Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ JIM MORRISON– Πολλοί Έλληνες, ανάμεσα στους Προσκυνητές, κάθε χρόνο....

Στον τάφο του Jim Morrison (Φωτογραφία  Michelle Campbell)

Στις 3 Ιουλίου 1971, ο μεγαλύτερος μύθος του Ροκ, ο Jim Morrison, πέθανε ξαφνικά, στο Παρίσι.


Λίγες μέρες πριν τον θάνατό του, τι παράξενο, καταβάλλοντας ο ίδιος ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, αγόρασε «χρόνο ταφής»,  τον τάφο του δηλαδή, (για ποιο λόγο άραγε;) στο περίφημο Νεκροταφείο   Père Lachaise. Εκεί θάφτηκε. Τα χρήματα που είχε δώσει ο Jim,  έφταναν για 30 χρόνια. Μετά, θα έπρεπε να γίνει εκταφή των οστών και να μεταφερθούν. Όμως, το 2001, ο Γάλλος Υπουργός Πολιτισμού, αποφάσισε, η νεκρική κλίνη, να παραμείνει για πάντα εκεί, αφού ο τάφος αυτός, θεωρήθηκε (και δικαίως) μεγάλη τιμή, για το Παρίσι. 

Στις 3 Ιουλίου, κάθε χρόνο, διάφοροι νεαροί, που συρρέουν εκεί, από όλο τον κόσμο, στήνουν χορούς, τραγουδώντας τα τραγούδια των Doors (Φωτ. Michelle Campbell)

Από το 1971,  παρέες νεαρών, από όλο τον κόσμο, πηγαίνουν, σε διάφορες ημερομηνίες, να προσκυνήσουν τον τάφο. 


Φωτογραφία του «παλαιού» τάφου, με την χαμένη προτομή του Jim. Ο «παλαιός» τάφος, είχε μία απλή πέτρα με την ένδειξη JIM MORRISON 1943-1971, πάνω στην οποία, το 1981, τοποθετήθηκε προτομή . Η προτομή, κλάπηκε από άγνωστους φαν, τον Μάιο του 1988, και έμεινε μόνον η πέτρα. Αργότερα, η οικογένεια, αντικατέστησε την πέτρα με άλλη, που έφερε την γνωστή επιγραφή ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ. Όλες οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο, δείχνουν τον «παλαιό» τάφο.

Το προσκύνημα, μοιάζει με πανηγύρι, με θρησκευτική εορτή. Επισημότερη, είναι η μέρα της 3ης Ιουλίου, που ονομάζεται και το «Πέρασμα», στον Παγωμένο Κήπο. Μία άλλη εορτή, είναι η επέτειος γέννησης, δηλαδή η 8η Δεκεμβρίου. Ανάμεσα σε αυτές, τις δυο μεγάλες εορτές, υπάρχουν, άλλες, μικρότερες, σχεδόν ποτέ δεν σταματά το προσκύνημα.

Προσκηνυτής, έχει ξαπλώσει στον τάφο, επιχειρώντας, ίσως ταύτιση με τον  Jim ! (Φωτ. Michelle Campbell)

Ποιοι είναι όλοι αυτοί, οι νεαροί προσκυνητές, που διατηρούν άσβεστη τη μνήμη του Lizard King;

Δεν είναι όλοι ίδιας διάθεσης, δεν πηγαίνουν όλοι εκεί, για τον ίδιο λόγο.

Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να βρουν μια ευκαιρία να ξεσπάσουν κάνοντας διάφορες τρέλες. Άλλοι μπορεί να ξαπλώσουν πάνω στον τάφο, πιστεύοντας ο καθένας ότι φορτίζεται από ενέργεια ή ότι απαλλάσσεται από κακό μάτι. Άλλοι απλώς θα χορέψουν ανοίγοντας μια σαμπάνια, με την παρέα. 

Άλλοι πηγαίνουν να βρουν γκόμενο, να κάνουν καμάκι.. Μπορεί, να δεις και φωτογράφηση για περιοδικό, μοντέλα να φωτογραφίζονται με στυλ τεθλιμμένης χήρας. Οι πιο κάφροι, αναζητούν να σουτάρουν παρέα μα τον αγαπημένο νεκρό! Διάφοροι τύποι, κουβαλάνε την τρέλα τους, μέχρι το μνήμα.

Τηλεόραση ως προσωρινή εγκατάσταση πάνω στον τάφο, και νεαρή, σε στιγμή διαλογισμού (Φωτ. Michelle Campbell)

Οι περισσότεροι όμως, πηγαίνουν στο Νεκροταφείο, με σεβασμό, και θέλοντας από βάθη ψυχής,  να επικοινωνήσουν με το αιώνιο πνεύμα. Από αυτούς, αρκετοί, ομολογούν ότι έχουν νιώσει ένα είδος σατόρι. Μια στιγμή έκλαμψης, σαν να τους άνοιξε μία Πόρτα.

Πολλοί είναι και οι Έλληνες, που προσκυνούν ταπεινά κάθε χρόνο.

Γνωρίζω μερικούς. Μία είναι  αξιοσημείωτη Κρητικιά, η Μαρία Καντάρα. 
Σε συζήτησή μου μαζί της, μου είπε πως η επίσκεψή της στον τάφο, ήταν η αιτία ν αλλάξει ζωή. Έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε την δική της μαρτυρία. 

Ο Τάφος, όπως είναι σήμερα, με την πλάκα όπου και αναγράφεται ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ.
Η φράση αυτή, πρέπει να ερμηνεύεται ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΗ, δηλαδή, ότι ο Jim Morrison, έζησε σύμφωνα με την πίστη που είχε σε κάποιον δικό του θεό. Η λέξη ΔΑΙΜΩΝ, είναι αρχαιοελληνική και δεν πρέπει να συγχέεται με τη σημερινή λέξη «Δαίμονας», που σημαίνει τον Σατανά, το Κακό Πνεύμα. Δες και ΙΛΙΑΔΑ α,222 και γ,420 και τ,188 όπου «δαίμων» σημαίνει θεία ουσία, θεία οντότητα, που δεν μπορεί κάποιος να την ονομάσει ή να την προσδιορίσει, αλλά εκ των φαινομένων, βγάζει το συμπέρασμα πως πρόκειται περί δυνάμεως υπερφυσικής.