ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ – Φανατικός σκουπιδορύχος, και λάτρης του κιτς

Γελάσαμε πάλι, με τον Φώντα Τρούσα, που σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο...ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ (!), γράφει πως το 45άρι, του Gino και των Γαλαξιών «Snap-snap-snap / Cleopatra in bluejeens», είναι το πρώτο δισκάκι του ελληνικού ροκ.

Αν μιλάμε για ροκ που ακούνε τα γίδια, σίγουρα, έχει δίκιο.

Τι σχέση μπορεί να έχει το ελληνικό ροκ, με τον Gino, έναν γιδοβοσκόπουλο, που μόλις τον άκουγες, ξεκαρδιζόσουν στα γέλια;

Πάρτε μια ιδέα και μόνοι σας, ακούγοντας ένα από τα "αριστουργήματά" του...

Ποιος ήταν ο Gino; Κάποιος φουκαράς έλληνας, που το έπαιζε σταρ εκ του εξωτερικού. Πολλά κορόιδα της εποχής, τσίμπησαν, αφού ο γιδοβοσκόπουλος, μανατζαριζόταν από τον λαμόγιο διευθυντή των Μοντέρνων Ρυθμών, Αθανάσιο Τσόγκα. Αυτός, στο περιοδικό του, τον παρουσίαζε σαν τον «αντιπροσωπευτικότερο Μοντς της Ευρώπης»!

Οι δυο τους, δημιούργησαν εκτρώματα, που κατατάσσονται, στο παγκόσμιο κιτς, αλλά δεν έχουν καμία σχέση, με το ροκ στην Ελλάδα.

Αν, στο ελληνικό ροκ, βάλουμε τον κάθε κατακαημένο, συγχαρητήρια δια την τύχην μας. Πέρα, από το θέμα της αισθητικής, υπάρχει και κάτι πολύ σοβαρότερο. Δεν μπορούμε, να ορίζουμε ως αρχή της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, δίσκο που περιέχει στίχους που γράφτηκαν από τον Τσόγκα. Οτιδήποτε σχετίζεται με αυτόν, δεν έχει σχέση με το ελεύθερο πνεύμα.

Δημιουργείται το ερώτημα, γιατί ο Φώντας Τρούσας, άλλαξε γνώμη; Στο βιβλίο του, ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ, εντοπίζει ως πρώτο δίσκο του ελληνικού ροκ, τις Μπαλλάντες του Ρωμανού. Τι έγινε και τώρα, βάζει στη θέση αυτή, τον γιδοβοσκόπουλο;

Θα μου πείτε, Δελαπατρίδης είναι, ότι θέλει κάνει.

Άλλος, θα πει, πως χρόνια μετά, κάποιος του σφύριξε, πως το δισκάκι του Gino, είναι έτους 1964, ενώ του Ρωμανού, 1965.

Ναι, αλλά, το 1964, είχαμε και άλλες παραγωγές, και όχι γιδίσιες: Τους Forminx με το Jeronimo Yanka, τους Playboys με το Deep in the Heart of Athens κ.α.

Γιατί λοιπόν, αυτή η προτίμηση στον γιδοβοσκόπουλο;

Τι συνέβη;

Είναι απλό: Ο Τρούσας, έχει βαθιά μεσάνυχτα από τις χρονιές που κυκλοφόρησαν οι δίσκοι.

Δεν ξέρει, ούτε πότε άρχισαν να βγάζουν δίσκους, τα βασικά συγκροτήματα, για τέτοια ασχετοσύνη μιλάμε.
Και βεβαίως, αγνοεί την ουσία του ροκ.
Δεν ξεχωρίζει τα λάχανα, από τις λαχανίδες. 

Κάποιος αναγνώστης, τολμά και του γράφει στο μπλογκ:

Ότι σαβούρα βρίσκεις την ανεβάζεις;

Ο Τρούσας του απαντά:

Σαβούρα είναι το μάτι σου

Δυστυχώς, ναι.

Όσο πιο σαβούρα είναι κάτι για μας, τόσο και πιο αξιόλογο γίνεται για τον Τρούσα. Και το αντίστροφο.