Padam Jazz Club – Το πρώτο Ροκ συγκρότημα στην Ελλάδα.

Φωτογραφία του 1953.
Ο Πιτ (Πάνος) Κουτρουμπούσης, στην ντραμς του συγκροτήματος Padam Jazz Club, στην Ιπτάμενη Παράγκα των ελλήνων Υπαρξιστών.
Οι Padam Jazz Club, είναι το πρώτο νεανικό συγκρότημα, που μπορεί να χαρακτηριστεί Ροκ, στην μεταπολεμική Ελλάδα.(ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα).

Η ιστορία του Ροκ, αρχίζει, από την στιγμή που μία ομάδα νέων (που συνδέονται με κοινές πεποιθήσεις και συνήθειες), δημιουργεί κάποια μορφή Τέχνης, που να έχει την δύναμη, να επηρεάσει και άλλους, και έτσι,

να γεννηθεί ένα κίνημα.

Αυτό, μετά τον Β Παγκόσμιο, στην Ελλάδα συμβαίνει, με τους πρώτους Υπαρξιστές (1945-1950), που εκφράζονται κυρίως με ποίηση, γλυπτική και performances, αλλά η μουσική και ο χορός, ως ελληνικό swing, εμφανίζονται για πρώτη φορά, με τους δεύτερους Υπαρξιστές (1950-56), στην Ιπτάμενη Παράγκα του Σίμου.

Φωτο: Πάρτι στην Ιπτάμενη Παράγκα. Στο πιάνο των Padam Jazz Club, ο Τζο (Κυριάκος Χατζηγεωργίου). Στην σκάλα, η δραστήρια υπαρξίστρια Χάρις Αργυράκη. 

Το συγκρότημα Padam Jazz Club, που σχηματίζεται στην Ιπταμενη Παράγκα το 1953, είναι το πρώτο ροκ συγκρότημα στην μεταπολεμική Ελλάδα, και πιθανά, το πρώτο που σχηματίζεται, όχι από επαγγελματίες μουσικούς, αλλά από αντιεξουσιαστές- αμφισβητίες νεαρούς, σε όλον τον μεταπολεμικό κόσμο.

Παίζουν κυρίως δικά τους τραγούδια swing, αλλά και αυτοσχεδιάζουν, πάνω σε άλλες μουσικές, όπως Paso Doble, Conga, ρούμπα, ακόμη και καλαματιανά!

Ως μουσικά όργανα, χρησιμοποιούν: πιάνο, κιθάρα, κοντραμπάσο, ακορντεόν, τρομπέτα, τύμπανα, και σκεύη κουζίνας (κατσαρόλες, τηγάνια κ.α).

Ένα σκίτσο που βρέθηκε στο Αρχείο του Σίμου, δείχνει τους Padam Jazz Club, να παίζουν το τραγούδι τους, "Τα Γάντια τα Τρικό". Ο ζωγράφος (δεν έχει ακόμη ταυτοποιηθεί) σημειώνει κάτι που είναι γνωστό και από άλλα ντοκουμέντα: Οι Υπαρξιστές, χαρακτήριζαν το είδος της μουσικής τους, Υπαρξιστική Τζαζ ή Υπαρξιστικό θόρυβο.

Φαίνεται, πως η μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος ήταν «Τα Γάντια τα Τρικό», που τραγουδούσαν ομαδικά. Οι στίχοι χλευαστικοί, απαξίωναν την μητρική καθοδήγηση, και γενικότερα τις τότε κοινωνικές αντιλήψεις. 

Τα τρικό γάντια, σύμβολο καθωσπρεπισμού, χάνονταν, και οι συμμετέχοντες, απελευθερώνονταν σε ένα υπαρξιστικό μπούγκι. Οι στίχοι ήταν:

Αγαπητή μαμάκα μας

επάθαμε κακό

χάσαμε τα γάντια

τα γάντια τα τρικό...

Στα λόγια αυτά, απαντούσε γυναικεία φωνή, στον ρόλο της μητέρας:

Μα πώς, μωρέ παιδιά μου,

το πάθατε αυτό

να χάσετε τα γάντια

τα γάντια τα τρικό;

Ακολουθούσαν γέλια, ουρλιαχτά και χορός.

Δυστυχώς, η μελωδία στο σύνολό της, δεν έχει σωθεί. 

Όμως, ο αείμνηστος δημοσιογράφος Νίκος Μακρίδης, μέλος τότε του ΚΚΕ, που μετά την εξορία του στον Άη Στράτη, βρήκε καταφύγιο μαζί με άλλους παράνομους, στην φτωχομάνα Παράγκα, παρέδωσε στον γράφοντα, μέρος της μελωδίας του τραγουδιού.  

Νεαρή Υπαρξίστρια, στο πιάνο των Padam Jazz Club, στην Ιπτάμενη Παράγκα (Φωτογραφία έτους 1953. ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα)

Οι PJC (Padam Jazz Club), είχαν κύρια μέλη τους δύο γιους του τυφλού εφευρέτη και κουρδιστή πιάνων, Ευάγγελου Τσαμουρτζή. 

Οι αδελφοί Τσαμουρτζή θα σχηματίσουν μερικά χρόνια αργότερα τους MGC, το ιστορικό γκρουπ της Εποχής της Χρυσής Νεολαίας που μετεξελίσσεται σε ψυχεδελικό,  στην εποχή της Δικτατορίας. 

Δημοσίευμα 

της εφημερίδας 

Απογευματινή (Ιούνιος 1953), 

σχετικό με την δράση 

των Padam Jazz Club, 

σε Υπαρξιστική εκδρομή 

στο Ζούμπερι.

Το συγκρότημα, 

δεν έπαιξε μόνον 

υπό την ετοιμόρροπη σκεπή 

της Παράγκας.

Έδωσε και υπαίθριες «καταδρομικές»  συναυλίες.

Δημοσιεύματα της εποχής, 

αναφέρουν για τις συναυλίες αυτές, 

που είχαν την μορφή θεάτρου δρόμου. 

Το πιάνο μεταφερόταν, 

μαζί με τα υπόλοιπα όργανα, 

και οι κάτοικοι μιας περιοχής, 

έκπληκτοι αντίκριζαν 

τους θρυλικούς Padam Jazz Club 

να παίζουν τα υπαρξιστικά τους τραγούδια.