Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ, παρουσιάζει, ηχητικό υλικό από
την τελευταία εμφάνιση του ιστορικού συγκροτήματος M.G.C. Το υλικό,
προσφέρθηκε στο μπλογκ, από τον Δημήτρη Πολύτιμο. Σύμφωνα με μαρτυρία του
Πουλικάκου, η ηχογράφηση, έγινε από τον αείμνηστο Βασίλη Ντάλα.
Ο ήχος δεν είναι καλός, αφού η ηχογράφηση έγινε πρόχειρα σε ένα
απλό κασετόφωνο, και η κασέτα, έχει αλλοιωθεί, ύστερα από 45 χρόνια.
Παρόλα αυτά, είναι ένα μοναδικό ντοκουμέντο, και έχει
τεράστια αξία για την ιστορία του ελληνικού ροκ.
Αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, για τα τραγούδια των MGC, ήταν διηγήσεις, κάποια ελάχιστα ηχητικά αποσπάσματα, και (κυρίως) τα τρία 45αρια, που κυκλοφόρησαν στην δισκογραφία. Όμως, και τα τρία αυτά 45αρια, προέρχονται από την περίοδο 1965-67, και δεν αποτελούν τεκμήρια, για τη διάθεση του συγκροτήματος, στα χρόνια 1967-69, δηλαδή κατά την σημαντικότερη περίοδο, στην Εποχή της Δικτατορίας.
Με την κασέτα αυτή, έχουμε για πρώτη φορά, τον ήχο, και την
νοοτροπία, της τρίτης Φάσης, του θρυλικού συγκροτήματος. Το ρεπερτόριο, δεν
αφήνει καμιά αμφιβολία, ότι οι M.G.C,
υπήρξαν συντονισμένοι με το beat, το underground, το μλπουζ, και το ψυχεδελικό πνεύμα. Καμία σχέση δηλαδή, με τα
συγκροτήματα της Χρυσής Νεολαίας.
Κάνει εντύπωση, ότι παίζουν τέσσερα τραγούδια του Bob Dylan: Love Minus Zero, Ballad of a Thin Man, As I Went out on Morning, και το Γύρω-Γύρω στη Σκοπιά (αυτό και με ελληνικούς στίχους του Πουλικάκου). Το γεγονός
αυτό, αποδεικνύει την μεγάλη αγάπη του Πουλικάκου για τον αμερικανό
τροβαδούρο.
Οι υπόλοιπες επιλογές τους, ήταν Hendrix (Fire), Beatles (Glass Onion), Velvet Underground (Pale Blue Eyes και Candy Says), Doors (Light my Fire),
και δύο ιστορικά μπλουζ, ένα του Willie Cobbs (You Don’t Love Me) και ένα του Robert Johnson (Rambling on my Mind).
Στην κασέτα, υπάρχουν και άλλα, ανάλογου πνεύματος τραγούδια, αλλά
στο παρόν ποστ, ανεβάζω μόνο τα προαναφερόμενα, ως χαρακτηριστικό ηχητικό απόσπασμα της βραδιάς.
Μεταφερόμαστε λοιπόν, στις Σπέτσες, τον Σεπτέμβριο του 1969, και στο
κλαμπ Showboat. Η σύνθεση του συγκροτήματος είναι:
Δημήτρης Πουλικάκος(τραγούδι)
Δημήτρης Πολύτιμος (πλήκτρα Farfisa)
Τάκης Σέμπος (ηλ.κιθάρα και τραγούδι)
Βασίλης Ντάλας (μπάσο)
Τζίμης Τζιμόπουλος (τύμπανα).
Η εμφάνιση των M.G.C στις Σπέτσες, μας δείχνει, ότι, το νησί,
εκείνη την εποχή, ήταν ένα από τα σημαντικότερα καλοκαιρινά κέντρα της ψυχεδελικής
νεολαίας. Εκεί, λειτουργούσαν δύο κλαμπ, το Showboat και το Blueberry
Hill. Το Καλοκαίρι του 1969, είναι βασικό κεφάλαιο στην ζωή του Δημήτρη
Πουλικάκου, αφού τότε, και σε αυτό το νησί, ερωτεύεται την πανέμορφη Λίλη
Παπαδάκη, που έγινε και η δεύτερη συζυγός του.
Αμέσως μετά, οι M.G.C. διαλύονται, και ο Πουλικάκος (με τη Λίλη)
θα φύγει για Λονδίνο, από όπου θα επιστρέψει το 1970 για να σχηματίσει τον
Εξαδάκτυλο.
ειδα το αφιερωμα που εγινε στον δημητρη πουλικακο στη μηχανη του χρονου απο τον χριστο βασιλοπουλο.ωραιος ο μανωλης καλα τα ειπε..γεια σου ρε μανωλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήεπι την ευκαιρια μια ερωτηση που σου ειχα κανει σχετικα με τις ποιητικες συλλογες του χανδρινου κτλ μπορει να ανεβουν σε pdf αν τις εχεις ή ειναι δυσκολο στο διαδικαστικο κομματι?
ευχαριστω.