Κωμωδία Θανάτου - Οι Καμπάνες

Το ποίημα Οι Καμπάνες του Μίλτου Σαχτούρη, μελοποίησαν οι Κωμωδία Θανάτου. 

Είναι πολύ σημαντικό και παρήγορο, που στην Ελλάδα της Κρίσης, υπάρχουν νέοι δημιουργοί, που εμπνέονται από ποιητές, σαν τον Μίλτο Σαχτούρη.

Και πρέπει να το υπογραμμίζουμε, με κάθε ευκαιρία αυτό: πως εκτός από τα Κοκομπλόκο και τα Κουπεπέ, υπάρχουν και αυτά τα άλλα τραγούδια, που δεν προβάλλονται όμως ποτέ, γιατί τολμούν να είναι καλά και να μην λένε βλακείες. 

Αν και το ποίημα, είναι γραμμένο το 1958, νομίζεις πως σου μιλά, για τις δικές μας τις μέρες.

Ο ποιητής, δίνει ξανά, στα πουλιά που δεν πετάνε (πώς να πετάξουν με τέτοιον κοκομπλόκο καιρό;), την ελπίδα, πως κάποτε θα χτυπήσουν οι Καμπάνες.

Εμείς είμαστε τα πουλιά- θαμμένα

μεσ' στα κουτιά των παγωμένων ημερών. Πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα, περιμένουμε, κρατώντας της καμπάνας το σκοινί, να σημάνουμε την Ανάσταση, όπως το έλεγε και ο άλλος μεγάλος ποιητής, ο Γιάννης Ρίτσος. Πόσοι άραγε από τους κοκομπλόκους, έχουν διαβάσει Ρίτσο και Σαχτούρη;

Είναι πουλιά

που δεν πετάνε

είναι πουλιά

θαμμένα

μεσ' σε κουτιά

Είναι δωμάτια

και είναι λέξεις

που σκίζουνε το κεφάλι

σαν καρφιά

Είναι καρφιά

που δεν πονάνε

είναι καρφιά

π' ανακουφίζουν

Όταν χτυπήσουν

πάλι οι καμπάνες

θα πεταχτούμε

σαν τα πουλιά

Διαβάστε για τους Κωμωδία Θνάτου και ΕΔΩ.