ΧΗΜΕΙΟ, Οι τρεις Ιστορικές Καταλήψεις.

Χημείο. Η είσοδος από την οδό Ναυαρίνου.

Τρεις είναι οι ιστορικές καταλήψεις που γίνονται στο Χημείο, μετά την πτώση της χούντας. 

1.Η Πρώτη κατάληψη, σημειώνεται στις 4 Δεκεμβρίου 1979, με αίτημα να καταργηθεί ο Νόμος 815, που ουσιαστικά αναιρούσε το Άσυλο.


Αποτελεί μία νίκη του φοιτητικού κινήματος, πυροδότησε πανελλαδικά, σειρά καταλήψεων σε άλλες Πανεπιστημιακές Σχολές, και τελικά, στις 3 Ιανουαρίου 1980,  ο Νόμος αποσύρθηκε. Η πρώτη κατάληψη, συνδέεται με τα απαράδεκτα γεγονότα της Νύχτας του Χημείου, 16 Δεκεμβρίου 1979. Τότε, μέλη της ΚΝΕ, τα οποία διαφωνούσαν με την κατάληψη, προτρέπουν χειροδύναμους εργάτες που ιδεολογικα ανήκαν στο ΚΚΕ, να εισβάλλουν στο Χημείο, και να «σπάσουν» την κατάληψη.
Οι εργάτες αυτοί, που μένουν στην Ιστορία με το όνομα ΚΝΑΤ (κατά το ΜΑΤ), πραγματικά, τη νύχτα της 16ης Δεκεμβρίου 1979, με κράνη και οπλισμένοι με λοστάρια, μπουκάρουν και ξυλοκοπούν τους καταληψίες. Τραυματίζονται δεκαπέντε φοιτητές. Συντονιστής της επιχείρησης, ήταν ο περιβόητος ΚΝΙΤΗΣ Μαλάμης, ο οποίος και μνημονεύεται στο τραγούδι που έγραψε τότε ο Τζίμης Πανούσης, με τίτλο Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα. Το τραγούδι καλλιτεχνικά είναι άψογο, και είναι το μοναδικό που έγραψε αλλά δεν τραγούδησε ο ίδιος ο Πανούσης. Το τραγούδησε η Λίλη Πανούση και περιλαμβάνεται στην ιστορική κασέτα των Μουσικών Ταξιαρχιών που κυκλοφόρησε το 1980.

Το τραγούδι του Τζίμη Πανούση που αναφέρεται στα γεγονότα της Πρώτης Κατάληψης του Χημείου

2.Η Δεύτερη κατάληψη, γίνεται στις 9 Μαΐου 1985, και αρχίζει σαν διαμαρτυρία για τις αστυνομικές «Επιχειρήσεις Αρετής», που κάθε λίγο και λιγάκι, συλλαμβάνανε κόσμο στα Εξάρχεια. Αναρχικοί, πανκ, και άλλοι αυτόνομοι, συγκεντρώνονται στην Πλατεία Εξαρχείων, ύστερα από κάλεσμα της αναρχικής εφημερίδας «Σπάστης», με σκοπό να κάνουν πορεία διαμαρτυρίας. 

Ο Αστυνομικός Διευθυντής Χοχτούλας, που κατέφθασε αμέσως με τα ΜΑΤ, ανακοινώνει από τηλεβόα ότι η πορεία έχει απαγορευτεί και ότι πρέπει να διαλυθούν αλλιώς θα συλληφθούν. Η ανακοίνωση κατέληγε... «...Εδώ δεν είναι Χημείο, και δεν υπάρχει άσυλο». Μια ομάδα φεύγει από την Πλατεία Εξαρχείων και κλείνεται στο Χημείο. Ταυτόχρονα, τα ΜΑΤ κυκλώνουν το τετράγωνο, γρήγορα στήνονται οδοφράγματα και αρχίζουν επεισόδια.

Στα επεισόδια, που γίνονται στη διάρκεια αυτής της κατάληψης και που κρατούν πέντε μέρες, εμφανίζονται και ομάδες «αγανακτισμένων πολιτών» (φωτογραφία) που πετροβολούν τους καταληψίες. Λέγεται ότι πολλοί από αυτούς, ήταν μέλη της ΕΠΕΝ. Τελικά, η κατάληψη λύεται ύστερα από διαπραγματεύσεις και αφού γίνονται δεκτά τα αιτήματα: Να ελευθερωθούν οι συλληφθέντες και να έρθει πορεία να παραλάβει τους έγκλειστους. Έτσι και γίνεται.

Φωτογραφία, από την προσαγωγή του Κώστα Χατζόπουλου, ύστερα από την αστυνομική επέμβαση και εκκένωση του Χημείου. Ο  Χατζόπουλος (δεξιά), βοηθά ανήμπορο να βαδίσει σύντροφό του. 


3.Η Τρίτη κατάληψη του Χημείου, συμβαίνει αμέσως μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά. Το συγκλονιστικότερο γεγονός του 1985, είναι η δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά (17 Νοεμβρίου 1985). Ο Καλτεζάς ήταν ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, που δολοφονήθηκε από τον αστυνόμο Μελίστα, ύστερα από την πορεία για να τιμηθεί η επέτειος του Πολυτεχνείου. Τότε, οι πανκ και οι αναρχικοί κάνουν κατάληψη στο Χημείο, το οποίο εκκενώνεται με στρατιωτικής μορφής επιχείρηση, που αναφέρεται από μερικούς σαν το ελληνικό Φράουλες και Αίμα. Η αστυνομία, εισβάλλει στο Χημείο, αφού προηγουμένως το βομβαρδίζει με Χημικά αέρια. Οι συλληφθέντες, ξυλοκοπούνται. Ένας από τους συλληφθέντες ήταν και ο Κώστας Χατζόπουλος, κιθαρίστας του συγκροτήματος Γενιά του Χάους. Δύο εφημερίδες, δημοσιεύουν την φωτογραφία του κατά την σύλληψη, και τον εμφανίζουν σαν συνεργάτη της Αστυνομίας.

Στην πραγματικότητα, ο Χατζόπουλος, οδηγείται στην κλούβα, ενώ βοηθά ημι- λιπόθυμο σύντροφό του, που είναι ανίκανος να βαδίσει.

Όλες οι Φωτογραφίες, ΑΡΧΕΙΟ Μανώλη Νταλούκα.