Ο Παύλοσ Σιδηρόπουλος και ο Δημήτρης Πουλικάκος στην ιστορική συναυλία ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ (Κλειστό γήπεδο μπάσκετ ΣΠΟΡΤΙΓΚ, 17 Φεβρουαρίου 1980). ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκας.
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ.
1-
βιβλίο της Πηνελόπης
Δέλτα
2-
όνομα εφήμερου συγκροτήματος
του Δ.Πουλικάκου
Η πρώτη αφίσα για την συναυλία. Ορίζεται για τις 2 Ιανουαρίου 1980, αλλά αναβάλλεται. Ακολούθησε ανακοίνωση ότι η συναυλία θα γινόταν
στις 27 Ιανουαρίου, αλλά και αυτή τη φορά, πάλι δεν έγινε. Τελικά πραγματοποιήθηκε
την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, στις 17 Φεβρουαρίου του 1980.
Στο ελληνικό ροκ, με τον όρο «Παραμύθι
Χωρίς Όνομα», αναφερόμαστε σε ιστορική συναυλία που έγινε στις 17 Φεβρουαρίου
1980, στο Σπόρτιγκ.
Στην συναυλία συμμετείχαν τα
συγκροτήματα Dark Shadows , Εταιρεία Καλλιτεχνών (με τον Παύλο Σιδηρόπουλο), και ένα
πολυμελές σχήμα που εμφάνισε ο Δημήτρης Πουλικάκος, το Παραμύθι Χωρίς Όνομα, από
το οποίο, και πήρε το όνομά της, όλη η συναυλία.
Ο ζωγράφος Νίκος Λιμπερόπουλος (Nicholas Liber), ήταν ο διοργανωτής της συναυλίας. ΑΡΧΕΙΟ Τέος Ρόμβος.
Η συναυλία διοργανώθηκε από
τον Νίκο Λιμπερόπουλο, τον εξαιρετικό ζωγράφο που πρόσφατα χάσαμε.
Το νόημα (και μήνυμα) της εκδήλωσης,
ήταν η δήλωση συμπαράστασης στον Δημήτρη Πουλικάκο, που κινδύνευε να οδηγηθεί
σε δίκη, με την άδικη κατηγορία του ηθικού αυτουργού στην δήθεν δολοφονία της
δεύτερης συζύγου του Λίλης (Χρύσας Παπαδάκη).
Η Λίλη, είχε πεθάνει από αναρρόφηση, τον Ιούλιο του 1975, στην Ολλανδία. Ήταν ατύχημα. Ο πατέρας της, όμως, είχε άλλη γνώμη, μιλούσε για δολοφονία, και μάλιστα, θεωρούσε ηθικό αυτουργό, τον γαμπρό του, Δημήτρη Πουλικάκο. Σχεδόν αμέσως, άρχισε να χρησιμοποιεί έναν πληρωμένο μηχανισμό, ώστε με κατασκευασμένα στοιχεία, να παρουσιάσει τον Πουλικάκο, σαν ένοχο. Η καταδίωξη αυτή, διαρκεί από τον Σεπτέμβριο του 1975 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1980, και περιλαμβάνει διάφορες φάσεις και πικρά επεισόδια (Δίκη του ΣΗΜΑ 9, σύλληψη και προφυλάκιση του Πουλικάκου, διαπόμπευση μέσω πληρωμένων δημοσιευμάτων κ.α).
Η τελική αφίσα της συναυλίας, φιλοτεχνημένη όπως και οι προηγούμενες από τον Nicholas Liber. Το Παραμύθι Χωρίς Όνομα, πραγματοποιήθηκε τελικά στις 17 Φεβρουαρίου 1980.
Η συναυλία λοιπόν, θα δινόταν
σαν μήνυμα συμπαράστασης, αλλά και υπό την βαριά σκιά, μιας επερχόμενης δίκης.
Ευτυχώς, μια βδομάδα πριν
εκδικαστεί η υπόθεση, ο αρμόδιος εισαγγελέας που είδε ξανά τα στοιχεία, κατάλαβε ότι
τα «πειστήρια» ήταν κατασκευασμένα και με δικαστικό βούλευμα απάλλαξε τον
Πουλικάκο (και όλους τους φερόμενους «συνεργούς») από όλες τις κατηγορίες.
Έτσι, το Παραμύθι Χωρίς Όνομα,
δόθηκε σε κλίμα γιορτής, για την δικαίωση του Πουλικάκου και την επικράτηση της
αλήθειας.
Το τραγούδι Honky Tonk Women των Rolling Stones, από τον Παύλο Σιδηρόπουλο και
την Εταιρία Καλλιτεχνών. Στα φωνητικά συμμετέχει και ο Δημήτρης Πουλικάκος.
Συναυλία ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, Σπόρτιγκ, 17 Φεβρ 1980.
Ποιο ακριβώς ήταν το σχήμα «Παραμύθι Χωρίς Όνομα»; Τα μέλη του σχήματος που παρουσίασε ο Πουλικάκος, ήταν :
Δημήτρης Πουλικάκος (τραγούδι-κρουστά)
Δήμης Παπαχρήστου (κιθάρα), Νίκος
Πολίτης (κιθάρα), Λάκης Διακογιάννης (σαξόφωνο), Πάτροκλος Κανσός (σαξόφωνο),
Μηνάς Αλεξιάδης (πιάνο, strings), Λεωνίδας
Αλαχαδάμης (ντραμς), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί), Πάνος Κατσιμίχας (φυσαρμόνικα),
Βασίλης Ντάλλας (μπάσο), Παύλος Σιδηρόπουλος (φωνητικά), Σταύρος Λογαρίδης
(φωνητικά), και Ελευθερία Αρβανιτάκη (φωνητικά).
Παύλος Σιδηρόπουλος-Θόδωρος Παπαντίνας. Συναυλία ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, Σπόρτιγκ, 17 Φεβρ 1980. ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκας.
Η συναυλία άρχισε στις 5 το
απόγευμα στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ ΣΠΟΡΤΙΓΚ. Άρχισε με τους Dark Shadows, σχήμα του New Wave.
Αμέσως μετά, ανέλαβε δράση ο
Παύλος Σιδηρόπουλος με το συγκρότημα Εταιρία Καλλιτεχνών.
Η σύνθεση ήταν
Φωνή: Παύλος Σιδηρόπουλος
Κιθάρα: Θόδωρος Παπαντίνας
Κιθάρα: Στίλπων Νέστωρ
Τύμπανα: Τζίμης Τζιμόπουλος
Μπάσο: Τόλης Μαστρόκαλος
Έπαιξαν δεκετέσσερα τραγούδια, και σε δύο τουλάχιστον από αυτά (Honky Tonk Women και Do it for the USA), στα φωνητικά συμμετέχει και ο Δημήτρης Πουλικάκος.Κιθάρα: Θόδωρος Παπαντίνας
Κιθάρα: Στίλπων Νέστωρ
Τύμπανα: Τζίμης Τζιμόπουλος
Μπάσο: Τόλης Μαστρόκαλος
Τζίμης Τζιμόπουλος. Συναυλία ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, Σπόρτιγκ, 17 Φεβρ 1980. ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκας.
Το ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ, η συναυλία
στο Σπόρτιγκ, υπήρξε ένα εξαιρετικό γεγονός για την ιστορία του ελληνικού ροκ. Οι
δημοσιογράφοι της εποχής που έκαναν ρεπορτάζ, μίλησαν με θαυμασμό, για τη
συναυλία, τον Πουλικάκο, τον Σιδηρόπουλο και τους άλλους συντελεστές. Μόνος ένας
«δημοσιογράφος» (απαξιώ να αναφέρω το όνομά του), αποδείχτηκε μικροκακόμοιρος. ο
οποίος βρήκε τότε την ευκαιρία να κατηγορήσει για άλλη μια φορά τον Σιδηρόπουλο,
να απαξιώσει τα τραγούδια του, χαρακτηρίζοντάς
τα «αδιάφορα» και να ρίξει την χολή του ακόμα και στον Πουλικάκο. Τώρα γλύφει
εκεί που έφτυνε, αλλά τα γραπτά μένουν.
Ποιοι ήταν οι Dark Shadows ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ηχογραφηση στο Σπορτιγκ εγινε απο εμενα.
Η ηχογραφηση περιλαμβανει
Εταιρεια Καλλιτεχνων
Παραμυθι Χωρις Ονομα
Στείλε μου τηλέφωνό σου- δεν θα δημοσιευτεί βέβαια.
Διαγραφήκυριε Νταλουκα τι πιστευετε εσεις προσωπικα για το υφος με το οποιο εγραφε και τραγουδουσε ο Σιδηροπουλος? ειχε δηλωσει σε συνεντευξη του ο σιδηροπουλος οτι του προσωπικου του γουστου και αγαπημενο του γκρουπ ηταν αυτο των rolling stones.ακουγε πολλα και διαφορα βεβαια αλλα το αγαπημενο του γκρουπ ηταν οι stones κατα δηλωση του οταν ρωτηθηκε. ομως εχω διαβασει σε μια συνεντευξη του οτι ειχε ακουσει και ολη την δισκογραφια των doors και τον μορισον.πιστευετε οτι επηρεαστηκε κυριως απο stones οπως δηλωσε και ο ιδιος επειδη οι stones προηγηθηκαν των doors και η ηλικια του σιδηροπουλου τυγχανει να ειναι πιο κοντα με την ανοδο των stones παρα των doors ή δεν του πηγαινε και δεν του αρεσε τοσο η ποιητικη χροια που εδινε ο morrison στα τραγουδια του?γουσταρε κατι πιο βρωμικο ισως και θεωρουσε τους doors πιο βαρυγδουπους πχ ή ηταν καθαρα θεμα επιλογης και οτι του ταιριαζε καλυτερα το υφος των stones?τα κομματια του σιδηροπουλου αν και εχει κανει φοβερη δουλεια με τον στιχο κατα την προσωπικη μου αποψη δεν διακατεχονται απο ποιητικο υφος και δεν δινουν μια ποιητικη διασταση και μια νοτα φαντασιας στο πώς θα εκλαβει ο καθενας το νοημα αλλα αναφερονται κατευθειαν στην ουσια των πραγματων.θα ηθελα την προσωπικη σας αποψη πανω σε αυτο το ζητημα αν θελετε. αναφερομαι σε δυο συγκεκριμενα γκρουπ και οχι στο συνολο των ακουσματων του σιδηρουπουλου που φυσικα ηταν πολλα και διαφορετικα αφου πχ ειχε επηρεαστει πολυ και απο τον herman brood,απο ρεμπετες και απο πολλα και διαφορετικα ειδη μουσικης.να σημειωσω οτι υπαρχει λογος που αναφερομαι σε αυτα τα δυο γκρουπ,stones και doors,γιατι υπαρχει μια διαφοροποιηση στο υφος των τραγουδιων του σιδηροπουλου και στην συγγραφικη του δραστηριοτητα οπου εχει γραψει και αρκετα ποιηματα ο παυλος που δεν τα εκανε τραγουδια και ετσι δεν δοθηκε καποιας μορφης ποιητικη διασταση στα τραγουδια του ενω εκ των υστερων φανηκε οτι ειχε καλη επαφη με την ποιηση.εσεις τι πιστευετε για ολα αυτα που τον ζησατε και προσωπικα? επειδη οι χρονοι και οι εποχες επηρεαζουν και οσο ναναι παιζουν σημαντικο ρολο μηπως φταιει οτι οι stones ηταν τοτε τοσο διασημοι και επηρεασαν μεγαλυτερο κοινο απ οτι οι doors που δεν ηταν τοσο εμπορικοι οσο οι stones?γιατι παρατηρω οτι η δικη σας γενια στην πλειοψηφια της ειναι ολοι σχεδον με τους stones.και ο πουλικακος για παραδειγμα στοουνικος δηλωνει κυριως μεταξυ αλλων ακουσματων του.προσωπικα θεωρω τους doors καλυτερους στο στιχο τουλαχιστον,αλλα αυτο ειναι καθαρα δικη μου εκτιμηση.θα ηθελα λοιπον την γνωμη και την αποψη σας πανω σε ολα αυτα και κυριως γιατι ο παυλος δεν εβγαλε τοσο μια ποιητικη διασταση στα τραγουδια του ενω απ΄οτι φαινεται θα μπορουσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω.
Ο Παύλος θαύμαζε έντονα και τους Doors, αλλά αναμφίβολα, περισσότερο τους Rolling Stones. O Mick Jagger τον είχε επηρεάσει πολύ, όπως ο Keith Richards, είχε επηρεάσει τον Βασίλη Πετρίδη. Όταν το 1970, ο Παύλος αρχίζει να δραστηριοποιείται μουσικά, και οι Stones και οι Doors, ήταν στην ακμή τους, όμως στην Ελλάδα, εμπορικοί, ήταν οι Stones. Οι Doors, αρχίζουν να γίνονται πολύ γνωστοί στους νεαρούς έλληνες, μετά τον θάνατο του Jim, δηλαδή μετά το 1971. Δεν θυμάμαι πάρτι και συναυλία μέχρι εκείνη την χρονιά, που να παίζονταν τραγούδια των Doors. Αντίθετα, δεν θυμάμαι πάρτι και συναυλία, που να μην ακουγόταν το Satisfaction και το Paint it Black των Stones. Στον πραγματικό χρόνο, όταν έδρασαν οι Doors με τον Μόρισσον (1965-71) ήταν σχεδόν άγνωστοι στην Ελλάδα, ελάχιστοι τους ήξεραν. Το φαινόμενο της Μορισσομανίας, παρατηρήθηκε, στην εποχή της ροκ αναζωπύρωσης (1976-1980), και μεταξύ των νέων φρικιών. Τότε, όμως ο Παύλος ήταν τριάντα χρόνων. Έχω την εντύπωση, πως ο Σιδηρόπουλος, γνώρισε τον Μόρισσον αργά, ενώ τους Stones, νωρίς, από την εφηβική του ηλικία. Αυτό, ίσως εξηγεί την προτίμηση, αφού δείχνει τα πρώτα μουσικά του ακούσματα που τον διαμορφώνουν σαν ένα «ροκενρολίστα» όπως έλεγε ο ίδιος, όχι βέβαια με την έννοια του ροκ εν ρολ του 50. Όταν ο Παύλος έλεγε ροκ εν ρολ, εννοούσε κυρίως τους Rolling Stones.
Διαγραφήσας ευχαριστω πολυ! απεκτησα χρονικα μια εικονα της εποχης και του παυλου σημειολογικη που δεν γνωριζα η αληθεια ειναι.οι εποχες και οι χρονικες συγκυριες παιζουν τον ρολο τους και διαμορφωνουν καταστασεις και χαρακτηρες και ειναι σημαντικη η αναλυση σας μιας και εχετε βιωματικες εμπειριες απο εκεινη την εποχη που εμεις λογω ηλικιας δεν τις ζησαμε.
ΔιαγραφήΑν θυμάστε, όπως και ακούγονται, παρά την δύσκολη ηχοληψία: Στο Honky Tonk Women, όπως και μετά στο Mannish Boy, στο Hey Mr Spaceman κ.α. έκαναν ο Πουλίκας και ο Παύλος την lead φωνή εναλλάξ_ Και έπαιξαν μουσικοί και από τα δύο γκρουπ μαζί. Δηλ εδώ είναι: o Παύλος lead _και o Πουλικάκος – φωνή, Δ. Παπαχρήστου, N. Πολίτης, Παπαντίνας - κιθάρες, Β Ντάλλας – μπάσο, Αλαχαδάμης - ντραμς , Μ. Αλεξιάδης – ηλ. πιάνο, Στ. Λογαρίδης και Ελευθερία Αρβανιτάκη - φωνητικά (ακούγονται οι φωνές τους ξεκάθαρα)
Διαγραφή