Εντυπώσεις από την συναυλία του Πάνου Μπίρμπα, στην Death Disco

Όλες οι φωτογραφίες Μ.Νταλούκας, 2018.

Ο Πάνος Μπίρμπας, παρουσίασε τον δίσκο του Finchley Road, την Παρασκευή, 2 Μαρτίου, στην Death Disco. Έδωσε μια παράσταση εξαιρετική, συνοδευόμενος από άριστο σχήμα session μουσικών, και ερμηνεύοντας με αισθαντική φωνή, τα τραγούδια. Με την καινούργια του αυτή δουλειά, αποδεικνύει πως έχει καλλιτεχνική όραση και συνυπολογίζεται εφεξής, στους πιο αξιόλογους έλληνες δημιουργούς, της εποχής της Κρίσης. 



Η εμφάνισή του στην Death Disco, είχε διαφημιστεί από αρκετά μουσικά sites. Το εισιτήριο ήταν φθηνό (6 ευρώ) όμως, τελικά μέσα στο κλαμπ, δεν ήταν περισσότερα από 120 άτομα, αριθμός απογοητευτικός, και παράταιρος με την αξία του καλλιτέχνη. Έτσι και ο Μπίρμπας, όπως και άλλοι άξιοι νέοι έλληνες μουσικοί, κινείται σε αυτό που ονομάζουμε underground, το οποίο έχει τεράστιο καλλιτεχνικό βάρος, αλλά μικρότατη δύναμη κοινωνικής αλλαγής. Παραμένει υπόγειο, περιθωριακό και ανίσχυρο να ανατρέψει το γενικό, κακό και επιβαλλόμενο γούστο. 

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συμβαίνει αυτό, και ένας είναι η γλώσσα.

Η Τέχνη μπορεί να αναστατώσει καταστάσεις, να καταργήσει την δικτατορία των κακομούτσουνων, να επαναστατήσει. Αλλά, δεν μπορείς να κάνεις επανάσταση, μιλώντας διαφορετική γλώσσα. Δεν σε ακολουθούν οι πολλοί. Είναι τόσο απλό.

Φωτό : Ο Πάνος Μπίρμπας και η Τζένη Καπάδαη, που τον συνόδευσε στα φωνητικά. 

Σχετικά με τα νέα τραγούδια: Ο γενικός τίτλος Finchley Road, δείχνει τον τόπο της έμπνευσης. Ο Μπίρμπας, έζησε ένα διάστημα στον δρόμο αυτό του Λονδίνου, και βίωσε καταστάσεις θλιβερές ως ακραίες. Όπως και ο Gerry Rafferty, στο Baker Street, έτσι και ο Μπίρμπας, μπόρεσε να δει σκηνές σε ένα δρόμο, αόρατες για το μη καλλιτεχνικό μάτι.

Ένας άστεγος, αδιέξοδοι έρωτες, σκοτεινά δωμάτια ξενοδοχείου, πρόσφυγες απελπισμένοι.

Τραγούδια της λύπης αναμφίβολα, όμως η έκπληξη της λύπης, που δημιουργεί η Τέχνη, σε απαλλάσσει από την λύπη.