Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Μαρία Κώτσου- Υφάντρα μιας Αξέχαστης Ευτυχίας

Memory is greater- without memory, men could think and know nothing...
(Chandogya Upanishad)


Η Μαρία Κώτσου, σε ένα μέρος από την εγκατάσταση που παρουσίασε (15-17 Ιουνίου 2016), στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Χαρούμενη, πίσω από λευκά νήματα που συγκρατούν μικρά κομμάτια υφαντά και φωτογραφίες αγαπημένων από τη νησί της, τη Νάξο.
Ένας προτζέκτορας, προβάλλει στον τοίχο, την αγαπημένη της (πεθαμένη) γιαγιά, να κάθεται στο κεφαλόσκαλου του πατρικού, με την κόρη της (μητέρα της Μαρίας).
Όλα αυτά, έχουν την θέση ενός καλλιτεχνικού Αργαλειού, που υφαίνει στον χώρο, εικόνες από μια παλιά, αξέχαστη Ευτυχία.


Όλες οι φωτογραφίες: Μανώλης Νταλούκας, 2016.

Δώδεκα υφαντά μαξιλάρια μινιατούρες, σε ένα παιχνίδι Μνήμης. Τα πέντε, από την "καλή" τους μεριά, παρουσιάζουν πέντε Ναξιώτικα μοτίβα. Τα όμοιά τους, βρίσκονται  στα άλλα πέντε, που είναι αναποδογυρισμένα. Δεν είναι ακριβώς να θυμηθείς, πού είναι το κάθε ζευγάρι, όσο να δεις ή να θυμηθείς, την ομορφιά της Νάξου...

Η Μνήμη μας δείχνει τον άνθρωπο- είναι η Μνήμη, που συγκρατεί τα νήματα της προσωπικότητάς μας.
Είμαστε αυτό που θυμόμαστε.
Αλλά η Μνήμη, είναι ένα εργαλείο του Μυαλού, ένα utility, που αλλιώς το χρησιμοποιεί ο καθένας.
Πίσω από αυτό, υπάρχει η Θέληση, βλέποντας την Μνήμη κάποιου, βλέπεις και αυτό που θέλει να βλέπει, αυτό που θέλει να θυμάται. 

Η Μαρία Κώτσου, μας δείχνει κομμάτια της Μνήμης της: Κλωστές, νήματα και μικρά υφαντά, ωραία μοτίβα της Νάξου, και ένα πρόσωπο που ποτέ δεν ξεχνά: την γιαγιά της που ήταν σπουδαία υφάντρα.

Ο χώρος όπου ήταν η εγκατάσταση, κατέληγε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Ένα μικρό λαμπάκι νυχτός, έβγαζε αχνό φως. Μόλις που μπορούσες να διακρίνεις, ένα κομμάτι από αργαλειό: το χτένι. Από αυτό, κρέμονταν λευκά νήματα.
Ένας ήχος σε λούπα (ο ήχος του αργαλειού), συμπλήρωνε το σκηνικό. Αν έμενες περισσότερο, νόμιζες πως έβλεπες την υφάντρα να κινεί με δεξιοτεχνία, το χτένι...


Αυτή η πολλαπλή εγκατάσταση, που η Μαρία Κώτσου, έδειξε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ως Πτυχιακή της Εργασία, έχει μια προϋπόθεση: να έχεις στη μνήμη σου κι εσύ, κάποια από αυτά τα κομμάτια.

Πολλοί, δεν έχουν δει ποτέ αργαλειό.
Γι αυτούς, νομίζω, πως η εγκατάσταση, δεν λειτουργεί, δεν γίνεται όχημα, δεν τους ταξιδεύει.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου