Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

Ένα ποίημα της Λίνας Φου : Προσμονώ

Φωτ: Μ Νταλούκας

Θυμάμαι κάτι άνοιξ-ες
Άνοιξ-ες με άλφα κεφαλαίο
Γόπες στην άσφαλτο
-τις νόμιζες λουλούδια-
Πίσω μας μπάτσοι
κι εμείς σαν παλαβοί
Μίσος; Μίιισος
Με διάρκεια το ι
Να τρέχεις και να κάθεται ο μικροαστός στα μπαρ
Απεργία μετά σου λέει
«Κουφάλες θα σας σκίσουμε»
Και να μανά και στη Γαδά
Το διάφραγμα ανοιχτό κι η συλλαβή καθάρια
«Έλευθερία ή θάνατος» κάπως αλλιώς

Μετά ήρθε πάνω ο «αριστερ-ά»
Την Ψωροκώσταινα μη και δεν κυριεύσει
Τα ‘παμε εμείς τα λέγαμε, η τότε βάση αφασία
Δε μπορείς μωρ’ μάτια μου να ‘σαι και να μην είσαι
Το ‘χεις;
Λοιπόν εκεί έπαθα τη νίλα
Την κατάθλιψη
Είπα, pause
Ή καλύτερα,
σιωπή, Πιντερική θαρρώ
Μα σα να έρθει η αφορμή
ξέρεις την αφορμή
για την καλή τη σύγκρουση μιλάω
Εγώ θα είμαι εκεί
Και με α κεφαλαίο
Άνοιξη θα ‘ναι
θα το δεις.

*δύο μέρες πριν την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης βίλα Ζωγράφου και της κατάληψης στέγης προσφύγων Αχαρνών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου