσε εναν φελλο που τον ειχα μαζεψει απο τον δρομο. Φορουσε εναν σκελετο γυαλιων χωρις τζαμια που επισης ειχα βρει και φορουσα αρχικα για λιγες μερες μεχρι που τα πηρε και δεν τα αποχωριζοταν. Εκανα πολλα τρελλα πραγματα ισως επηρεασμενη απο ουσιες που δεν ειχα ξαναδοκιμασει, σε συνδυασμο με την ιδιοσυγκρασια μου φυσικα. Αλλα ηταν χορος για δυο. Παρασυρθηκα και γραφω μες τη ζεστη. Θα ξαναδιαβασω αυτα που ρωτας. Για τους ξυλοδαρμους εχω αναφερθει ηδη. Σου εδωσα το αποσπασμα απο το βιβλιο του, που γραφει ο ιδιος ποσο με χτυπησε και δεν ηταν η μονη φορα, μονο η πρωτη. Τη δευτερη ειχα παρει ντατουρα και σαλταρα, τον φωναζα να ερθει στην πλατεια, εβλεπα αυρες και ηλεκτρισμο παντου. Μετα απο αυτο με το Πιτροπακη σε ενα σπιτι που εμενα στην Οικονομου με την Ερη Κατσιμιχα, μπηκαν απο το φωταγωγο και αρχισαν να μας χτυπανε. Μια αλλη φορα με χτυπησε στο ιδιο σπιτι και διελυσε πεντε εξι γλαστρες γιατι μια γαλλιδα λεσβια που φιλοξενουσαμε πηγε και του ειπε οτι με ειχε ερωτευτει. Και η τελευταια φορα που με χτυπησε ηταν οταν του εδωσα ραντεβου στο σπιτι του για να παρω τα πραγματα που ειχα αφησει, εφευγα για Θεσσαλονικη. ειχε μαζεωει ενα τσουρμο φρικοοδαλισκες που δεν ειχα ξαναδει και τις περισσοτερς τις ελεγαν Ελενη! Καθως ανακοινωνα κρατωντας τη βαλιτσα οτι φευγω μου επιτεθηκε με μενος φωναζοντας "Φυγε! Εγω ειμαι τωρα με την Ελενη!"." Ποια Ελενη, αυτη;" "Οχι, μια Ελενη που θα ερθει σε λιγο!". Εφυγα με μια Ελενη κι εγω απο εκει, γειτονισα στο Χιολαργο που της ανεθεσε να με περιποιηθει εκεινο το βραδυ, γεματη αιματα και μελανιες, το τραινο για Θεσσαλονικη το ειχα χασει. ΟΜΩΣ εκτος απο αυτα τα επεισοδια ηταν ενας τρυφερος και παθιασμενος συντροφος με τολμη, αληθεια και αγαπη. Ποτε δεν ητα διεστραμμενος ερωτικα αν πας να βγαλεις κατι τετοιο. Οχι μαζι μου! Ηταν αρρωστος. αρρωσταινε μερα με την ημερα. Και μου ελεγε συνεχεια "Ριτσα εχεις τρελλαθει!". Επρεπε να βγω απο αυτο. Τον φοβομουν κυριως σε οτι ειχε να κανει με τις μεταφυσικες του παρατηρησεις και εμπειριες που δεν καταλαβαινα. Τωρα θα ηταν πιο ευκολο. Αλλαξα οσο μπορουσα, τελειως δεν γινοτανε, καποιοι ισχυριζονταν οτι "αλλαξα οχθη" και καποιοι οτι ειχα μεινει "σαν καποιες τα Εξαρχεια". Εγω ημουν αυτη η καποια. Παρασυρθηκα. Δεν σου απανταω με τη σειρα, ειμαι παρορμητικη. 

Λοιπον, απαντω με τη σειρα που μου εδωσες:

1. Μου ζητας να γινω αντικειμενικη και να απαντησω σαν "ιστορικος τεχνης", αυτο δεν γινεται. Ειμαι insider. Εχω τη βιωματικη σχεση και αντιληψη, του δρωντος οχι του καταγραφεα και ιστορικου. Αυτο που ονομαζεις "καταστασιακο" το βρηκα ετσι, δεν γνωριζα οτι πριν ηταν διαφορετικα. Και μου φαινοταν φυσικο γιατι ο Νικολας ειχε σχεση με το θεατρο και αυτο φαινοταν επηρεασμενο απο κει. Η γνωμη μου ειναι να μην αποκοβεις μονο λιγα προσωπα και να δινεις βαρος σε μεμονωμενες επιρροες, αλλα να δεις συνολικα τι γινοταν στα Εξαρχεια τοτε. Ανθρωποι που δεν ειναι γνωστοι η που δεν ηταν δηλωμενοι καλλιτεχνες αυτοσχεδιαζαν καθε μερα σα να ηταν πανηγυρι στην πλατεια. Υπηρχε ενα συνολικο κλιμα εξωστρεφειας, σατυρας και συνολικης αμφισβητησης της κοινωνιας, του κατεστημενου, των κομματων, των οργανων της ταξης και των καλλιτεχνων που πηγαιναν με τα νερα του συστηματος για προβολη και κονομα! Η επιρροη η δικη μου, του Δαυιδ, του Ηλια και αλλων μπορει να αφορουσε τη σουρεαλιστικη ανατροπη, αλλα αυτος που αποφασιζε να το κανει εργο για το κοινο ηταν σιγουρα ο Νικολας.

2. Δεν ειχα καμμια συμμετοχη σε οποιο γεγονος δημιουργησε αυτη τη λεξη και μουρχεται να σκασω στα γελια που μιλαμε με τοση σοβαροτητα γι΄αυτο γιατι ειναι σαν αυτα που κοροιδευαμε! Δηλαδη να κατεβασεις οτποιδηοπτε βλακεια σου ηρθε στο κεφαλι ετσι για αστειο και μετα να πλακωνουν τεχνοκριτικοι και να σε ρωτανε με σοβαροτητα : " Ποιος ειναι ο συμβολισμος της λεξης ΜΠΑΡΚΑΤΣΟΥΚ; Θα θελατε να μας δωσετε τη ετυμολογια της λεξης και να μας πειτε πως εμπνευστηκατε πρωτα το ΜΠΑΡ και μετεπειτα το ΚΑΤΣΟΥΚ;" Καταλαβαινεις τι λεω... Διαβασα καπου οτι το ΚΡΟΚ μπορει να προεχεται απο τον κροκο, φυτο που φυεται στην Κοζανη απ' οπου ηταν ο Νικολας και εμεινα αναυδη μεχρι να λυθω στα γελια. Προφανως κατι τετοιο εχει συμβει: Συζητιοταν οτι οι ανθρωποι που ηταν εκει, κι εμεις προφανως, αν και ηταν ροκαδες ηταν ελλειπεις. Αν δηλαδη το Ροκ ειχε μυθοποιηθει σν ρευμα και σαν κατασταση δεν σημαινε οτι και τα ατομα που ακουγαν ροκ, ντυνονταν εκκεντρικα η πηγαιναν δυο ταξιδια στην Ινδια ειχαν φτασει σε καποιο σημειο ολοκληρωσης, απελευθερωσης, υπερβασης και ανθρωπιας. Το ζητουμενο λοιπον παλι ηταν σπασει αυτο το ειμαι Ροκ και να γινει κατι παραπανω, που ετυχε να βγαλει η βγαλουν ΚΡΟΚ. O Κροκανθρωπος λοιπον θα επρεπε να ειναι κατι παραπανω απο απλος Ροκανθρωπος. Το "Αναζητωντας Κροκανθρωπους" παραπεμπει κατ΄ευθειαν στον θαυμασμο του Νικολα για τον Διογενη τον Κυνικο που αναζητουσε με το φαναρι εναν ανθρωπο της προκοπης. Τωρα αναζητουσε Κροκανθρωπο. Ενα ηχητικο λογοπαιγνιο. Και που να φανταζοταν ο Νικολας τωρα τι καθομαι και λεω για το θεμα, αφου στην εισοδο τη βραδια του "Σουσουρου" ρωτουσε εναν-εναν αν ειναι Κροκανθρωπος για να του επιτρεψει την εισοδο. Ελεγαν ναι, οχι, αναλογως τους απαντουσε και τους αφηνε να περασουν. Οταν ηρθε η σειρα μου ειπα οτι ειμαι Κροκανθρωπος, αρχισε να φωναζει οτι λεω ψεμματα και φωναξε σαν μπραβο τον μονιμα μαστουρωμενο Ντατουρα να με τιμωρησει. Κινδυνεψε η σωματικη μου ακεραιοτητα, φωναζα σαν τρελλη "Νικολα" να ερθει να με σωσει απο τα χερια του τρελλου και ως εκ θαυματος ηρθε και τον εδιωξε. Μετα ο Ντατουρας απολογουμενος ειπε οτι εκτελουσε διαταγες..! Δεν μπορουσα να το πιστεψω!! Φαντασου λοιον τωρα να εξηγω κιολας τι ειναι Κροκανθρωπος! Τι πανηγυρι!

3.Για τον Γκυ ντε Μπορ θα επρεπε να απευθυνθεις σε αλλους στους λεγομενους "διανοουμενους αναρχικους" Τον Κωνσταντινιδη, τον Μπαλη, τον Μπαμπη Ανθοπουλο, τον Γιαννη τον Λαμπρου και πολυ ειδικος μου φαινεται ο Μπαμπασακης αν και δεν τον θυμαμαι εκεινη την εποχη στα Εξαρχεια. Εμεις ξεραμε τον Γκυ ντε Μπορ και την "Κοινωνια του θεαματος", αλλα δεν πιαναμε εγκεφαλικες συζητησεις για το τι ειπε ο καθενας και να μας δωσει τη συνταγη του επαναστασης. Παλι πρεπει να σκεφτουμε οτι ολοι αλληλοσυμπληρωνονταν, οι ιδεες ηταν κοινες για ολους και οχι μυστικο μιας μικρης κλικας. Λοιπον αν Ο ντε Μπορ ειχε επιρροη αυτο οφειλοτα σε κατι ευρυτερο, οχι επειδη ο Δαυιδ και ο Πιτροπακης ηταν φανατικοι του αναγνωστες και ηθελαν να κανουν κατι αντιστοιχο. Αστειο πραγμα! Αν το ειχαν προετοιμασει να βριζουν και να ξεβρακωθουν; NOMIZΩ ναι! Μην ξεχνας και την παρασταση "Βριζοντας το κοινο" απο τη Μαρια Ξενουδακη. Οχι πως θα την ειχε δει κανεις αλλος εκτος απο τον Νικολα που την γνωριζε, αλλα και μονο ο τιτλος ειναι ευγλωττος!!!

4. Το πρωτο που εχω να πω και παρατηρω ειναι η απολυτη υποκειμενικοτητα, η επιλκτικη μνημη και οι προσωπικες προβολες φοβων και αραχλων σημειων του ωυχισμου του καθενα στα γεγονοτα. Αυτο δεν θα μπορεσεις να το αποφυγεις. Εγω δοκιμασα να εχω μια φιλικη σχεση αργοτερα, αλλα δεν τα καταφερα γιατι αλλοτε γινοταν βιαιος, αλλοτε επαναλαμβανε τα ιδια ακαταλαβιστικα δικα του θεματα που πια δεν μου φαινοταν γοητευτικα, με κουραζαν. δεν ξερω πως εξεληχθηκε η συμεριφορα του απεναντι στις γυναικες και αν πραγματι ειναι αληθεια οσα του καταλογιζουν. Δεν το πιστευω ομως! Καμια φορα ηθελε να γινει διδακτικος για να καταπολεμησει τη βλακεια του κοσμου και να κανει καποιον να βγει απο το κλουβι του, απο την περιορισμενη αντ ιληψη και το κοινωνικο μικροεγω του. Μου εχει φερθει βιαια, παραλογα αν θελεις, αλλα ποτε βρωμικα! δεν ανφισβητω οτι χρειαζοταν ωυχολογικη υποστηριξη, φαρμακα ενδεχομενως, αλλα οσο τον εζησα ενας ανθρωπος με μεγαλο πνευματικο και αλτρουιστικο αποθεμα. Τον αγαπησα πολυ και τα προτερηματα του δεν τα συναντησα σε κανεναν αλλον ανθρωπο. Ολοι οι αλλοι εμοιαζαν μετριοι! Καλυτερα να εξετασεις προσεκτικα τα λεγομενα της καθεμιας ανοητης... Μαθε απο ανθρωπους που τον εζησαν. Τα τελευται χρονια ηταν με ενα κοριτσι που το ελεγαν Λιτσα. Οταν τη συναντησα παραληρουσε με τις ιδιες παραλογες ανοησιες του Νικολα, ειχε επηρεαστει αρνητικα θα ελεγα. Ρωτησε την ομως. Κατι θα εχει νασου πει καλο. Μην τον σπιλωνετε, ειχε πραγματικη αξια και αρετη παρ' ολη την τρελλα του.

16 Ιουλίου 2012

Δεν σπιλώνω, ερωτήσεις κάνω. Όταν σχηματίσω ολοκληρωμένη άποψη και την δημοσιεύσω (και αν την δημοσιεύσω), τότε μπορείς να πεις αν η άποψή μου σπιλώνει ή όχι τη μνήμη του Νικόλα. Αλλά μέχρι να σχηματίσω άποψη, δικαιούμαι να κάνω ερωτήσεις . Αφού έχεις διατελέσει δημοσιογράφος, θα πρέπει να ξέρεις ότι η ερώτηση, για να είναι καλή θα πρέπει να είναι "σκληρή" .

Αρχίζει λοιπόν, άλλη μία σειρά σκληρων ερωτήσεων: 1- Γράφεις ότι έπαιρνες Ντάτουρα. Αυτό ειλικρινά πρώτη φορά το ακούω. Ώστε υπήρχαν κάποιοι που τότε έπαιρναν Ντάτουρα; Να υποθέσω λοιπόν ότι και ο Ντάτουρας (μόνιμα μαστουρωμένος, όπως λες), δεν μαστούρωνε με βενζίνες όπως πιστεύαμε, αλλά με το αυτοφυές Διαβολόχορτο; Επί του θέματος έχω μια μεγάλη απορία. Που έβρισκες Ντάτουρα και πως γινόταν η χρήση; Σου δημιουργούσε παραισθήσεις; Μπορείς να μου περιγράψεις μία εμπειρία; 2- Ο Νικόλας, έκανε χρήση Ντάτουρα; 3- Ο Μανδραγόρας που βγάλατε στην Κρήτη, χρησιμοποιήθηκε για ανάλογη χρήση; 4- Είναι φανερό, ότι ήσουν τότε υπό την γοητεία των θεωριών του Καστανέντα. Ο Νικόλας; Το ίδιο; 5- Εκείνη την εποχή, από όσο ξέρω, υπήρχε διακίνηση lsd στα Εξάρχεια. Γιατί, λοιπόν πηγες στο Ντάτουρα; 6- Γράφεις πως "τα πειράματα αφορούν τα ψυχολογικά, συναισθηματικά και δημιουργικά μας όρια". Στα πειράματα αυτά, θυμάσαι αν υπήρχε προσπάθεια να "διασχίσετε τον τοίχο"; Να βγείτε από τα σώματά σας;

Πολλά πολλά ΦΙΛΙΑ ! Μ.

ΥΓ. Η Λίτσα, τρομαγμένη κι αυτή -όπως κι εσύ- κάποια στιγμή και λίγο πριν αυτοκτονήσει ο Νικόλας, ΑΝΑΘΕΩΡΕΙ και απαρνείται ό,τι πίστευε μέχρι τότε. Γνωρίζει τον Θεό και αρνείται να αναφερθεί σε γεγονότα που την έχουν πληγώσει. Ποιος ξέρει τι είδε και τι πέρασε το κορίτσι. Γεγονός είναι ότι τώρα θα λέγαμε ότι είναι σιανάσιν της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Παράλληλοι βίοι . Τυχαίο; Δεν νομίζω.

16 Ιουλίου 2012

Με βενζινες ο Ντατουρας, το παρατσουκλι ηταν ασχετο. Το απογευμα θα παω Θεσσαλονικη και θα σου γραψω απο εκει. Ισως βρω και καποιο παλιο ποιημα. Μετα θα ηθελα να τελειωσει παρακαλω. Πραγματι ειναι επωδυνο. Αλλα απαντω τοσες μερες γιατι ηθελα κι εγω να δωσω ενα μερος αυτων των εμπειριων στο φως. Να στεγνωσουν στον ηλιο! Μη συγχεεις τους σαννυασιν του Οσσο με τη Χριστιανικη Ορθοδοξια. Μη τα βαζεις στο ιδιο τσουβαλι κοινως. Τα λεμε.

( Η απάντηση το απόγευμα)...

Αχ αγαπητε Μανωλη... Οι ερευνητες της εθνολογιας και της θρησκειολογιας χωριζονται σε δυο κατηγοριες, τους Insiders και τους Outsiders. Οι πρωτοι ειναι αυτοι που εχουν οι ιδιοι συμμετοχη και βιωματικη εμπειρια σε μια τελετη ας πουμε, που συμπεριλαμβανει εκστατικες εμπειριες η και τη χρηση ψυχεδελικων ουσιων. Οι δευτεροι στεκουν απ' εξω, παρατηρουν, καταγραφουν τα γεγονοτα οπως φαινονται και συλλεγουν πληροφοριες απο αυτους που εχουν συμμετασχει. Οι Outsiders θεωρουνται πιο αντικειμενικοι, ειναι πιο αποδεκτοι σαν επιστημονες, το θεμα ειναι οτι μια κατασταση που βιωνεται δεν μπορει ποτε να μεταφερθει μονο με λεξεις. Οι Θιβετανοι δασκαλοι προκειμενου να διδαξουν την εσωτερικη εμπειρια και γνωση, παραλληλα με τις ομιλιες και τις θεωρητικες επισημανσεις προχωρουν σε αυτο που ονομαζουν Μεταδοση, δηλαδη ενεργειακη, αγνωστο πως, μεταβιβαση της ουσιας της διδσκαλιας, χωρις λεξεις, απο δασκαλο σε μαθητη. ...........................................................................

Μετα απο μια πολυ ζεστη και κουραστικη μερα μπηκα στο Ιντερνετ να σου γραψω, αλλα δεν νοιωθω σε φορμα για αναδρομες αυτη τη στιγμη. Μου εκοψε τη φορα και η ποαρατηρηση σου οτι εγω και η Λιτσα εχουμε βιους παραλληλους επειδη αναζητησαμε εναν πνευματικο δρομο η καθε μια με τον τροπο της. Σα να βλεπεις την πνευματικη αναζητηση "καταντημα" που προερχεται απο απογοητευση... Δεν ειναι πολυ υλιστικη αντιμετωπιση αυτη; Η ζωη μου δινει τα δωρα της ακομα και αν περναει απο δυσκολα καναλια. Παντα ετσι γινεται. Μετα απο μια "σκοτεινη νυχτα της ψυχης" που λεει ο Γιουνγκ εισαι ετοιμος να δεις τη ζωη με διαυγεια και συνειδητοτητα. Θα σου απαντησω σε αυτα που θελεις, ουτως η αλλως εχεις το μαγικο χαρισμα να κανεις εναν ανθρωπο να σου ανοιγεται και να σε εμπιστευεται. Ομως θα ηθελα την υποσχεση σου οτι οτιδηποτε δημοσιευσεις που να με αφορα, ειτε απο αυτα που σου γραφω, ειτε αλλα που σου ανεφεραν αλλοι ανθρωποι, θα πρεπει να τα δω πριν την εκδοση του βιβλιου σου και να συμφωνησω. Γιατι μπορει να γινουν παρεξηγησεις... Τι λες εσυ γι΄αυτο;

17 Ιουλίου 2012

Τι μου ζητάς ; Σκέψου το. Δημοσιογραφία που τίθεται υπό την έγκριση , δεν είναι δημοσιογραφία. Θέλω να ντυθώ με την εμπιστοσύνη σου, αλλά όχι με την "έγκρισή" σου. Το φεγγάρι κοιτάζει τον ήλιο και αναμεταδίδει τη λάμψη του. Είναι μια σωστή αναμετάδοση; Όχι. Είναι "παρεξηγημένη". Ο Ήλιος όμως δεν διαμαρτύρεται. Είσαι ο Ήλιος, είμαι το Φεγγάρι. Και είμαι ένα ερωτευμένο φεγγάρι. Γι αυτό μπορώ να σου δώσω ακόμα και το ολόκληρο αυτό που θα γράψω. Θα το κάνω για να δω τι χρώμα θα πάρουν τα μάτια σου, αλλά όχι για να πάρω την έγκρισή σου. Γιατί ο έρωτάς μου, προυποθέτει την ελευθερία μου. Και χωρίς την ελευθερία μου, δεν είμαι τίποτα, δεν είμαι φεγγάρι. Μην βάζεις λοιπόν απαραίτητο όρο το "να συμφωνήσεις". Κι αν ήμουν ζωγράφος και σου έκανα το πορτραίτο; Θα έπρεπε να συμφωνήσεις πάλι; Άσε με να κάνω το πορτραίτο σου με την τεχνική που θα διαλέξω εγώ. Μην θέλεις να διορθώσεις γραμμές. Και μην φοβηθείς και την παραμόρφωση ακόμα. Αν είναι ζωγράφος κανείς, ξέρει που και γιατί παραμορφώνει. Μέχρι τώρα μιλήσαμε πολύ για σκοτάδι. Πρέπει να πουμε όμως δυο λέξεις ακόμα. Να περιγράψουμε καλύτερα αυτό το σκοτάδι, ώστε να ξεπηδήσει δυνατότερα το φως. Θα είσαι μαζί μου σε αυτό το ταξίδι;

17 Ιουλίου 2012

Ναι Μανωλη, σε εμπιστευομαι. Ειχα μια μικρη ανησυχια και αυτο που σου προτεινα ηταν ιδεα του συντροφου μου για να με καθησυχασει. ΣΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ και παμε παρακατω. Βρηκα μερικα αποσπασματα ακομα απο το "Αναζητωντας Κροκανθρωπους". Σημερα περασα απο τον "Ιανο" κι εριξα μια ματια στο "Ταξιδι στο Ιξτλαν" για να δω τι θυμομουν. Φοβηθηκα να το αγορασω φαντασου. Θα το κανω συντομα ομως, οι φοβοι μου ειναι για λιγο, δεν με ξεπερνανε. Νομιζω οτι αυτο το "Ταξιδι στο Ιξτλαν" θα το ειχα κανει ακομα κι αν υπηρχε κανενα βιβλιο. Ακομα ενα ταξιδι ειναι το "The journey from drugs to meditation." (based on Osho Discourses). Ολα συμβολικα. Και θα σου εξηγω στη συνεχεια. Η αληθεια ειναι οτι αλληλογραφοντας μαζι σου και αγγιζοντας εκεινο το κομματι της ζωης μου εχω αποσυντονιστει στην καθημερινοτητα κι εχω γινει αρκετα αφηρημενη, ταση που την ειχα παντα. Γλυστρανε οι σκεψεις μου σ' αυτα που γιναν, σε αυτα που ρωτας και ποσες οψεις εχει μια απαντηση. Ρωτας αν επαιρνα ντατουρα. Δεν ηταν δυνατον να παιρνεις κατι τετοιο οπως καπνιζουν χασισι, παιρνουν ηρωινη η πινουν μερικα ποτα. Αυτο ειναι για μια-δυο φορες στη ζωη σου! Τοτε ηταν η πρωτη λοιπον μονο που κρατησε πολυ! Η επομενη και τελευταια εγινε σε τρια χρονια αλλου.

Σου στελνω τα αποσπασματα απο το βιβλιο και θα συνεχισω αλλη ωρα. Μου αρεσει το γραψιμο σου και η διαφανη ψυχη σου. Αυτο που θελω να προλαβω ειναι οι παρεξηγησεις.

Από το «Αναζητωντας Κροκανθρωπους»

1. «Εγω δεν ειμαι τουριστας. Δεν θελω ναμαι το αξιοθεατο των τουριστων. Ποτε μου δεν εχω πραξει για να περναω την ωρα μου. Δεν θελω να περνας την ωρα σου μαζι μου. Ουτε να επισκεπτεσαι τον χωρο μου τουριστικα. Γι’ αυτό να μην ξαναρθεις. Τωρα θα σε βρισκω οποτε θελω εγω. Αντιστρεφω τους ορους. Κριμα που είναι ετσι.»

( «Δεν θα ερχεσαι οποτε θελεις εσυ, θα ερχομαι οποτε θελω εγω!» Εκανε αυτή τη δηλωση τοτε που πηγα να συγκατοικησω με τη Μαρια τη Λαλαουνη στο δωματιο που αφησε ο Κοτρωνης πανω από τα γραφεια του «Ιδεοδρομιου» στη Μαυρομιχαλη. Και πραγματι ηρθε μια μερα με τη Νιουνιου. Μετα του περασε και δεν ξανασυζητηθηκε κατι τετοιο.)

2. «Δεν εδωσα σε αλλον τα κλειδια, ουτε του σπιτιου μου ουτε της καρδιας μου. Αρνηθηκες να τα παρεις Φοβηθηκες μηπως Σου ξεκλειδωσω Τη δικη σου καρδια.»

{Δεν ειχα ιδεα ότι τον ειχε πειραξει που δεν ειχα παρει τα κλειδια. Ειχα πει «Δεν πειραζει θα πηδαω από το παραθυρο όπως κανουν ολοι.» Δεν ειχα ιδεα ότι ηταν τα κλειδια της καρδιας του μαζι!!! Δεν λεγαμε ποτε σ’ αγαπω η κατι τετοιο. Το σ’ αγαπω του θα πρεπει νατανε εκεινο το Πιττ όταν πειραζε την μυτη μου! ( «Εσυ εχεις το Πιττ σου!») Σκεψου ότι τα διαβασα όλα αυτά μολις το 2004 και εκλαψα οσο ποτε στη ζωη μου…)

Θυμηθηκα στιχο απο εκεινη την εποχη. Ηταν απο τους λιγους με ομοιοκαταληξια. ειχε κι αλλα που ξεχασα.

Ουδεις εκων κακος και η πολη μαστροπος.

Ο Νικολας ειπε παλι οτι τρελλαθηκα κι αυτα που εγραφα ηταν παρανοικα. Ειπα,δεν σου αρεσει; Μαλλον θαπρεπε να λεει, μα η πολη ειναι μαστροπος, αλλα με το και μου αρεσει η συνηχηση! Με κοιταζε σα να τρελλαθηκα στ' αληθεια. Που ειναι το παραξενο ειπα. κανεις δεν ειναι κακος με τη θεληση του, ειπε ο Σωκρατης, αλλα η κοινωνια, η πολη εδω, το αστικο περιβαλλον που αντιπροσωπευει τις κοινωνικες αντιληψεις, σε αναγκαζει να εκπορνευτεις, κανει τους ανθρωπους πορνες. Γι΄αυτο λεει οτι η πολη ειναι μαστροπος! Ευκολο!

Αλλη φραση που θυμαμαι ειναι "ο θανατος μου ο Αιγυπτιος". Αυτο ηταν κατ' ευθειαν απο τις παραισθησεις της ντατουρας οπου εβλεπα ενα κεφαλι Φαραω με ματια να εκτοξευουν λέιζερ κατα πανω μου. Ηταν ο θανατος μου και ηθελε να με παρει. Στην παραισθητικη ιστορια ο Νικολας μου εσωσε τη ζωη, αλλα κατοπιν διαπιστωσα οτι κοιμομασταν και δυο ολη τη νυχτα, οτι αυτα τα ονειρευομου και δεν τα ειχα μοιραστει στην πραγματικοτητα με κανεναν. Στο τραγουδι Χαν ελ Χαλιλ η πρωτη στροφη ειναι αυτη η εικονα του Φαραω-Θανατου. Αυτο βλεπω οταν λεω,

Αποκοσμος σαν Φαραω που περιμενει μαντειες να του στειλουν τα φασματα του ηλιου.

Βρηκα ποιηματα αλλα ειναι γραμμενα μια δεκαετια μετα.

Σε σχεση με προηγουμενες ερωτησεις σχετικα με τη ντατουρα, οχι ο Νικολας δεν ειχε παρει ποτε. Ηταν ευκολο να βρεις αφου την πουλουσαν στα φαρμακεια σαν τσιγαρα για ασθματικους! Δεν ειχαμε παρει LSD. Στη Σουγια πηγαμε επιτηδες γιατι ο Νικολας ειχε μαθει οτι υπαρχουν μανδραγορες και του ειχε κολλησει να βγαλουμε ενα και να τον φαμε μαζι! Δεν καταλαβαινα την εμμονη του, ομως ακολουθησα. Βγαλαμε ενα φυτο που αναγνωρισε εκεινος σαν μανδραγορα και φαγαμε τη ριζα μιση-μιση. στη συνεχεια ο ενας κατηγοριυσε τον αλλον οτι εκανε πραγματα περιεργα επειδη ειχε επηρεασθει απο το φυτο, ενω ο καθενας δεν ενοιωθε να εχει αλλαξει σε κατι ο ιδιος. Για τον μανδραγορα λενε οτι φυεται απο το σπερμ ατων κρεμασμενων. Μακαβριο. Επισης ειδα στο ιντερνετ οτι θεωρειται πως αν φαει απο τη ριζα του μαζι ενα ζυγαρι ειναι ενωμενο για παντα. Επισης μακαβριο.

Η ντατουρα ειναι ιερο φυτο σε πολλες παραδοσεις Ινδιανων, αλλα και το ιερο φυτο του Σιβα. Η καταναλωση του γινεται με προετοιμασια, καθαρση σωματικη και πνευματικη, σεβασμο και πνευματικο οδηγο η δασκαλο που να σε προστατευει. Τιποτα απο αυτα δεν εγινε. 

Τα τελευταια δεκαπεντε χρονια της ζωης μου ασχολουμαι με τις ενεργειακες θεραπειες, τα τσακρας, το Ρεικι, το Νταζιρα Ναραντα και ειμαι επαγγελματιας σ' αυτο. Αμοιβομαι για ενα θεικο δωρο, που γνωρισα στα τυφλα και με κινδυνο της ψυχικης μου υγειας στα 19 μου χρονια. Ηταν ακομα νωρις για ολα αυτα. Σημερα ειναι πιο ευκολο να βρεις δασκαλους σε ολο τον κοσμο, που θα σε μυησουν στο κοσμο της κοσμικης θεραπευτικης ενεργειας χωρις τετοιους κινδυνους. Κια οπως εχεις ακουσει ο κοσμος αλλαζει προς μια νεα συνειδητοτητα. Καποτε θα το κανουν ολοι αυτο, ειναι ολοι σε θεση, ειναι για ολους. Και φερνει αισιοδοξα μηνυματα και αγαπη παρ' ολα τα συγχρονα φαινομενα. Μετα τη μπορα το ουρανιο τοξο!

(Άλλο απόσπασμα από συζήτησή μου με την Αμίρα, σε μελλοντικό χρόνο)