21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967. Μια μπλόφα που έπιασε.

Σήμερα, 21 Απριλίου, είναι ημέρα που οι μεγαλύτεροι θα πρέπει να θυμηθούν και οι νεότεροι να μάθουν επιτέλους, ότι η δικτατορία βασίστηκε σε μια μπλόφα. Δεν έγινε καμιά μάχη δημοκρατικών – φασιστών, στην οποία να νίκησαν οι φασίστες. Ο φασισμός, ήρθε με το προσωπείο του προστάτη, εμφανίστηκε μια νύχτα να προστατέψει δήθεν την δημοκρατία, και όλοι που ήταν τότε σε θέσεις κλειδιά, τσίμπησαν. 

Οι φαντάροι που βγήκαν με τα τανκς, δεν πήγαιναν να καταλύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα, νόμιζαν, αντίθετα, ότι κατεβάζουν τα τανκς για να προστατέψουν την δημοκρατία. 
Οι πραγματικοί συνωμότες που ήξεραν την αλήθεια, ήταν μια φούχτα άνθρωποι. 
Πώς έγινε και πέτυχε αυτή η σούπερ μπλόφα; 

Πέτυχε γιατί οι ανόητοι πολιτικοί της εποχής, είχαν την «φαεινή» ιδέα, να φτιάξουν ένα σχέδιο επέμβασης του στρατού, σε περίπτωση που η Ελλάδα, δεχόταν εχθρική επίθεση. Το σχέδιο αυτό, ήταν τόσο ανόητο, τόσο βλακώδες, όσο μια επιγραφή σε μία κατοικία: ΚΩΣΤΑ ΑΝ ΕΡΘΕΙΣ ΑΡΓΑ, ΜΗΝ ΧΤΥΠΗΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΩΝ ΚΛΕΦΤΩΝ.  ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΛΑΚΙ. 
Λοιπόν αυτό το περίφημο σχέδιο, προέβλεπε ότι αν η Ελλάδα δεχόταν επίθεση, θα κινητοποιούταν ο στρατός και τμήματά του θα πήγαιναν αμέσως να καταλάβουν όλα τα δημόσια κτίρια αλλά και να οδηγήσουν τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς όλων των κομμάτων, σε ασφαλές σημείο ώστε να μην κινδυνεύουν. 
Οι πολιτικοί της εποχής, ήταν τόσο ανόητοι, ώστε έβαλαν να καταστρώσει αυτό το σχέδιο, σε όλες του τις λεπτομέρειες, τον ...Γεώργιο Παπαδόπουλο, δηλαδή τον αρχηγό των συνωμοτών. Και όλα αυτά, γιατί τα έκαναν; Για ... να σωθεί η χώρα, αν κάποιοι συνωμότες ήθελαν να την κατακτήσουν. 

Η υπόθεση θα ήταν κωμική και κατάλληλη για ταινία με τον Γούντι Άλλεν, αν δεν κατέληγε σε τραγωδία. Και οι συνωμότες λοιπόν, τι κατόρθωμα έκαναν; Καμιά μάχη; Όχι. Τίποτα απολύτως. Απλά, μια νύχτα, έστειλαν σήμα στο Αρχηγείο Στρατού, ότι η Ελλάδα, δεχόταν επίθεση. Από εκείνη την στιγμή, όλα έγιναν ΑΥΤΟΜΑΤΑ, σύμφωνα με το σχέδιο που είχαν εγκρίνει οι πολιτικοί της εποχής για να προστατευτούν σε περίπτωση κινδύνου. 
Δηλαδή, με τον νόμο μπήκαν και χτύπησαν τις πόρτες των πολιτικών εκείνη τη νύχτα. Δεν τους έλεγαν «συλλαμβάνεστε», τους έλεγαν «Δεχόμαστε επίθεση. Ήρθαμε να σας σώσουμε. Παρακαλούμε ντυθείτε και κάντε γρήγορα, ακολουθείστε μας να σας πάμε κάπου να μην κινδυνεύετε». 
Και όλοι την πάτησαν. 
Την πάτησαν οι πολιτικοί, την πάτησαν οι φαντάροι που χρησιμοποιήθηκαν χωρίς να γνωρίζουν την αλήθεια. 
Όλα λοιπόν ήταν μια μπλόφα που όμως έπιασε. 
Όταν κατάλαβαν οι πολιτικοί, πως το «ασφαλές μέρος» στο οποίο είχαν οδηγηθεί, στην πραγματικότητα ήταν το κρατητήριό τους, ήταν αργά. Η εξουσία, βρισκόταν πια στα χέρια των συνωμοτών. 

Γεννιέται όμως ένα ερώτημα. Και το ερώτημα αυτό αφορά στην στάση του λαού. 
Ο λαός δεν αντέδρασε. 
Το γιατί, είναι μια πολύπλοκη ιστορία. 
Αλλά, αυτή η στάση, μας διδάσκει κάτι. 
Ότι, αν δεν αντιδράσει ο λαός, και γρήγορα, τίποτα δεν γίνεται. 
Γιατί αν θελήσει να αντιδράσει μετά από τον κρίσιμο χρόνο, θα είναι αργά. Δεν θα μπορεί, θα είναι τρομερά δύσκολο. 
Αυτό είναι νομίζω, το κυριότερο μάθημα που μας διδάσκει η Ιστορία.