Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ (1980-1990)

Η Μελαγχολική Δεκαετία, είναι η φυσική συνέχεια της Ροκ Αναζωπύρωσης. Οι δύο αυτές περίοδοι συνιστούν ενιαία κουλτούρα, η σύμβαση του διαχωρισμού γίνεται για να τονιστεί η σημασία της
αναζωπύρωσης, αλλά το έτος 1980 δεν είναι έτος αλλαγής στη διάθεση της νεολαίας.

Τα χρόνια αυτά είναι πολύ γόνιμα από την άποψη της καλλι-
τεχνικής δημιουργίας, αφού σχηματίζονται συγκροτήματα εξαιρετι-
κά, όπως οι Μουσικές Ταξιαρχίες, οι Φατμέ, οι Τρύπες, τα Μωρά
στη Φωτιά, για να αναφέρω μερικά μόνο, από δεκάδες άλλα, επίσης σημαντικά.
Αν και υπάρχουν πολλά ξέφωτα, η γενική διάθεση είναι μελαγ-
χολική και κάνοντας μια αποτίμηση για τη δεκαετία αυτή, μπο-
ρούμε να πούμε πως…
• σημαδεύεται από τους θανάτους των δύο μεγάλων μορφών του
ροκ, του Νικόλα Άσιμου (1988) και του Παύλου Σιδηρόπουλου
(1990), που για την ελληνική νεολαία έχουν την ίδια βαρύτητα πουέχουν οι θάνατοι του Hendrix, του Morrison, της Joplin και του John Lennon.
• σημαδεύεται από την εξάπλωση του Κίτρινου Σούρουπου και
τους πρώτους θανάτους παιδιών που έπεσαν από ηρωίνη.
• μια σειρά καλλιτέχνες ζουν και εκφράζονται στο χείλος του
γκρεμού (όπως η Κατερίνα Γώγου, ο Phil Scars, η Γιόλα Αναγνω-
στοπούλου και άλλοι), και πέφτουν αναγκαστικά αργότερα, αυτό-
χειρες ή κατεστραμμένοι από ουσίες, αλκοόλ, χάπια.
• παρουσιάζονται για πρώτη φορά έργα που μοιάζουν με ημερο-
λόγια τρόμου, όπως το Εν Λευκώ, του Παύλου Σιδηρόπουλου, τα
περισσότερα κομμάτια του πανκ, αλλά και η πλειονότητα των έρ-
γων από το new wave.
• πέφτει βαριά η σκιά της δολοφονίας νεαρών διαδηλωτών και
ιδιαίτερα της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Μιχάλη Καλτεζά.
Μπορούμε να αναφέρουμε ακόμα πολλούς άλλους λόγους που
μας αναγκάζουν να βάλουμε μελαγχολική υπόκρουση στη δεκαετία
αυτή και που προέρχονται από ψυχολογικά αδιέξοδα, προβλήμα-
τα επικοινωνίας, αλλά και από τη σύγκρουση των νέων με το κρά-
τος που, πολλές φορές, ξεχνούσε τη δημοκρατία και μετατρεπόταν
σε αστυνομοκρατία.
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα κατά τη δεκαετία αυτή, εί-
ναι η ανάπτυξη του πανκ στην Ελλάδα.
Ένα άλλο επίσης σημαντικό γεγονός είναι η ανάπτυξη του New
Wave. Τρεις είναι οι κύριες κουλτούρες που διαχωρίζουν τη νεο-
λαία στην διάρκεια της Μελαγχολικής Δεκαετίας. Τα Φρικιά, οι
Πανκ και οι New Wave. Βεβαίως υπάρχουν και άλλες διαθέσεις,
όπως το Disco και το Heavy Metal, αλλά δεν δημιουργούν σημαντικά ελληνικά έργα. Στα χρόνια που εξετάζουμε, το πανκ έχει έναν δραματικό και πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ανάπτυξη της κουλτούρας του πανκ, συμβαίνει παράλληλα, αλλά όχι και παρόμοια με τις υπόλοιπες μορφές του ελληνικού ροκ, που έχουν πορεία ανόδου σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας. Το ελληνικό πανκ, αντίθετα, διαγράφει τροχιά βλήματος όλμου, με υψηλότερο σημείο το έτος 1985 και χωρίζει τη Μελαγχολική Δεκαετία σε δύο μέρη.


Για μια πλήρη ανάλυση της Μελαγχολικής Δεκαετίας, δες ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ (Μ.Νταλούκας. Εκδόσεις Άγκυρα, 2012)