Το πιο διάσημο δέντρο στον κόσμο,
είναι μια ελιά 600 ετών, που δεσπόζει στην Πλατεία Ματάλων.
Είναι διάσημο γιατί, κάθε χρόνο,
εκ περάτων της Γης, έρχονται και το φωτογραφίζουν Έχουμε δει όλοι φωτογραφίες
του, στο ίντερνετ και στον τύπο. Ακόμη σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ, που αναφέρονται στα Μάταλα,
στα Παιδιά των Λουλουδιών και στο πνεύμα του Καλοκαιριού της Αγάπης. Στον κορμό
του είναι σκαλισμένα, τέσσερα πρόσωπα, που μοιάζουν με Χίπις.
Έχει γίνει κάτι σαν παγκόσμιο
σύμβολο, και αποτελεί το σήμα-κατατεθέν, των Ματάλων.
Το δέντρο, δεν ήταν πάντα εκεί.
Πριν μεταφερθεί και στηθεί εμβληματικό στην Πλατεία, βρισκόταν λίγο έξω από το χωριό. Κάποτε κόπηκε
για να γίνει καυσόξυλα. Τελευταία στιγμή, ο μεγάλος Κρητικός καλλιτέχνης, Σπύρος
Στεφανάκης, ζήτησε, να του το δώσουν να το μετατρέψει σε έργο Τέχνης. Και έτσι έγινε.
Η ελιά, αντί να καεί, μεταμορφώθηκε σε ένα υπέροχο έργο, αναδεικνύοντας τέσσερα
συμβολικά πρόσωπα, που σκαλίστηκαν πάνω της με εκπληκτική μαεστρία. Όχι, δεν είναι
ούτε ο Χέντριξ, ούτε ο Φρανκ Ζάππα, ούτε κάποιος άλλος ροκ ήρωας, όπως συνήθως
νομίζουν οι επισκέπτες.
Ο Στεφανάκης, ευφυώς, απέδωσε
το πνεύμα των Λουλουδιών με ελληνικό τρόπο. Τα τέσσερα πρόσωπα, είναι ο Δίας, ο
Ποσειδώνας, ο Διόνυσος και ο Ερμής. Και τα τέσσερα μαζί, εκφράζουν αυτό που θα έπρεπε να είναι, το Φεστιβάλ
των Ματάλων.
Ο Δίας, είναι κρητογενής,
γεννήθηκε σε σπηλιά και αντιπροσωπεύει τον πλούτο της περιοχής, τις σπηλιές των
Ματάλων. Ακόμη είναι ο Ξένιος Ζευς, η πατροπαράδοτη φιλοξενία στην Κρήτη. Περίφημη
αυτή η φιλοξενία, δεν υπάρχει κρητικός που να δει ξένο και να μην προσφερθεί,
να τον φιλοξενήσει.
Ο Ποσειδώνας, συμβολίζει τη θάλασσα,
το ζεστό Λιβυκό Πέλαγος που κλείνει τα Μάταλα και δημιουργεί την ανεπανάληπτη
παραλία.
Ο Διόνυσος, είναι το πνεύμα
του γλεντιού, που πρέπει να κυριαρχεί στη διάρκεια του Φεστιβάλ. Είναι η νεότητα,
και η χαρά της Ζωής.
Και ο Ερμής, είναι ο προστάτης
των Τεχνών αλλά και του Εμπορίου. Ο Ερμής θυμίζει την υψηλή Τέχνη που δημιούργησε
το Καλοκαίρι της Αγάπης, και που μετέφεραν τα παιδιά των λουλουδιών στην παραλία
αυτή της Κρήτης. Αλλά ο Ερμής, είναι και ο βοηθός των Εμπόρων, και μας θυμίζει ότι
τα Μάταλα, είναι πηγή ανάπτυξης και πλουτισμού, αν παραμείνουν μαζί με την Τέχνη.
Αυτό είναι το Δέντρο και αυτό
είναι το μήνυμά του.
Και αν αφουγκραστούμε
προσεκτικά, τα όσα έχει να μας πει, γιατί μοιάζει αλλά δεν είναι σιωπηλό, τότε
θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα Φεστιβάλ στην Κρήτη, που θα είναι Παγκόσμιο
Γεγονός και καμάρι όλου του Κόσμου.
Δυστυχώς. Το Δέντρο είναι στα Μάταλα,
και θα είναι εκεί και στο φετινό φεστιβάλ, αλλά ο καλλιτέχνης που το δημιούργησε,
όχι. Τι έχει συμβεί;
Ο ίδιος μας είπε...
« Το φεστιβάλ έχει καταντήσει
εμπόριο μόνο. Δεν έχει την άλλη πλευρά, της Τέχνης. Εμένα με καλούν κάθε χρόνο,
επειδή έκανα το Δέντρο, την πρώτη χρονιά πήγα για να δω, από τότε όμως που είδα,
δεν ξαναπάω»
(Σπύρος Στεφανάκης, σε συνέντευξή
του στον Μανώλη Νταλούκα, 2014)
Τι μας λέει ο καλλιτέχνης
λοιπόν;
Μας λέει, πως, δυστυχώς, το
φεστιβάλ, κατάντησε μόνο εμπόριο. Κάποιοι αφαίρεσαν από τον Ερμή, τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα, και κράτησαν
μόνο τον εμπορικό. Γι αυτό και ο καλλιτέχνης,
εξοργίστηκε και αποφάσισε για λόγους αξιοπρέπειας, από ένα τέτοιο φεστιβάλ, να
απουσιάζει.
Τι έχουν να πουν γι αυτό, οι «ειδικοί
σύμβουλοι» και διοργανωτές, που τόσο υπεροπτικά θεωρούν τους εαυτούς τους αλάθητους,
και χαρακτηρίζουν όλους όσοι τους κάνουν κριτική, σαν «ύποπτους παράγοντες»;
Είναι «ύποπτος παράγων» και ο
Σπύρος Στεφανάκης;
Για το Φεστιβάλ στα Μάταλα, διάβασε και :
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου