Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ΜΙΧΟΣ ΚΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ- Improvisations

Art : Dean Russo Poster Paris

Ο Μίχος Κολιόπουλος, ανήκει στην παρέα των ελλήνων, που κατά τη διάρκεια της Ροκ Αναζωπύρωσης (1976-1980), σχηματίζουν το Κίτρινο Σούρουπο στο Παρίσι.
Περιγράφεται στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ, όπου και συσχετίζεται με πρόσωπα σημαντικά για την ιστορία του ελληνικού ροκ (Γιόλα Αναγνωστοπούλου, Παύλο Σιδηρόπουλο, Ανθούλα Αθανασιάδου, Βίκυ Μπουρδάκου κ.α).


Οι περισσότεροι από αυτή την παρέα, αναζητούσαν τότε, εμπειρίες και γνώσεις (ή προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους) με αυτοκαταστροφικό τρόπο. Ο ζωή τους, έμοιαζε με «οδήγημα τρελό» σύρριζα στον γκρεμό, όπως έγραψε η Γιόλα Αναγνωστοπούλου.

Πολλοί από αυτούς, είναι τώρα νεκροί, αφού παγιδεύτηκαν στο ίδιο το δικό τους το παιχνίδι, που νόμιζαν ελπιδοφόρο, αλλά αποδείχτηκε –πολύ αργά γι αυτούς- ψεύτικο και θανατηφόρο.
Πρόσωπα τραγικά, αλλά και καλλιτέχνες, με μεγάλη αξία.




Ο Μίχος Κολιόπουλος στο Παρίσι (ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα)

Ο Μίχος Κολιόπουλος, ήταν από τους τυχερούς της παρέας. Πέρασε από την «άγρια πλευρά» χωρίς τελικά, να χαθεί στο σκοτάδι. Σήμερα, είναι ένας άλλος άνθρωπος, ένας πολύ σημαντικός Αρχιτέκτονας, περιζήτητος στην Αμερική. Το Ταξίδι εκείνο, υπήρξε μια τεράστια εμπειρία γι αυτόν, που ευτυχώς δεν του στέρησε τη ζωή του. Διατηρεί στη μνήμη του, όλα τα πρόσωπα, και όλα τα γεγονότα. Αυτές οι μνήμες καταγράφονται, με εξαιρετικά καλλιτεχνικό τρόπο, στο έργο του Improvisations (2006).
Πρόκειται για μια συλλογή μουσικών συνθέσεων που αναφέρονται στο Κίτρινο Σούρουπο των ελλήνων που έδρασαν στη Γαλλία. Αποτελούν δηλαδή, εικόνες της παρέας εκείνης στο Παρίσι, μουσικά πορτραίτα και ηχητικές περιγραφές καταστάσεων. 




Ένα από αυτά τα κομμάτια, έχει τίτλο Blue. Είναι γραμμένο για τον φίλο του Σωτήρη Νάτση, που πέρασε κι αυτός στον παγωμένο κήπο. Ο Νάτσης ήταν ένα φτωχό παιδί από το χωριό Μολυβδισκέπαστη που ήρθε στην Αθήνα και δούλευε ως Γραφίστας. Δεν πήγε ποτέ στη Γαλλία, όμως ήταν στενός φίλος με τα παιδιά εκείνης της παρέας.

Ένα άλλο κομμάτι, έχει τον αινιγματικό τίτλο 6th of December. Στο κομμάτι αυτό, ακούγεται ένα μελαγχολικό μπουζούκι. Δεν μπορώ, παρά να το συσχετίσω με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, που πέθανε στις 6 Δεκεμβρίου 1990. Άλλα κομμάτια, έχουν ονόματα τοποθεσιών ή και οδών στο Παρίσι. Όλα είναι μνήμες εκείνης της ζωής, και ιστορίες που μόνο ο καλλιτέχνης γνωρίζει.
Παρουσιάζω σήμερα, για πρώτη φορά το έργο του Μίχου. Το Improvisations, θα πρέπει να συμπεριληφθεί στα καλλιτεχνικά έργα που άφησε το Κίτρινο Σούρουπο.
Είναι ηλεκτρονική μουσική, που δημιουργήθηκε με Drum Machine, αλλά και με ακουστικά όργανα (ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, μπουζούκι, πιάνο).
Η σύνθεση μπορεί ακόμα να περιλαμβάνει φωνές και ήχους από αντικείμενα (χτύπους σε τραπέζι, πλήκτρα γραφομηχανής κ.α).

Μία άλλη αναφορά για την παρέα του Κίτρινου Σούρουπου στο Παρίσι, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.




2 σχόλια:

  1. '' Πολλοί από αυτούς, είναι τώρα νεκροί, αφού παγιδεύτηκαν στο ίδιο το δικό τους το παιχνίδι, που νόμιζαν ελπιδοφόρο, αλλά αποδείχτηκε –πολύ αργά γι αυτούς- ψεύτικο και θανατηφόρο.

    Πρόσωπα τραγικά, αλλά και καλλιτέχνες, με μεγάλη αξία.''

    δεν καταλαβαινω και απολυτα πως το εννοεις ο μεσιε νταλουκας το παραπανω σημειο αλλα δεν θεωρω οτι το ΄΄παιχνιδι'' οπως το αποκαλει ειναι απαραιτητα και κακο.δημιουργουσαν αυτοκαταστρεφοντας τον εαυτο τους αλλα ποιος εχει τα κοτσια να φτασει στην υπερβολη που θα τον οδηγησει στο παλατι της σοφιας?? μονον αυτοι! φυσικα δεν εννοω να πεθανει καποιος τελικα.

    δευτερον.το ΄΄παιχνιδι΄΄ δεν ειναι η αναζητηση της αληθειας μεσω της δημιουργιας της καλλιτεχνικης κυριως?
    ''Ο Μίχος Κολιόπουλος, ήταν από τους τυχερούς της παρέας. Πέρασε από την «άγρια πλευρά» χωρίς τελικά, να χαθεί στο σκοτάδι. Σήμερα, είναι ένας άλλος άνθρωπος, ένας πολύ σημαντικός Αρχιτέκτονας, περιζήτητος στην Αμερική. ''
    εδω μας λεει οτι ο κυριος αρχιτεκτων ο τεχνοκρατης αλλα και δημιουργος- γιατι και η αρχιτεκτονικη ειναι και τεχνη μαζι -το ΄΄γυρισε΄΄ απο την αγρια ομορφια του κιτρινου σουρουπου στη τεχνοκρατια.μου θυμιζει αυτο λιγο τους αριστερους παλαιας κοπης του πολυτεχνειου που εγιναν τωρα τα μεγαλυτερα λαμογια με τις παχιες τσεπες.
    δεν ειναι απαραιτητο να χαθεις στο σκοταδι και στη τελικη για ποιο λογο θα μνημονευεται ο κυριος?για ενα ωραιο κτηριο ή για οτι εφτιαξε την εποχη του κιτρινου σουρουπου?αποριας αξιον δε βρισκετε?

    νομιζω θα συμφωνησει τελικα ο μεσιε νταλουκας μαζι μου..''Πρόσωπα τραγικά, αλλά και καλλιτέχνες, με μεγάλη αξία.''

    και σιγουρα το ΄΄παιχνιδι'' παντα ειναι ελπιδοφορο και ποτε ψευτικο.ενιοτε και θανατηφορο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. οι περισσοτεροι ηταν πλούσιοι δεν πουλησαν τιποτα τοτε το ροκ ηταν των πλουσιων τοτε. Όχι ολοι αλλα οι περισσοτεροι . Απλως τετοια ηταν η εποχη εζησαν την εποχη τους που ηταν ουτωσιαλλως αυτοκαταστροφικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή