Ο Πάνος Μπίρμπας. Στα χέρια του, ρόδι, που όπως λένε οι ευφάνταστοι, προσελκύει την καλή τύχη.(Φωτ.Μ.Νταλούκας,2018)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Ο πατέρας του, ταξιτζής στο επάγγελμα, είχε μεγάλη αγάπη για την ροκ μουσική, και άκουγε συνεχώς, Παύλο Σιδηρόπουλο, Νικόλα Άσιμο, Pink Floyd και άλλους ανάλογους, Η μητέρα του, διατηρούσε ψιλικατζίδικο στην Κυψέλη, και ήταν επίσης ροκ τύπος. Έτσι, οι γονείς, γαλούχησαν το μοναχοπαίδι τους, Πάνο, σε σωστό περιβάλλον.
Τελείωσε το περίφημο 42 Λύκειο στην Πλατεία Βάθης, που τότε
(ιδιαίτερα το νυχτερινό), ήταν περισσότερο ένας underground χώρος,
και λιγότερο ένα καθώς πρέπει σχολείο. Καλός μαθητής.
Έδωσε πανελλαδικές και πέρασε Κοινωνικός Λειτουργός, και εδώ
και δέκα χρόνια, αυτό είναι το επάγγελμά του. Δουλεύει με πρόσφυγες, στο κομμάτι
της ένταξης, στο πώς δηλαδή, θα ενταχθούν ομαλά, και δεν θα γκετοποιηθούν, στην ελληνική κοινωνία. Ο Κοινωνικός
Λειτουργός, είναι κάτι μεταξύ Κοινωνιολόγου και Ψυχολόγου. Μία εμπειρία του με
τους πρόσφυγες, αποτυπώνεται στο τραγούδι του The Boat, που έγραψε όταν πήγε να
υποδεχτεί τους διασωθέντες από το πολύνεκρο ναυάγιο στο Φαρμακονήσι. Το τραγούδι είναι συγκλονιστικά αληθινό, και κάποιοι από τους στίχους του περιέχουν πραγματικά λόγια προσφύγων. Εδώ στην ακουστική του εκτέλεση...
I took my bag and I sat on the ledge I changed my name and I’m not the same I’m waiting, money in my hands I’m on the road again back on the street I’m gonna sail the darkened sea I saw my man is waiting for me I lost my wife I lost my soul I only have my woollen coat Take my hand put me down on the boat We have no time we only have our faith We must stand together, I’m starting to shake A man with a big hat trying to push me away I know that river is gonna be my jail We are going down, down at the killing noise We have no time we have no choice I hear the voice of my lord I’m praying to bring me home My hands are tied my shoes are gone I can’t forget the blood of war There’s a gun at my back, they drive me to the door Hey you big strong men, I hate you all but I’m still there I’m sinking down, I’ll see u all in hell I hear the voice of my lord, I’m praying to bring me home, I hear the voice of my lord, I’m praying to bring me home
Μία σύντομη περιγραφή των υπόλοιπων τραγουδιών:
Room
7
Τραγούδι αποχαιρετισμού. Ο Πάνος καταγράφει την τελευταία
εικόνα πριν φύγει από μία σχέση: ένα μικρό σπίτι στο Kilburn, και το δωμάτιο 7, όπου ζει η
κοπέλα. Ο χωρισμός, φαίνεται πως γίνεται τρυφερά, και κάποιος από τους δύο
δίνει στον άλλον την ευχή «θέλω να
λάμπεις, να κάψεις κάποτε αυτόν τον γαμωκόσμο»
The Letter
Επίσης τραγούδι αποχαιρετισμού, που εδώ συμβαίνει με γράμμα full of tears αλλά
και full μεστών
νοημάτων. Το ίδιο πρόσωπο, ίσως, που ζει στο προηγούμενο Room 7, στέλνει το γράμμα στον Πάνο.
Εντύπωση κάνει ο
στίχος «Save yourself my falling star, and
fly overseas / And i’ll stand by your side, in my dreams»
Tears like
raindrops
Παράξενο και θλιμμένο τραγούδι. Η αγωνία να κρατήσεις στην
ζωή κάποιον που αγαπάς, αλλά δεν μπορείς, εκείνος είναι πολύ αδύναμος, φεύγει.
Η εικόνα ενός άστεγου, στον Fincley Road, στο Λονδίνο. Ο ήλιος
δύει, η νύχτα έρχεται, ο κόσμος φεύγει, ο άστεγος μόνος. Ο Πάνος, τον πλησιάζει
θέλοντας να τον βοηθήσει, να του δείξει κάποια διέξοδο στο σκοτάδι. Ο άστεγος απαντάει «δεν υπάρχει διέξοδος στο Fincley Road».
Daughter
Τραγούδι χαράς, γραμμένο στην γέννηση της κόρης φίλου, με
την ωραία ευχή «το ξέρω μια μέρα θα χορέψουμε στο φεγγάρι».
St James
Hotel
Απόλυτα ερωτικό
Back Home
Ανάμικτα συναισθήματα αφήνοντας την Αγγλία, ερχόμενος στην Ελλάδα.
Seed of
Love
Ύμνος στην αληθινή αγάπη που είναι αιώνια «eternity
whispers your name»
«Μπορεις να ακούσεις τους γλάρους;». Βράδυ, στην προβλήτα του
Brighton pier κάποια βροχερή μέρα με το
βλέμμα στραμμένο στα
αστέρια «Dance with me upon the stars/then
we’ll leave the broken skies...»
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ πρόκειται για έναν δίσκο διαμάντι. Από τα καλύτερους του ελληνικού ροκ, με αγγλικό στίχο. Αποκτήστε τον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου