ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΥΓΟΜΑΛΑΣ – Στην Ιστορία, θέλει να μπουκάρει...

Ο Χρήστος Ζυγομαλάς, δίπλα από το κολλάζ του Exarchia Square Band, Στο κολλάζ απεικονίζονται τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος Exarchia Square Band (1978-79), σε παιδική ή νηπιακή ηλικία. Λείπει βέβαια ο βασικότερος, δηλαδή ο Νικόλας Άσιμος, διότι όταν φιλοτεχνήθηκε το κολλάζ (1978), ο Άσιμος, δεν είχε (ή δεν θέλησε να δώσει) φωτογραφία από την παιδική του ηλικία (Φωτογραφία Μ.Νταλούκας, 2012).

Μια πρώτη αναφορά σε έναν αξιοσημείωτο Κροκάνθρωπο...

Ο Χρήστος Ζυγομαλάς, υπήρξε ο πρώτος τροβαδούρος των Εξαρχείων, αφού το 1976, εγκαθίσταται στην περιοχή, τραγουδώντας δωρεάν βέβαια, στους αναρχικούς της Πλατείας.

Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι οι τότε συνοδοιπόροι και ακροατές του Ζυγομαλά, δεν ήταν καρεκλοκένταυροι, και κατελάμβαναν το γρασίδι της πλατείας. Όλοι αυτοί, στους οποίους το 1977 προστίθεται και ο Νικόλας Άσιμος, αποτελούν τους λεγόμενους αναρχικούς του γρασιδιού, και δεν έχουν σχέση (ούτε ιδεολογική, ούτε αισθητική) με τους «σοβαρούς» αναρχικούς που έπιαναν τις καρέκλες των γύρω καφενείων

Ο Χ.Ζυγομαλάς, πρωτοετής στην ΑΣΚΤ, στην εποχή της Δικτατοράις, όταν... γάβγιζε επιβάτες Λεωφορείων. Το γάβγισμα αποτελούσε ταχύδραμα, με σημειολογία "Ξυπνάτε Ρε" (Φωτογραφία ΑΡΧΕΙΟ Χ.Ζυγομαλά, 1973)

Ο Ζυγομαλάς, γεννήθηκε το 1951, και φαινόταν καθώς πρέπει παιδί, μέχρι το 1973. Τότε όμως, και ενώ είναι πρωτοετής φοιτητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, μπλέκει με τους ιστορικούς τρελούς, δηλαδή την ψυχεδελική νεολαία που αλωνίζει την Πλάκα. Γίνεται φρίκος, ακούει και παίζει ροκ μουσική, και συμμετέχει σε διάφορα «ξαφνιάσματα» που συνήθιζαν να κάνουν τότε οι φρίκοι. Αυτός, με τον φίλο και συμφοιτητή του Αντώνη τον επονομαζόμενο «Γατόματο» διέτρεχαν τις οδούς, με μια παληά Μπέ-Εμ-Βέ, και προσέγγιζαν παράθυρα των τράμ και των λεωφορείων, γαβγίζοντας (άλλοτε νιαουρίζοντας) στους έκπληκτους επιβάτες που βρίσκονταν στριμωγμένοι πίσω από τα παράθυρα.

Send Newsletters to your fans from ReverbNation.com

Το 1976, γίνεται drop out, και παρατά την Σχολή. Από την Πλάκα, μεταφέρει την δράση του στα Εξάρχεια, όπου και νοικιάζει σπίτι στην οδό Οικονόμου. Μετέχει στα Χταπόδια του θρυλικού βιβλιοπωλείου Octopus αλλά κυρίως αναλαμβάνει δράση απόγευμα με ξημέρωμα, οπότε και με άλλους αναρχοροκάδες, ανεβαίνουν στον Λόφο του Στρέφη για να αδράξουν την στιγμή. Μπορούμε να τους φανταστούμε εκεί, καθώς ανάβουν φωτιά, γύρω από την οποία συζητούν ή χορεύουν ακούγοντας τα τραγούδια του Ζυγομαλά, ιδιαίτερα το τραγούδι του «Στην Ιστορία Θέλω να Μπουκάρω»...

Στην Ιστορία θέλω να μπουκάρω

και να τα κάνω λίμπα όλα γουστάρω...

Το μπουκάρισμα στην Ιστορία, σημειώνεται και με άλλο τραγούδι, το «Ροκ εν Ρολ του Νοέμβρη», που ο Ζυγομαλάς, έγραψε για την ηρωική νύχτα των φοιτητών στο Πολυτεχνείο (1973).

Αλλά τα τραγούδια που τότε εκεί στον Λόφο του Στρέφη, λέει ο Ζυγομαλάς, δεν ήταν μόνο επαναστατικά όπα. Ένα μάλιστα από αυτά, εκείνης της περιόδου, το «Σοκολάτα Παγωτό», είναι λαμπερό διαμάντι αυτογνωσίας. Από τους καλύτερους στίχους που γράφτηκαν ποτέ, και που συνδυάζουν την κομψότητα του σουρεαλισμού, με την διάθεση για ζωή εδώ και τώρα...

Εκεί κάτω στα νότια και θαλάσσια μέρη

που τα καράβια αλλάζουν εθνικότητες

είσαι κι εσύ ένα Δελτίο Μεταφορών

κι εγώ σε γύρευα μ έναν  ακριβό καημό

για να σου πάρω Σοκολάτα Παγωτό...

Ο Χ.Ζυγομαλάς, στο Μουσικοκινητικό Στέκι ΤΑΔΕ ΕΦΗ, με τον Νικόλα Άσιμο (1980)

Ο Χρήστος Ζυγομαλάς, συναντά τον Νικόλα Άσιμο, το 1977 και γίνονται κολλητοί. Δεν έχω σκοπό τώρα να περιγράψω όλα τα γεγονότα. Θα πω μόνο ότι ο Ζυγομαλάς, ο Άσιμος, και τα παιδιά του Λόφου του Στρέφη, αποτελούν τους πρώτους Κροκάνθρωπους.

Σχηματίζεται το συγκρότημα EXARCHIA SQUARE BAND και ακολουθούν Κροκ συμβάντα. Γνωστότερα από αυτά, οι παραστάσεις στο ΣΟΥΣΟΥΡΟ  και στο ΤΑΔΕ ΕΦΗ. Σε αυτές τις παραστάσεις ο Ζυγομαλάς, συμμετέχει με δικά του τραγούδια, όπως το «Φάντασμα Γουέστερν».

Ο Ζυγομαλάς, είναι Κροκάνθρωπος μέχρι το 1982, οπότε και φεύγει για Βιέννη. Όμως θα θυμάται πάντα την ζωή με τους Κροκάνθρωπους και τον Άσιμο. Είναι μάλιστα ενδεικτικό αυτής της νοσταλγίας, το τραγούδι «Πέρασαν Πολλά» που γράφει το 1995 και που αφιερώνει στα παιδιά εκείνης της παρέας. Τα χρόνια εκείνα τα χαρακτηρίζει «Πρωτομαγιά στα χρώματα πνιγμένη» και ο στίχος «Τώρα, Ύστερα, Ποτέ και Τότε, μην μου λες τι θα γενεί», δηλώνει ότι, μετά την συγκλονιστική του εκείνη με το Κροκ  εμπειρία,  ο χρόνος δεν έχει πια σημασία. Ο ίδιος κάποτε έγραψε ότι το «Πέρασαν πολλά» είναι αφιερωμένο...

Στον Νικόλα , τον Δαυϊδ, τον Αρη το βαμπίρ, τη Σόνια, τον Ντάτουρα, τον Επίτροπα, τον Τζώνυ(που τράκαρε με το παπί σε δέντρο και σκοτώθηκε), τον Αρη τον Ινδιάνο, τον Τζίμη,τη Νόνη, την Ιωάννα,τον Καβάτζα,το Μητσάρα,τον Ιβάν,το Γιωργάκη το φρικιό, τον Κωστάκη, το Νέρωνα, το Μητσοφρίκο και τον Αντρέα τον αδελφό του, τον Αντωνάκη, τον Ερμή,(Hermes), την Ελενίτσα, τον Κάϊν, τον Στέλιο τον Ιψινέσκυ (που τον μαχαιρώσανε σε νταλαβέρι στο Πεδίο του

Αρεως),τον Βαρώνο (που πέθανε στη φυλακή). τον Τουρίστα (που περιφέρεται ακόμα) το Λόλα, την (αθάνατη)Ιουλία, το Λάμπη, το Μάριο,,τη Μαρίνα και τη Τζίνα τα αδερφάκια, τον Κόκκαλο που έγινε
γκουρού, τον Θάμνο, τον Μιχαλάκη τον Σύρπο…….
Πέρασαν πολλά όμορφα παιδιά.

Μετά το 1982, ο Χρήστος Ζυγομαλάς, ασχολείται πάλι με την Ζωγραφική που είχε εγκαταλείψει το 1976. Μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει σημαντικό έργο εικαστικό και Γλυπτά, συμμετέχοντας σε πολλές ατομικές και ομαδικές Εκθέσεις. Όμως, την μουσική σύνθεση ποτέ δεν εγκατέλειψε. Όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να γράφει τραγούδια. Το «Δεκέμβρης» είναι ένα μουσικό κολάζ αφιερωμένο στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου και αναφέρεται στα γεγονότα που συγκλόνισαν την Αθήνα.

Το «Όλοι οι Τοκογλυφιτζίδες» είναι προφανώς πρόσφατο, αφού αναφέρεται στους «Εταίρους» που μας πίνουν το αίμα.

Κράτησα για το τέλος το «Δεν Υπάρχει ακόμα Τίποτα» που έγραψε πάνω σε στίχους του Κωστή Τριανταφύλου.

Μου αρέσει πολύ ο στίχος του Κωστή...

Δεν υπάρχει ακόμα τίποτα

αν εσείς δεν επιθυμείτε τα Πάντα.