ΡΟΚ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Πρώτο Μέρος

Ο Σίμος Τσαπνίδης(με ρούχα λευκά), Αρχηγός των Ελλήνων Υπαρξιστών στη Θεσσαλονίκη. Δεξιά του ο Θεσσαλονικός δημοσιογράφος Γιάννης Ζήρας και δίπλα από αυτόν, η Πόλυ, Θεσσαλονικιά που χαρακτηρίζεται από τον Σίμο, σαν δραστήρια Υπαρξίστρια.  Την παρέα συμπληρώνουν άλλοι υπαρξιστές. Φωτογραφία αγνώστου, Σεπτέμβριος 1954, ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα.

Στη Θεσσαλονίκη, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1950, καταγράφονται νεανικές εκδηλώσεις που μπορούν να συνδεθούν με το πνεύμα του ροκ. Για παράδειγμα, τον Σεπτέμβριο του 1954, ο Σίμος Τσαπνίδης, διοργανώνει Υπαρξιστικό Πάρτι, στο κέντρο Ντελίς, κατά την διάρκεια «περιοδείας» του στην Β.Ελλάδα.  

Δημοσίευμα για το Υπαρξιστικό Πάρτι. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 1 Οκτ 1954.

Ο Σίμος, βέβαια, ανήκει στους Αθηναίους υπαρξιστές, αλλά εκείνο το πάρτι που έκανε στη Θεσσαλονίκη,

αποκάλυψε και  πρόσωπα που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε σαν υπαρξιστές της Θεσσαλονίκης. Ένα από αυτά ήταν ο «αυτοσχέδιος καντσονετίστας» Ρόζης, που χαρακτηρίστηκε και «έκπληξη της βραδιάς».

Ο ίδιος ο Σίμος, στις σημειώσεις του, αναφέρει Θεσσαλονικείς υπαρξιστές, που λειτουργούν ως ο εκεί σύνδεσμος, και αναφέρει ανάμεσα σε άλλους, και τον δημοσιογράφο της εφημερίδας ΦΩΣ (της Θεσσαλονίκης), Γιάννη Ζήρα.

Φαίνεται ότι στις αρχές του 1950, και η Θεσσαλονίκη διαθέτει νεανικές παρέες, που εκφράζονται, ανάλογα με τους υπαρξιστές της Αθήνας.

Ο Υπαρξισμός σαν νεανική κουλτούρα, υποχωρεί ραγδαία μετά το 1956, ύστερα από την επέλαση του Rock’n’Roll.

Ένα ερώτημα είναι αν στη Θεσσαλονίκη εμφανίστηκαν ροκεντρολίστες, στο διάστημα 1956 με 1960, στο διάστημα δηλαδή που κυριαρχεί παγκοσμίως το Rock’n’Roll.

Γι αυτό το θέμα, δεν έχουμε ικανή πληροφόρηση. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι στη Θεσσαλονίκη, ροκ εντ ρολ συγκροτήματα δεν υπήρξαν, σημαίνει απλά, ότι αν υπήρξαν, δεν έχουν βρεθεί τα στοιχεία.

Το συγκρότημα ΚΟΜΗΤΕΣ. ΑΡΧΕΙΟ Γιάννη Νέγρη. 

Μία αχνή ένδειξη έρχεται, από ανεξακρίβωτη όμως ως προς την χρονολόγηση, φωτογραφία, που δείχνει συγκρότημα νεαρών με όνομα ΚΟΜΗΤΕΣ και επιγραφόμενο έτος ίδρυσης το 1959.

Το μέλος αυτού του συγκροτήματος, Κώστας Παπαχατζής, που σήμερα ζει στην Νέα Υόρκη, κατέθεσε στον δημοσιογράφο Γιάννη Νέγρη, πως οι ΚΟΜΗΤΕΣ, ιδρύθηκαν το 1959.

Τόσο το όνομα του συγκροτήματος (που παραπέμπει στους Κομήτες του Bill Haley) όσο και το έτος 1959, υπονοούν ότι το συγκρότημα αυτό ανήκει στην εποχή του Ροκ εντ Ρολ  1956-1960. 


Ο Γιάννης Αραμπατζής, ένας από τους παλαιότερους μουσικούς της Θεσσαλονίκης, και συνεργάτης του Παπαχατζή, επιβεβαιώνει εν μέρει, καταθέτοντας πως, οι ΚΟΜΗΤΕΣ έπαιζαν ροκ εν ρολ, από το 1959, για δική τους όμως ευχαρίστηση, σε κλαμπ εμφανίστηκαν το 1963. Την ίδια γνώμη έχει και ο Πασχάλης Αρβανιτίδης, ο οποίος είπε ότι άκουσε τους  ΚΟΜΗΤΕΣ να παίζουν ροκ εν ρολ, το 1963.

Η ύπαρξη ακορντεόν στη φωτογραφία, βάζει ακόμα μερικά ερωτηματικά, και αφού ηχητικά αρχεία δεν έχουν σωθεί, το όλο θέμα τίθεται σε αμφιβολία. 

Δημοσίευμα για "Μουσικά Πρωϊνά", στο φύλλο της εφημερίδας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 8 Ιανουαρίου 1965.

Το διάστημα 1960 με 1964, είναι ακόμα σκοτεινό.Τα πρώτα σίγουρα δείγματα, χρονολογούνται το 1964, όταν αρχίζουν τα "Μουσικά Πρωϊνά", που καταγράφουν ονόματα και δημοσιεύονται λεπτομέρειες από τη νεανική δράση, στον Τύπο.

Δεν μπορούμε να εξακριβώσουμε ποιο ακριβώς συγκρότημα σχηματίστηκε πρώτο. Ανάμεσα στα πρώτα πάντως, που εμφανίζονται το 1964, θα πρέπει να καταταχθούν οι VIPS, Brahms, Spiders, Dreamers, που αποτελούν σχήματα που ταχέως μεταβάλλονται και δημιουργούν άλλα, σταθερότερα, γνωστότερα, και μακροβιότερα, όπως τους Greeks, και τους OLYMPIANS.  

Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, όλα αυτά τα συγκροτήματα, το 1964 και το 1965, δεν γράφουν δικά τους τραγούδια, παίζουν διασκευές.

Ο Άλκης Κακαλιάγκος, ο περίφημος οργανίστας των ΟΛΥΜΠΙΑΝΣ, 1966.

Το πρώτο σίγουρο δείγμα, νεανικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, στη Θεσσαλονίκη, εντοπίζεται το καλοκαίρι του 1965. Τότε, ο νεαρός μουσικός Άλκης Κακαλιάγκος, γράφει τη μουσική από το τραγούδι «Συγνώμη», πάνω σε στίχους του φίλου του, Νίκου Ελληναίου. Το τραγούδι αυτό, το ηχογραφούν και το στέλνουν για αξιολόγηση στην Επιτροπή για το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης.

Με τα μέχρι τώρα στοιχεία, αυτό είναι το πρώτο τραγούδι,  που μπορεί να συνδεθεί με το ροκ και που  γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη. Όμως, στην αρχή παρέμεινε στην αφάνεια και δεν προκαλεί μιμητές.

Ο λόγος είναι ότι, δεν θεωρήθηκε καλό, από την επιτροπή αξιολόγησης, και δεν πέρασε για παρουσίαση, στο Φεστιβάλ του 1965. 

Το πρώτο τραγούδι που παρουσιάζεται και που προκαλεί τεράστια εντύπωση και μιμητές, είναι ο Τρόπος του Πασχάλη (1966).

Το Συγνώμη, υπήρξε άτυχο, αλλά όχι για πολύ. Η πρώτη  ηχογράφηση, με την φωνή του Ελληναίου, χάθηκε, αλλά έχουμε μια δεύτερη ηχογράφηση, τον επόμενο χρόνο με τους Ολύμπιανς, αυτή τη φορά με τη φωνή του Πασχάλη.

Το τραγούδι αυτό, έγινε τεράστια επιτυχία, που απέδειξε πόσο ανίκανη ήταν η Επιτροπή αξιολόγησης του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, η οποία το βρήκε "κακό". Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και μια Τουρκάλα τραγουδίστρια, η Gonul Turgut, που άκουσε εκείνη την εποχή το τραγούδι, κατάλαβε την αξία του, και το συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό της.

Η συνέχεια στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ.