Το έχει πει ο Ουμπέρτο Έκο:
"Το διαδίκτυο, έδωσε το
δικαίωμα λόγου, σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ,
αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους
αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα
βραβείο Νόμπελ. Είναι η εισβολή των ηλιθίων".
Έτσι λοιπόν, στον ιστοχώρο κάθε
Δελαπατρίδης, μπορεί άνετα να πει την κουταμάρα του.
Μην εξοργίζεσαι.
Θα πρέπει να δεις, ότι αυτό είναι
αναπόφευκτο, και ότι δεν υπάρχει λόγος ν ασχοληθείς να διορθώσεις τον ηλίθιο.
Ποτέ δεν θα σε καταλάβει και
ούτε θέλει να σε καταλάβει. Εκείνο που θέλει, είναι ένα μόνο: να ασχοληθείς μαζί
του.
Πραγματικά μου προξενεί εντύπωση.
Όταν μια ηλίθια μοντέλα, δηλώνει
πως διάβασε τον Μαρξ και τον απέρριψε στα δεκαπέντε της, και σπεύδουν όλοι να
αναπαράγουν την είδηση, έστω βρίζοντας....ποιος ωφελείται;
Μήπως η αφελής μοντέλα, τελικά,
δεν είναι και τόσο ηλίθια;
Και μήπως δεν πρόκειται για
εισβολή ηλίθιων αλλά για τρόπο ύπαρξης των κουτοπόνηρων;
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να
ασχοληθεί μαζί σου η κοινότητα, αλλά ο γρηγορότερος, είναι να προκαλέσεις την
προσοχή, με μια βλακεία. Όσο μεγαλύτερη, τόσο και περισσότεροι θα τσιμπήσουν.
Συμβουλή: Μην τσιμπάς.
Προσυπογράφω!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Alex)Δεν έχει να κάνει ακριβώς με το τι λέει ο καθένας, έχει να κάνει με το ότι ο καθένας άκοπα (παλιότερα ίσως να έλεγες κάτι μέσα από ένα fanzine, μια κασέτα, έναν πειρατικό χρειαζόταν κόπος για να το κάνεις)μπορεί να μιλάει σαν να είναι κάποιος, να μιλάει επί ίσοις όροις μια νοικοκυρά πχ. με έναν λογοτέχνη και σε αυτόν τον διάλογο τους οι βλακείες της να πέρνουν like λες και είναι βαθυστόχαστες φιλοσοφίες οι οποίες πρέπει να δημοσιοποιηθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφή