Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

Χούντα vs Χίπις στα Μάταλα (Άνοιξη 1970)- και μία γκάφα της Lifo

fuzzy refugees
lickin’ sores of your wars
and histories…
fled down a Matala road

(Rocky Schmit)

Ως γκάφα της Lifo, χαρακτηρίζω, την δημοσίευση άρθρου εκεί, με τίτλο "Τι πραγματικά συνέβη στα Μάταλα, στην περίφημη χίπικη παραλία της Κρήτης, στις δεκαετίες του ’60 και του ’70;". 

Είναι γκάφα, διότι δόθηκε βήμα σε έναν γραφικό κρυφοχουντικό, να εκφέρει άποψη, για ένα πολύ σοβαρό θέμα.

Το θέμα, είναι η σύγκρουση που σημειώθηκε την Άνοιξη του 1970, μεταξύ δύο κόσμων. Από την μια, στάθηκε ο κόσμος του Φασισμού, από την άλλη, ο κόσμος  της Ελευθερίας.
Για μια τέτοια ιστορία, δεν μπορεί η Lifo, να προσφέρει χώρο, για να δημοσιεύονται κουταμάρες, ή απόψεις, που με κουτοπόνηρο τρόπο, περνούν χουντικές αντιλήψεις.

Συντάκτης του άρθρου, είναι ο γνωστός Δελαπατρίδης, Φώντας Τρούσας, ο οποίος κατ επάγγελμα και κατά συνήθεια, παραπληροφορεί, βγάζοντας πάντα λάδι την χούντα.
Τα κυριότερα σημεία, του άρθρου, που σε πολλά σημεία του φθάνει στην χουντική προπαγάνδα,είναι:

Ο Τρούσας ισχυρίζεται πως δεν υπήρχαν λιποτάκτες του Βιετνάμ, ανάμεσα στους χίπηδες, που ζούσαν στις σπηλιές των Ματάλων.

Ο ισχυρισμός καταρρίπτεται, από μαρτυρίες πολλών που έζησαν τότε εκεί, αλλά κυρίως από αξιόπιστα ρεπορτάζ της εποχής.
Η έρευνα που πραγματοποιεί ο Thomas Thompson στα Μάταλα (δημοσιεύεται στο περιοδικό Life 19 Ιουλ 1968), αποκαλύπτει αμερικανούς dropouts, και τις σκέψεις τους για τον Πόλεμο στο Βιετνάμ.
Ένας μάλιστα, αφού αφηγείται το πώς διέφυγε από τα νύχια των στρατόκαβλων, τονίζει...

«...i m not going to give up my life because Lyndon Johnson is afraid of Communism...»
(Δεν θα πάω εγώ να σκοτωθώ γιατί ο Λίντον Τζόμσον, φοβάται τον Κομμουνισμό...)

Ένα δεύτερο ρεπορτάζ, έχουμε στην New York Times (1 Ιουνίου 1970).
 Η εφημερίδα με τίτλο Hippie Sangri-la on Coast of  Crete Fades under Harassment, γράφει για την αστυνομική επέμβαση:

Deserters fled
a few Americans who were deserters from the United States Army, disappeared as soon as policemen arrived....

Δηλαδή, πως όλοι όσοι ήσαν λιποτάκτες από τον Αμερικανικό Στρατό, κατόρθωσαν να διαφύγουν, μόλις παρουσιάστηκαν οι αστυνομικοί....

Συνεπώς, εκείνο που γράφει ο Τρούσας στο μπλογκ του...

"...Πόσοι από τους 150-200 hippies που βρίσκονταν στις αρχές του ’70 στα Μάταλα ήταν Αμερικανοί και πόσοι από τους Αμερικανούς μπορεί να ήταν λιποτάκτες του Βιετνάμ; Κανένας, λέω εγώ!..."

...αποδεικνύεται, ηλιθιότητα, που λέει μόνον αυτός, και κανένας άλλος. 

Οι χουντικές απόψεις που υπάρχουν στο άρθρο του Τρούσα

Με το άρθρο του στην Lifo, ο Τρούσας, επιβραβεύει την χουντική επέμβαση, διατυπώνοντας δύο κατάπτυστες θέσεις:

α- η χούντα είχε διπλωματική πολιτική και δεν έδιωξε τους χίπηδες, αλλά τους ζήτησε απλά, να βγουν από τις σπηλιές και να νοικιάσουν δωμάτια, στηρίζοντας έτσι την τοπική οικονομία

β- οι σπηλιές δεν έκλεισαν επί χούντας, αλλά στην Μεταπολίτευση

Οι θέσεις αυτές, δεν έχουν ίχνος αλήθειας, και αποτελούν  χουντική προπαγάνδα.
Οι χίπηδες εκδιώχτηκαν τον Μάιο του 1970, με στρατιωτικού τύπου επέμβαση, από δυνάμεις της Χωροφυλακής και των ΤΕΑ.
Οι χουντικοί, στο μένος τους, γκρέμισαν την Γοργάνα (Mermaid Cafe), και κράτησαν ένα διάστημα τον Ξαγοραράκη, επειδή θεωρήθηκε συνεργάτης των «βρωμιάρηδων» και «ανώμαλων», όπως αποκαλούσαν όλα εκείνα τα παιδιά που ζούσαν στα βράχια. 

Για την δεύτερη θέση, προσκομίζει την γελοία  «απόδειξη», πως  υπάρχουν μαρτυρίες παιδιών που κοιμήθηκαν στις σπηλιές, και μετά το 1970.
Κάνει τον κουτό;
Όταν λέμε πως οι σπηλιές έκλεισαν το 1970, εννοούμε, πως τότε έγινε η επέμβαση, και πως τότε μπήκε η απαγόρευση.
Αν κάποιοι, αγνοούσαν την απαγόρευση, δεν σημαίνει πως δεν υπήρχε η απαγόρευση, αλλά πως κάποιοι έγραφαν την απαγόρευση εκεί που δεν πιάνει μελάνι. 

Μιλά, χωρίς να έχει όλα τα στοιχεία.

Κατά την προσφιλή του συνήθεια, χρησιμοποιεί ως πηγές πληροφόρησης, αποσπασματικά άρθρα που βρίσκει στο ιντερνετ, γκουγκλάροντας, και κυρίως στην ψηφιακή ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Αλλά η εφημερίδα, στην περίοδο της χούντας, δεν παρέχει έγκυρη πληροφόρηση. Άλλα περιοδικά που χρησιμοποιεί, είναι παιδαριώδη έως γελοία.
Δεν έχει στοιχεία, και βαριέται να ψάξει. Ό,τι του πει ο ένας και ο άλλος.
Δεν έχει αξιόπιστα άρθρα και έρευνες, αφού δεν κυκλοφορούν στο ίντερνετ. Αρχείο από την εκκλησιαστική πλευρά, δεν έχει δει. Άρα δεν μπορεί να μιλά, ούτε για τον Τιμόθεο. Αρχείο εφημερίδων της Κρήτης, επίσης δεν έχει.

Κάτι λίγα που έχει, δεν αποτελούν πλήρες σώμα για έρευνα, και συνεπώς την πατάει.

Για παράδειγμα;

Γράφει πως το Συνέδριο των χίπηδων, δεν ήταν μια είδηση μούφα, αλλά πραγματική, το σχεδίαζαν. Που το βρήκε αυτό; Από το ίντερνετ, χτυπώντας την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 13/2/1970. Και η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ πού το βρήκε;
Από το ρεπορτάζ που δημοσίευσαν τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ 11/2/1970, όπου φερόταν ένας Ρενάτο να μιλά για Συνέδριο.

Όμως, έχει χάσει επεισόδια.

Τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ, λίγες μέρες μετά, με άλλο ρεπορτάζ, διαψεύδουν την είδηση.

Οι χίπηδες των Ματάλων, δεν αναγνωρίζουν τον Ρενάτο, και λένε πως ούτε Συνέδριο έχουν σκοπό να κάνουν, ούτε ο Ρενάτο είναι χίπης.

Αυτά φυσικά δεν τα γνωρίζει ο Τρούσας, διότι δεν κατέχει το εννοιολογικό πλαίσιο.

Του λείπουν όλα σχεδόν, τα βασικά στοιχεία.
Έχει αστυνομικά έγγραφα; Όχι.
Έχει άλλα επίσημα έγγραφα;
Όχι. 
Τίποτα!

Τότε, πώς διάολο μιλά ένας τέτοιος τύπος;

Και πώς η Lifo, του δίνει κάθε τόσο το βήμα;



2 σχόλια:

  1. Λέει ότι οι στρατιώτες που αναφέρει στο "Carey" η Τζόνι Μίτσελ ήσαν έλληνες από το στρατόπεδο των Μοιρών που είναι 13 χιλιόμετρα μακριά. Και δεν του περνάει απ' το μυαλό ότι οι εξοδούχοι φαντάροι δεν θα τολμούσαν καν να πλησιάσουν τις σπηλιές, αφού η Ε.Σ.Α. σε όλη την Ελλάδα καραδοκούσε για την εκτός στρατοπέδων "διαγωγή"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο έρμος ο Δημοκίδης του δίνει το λόγο στη lifo ελλείψει άλλου. έχει πείσει κάποιους ότι είναι ο γκουρού. γραφει κάτι μεθυσμένα κείμενα για τον Χαρούλη(το μεθυσμένα δεν με χαλάει, είναι που λεει μ@κακιες όμως) και γενικά τις γνωστές επιθέσεις κατά παντός που δε συμφωνεί μαζί του. τα γνωστά δηλαδή. Ο Τάσος ο Μπρεκουλάκης γνωρίζει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή