ΟΙ ΜΠΗΤΝΙΚΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ

Φωτο: Η Caress Crosby.

Η αιτία που οι πρώτοι beatniks αρχίζουν να καταφθάνουν στην Ύδρα, είναι η Caress Crosby, που θα μπορούσε να ονομαστεί, η μητέρα όλων των Ροκάδων. Είναι ένα πρόσωπο, σχεδόν μυθικό, που σε νεαρή ηλικία, και πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο, διάγει την απαρχή, όλων των μορφών και κινημάτων που αργότερα συνιστούν το Ροκ. Όλοι οι μπήτνικς, οι υπαρξιστές, οι φρίκοι, οι χίππιδες, οι πάντες της μεταπολεμικής νεολαίας, μοιάζουν να είναι απόγονοι της Caress Crosby, και του Black Sun, δηλαδή του σκοτεινού συζύγου της, Χάρυ.

Φωτογραφία από την αναφορά στον William Barker, στο αφιέρωμα του περιοδικού ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΠΟΧΉ, 1965.

Το 1950, η Caress Crosby, έρχεται πρώτη στην Ύδρα, τότε όμως, βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία. Είναι 60 ετών και φέρνει μαζί της, τον εικοσιπεντάχρονο φίλο της, William Barker.
Τα γράμματα με τις εντυπώσεις της, που στέλνει σε φίλους της καλλιτέχνες στο εξωτερικό, προκαλούν το πρώτο κύμα μπητνίκων και άλλων καλλιτεχνών, που γρήγορα, φθάνει στην Ύδρα.
Μέχρι το 1965, στο νησί, δημιουργείται ένα είδος παροικίας μπητνίκων, που δίνουν την εντύπωση Ροβινσώνων. Είναι ένα φαινόμενο αντίστοιχο με εκείνο που δημιουργείται, μετά το 1965, στα Μάταλα. Οι μπήτνικς, ζουν εκεί, με διάθεση να απομονωθούν, αναζητώντας την έμπνευση και την Αλήθεια.
Οι μπήτνικς της Ύδρας, δεν πρέπει να συγχέονται με τους μπήτνικς του Κολωνακίου. που δημιουργούν εκείνη την εποχή, την ομάδα του περιοδικού ΠΑΛΙ.
Οι μπήτνικς του Κολωνακίου, είναι έλληνες.
Οι μπήτνικς της Ύδρας, σχεδόν όλοι, είναι ξένοι.

Ποιοί ήταν αυτοί λοιπόν που έζησαν τότε στην Ύδρα; 
Ανέφερα ήδη δύο πρόσωπα, την Caress Crosby και τον William Barker. 
Ο γνωστότερος όμως μπητνίκος της Ύδρας ήταν ο Leonard Cohen. O Cohen, μάλιστα, αγόρασε ένα σπίτι στην Ύδρα.

Σε μία φωτογραφία του 1960 (φωτογραφία James Burke για το περιοδικό LIFE) βλέπουμε τον Cohen να παίζει κιθάρα, ανάμεσα σε άλλους μπητνίκους, και έξω από γραφικό ταβερνάκι της Ύδρας. Είναι γνωστή η ερωτική ιστορία του Cohen με την Μαριάν, ένας έρωτας που ανθίζει εκεί, όπως ο έρωτας του Κάρευ με την Τζόνι Μίτσελ, που άνθισε στα Μάταλα, Κρήτης.
Και οι δύο, είναι ιστορίες παράλληλες. Και οι δύο αυτοί έρωτες, δημιουργούν εκπληκτικά τραγούδια. Ο Cohen, έγραψε για την Μαριάν, το υπέροχο So Long Marriane...

Δεξιά του Cohen,, η κοπέλα είναι η Charmian Clift. Η Clift, ήταν Αυστραλή, συγγραφέας και πρόσωπο τραγικό. Αυτοκτόνησε το 1969, παίρνοντας βαρβιτουρικά.
Τελευταία της επιθυμία, ήταν να καεί το νεκρό σώμα της και οι στάχτες να σκορπιστούν, πάνω από κήπο με τριανταφυλλιές (rose garden of the Northern Suburbs Crematorium in Sydney). Ίσως, το όνειρο, όπως περιγράφεται στο υπέροχο μυθιστόρημά της (Walk to the Paradise Gardens, 1960), να μην βγήκε αληθινό και οι Paradise Gardens, μετά την Ύδρα, γι αυτήν, δεν υπήρχαν.
Το περιοδικό LIFE που κάνει το ρεπορτάζ για τους μπήτνικς στην Ύδρα, είναι μία πηγή πληροφοριών. Μία άλλη σημαντική πηγή, είναι το ελληνικό περιοδικό ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΠΟΧΗ, που το 1965, αποφασίζει να καταγράψει και αυτό τους μπήτνικς της Ύδρας.

Από την ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΠΟΧΗ, πληροφορούμαστε και για ονόματα, όπως : Harold Norse, Brenda Chaberlain, William Driscoll, Marco Fondse, Norman Thomas, Alan Parkin και άλλων.

Δεν έχω σκοπό να πω όλα τα ονόματα και να παρουσιάσω αποσπάσματα έργων.
Θέλω όμως να πω κάτι που θεωρώ σημαντικό.
Στο αφιέρωμα του περιοδικού ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΠΟΧΗ, διαβάζουμε ότι βοήθησε, η Λίλη Μακ. Όταν διάβασα, αυτό το όνομα, ηλεκτρίστηκα. Διότι Λίλη Μακ, ήταν το όνομα της αρχηγού της παρέας των ελλήνων Ανεύθυνων, που αμέσως μετά τον πόλεμο, διάγουν υπαρξιστικό βίο στην Αθήνα. Την αναζήτησα. Δεν μπορούσα να την βρω. Το 2005, όμως, σκέφτηκα να την ψάξω στην Ύδρα. Έπεσα μέσα! Η Λίλη, η περίφημη ξυπόλητη υπαρξίστρια, ζούσε εκεί, αφού , μετά τους Υπαρξιστές είχε προσχωρήσει στους μπητνίκους, και είχε από τότε απομείνει στην Ύδρα. Την συνάντησα και μου διηγήθηκε τη ζωή της. Και την ζωή με τους Υπαρξιστές και τη ζωή με τους μπήντικς στην Ύδρα.

Περισσότερα για την Λίλη διαβάστε ΕΔΩ .