Ανδρέας Σπηλιωτόπουλος – Δημιουργός χαοτικών καταστάσεων !

Ο εικαστικός Ανδρέας Σπηλιωτόπουλος, δίπλα από το εκπληκτικό έργο του, διαστάσεων 2,30 Χ 1,50 (λάδι)- Φωτ: Μ.Νταλούκας.

Εντυπωσιακό το έργο του Ανδρέα Σπηλιωτόπουλου, που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως ποπ σουρεαλισμό.

Ο καλλιτέχνης, ζωγράφισε τον εαυτό του, καθισμένο σε ακριβή πολυθρόνα, να πίνει το ποτό του, ενώ γύρω του, στο δωμάτιο, εκτυλίσσονται απίστευτες καταστάσεις. Ο Σπηλιωτόπουλος, κοιτάζει τον θεατή, με διαβολικά χορταστικό χαμόγελο, δείχνοντας πως απολαμβάνει την

χαοτική κατάσταση, που ο ίδιος έχει δημιουργήσει.  

Φωτο: Τμήμα από το έργο.

Ο πίνακας του Σπηλιωτόπουλου, είναι ζωγραφισμένος στο τέλος του 2015, και παρουσιάστηκε  ως ένα από τα στοιχεία της Πτυχιακής Εργασίας του, στην Έκθεση των τελειοφοίτων της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (14,15 και 16 Ιουνίου 2017).

Λουτσαδόρ – λάδι του Ανδρέα Σπηλιωτόπουλου.

Ένα άλλο θέμα που παρουσίασε ο καλλιτέχνης, είναι οι Μεξικάνοι παλαιστές, που ονομάζονται Λουτσαδόρ.

Φοράνε μάσκα, πολύχρωμη και υπερβολική, παίρνοντας ένα ρόλο σκληρού και υπερόπτη μαχητή.

Λουτσαδόρ – λάδι του Ανδρέα Σπηλιωτόπουλου.

Ο Σπηλιωτόπουλος λέει

«Με μαγνήτισε αυτό το βλοσυρό βλέμμα και η υπερβολική στάση του σώματος, το χρώμα και η μάσκα. Περισσότερο όμως, η μορφή του υπερήρωα, όπου απλοί άνθρωποι, με φυσιολογικά κορμιά, σωματοποιούν μια δύναμη που δεν έχουν.

Δημιουργούν ένα χαρακτήρα, εμπλουτισμένο με ψεύτικες ικανότητες, μέσα από κιτς στοιχεία. Υπάρχουν μαζί με μας, ως καταναλωτικά αγαθά, που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας...»

Είναι φανερό, πως ο Σπηλιωτόπουλος, χρησιμοποιεί συμβολικά και χιουμοριστικά, τους Μεξικάνους παλαιστές, για να μιλήσει για την κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτοί οι τσαρλατάνοι που παρουσιάζονται σαν σούπερ ήρωες, υπάρχουν και στην καθημερινότητα της δικής μας χώρας.

Έχουν κατακλύσει ιδιαίτερα την τηλεόραση. Είναι κιτς και καμώνονται τους δυνατούς, επειδή εμείς τους δίνουμε την δύναμη, στην πραγματικότητα, είναι εντελώς αδύναμοι και  σκουπίδια.

Credits
Όλες οι φωτογραφίες, Μανώλης Νταλούκας, 2017.