ΟΧΙ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΟΙ ΧΙΠΗΔΕΣ.

Τι ήταν ο χίπις; Αυτή είναι η ερώτηση.

Μην ήταν, αυτό που μας δείχνει ο Σφήνος;

Το «Μάταλα Σονγκ», έρχεται πρώτο στην λίστα των κιτς τραγουδιών, αφού ομολογουμένως, η «τέχνη» του, σπάει καρύδια.

Χαχαχα...Μια στιγμή, το βιντεάκι, για πλάκα καλό, αλλά από ένα σημείο, δεν βγάζει γέλιο... είναι γελοίο!

Ο Σφήνος είναι πονηρός. Και χαχαχα αναδείχτηκε σούπερ σταρ των Ματάλων. Και χαχαχα τα κονόμησε.

Αλλά η ερώτηση παραμένει:

Τι ήταν ο χίπις;

Ο Τζαίησον Ξενάκης και η υπογραφή του ως Drop Out.                  

Ο Τζαίησον Ξενάκης, έγραψε μια σειρά μελέτες που το 1976, έγιναν βιβλίο με τίτλο «Χίπηδες και Κυνικοί». Θεωρεί τον χίπη, ιερό πρόσωπο, απόγονο του φιλόσοφου Διογένη. Έγραψε πως  οι χίπηδες αποφάσισαν να ζήσουν πολύ μακριά από το κιτς των κακόβουλων φουκαράδων, τυριών, βλαχοδήμαρχων και λαμόγιων.

Δυστυχώς. Στην Ελλάδα, και αυτό το βιβλίο, το σκεπάσαν τα χάχανα. Τα ίδια χάχανα, που πνίγουν συχνά, την Αλήθεια. Γελά δ’ ο μωρός καν τι μη γελοίον εί . Ίσως γι αυτό αυτοκτόνησε ο συγγραφέας:  αηδία. 

Χαχαχα...διάφοροι, τύποι αστείοι, επεχείρησαν να χτυπήσουν τους χίπηδες. Έρχεται για παράδειγμα, ο Πλεύρης και μας λέει, ότι η λέξη χίπις παράγεται από την αγγλική hypoderm που σημαίνει την τάση τους για βάρεμα πρέζας. Δεν μας εκπλήσσουν οι απόψεις του Πλεύρη, είναι στη γραμμή του Λαδά, επιβίωση της χουντικής σκέψης. Με τον Πλεύρη, γελάς, αλλά λίγο.

Πιο αστείος, ο Αλέκος Σακελλάριος. Μας παρουσιάζει τους χίπηδες σαν τρελάκηδες, βρομιάρηδες, και τεμπέληδες, που θέλουν ένα γερό χέρι ξύλο. Χαχαχα...γελάσαμε πολύ (μέχρι αηδίας), με το έργο του «Η Θεία μου η Χίπισσα». Άλλο ένα έργο που γυρίστηκε επί χούντας και εξευτέλιζε το Ψυχεδελικό Πνεύμα. 

Τελευταία, εμφανίστηκε Δελαπατρίδης, τραγικά αστείος αυτός,  ονόματι Φώντας Τρούσας. Και αυτός, θέλησε να μας αποδείξει ότι οι χίπηδες ήταν πρόσωπα γελοία. Ισχυρίστηκε μάλιστα, πως η απόδειξή του, βασίζεται σε «προοδευτικές» πηγές...Και Χαχαχα μας έδειξε ένα ...κατάπτυστο κείμενο του λογοκριτή (υμνητή και συνεργάτη) της χούντας, Δημήτρη Χρονόπουλου. Και με αυτό το κείμενο, θεωρεί ο τρελάκιας, ότι αποδεικνύεται η τρέλα της ψυχεδελικής νεολαίας. Δηλαδή έκανε, τι; Βρήκε έναν χουντικό που χτυπούσε τους χίπηδες. Βάφτισε  τον χουντικό, "φιλελεύθερο", και είπε ιδού και άνθρωποι προοδευτικοί έβριζαν την ψυχεδελική νεολαία! 

H Joni Mitchell, αυθεντική χίπισσα. Αν πιστέψουμε τους Δελαπατρίδηδες, τότε και η Joni, υπήρξε πρόσωπο τεμπέλικο, τρελούστικο, άπλυτο και γελοίο.

Χαχαχα... απέναντι σε όλους αυτούς τους τύπους, οι χίπηδες πάντα γελάγανε. Και ως απόγονοι των Κυνικών, κορόιδευαν τους πραγματικά βρομερούς και αστείους. Γι αυτό και τα βλαστάρια τους, οι Γίπηδες, πρότειναν τον Πήγασο, ένα γουρούνι για Πρόεδρο. 

Τι ήταν οι χίπηδες λοιπόν;

Ήταν καραγκιόζηδες, όπως μας τους παρουσιάζει ο Σφήνος;

Ήταν βλαμμένοι και βλήματα, όπως τους θέλουν  οι διάφοροι Πλεύρηδες, Σακελλάριοι και Φον Τρούσες; Ήταν τεμπέληδες, μακρυμάλληδες, μες στη λίγδα;  Βλάκες; Πράκτορες της CIA ή της χούντας;

Εγώ, θα γράψω, τέσσερα μόνο ονόματα από αυτούς που διαμόρφωσαν το ψυχεδελικό όνειρο: 

Jim Morrison, John Lennon, Jimi Hendrix, Joni Mitcell.

Αν αυτά τα τέσσερα πρόσωπα, ήταν πραγματικά άπλυτοι, γελοίοι τύποι που έλεγαν κουταμάρες, τότε πάω πάσο.

Όμως, νομίζω πως, και αυτοί οι τέσσερις, και άλλοι πολλοί, είπαν μερικά πράγματα, εξαιρετικά αξιόλογα. Μόνο που,  τα αυτιά τα γουρουνίσια, δεν τα άκουσαν. Και αν τα άκουσαν, δεν τα κατάλαβαν. Τα γουρούνια κυλιούνται στη λάσπη, δεν αγαπούν τα λουλούδια.