MGC – Μερικά στοιχεία για την ελληνική ψυχεδέλεια

Λίλη Παπαδάκη και Δημήτρης Πουλικάκος (Φωτογραφία του Βύρωνα Περέλη στο Κύτταρο, 1972)

Τα σημαντικότερα έργα της ελληνικής ψυχεδέλειας, δεν έγιναν ευρέως γνωστά. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ως ψυχεδελικά, χαρακτηρίζονται μόνον εκείνα που γίνονται την Εποχή της Δικτατορίας, και μπορούν να συνδεθούν με το Καλοκαίρι της Αγάπης, και με μερικές εκφράσεις της Βρετανικής Εισβολής. Συνεπώς, οτιδήποτε γίνεται αργότερα, που θυμίζει είτε αναφέρεατι σε εκείνη την κουλτούρα και την αισθητική, δεν αποτελεί ψυχεδελικό αλλά νεο-ψυχεδελικό έργο.


Η ψυχεδέλεια αποτελεί μια κουλτούρα με εξαιρετικής ποιότητας  καλλιτεχνική έκφραση, που όμως περιορίζεται χρονικά, δηλαδή υπάρχει μία συγκεκριμένη χρονική περίοδος οπότε γεννιέται, ζει και πεθαίνει. Η μνήμη εκείνων των έργων δίνει μετά την πτώση της χούντας, την Ροκ Αναζωπύρωση, κατά την διάρκεια της οποίας παράγονται και έργα, που μπορούν να οριστούν σαν νεο-ψυχεδελικά.

Η συγκομιδή, δεν δίνει μόνο τραγούδια, η τεράστια εκείνη καλλιτεχνική έκρηξη, ενέπνευσε ποιητές, ζωγράφους και άλλους καλλιτέχνες.
Τα λαμπερά κύματα που έρχονταν από Αμερική και Αγγλία, άγγιξαν τους πάντες.

Ακόμη και φωτογράφους.  Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις, του Βύρωνα Περέλη και του Αντώνη Διαμαντή.

Ο Περέλης, έκανε σπουδαίες φωτογραφίες με θέματα από την ελληνική  ψυχεδελική σκηνή. Εκπληκτικό είναι ένα πορτραίτο του Δημήτρη Πουλικάκου, όπου φαίνεται και το πρόσωπο της  αδικοχαμένης Λίλης Παπαδάκη, της πανέμορφης εκείνης κοπέλας που θα μπορούσε να είναι η εμβληματική μορφή της ελληνικής ψυχεδελικής περιόδου..

Η Δολοφονία του Πουλικάκου (Φωτογραφικό δίπτυχο του Αντώνη Διαμαντή, Άνοιξη του 1968) 

Ο Διαμαντής , μας έδωσε ένα ωραίο δίπτυχο, που σκηνοθέτησε ο ίδιος: Δύο φωτογραφίες του συγκροτήματος MGC που θα μπορούσαν να ονομαστούν «Η Δολοφονία του Πουλικάκου». Παρουσιάζει τον Δημήτρη Πολύτιμο, να κρατά πιστόλι και τον Πουλικάκο πεσμένο στο έδαφος, ενώ γύρω υπάρχουν τα υπόλοιπα μέλη. 

Ο Αντώνης Διαμαντής, ήταν ένας σπουδαίος φωτογράφος, που συνδέθηκε αμέσως με παρέες της ελληνικής ψυχεδελικής νεολαίας.

Λέγεται ότι συνελήφθη από την χούντα και εκπαραθυρώθηκε.

Αυτό, δεν έχει αποδειχτεί, αλλά είναι πολύ πιθανό, εφόσον κάποιοι πολύ σκληροί χουντικοί, συνήθιζαν να σπρώχνουν από παράθυρα και ταράτσες κομμουνιστές και "αλήτες", λέγοντας μετά πως είχαν αυτοκτονήσει.

Από τα καλύτερα μουσικά δείγματα της ελληνικής ψυχεδέλειας, είναι τα τραγούδια της τρίτης φάσης των MGC. Θα πρέπει να πούμε ότι αυτό το συγκρότημα, αν το κρίνουμε από την δισκογραφική του παραγωγή, αδικείται. Κυκλοφόρησαν μόνο τρία 45αρια, που όμως , αν εξαιρέσουμε το Foxy Lady (ηχογραφημένο στα τέλη του 1967), δεν δείχνουν κάτι από την τρίτη και σημαντικότερη φάση.

Από άλλες όμως ηχογραφήσεις που δυστυχώς δεν βγήκαν ποτέ στην δισκογραφική  αγορά, μπορούμε να καταλάβουμε τον  πραγματικό ψυχεδελικό τους ήχο.

Ένα δείγμα, τέτοιων ανέκδοτων τραγουδιών ακολουθεί.  Η ηχογράφηση από τον αείμνηστο Ντάλλα, όταν οι MGC έπαιξαν για τελευταία φορά στο Blueberry Hill στις Σπέτσες (Καλοκαίρι 1969). Βασικός τραγουδιστής ο Πουλικάκος, στο μπάσο είναι ο Βασίλης Ντάλλας, στη ντραμς ο Τζίμης Τζιμόπουλος, στην κιθάρα ο Τάκης Στέμπος και στο όργανο ο Δημήτρης Πολύτιμος.

Περισσότερα για την τελευταία εφάνιση των MGC στις Σπέτσες (Καλοκαίρι 1969) δες ΕΔΩ .