ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ 2015 (Πρώτο Μέρος)

Η ελληνική μουσική παραγωγή 2015, υπήρξε πλούσια και σημαντική. Πλην όμως, η αξιόλογη συγκομιδή, δεν αποθηκεύτηκε στις μεγάλες δσκογραφικές εταιρείες. 

Αν δει κανείς τους καταλόγους των τριών μεγαλύτερων, Heaven, ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ και Cobalt Music, θα φρίξει με τις προτάσεις.

Οι μεγάλες δισκογραφικές, και αυτή τη χρονιά, εν πολλοίς προώθησαν το μπουζουκο-καψουροτράγουδο, και αγνόησαν την καλλιτεχνική ζωηρότητα. Έτσι τα ονόματα των Κουρκούλη, Οικονομόπουλου, Ρουβά, Βέρτη, Πανταζή και άλλων γνωστών καμμένων από έρωτα, κυριαρχούν στους καταλόγους. Στους παραγωγούς αυτών των εταιρειών, υπάρχει η εντύπωση, ότι αυτοί οι «καλλιτέχνες» πουλάνε.

Η πλάνη είναι τεράστια.

Αν ο Κουρκούλης κάνει φέτος κάποιες λίγες πωλήσεις, του χρόνου, θα μείνει στα ράφια.

Η ερώτηση αναπόφευκτη: Γιατί άραγε, οι μεγάλες δισκογραφικές  δεν προσπαθούν να κλείσουν στο δυναμικό τους, έναν σαν τον Παύλο Παυλίδη, ενώ σχίζονται να κλείσουν αοιδούς σαν την Άντρια Ράστη ή Στέλλα Καλλή;  Πουλάει περισσότερο η Στέλλα Καλή από τον Παύλο Παυλίδη;

Όχι βέβαια. Όμως οι παραγωγοί των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών, είναι τόσο κοντόφθαλμοι και άσχετοι, που δημιουργούν το φαινόμενο της μπουζουκοκρατίας. Στο εξωτερικό, που υπάρχει σοβαρή αγορά και οι κατάλληλοι άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά,τέτοιο γελοίο φαινόμενο δεν υπάρχει.

Το φαινόμενο της μπουζοκοκρατίας, υποστηρίζεται και από τα ιδιωτικά Ραδιοτηλεοπτικά μέσα, όπου διάφοροι μυαλοφυγόδικοι, ασχολούνται μόνο με αυτό το «τραγούδι».

Τέλος, η μπουζοκοκρατία ενισχύεται, και από τα κουτσομπολίστικα περιοδικά -sites, του ψευδεπίγραφου Lifestyle.

Έτσι, το τρίγωνο, Μεγάλες Δισκογραφικές, Ιδιωτικά ΜΜΕ και κουτσομπολίστικα περιοδικά -sites, αναπαράγει και διατηρεί το κιτς στην Ελλάδα.

Η πραγματική καλλιτεχνική ζωηρότητα, οι αξιόλογες μουσικές, το ποιοτικό τραγούδι, αναγκαστικά οδηγούνται σε παραγωγές ανεξάρτητων εταιρειών, ή στο DIY.

Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν και αυτές οι μικρές εταιρείες που εντοπίζουν παιδιά με ταλέντο. Ευτυχώς ακόμη, που τα παιδιά με ταλέντο, δεν χάνουν το θάρρος τους και ανεβάζουν το έργο τους σε μορφή DIY.

Έτσι, παράλληλα με την επίσημη Μπουζοκοκρατία, υπάρχει και μία άλλη αγορά ή ελεύθερη προσφορά, που πραγματικά ενδιαφέρει τους νέους, εκφράζει τις ανησυχίες τους και δίνει την ελπίδα, ότι η μουσική δημιουργία, στην Ελλάδα, δεν έχει πεθάνει.

Μερικοί από τους έλληνες καλλιτέχνες που δημιούργησαν αξιόλογο έργο μέσα στο 2015, ακολουθούν, και θα παρουσιαστούν περισσότεροι στο Δεύτερο Μέρος.

1.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑΣ.

Μας παρουσίασαν τον πολύ καλό δίσκο, Consortium In Amato.

Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν από τον Π.Ε. Δημητριάδη.

Ένα δείγμα από τα τραγούδια του δίσκου δίνω εδώ, το «Τρέλανέ μας κι Απόψε»...

Τρέλανέ μας κι απόψε, 

τρεις παρά τέταρτο
να γλείφουνε το σπίτι σου οι φωτιές
κι εσύ να τρως παγωτό.
Να με φιλάς ατελείωτα,
νά ’μαι ο τέλειος φίλος σου,
αυτός που θα σε πάρει
στα σκληρά μέρη των προγόνων μας.
Σε βενετσιάνικα πηγάδια
το φως σου να χύνεται
κι ό,τι γράφτηκε πάνω σου
αυτομάτως να σβήνεται.

Γάμησέ μας κι απόψε,
πάρε εσύ ό,τι απέμεινε
μαδημένα τριφύλλια
στης Ευρώπης το ζεστό καναπέ.

2.Το συγκρότημα ΠΡΟΦΙΛ.

Οι ΠΡΟΦΙΛ, με δικά τους έξοδα, δημιούργησαν έναν εξαιρετικό δίσκο (Αόρατα Παιδιά), τον οποίο και ανέβασαν στο site τους για free download.

Οι ΠΡΟΦΙΛ, μια παρέα πρώην συμμαθητών στο 17^ο Λύκειο Παγκρατίου, σχηματίστηκαν το 2007, και αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος που παραδίδουν.

Δίνω δείγμα, το τραγούδι τους «Όλα είναι απέραντα»

3.ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ

Ο δίσκος του Παύλου Παυλίδη, Στον Διπλανό Ουρανό, είναι από τις πιο αξιοσημείωτες περιπτώσεις.

Ο Παυλίδης ξέρει να γράφει με μαεστρία στίχους και μουσική, δημιουργώντας ονειρικά τοπία.

Μια «ήσυχη βροχή από λέξεις» είναι ο κόσμος του καλλιτέχνη, που πέφτει κάτω από έναν μαγικό ουρανό.  

Δείγμα από εδώ, το τραγούδι "Το πιο τρελό σενάριο".

4.ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ

Τριανταρίζεις και θες το βόλεμά σου

εύκολα ξεχνάς ρε μάγκα τη φωτιά σου...

Ο Φαρμάκης με σπουδές Τεχνολογίας ήχου και μουσικών οργάνων, είναι 28 χρόνων, και υπήρξε μέλος διαφόρων σχημάτων.

Τον Οκτώβριο αυτής της χρονιάς, μας παρέδωσε το πρώτο του EP, με τίτλο «Το Υπερεγώ».

Δείγμα από το έργο, το τραγούδι «Μια ιδέα χαμηλοβλεπούσα» 

5.MECHANIMAL

Το γκρουπ, αφιερώνει τον δίσκο «Δέλτα Πι Δέλτα», στη μνήμη του μεγάλου καλλιτέχνη και διανοητή, Νίκου Λιμπερόπουλου (Nicholas Lieber), που έφυγε νέος από κοντά μας, το 2013.

Λέγεται ότι, τα μέλη του γκρουπ, απομονώθηκαν για ένα διάστημα, σε βουνό έξω από την Αθήνα, για να γράψουν τον δίσκο. Είναι φανερό, ότι το «Δέλτα Πι Δέλτα» είναι ένα ταξίδι, σε μια άλλη πραγματικότητα, όπου σβήνει το αφόρητο γκρίζο  της κρίσης. Μια προσπάθεια να δούμε τα αστέρια, τον εαυτό μας ανάλαφρο. Αυτό, δεν αποτελεί εγκατάλειψη ιδεών, το αντίθετο, είναι συγκέντρωση σε πιο δυνατές ιδέες.

Δείγμα εδώ, το «Radio On», που τραγουδά η Ελένη Τζαβάρα. 

6. Η CORNIZA

Η Corniza (πραγματικό της όνομα Κρυσταλλία Θεοδώρου) σπούδασε μουσική και πιάνο και είναι θεατρολόγος. Το “CORNIZA’S NOISE” (O θόρυβος της Corniza) είναι το πρώτο μουσικό έργο που μας παρουσιάζει.

Δεν πρόκειται για τραγούδι, αλλά για μουσική ζωγραφική, ένα είδος κολλάζ ηλεκτρονικών ήχων, που αναμιγνύονται με παραμορφωμένες κιθάρες και χροιές άλλων οργάνων.

Η ίδια ορίζει το περιεχόμενο ως

«εικόνες απομάκρυνσης, δύσκολης επικοινωνίας, περιθωριοποίησης, απελπισίας και παραμόρφωσης».

Η Κρυσταλλία έχει μεγάλο ταλέντο και μακάρι να συνεχίσει. Δείγμα εδώ, μία εικόνα ερημικού τοπίου, το κομμάτι της Desert. 

Αυτά είναι έξι πρώτα παραδείγματα από την συγκομιδή έτους 2015.

Δεν είναι τα μοναδικά άξια λόγου.

Περισσότερα στο ΔΕΥΤΕΡΟ Μέρος  που θα ακολουθήσει...