Don’t settle for anything less

Artwork: Beneath the Matala Moon (Μ.Νταλούκας, 2018)

Μεγάλη φωτιά έκαιγε πάνω στην άμμο, τα χρώματα έβαφαν τον ουρανό, μέχρι που κρύφτηκε ο ηλιακός δίσκος. Δεν υπήρχε σκοτάδι.

Το φεγγάρι, ολόγιομο, ήταν τόσο λαμπερό, που όλα γύρω κρατούσαν σαν να ήταν στο φως μιας μέρας που λιγοστεύει.


Ακούγονταν οι ήρεμοι παφλασμοί των κυμάτων, τα χοντρά ξύλα έτριζαν στη φωτιά.

Η Αγκανασίνη φυσά στην άκρη ενός τεράστιου κούφιου κλαδιού. Ένας εξαίσιος ήχος διαχέεται στον αέρα, σαν καράβι κάτασπρο που διασχίζει τη γαλανή θάλασσα σε μαγικό καλοκαίρι.

Η τελετή αρχίζει.

Ο Ναβάχο χτυπά τα δάχτυλά του στο τύμπανο, ρυθμικά. 
Η Ράμπα βγαίνει μπροστά, ο άνεμος της χαϊδεύει τα μαλλιά.

Είναι ξυπόλυτη και φορά λευκό χιτώνα. Τα μάτια της πετούν αστραπή, στα χέρια της κρατά μεγάλο στεφάνι. Περνά τα

πόδια της μέσα από το στεφάνι και λικνίζεται στον ρυθμό. Το στεφάνι ανεβαίνει στροβιλίζοντας, από τους αστραγάλους,

στη μέση, στο στήθος, στον λαιμό, φτάνει στο μέτωπο.

Απλώνει το χέρι, το στεφάνι φεύγει και στρέφεται γύρω από το χέρι μέχρι τον καρπό. Η Νεφεριάνα, έκπληκτη, ρωτά τον

Αμαριανό: «Πώς το κάνει;» Το τύμπανο σταματά, και η κοπέλα αφήνει το στεφάνι να πέσει στην άμμο.

Η Αντιρά την πλησιάζει, της δίνει κόκκινο μαντίλι δεμένο σε κόμπο. Η Ράμπα λύνει τον κόμπο και δένει το μαντίλι στο μέτωπο. Με μια κίνηση πετάει το φόρεμά της, μένει γυμνή. Με αργά βήματα μπαίνει στη θάλασσα.

Όταν το νερό φτάνει στο στήθος, γυρίζει το πρόσωπο προς τους άλλους.

Η Αγκανασίνη φυσά στο κλαδί μια ακόμα φορά. Η κοπέλα βυθίζεται στο νερό, τα ήρεμα κύματα την σκεπάζουν.

Η Νεφεριάνα τρομάζει.

Αλλά γρήγορα, την βλέπει ξανά να βγαίνει από το νερό, να προχωρεί στην άμμο αργά, γράφοντας με την τέλεια κίνηση

του κορμιού της: «Υπάρχω». Τα μάτια της, φλόγες, στρέφονται στο φεγγάρι που έχει κατέβει χαμηλά για να δει, ψιθυρίζοντας «Let the seashells sing for you, watch the starfish dance for you, don’t settle for anything less».

Ένα κλάμα μωρού ακούγεται από τις σπηλιές, γεννιέται πάλι ο κόσμος, το τύμπανο αρχίζει ξανά να χτυπά.

Η Ράμπα, η καυτή της ανάσα, το στεφάνι, η άμμος, γίνονται λευκογάλαζος στρόβιλος, που σηκώνει μια σκάλα στα αστέρια.

Τυχερός όποιος ανέβει σε αυτή τη σκάλα των αστεριών. Εκεί ψηλά βρίσκει έναν ολόκληρο θησαυρό: τον πραγματικό εαυτό του. Και όταν, μετά, κατέβει πάλι στη γη, δεν νιώθει πια το σφίξιμο της ερημιάς. Όχι επειδή έχουν αλλάξει οι άνθρωποι, αλλά επειδή έχουν αλλάξει τα δικά του μάτια. Ο άλυτος κόμπος λύνεται ξαφνικά, αν ξέρεις, πως είσαι αστρικός ταξιδιώτης.

(Απόσπασμα από το βιβλίο Μάταλα-Η ιστορία της Νεφεριάνας)

Birthmark – Uncompromised

Your mind is awakened...you have what is needed

And know what is right

This beautiful morning

The blue is dark and calling you

Don' t settle for anything less

A walk in the city and.... suffocation

The mistake you made

Don' t let them have you

They don' t diserve you

Let the seashells sing for you

Watch the starfish dance for you

Don' t settle for anything less

Don't settle for anything less