ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΔΕΡΙΖΙΩΤΗ

Μου αρέσουν οι στίχοι της Ιφιγένειας, ιδιαίτερα εκείνοι που περιγράφουν το παιδί του "τελευταίου Γαλάζιου Ουρανού".

Και το παιδί 
του τελευταίου Γαλάζιου Ουρανού...
μια στατική σκιά 
δίπλα απ'τα βήματα 
των ροζιασμένων τοίχων
μια ηλιαχτίδα που ξυπνά σ'ακρογιαλιές καταραμένων στίχων...
 (Ιφ.Δεριζιώτη, 2007)

Η Ιφιγένεια Δεριζιώτη (Φωτογραφία : Μ.Νταλούκας, Δεκ. 2012)



Πριν λίγες μέρες, έκανε και μια ζωγραφιά, με τον ίδιο τίτλο, και  μου τη χάρισε. Το παιδί του τελευταίου Γαλάζιου Ουρανού, προχωρούσε σαν αεροβάτης, μέσα σε ιπτάμενο τσέρκι. Κάτω από αυτό, έπεφταν κάποια παράξενα "μάτια", ενώ στη γή , δύο μορφές (η μία σε αναπηρικό καροτσάκι)  άπλωναν τα χέρια για να τα πιάσουν.

-Τι είναι αυτά; τη ρώτησα
-Είναι τα μάτια του τελευταίου παιδιού, μου είπε η Ιφιγένεια...τα μάτια του είναι ουράνια σώματα,  τα ξεκρεμά και τα πετά στους δρόμους
-Γιατί το κάνει αυτό;
-Δεν το νιώθεις; Γίνονται μπάλες, να παίξουν τα παιδιά της δυστυχίας
-Το νιώθω, είπα, καθώς γύρισα και την κοίταξα στα μάτια, αυτά τα μάτια τα γεμάτα γρίφους και σύμβολα, του τελευταίου πανέμορφου Γαλάζιου Ουρανού.