Κανένα άλλο μουσικό έργο δεν εκφράζει καλύτερα το ανυπότακτο, και ανήσυχο πνεύμα των ελλήνων μπήτνικς, όσο το "Φορτηγό", ο πρώτος μεγάλος δίσκος του Διονύση Σαββόπουλου. Το "Φορτηγό" είναι ένα έργο διαμάντι.
Συνήθως όταν μιλάμε για έλληνες μπήτνικς, αναφερόμαστε στην παρέα του περιοδικού ΠΑΛΙ (Πουλικάκος, Κουτρουμπούσης, Μακρής, Εθυμιάδης κ.α) και στην παρέα της Ύδρας, που συνδέονται άμεσα, με τους μπήτνικς του εξωτερικού.
Και η παρέα του ΠΑΛΙ και η παρέα της Ύδρας, μας έδωσαν εξαιρετικά δείγματα καλλιτεχνικών έργων: λογοτεχνία, ζωγραφική, ταχυδράματα, ποίηση. Όμως, αν έρθουμε στο τραγούδι, ο ένας από τους δύο, που αποτύπωσαν με τον καλλιτεχνικότερο τρόπο, τη διάθεση του beat, ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος. Ο άλλος ήταν ο Ρωμανός.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό του beat είναι η εγκατάλειψη της τακτοποιημένης ζωής, και η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από το περιπετειώδες, γοητευτικό αλλά και επισφαλές, ταξίδι. Αυτήν ακριβώς την διάθεση, εκφράζει το Φορτηγό. Δεν είναι απλά ένα σύνολο "ωραίων" τραγουδιών, αλλά μια απόπειρα ανακάλυψης του νοήματος της ζωής, μια σειρά ασκήσεων "φυσικής αναπνοής", κάποιου που θέλει με κάθε τρόπο και κόστος, να ζήσει.
Ο Σαββόπουλος, είναι μοναχικός καβαλάρης, δεν ανήκει στις παρέες ούτε του Κολωνακίου, ούτε της Ύδρας. Όμως, ο τρόπος που τότε (μιλάμε για τότε) δρα και δημιουργεί, τον καθιστούν έναν έλληνα beatnik. Τον Ιούνιο του 1963 εγκαταλείπει τις σπουδές του στη Νομική του ΑΠΘ, και κατεβαίνει με ωτοστόπ στην Αθήνα. Δουλεύει σε περιστασιακές δουλειές , κάνει ακόμη και το γυμνό μοντέλο στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στα 1966, βγάζει το "Φορτηγό" στη ΛΥΡΑ, που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της ροκ μουσικής. Είναι η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, που έλληνας μουσικός, δεν μιμείται, αλλά αποδίδει το ροκ, με έναν εξαιρετικά καλλιτεχνικό και (κυρίως) ελληνικό τρόπο.
Ακούστε ΕΔΩ τον Διονύση Σαββόπουλο, να αφηγείται στον Μανώλη Νταλούκα, τα πρώτα χρόνια 1963-66.
Συνήθως όταν μιλάμε για έλληνες μπήτνικς, αναφερόμαστε στην παρέα του περιοδικού ΠΑΛΙ (Πουλικάκος, Κουτρουμπούσης, Μακρής, Εθυμιάδης κ.α) και στην παρέα της Ύδρας, που συνδέονται άμεσα, με τους μπήτνικς του εξωτερικού.
Και η παρέα του ΠΑΛΙ και η παρέα της Ύδρας, μας έδωσαν εξαιρετικά δείγματα καλλιτεχνικών έργων: λογοτεχνία, ζωγραφική, ταχυδράματα, ποίηση. Όμως, αν έρθουμε στο τραγούδι, ο ένας από τους δύο, που αποτύπωσαν με τον καλλιτεχνικότερο τρόπο, τη διάθεση του beat, ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος. Ο άλλος ήταν ο Ρωμανός.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό του beat είναι η εγκατάλειψη της τακτοποιημένης ζωής, και η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από το περιπετειώδες, γοητευτικό αλλά και επισφαλές, ταξίδι. Αυτήν ακριβώς την διάθεση, εκφράζει το Φορτηγό. Δεν είναι απλά ένα σύνολο "ωραίων" τραγουδιών, αλλά μια απόπειρα ανακάλυψης του νοήματος της ζωής, μια σειρά ασκήσεων "φυσικής αναπνοής", κάποιου που θέλει με κάθε τρόπο και κόστος, να ζήσει.
Ο Σαββόπουλος, είναι μοναχικός καβαλάρης, δεν ανήκει στις παρέες ούτε του Κολωνακίου, ούτε της Ύδρας. Όμως, ο τρόπος που τότε (μιλάμε για τότε) δρα και δημιουργεί, τον καθιστούν έναν έλληνα beatnik. Τον Ιούνιο του 1963 εγκαταλείπει τις σπουδές του στη Νομική του ΑΠΘ, και κατεβαίνει με ωτοστόπ στην Αθήνα. Δουλεύει σε περιστασιακές δουλειές , κάνει ακόμη και το γυμνό μοντέλο στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στα 1966, βγάζει το "Φορτηγό" στη ΛΥΡΑ, που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της ροκ μουσικής. Είναι η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, που έλληνας μουσικός, δεν μιμείται, αλλά αποδίδει το ροκ, με έναν εξαιρετικά καλλιτεχνικό και (κυρίως) ελληνικό τρόπο.
Ακούστε ΕΔΩ τον Διονύση Σαββόπουλο, να αφηγείται στον Μανώλη Νταλούκα, τα πρώτα χρόνια 1963-66.
Το φορτηγό είναι ένας υπέροχος ακουστικός φολκ δίσκος,όχι ροκ!Εντάξει δεν έχουν σημασία οι ταμπέλες αλλά και πάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην παρεξηγηθώ όμως λατρεύω αυτό το άλμπουμ!