Ο Αλέκος Αράπης είναι μέλος
του ιστορικού συγκροτήματος ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ, που σχημάτισε ο Παύλος Σιδηρόπουλος,
το 1980.
Γεννήθηκε το 1961, στην Αθήνα.
Ο πατέρας του, Ηπειρώτης και η
Μητέρα του, Κρητικιά.
Μεγάλωσε στην Ηλιούπολη.
Ασχολήθηκε με τη μουσική από
πολύ μικρή ηλικία, και μάλιστα από 9 χρόνων, είχε το όνειρο να γίνει ντραμίστας.
Μπήκε στους ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΣ,
απαντώντας σε αγγελία που είχε βάλει ο Παύλος, στο περιοδικό ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ,
αναζητώντας ντραμίστα.
Όμως, γρήγορα, και κατόπιν υποδείξεως του Σιδηρόπουλου, άφησε
τη ντραμς, και αφοσιώθηκε στο μπάσο.
Στην περίοδο συνεργασίας του
με τον Παύλο, έγραψε τρεις εξαιρετικές μουσικές:
-Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες
(που συμπλήρωσε με στίχους ο Παύλος)
-Take
the Money and Run, και
-I Remember Otis .
Θεωρείται από τους καλύτερους
μπασίστες στην Ελλάδα και έχει παρουσιάσει προσωπικό έργο με τον δίσκο Ι5.
Η συνέντευξη, έγινε τον Μάρτιο του 2003.
Εδώ, παρουσιάζεται ένα απόσπασμα,
στο οποίο ο Αράπης καταθέτει το πώς πρωτογνώρισε τον Παύλο, ως χορευτή και
νικητή σε αγώνα ζεϊμπέκικου, στα Στύρα, το 1970.
Ακολουθεί η μαρτυρία του, για
τις συνθήκες θανάτου του αξέχαστου Σιδηρόπουλου.
ΑΛΕΚΟΣ ΑΡΑΠΗΣ- Συνέντευξη στον Μ.Νταλούκα (Μέρος Πρώτο). Μάρτιος 2003. by Manolis Daloukas on Mixcloud
Ακούστε το Δεύτερο μέρος της συνέντευξης ΕΔΩ
-..."απροσάρμοστοι" μεν αλλά πολύ αγαπητοί για τις μουσικάρες και τα τραγούδια που τόσο αγαπήθηκαν΄ ως προς το "απροσάρμοστοι" δε έρχεται ο αλησμόνητος ΣΑΜ ΠΕΚΙΝΠΑ για να δώσει μια άλλη, ζωοφόρο νοηματοδότηση στη λέξη αυτή:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αγαπώ τον περιθωριακό", μας λέει. "Αν δεν προσαρμοστείς, αν δεν υποχωρήσεις απόλυτα, θα μείνεις μόνος σ'αυτόν τον κόσμο. Όμως, υποχωρώντας, χάνεις την ανεξαρτησία σου ως ανθρώπινο ον. Γι' αυτό ασχολούμαι με τους μοναχικούς. Δεν είμαι παρά ένας ρομαντικός που έχει αναγάγει την αδυναμία του για τους μοναχικούς στα ύψη και νιώθει ένα είδος δουλικής συμπάθειας για όλους τους απροσάρμοστους, τους παραστρατημένους και τους πλάνητες αυτού του κόσμου."
(Σελίδα 29 από τη Βιβλιαράρα του Δημήτρη Κολιοδήμου "ΣΑΜ ΠΕΚΙΝΠΑ - ΣΕΡΤΖΙΟ ΛΕΟΝΕ", εκδόσεις: Αιγόκερως)
Για την ιστορία χωρίς να είναι σίγουρο το συγκροτημα που επαιζε στα Στύρα πρέπει να ήταν οι I BOEMI ή I BOHEMI , θυμάμαι πιτσιρικάς και εγώ που τους είχα δει σε εναν καλοκαιρινό σινεμά στη Χαλκίδα το 70
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος
στο σημειο της συνεντευξης που λεει ο αραπης οτι ο παυλος δεν απεβαλλε ποτε το μανδυα του μεγαλοαστου, ελπιζω στο υπολοιπο μερος της συνεντευξης να το αναλυει καπως αυτο.δινω πολυ μεγαλη βαρυτητα στα λεγομενα του αραπη γιατι θεωρω οτι ηταν ο μονος απο συγγενεις,φιλους καθως και τους υπολοιπους μουσικους του γκρουπ που ειχε κατανοησει απολυτα την ιδιοσυγκρασια και ψυχοσυνθεση του παυλου.και καποια αλλα πραγματα που αναφερει δεν εχουν ειπωθει ουτε σε εντυπη συνεντευξη,ουτε προφορικη σχετικα με το παυλο.θα λεγα οτι τα λεγομενα του αραπη σοκαρουν σε ενα βαθμο γιατι μιλαει σαν να ηταν ο παυλος εν ζωη και αποκαλυπτει πραγματα που δεν ειναι ρετουσαρισμενα για να γινει ο παυλος μυθος,που μαλλον ουτε ο ιδιος θα το ηθελε αυτο.η πραγματικοτητα ειναι πιο νοσηρη απο την φαντασια καμια φορα.φανταζομαι το επομενο μερος να ειναι εξισου ενδιαφερον.μαθαινουμε ακομα καινουρια πραγματα 23 χρονια μετα το θανατο του παυλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι λέει το αντίθετο, ότι δηλαδή απέβαλλε τον μανδύα του μεγαλοαστού και ότι δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με την μεγαλοαστική καταγωγή του πατέρα.
Διαγραφήξερεις μανωλη γιατι το λεω αυτο?στο σημειο που λεει ο αραπης οτι δεν ειπε ουσιαστικα αυτα που ηθελε να πει και ουτε προλαβε να τα πει γιατι υπηρχε μια ασυνειδητη υποβοσκουσα συνδεση του εαυτου του με τη μεγαλοαστικη ταξη λογω της καταγωγης του.εν πασει περιπτωση ο παυλος πιστευω οτι τα καταφερε εν μερει να αποβαλλει αυτο το μεγαλοαστικο που κουβαλουσε κατα πολυ μεγαλο ποσοστο.το αποδεικνυουν οι πραξεις και ο τροπος ζωης του.τι αλλο καλυτερο θα μπορουσε να κανει δηλαδη?απλα ξερεις μανωλη ποια η διαφορα?αλλο να προσπαθεις να απεμπλακεις απο κατι επειδη δεν το γουσταρεις και αλλο να εισαι εκ γενετης σε μια κατασταση underground.παντως πιστευω οτι τα καταφερε να το πετυχει απο ενα σημειο και μετα.και πιστευω ακραδαντα αυτο που λεει και ο αραπης.αν ζουσε θα ειχαμε δει και αλλα πραγματα απο το παυλο ακομα καλυτερα.θα ειχε αφεθει και απελευθερωθει απο καποια πραγματα απολυτα!
ΔιαγραφήΠιστεύεις ότι υπάρχει "εκ γενετής κατάσταση undreground"; Προσωπικά νομίζω ότι όλοι, μικρομεσαιομεγαλοαστοί, γεννιόμαστε μέσα στο ίδιο Σύστημα. Undreground γίνεσαι (αν γίνεσαι) από το "ένστικτο" της νιότης και εν συνεχεία παραμένεις (αν παραμείνεις) από επιλογή. Είναι μια προσωπική υπαρξιακή κατάκτηση που γίνεται στον ορίζοντα ολόκληρης της ζωής μας και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
ΔιαγραφήΝα θυμίσω επίσης ότι απ΄την μεγαλοαστική (δηλ. την εκάστοτε κυρίαρχη) τάξη προέρχονται οι μεγαλύτεροι επαναναστάτες της Ιστορίας, από τον Κλεισθένη μέχρι τον Μαρξ και τον Μπακούνιν.
Για να έρθουμε στο ελληνικό undreground (και τηρουμένων, εννοείται, των αναλογιών με τους προαναφερθέντες) κι ο Τζίμης Πανούσης προέρχεται από μεσοαστική προς μεγαλοαστική οικογένεια. Δεν νομίζω λοιπόν ότι όσοι έχουν τέτοια καταγωγή, διακατέχονται από κάποιο σχετικό σύνδρομο. Τέτοιου είδους σύνδρομα έχουν συνήθως οι ενοχικοί μικροαστοί και οι διάφοροι "δήθεν" (και γι' αυτό είναι μάλλον απίθανο να βρεις αυθεντικότητα και πρωτοτυπία σε αυτούς). Πιστεύω ότι εκεί ανήκε συνειδησιακά και ο Σιδηρόπουλος. Γι' αυτό και μέχρι τα 42 του που πέθανε δεν "πρόλαβε" να πει ούτε το ένα εκατοστό από αυτά τα αυθεντικά και χαρισματικά που έχει πει π.χ. ο Πανούσης. Δηλ. αν μέχρι τα 40 σου δεν έχεις πει αυτά που πρέπει, πότε θα τα πεις; Αν μέχρι τα 40 σου τρέχεις σε φιέστες κομματικών νεολαιών, πότε θα γίνεις underground και πότε θα "απελευθερωθείς"; Αν τα τραγούδια που έχεις γράψει μέχρι τα 40 σου είναι τίγκα στο κλισέ, πότε θα γράψεις κάτι πρωτότυπο;
Εντάξει, "καλό παιδί" και "αγαθών προθέσεων", δεν λέω, αλλά δεν νομίζω ότι θα είχαμε να περιμένουμε από αυτόν κάτι πιο ενδιαφέρον από αυτά που έκανε μέχρι που πέθανε. Και, ναι, νομίζω ότι είναι υπερτιμημένος.
''tabula rasa'' δεν υπαρχει θεωρω στο τι συνθηκες γεννιεται καποιος.ερχομαστε στο κοσμο με καποιες δυνατοτητες απο τους γονεις μας.και εξηγω.οταν καποιος γεννιεται σε συνθηκες φτωχειας και ταλαιπωριας αυτος ανηκει θελοντας και μη στο περιθωριο εκ γενετης.το αν παραμεινεις ειναι στο δικο σου χερι μετα.ουτε αποκλειω καποιος μεγαλοαστος να μεταλλαχθει σε περιθωριακο.απλα ο ενας το ''εχει'',ο αλλος πρεπει να το προσπαθησει.
Διαγραφήδιαφωνω απολυτα με αυτα που λες περι ενοχικου παυλου.΄΄δηθεν΄΄ ο παυλος?επ΄ουδενι! κλισε τα τραγουδια του παυλου?κομματικες φιεστες? υπερτιμημενος? στιχουργικα ξερεις πολλους σαν τον παυλο?μπορει να εκανε ενα λεπτο να γραψει ενα εξοχο στιχο μπορει κ εξι μηνες!τοσο το εψαχνε!
για το πανουση συμφωνω οτι ειναι πολυ καλος και μαλιστα υποτιμημενος για τα ελληνικα δεδομενα.αλλα διαμενει στη εκαλη!
ο παυλος στεκετε εκει που του αξιζει.αλλωστε αν ζουσε τωρα αυτη την ιδεολογια του rock and roll star μαλλον δεν θα τη γουσταρε καθολου.δες τι εχει πει ο θειος νωντας-πουλικακος γιαυτο το σημειο.ισως στα νειατα του ο παυλος να το κυνηγησε αυτο και να το πετυχε αλλα μετα ηρθε στα ισια του που λενε πιστευω.και δεν ειναι μεμπτο αυτο.επισης ΄΄παντρεψε'' το ρεμπετικο με το ροκ,εκανε πειραματισμους δηλαδη χωρις ταμπου και υπαρχουν και ποιηματα του που δεν εχουν βγει στη δημοσιοτητα ακομα πιστευω.
επισης γι΄αυτο που ανεφερες περι κομματικων νεολαιων δεν το θεωρω κακο.ετσι το εβλεπε και ο παυλος.δεν ειχε κομματικη ταυτοτητα .εβγενε τα ελεγε σε ολους ανεξαρτητως χρωματος.να τα πει στους νεους ηθελε να τον ακουσουν.αυτο τον ενδιεφερε οχι τα κομματα.
ΔιαγραφήΌταν υπάρχουν ένας Πουλικάκος, ένας Πανούσης, ή ένας Αγγελάκας (για να αρκεστώ μόνο σε αυτά τα παραδείγματα), νομίζω ότι γίνεται φανερό πόσο κλισέ υπήρξε ο Σιδηρόπουλος. Σε σύγκριση με των προηγουμένων, δεν υπάρχει ούτε ένας δικός του στίχος (ούτε ένας) που να μην είναι κλισέ. Aπόδειξη ότι στην εν λόγω συνέντευξη του Αράπη δεν ακούμε τίποτα άλλο για τον Σιδηρόπουλο, παρά μόνο για θέματα που έχουν να κάνουν με καψούρα και πρέζα. Αν αυτό δεν είναι "δήθεν", τότε μάλλον είναι η ελληνική αντίληψη περί undreground...
ΔιαγραφήΑποδείχτηκε πάντως αρκετά καλός για εφήβους (θυμάμαι ότι όταν ήμουν μαθητής στο Λύκειο με εντυπωσίαζε).
Το αν ο ίδιος θα διαφωνούσε με την μετέπειτα μυθοποίησή του είναι κάτι που δεν μπορούμε να το προεξοφλήσουμε. Πάντως η συνεισφορά του σε κομματικές φιέστες μάλλον το αντίθετο δείχνει: ότι επιδίωκε να μιλάνε γι΄αυτόν τα πλήθη (εκτός και πήγαινε εκεί για να κάνει "undreground" κήρυγμα, πράγμα που φυσικά δεν έχει καμμία σχέση με ροκ, undreground αντίληψη, κλπ., και επίσης που δείχνει ότι δεν είχε αντιληφθεί ποιά ακριβώς μουσική -νόμιζε ότι- υπηρετούσε). Οι τρεις που προανέφερα πάντως φρόντισαν -και φροντίζουν- συνειδητά ώστε να αυτοαπομυθοποιούνται συνεχώς, κάτι που ο Σιδηρόπουλος ουδέποτε έκανε.
Επίσης έχω λόγους να πιστεύω ότι το undreground ως εναλλακτική/ανατρεπτική αίσθηση και αντίληψη δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το περιθώριο και τη φτώχεια. Ο φτωχός ή ο λούμπεν όχι μόνο δεν " το έχει" το undreground αισθητήριο, αλλά αντιθέτως η ένδεια είναι αυτή που ιστορικά ανέκαθεν αναπαρήγαγε τον φόβο, τον κομπλεξισμό και την υποταγή. Απόδειξη ότι όλοι οι σημαντικοί ανατροπείς στην Ιστορία προέρχονταν ανέκαθεν από τις ανώτερες τάξεις. Η μή κατεστημένη (=underground) σκέψη δεν είναι χριστιανική θεία επιφοίτηση, ή χάρισμα που το διαθέτουν μόνο άνθρωποι χαμηλής κοινωνικοοικονομική κατηγορίας. Είναι μια "πολυτέλεια" που κατακτάται με πολύ κόπο (αλλιώς όλοι οι φτωχοί και περιθωριακοί θα ήσαν εξ΄ορισμού undreground). Εξάλλου η κοσμογονία του undreground (δηλ. στη δεκαετία του 1960) προήλθε από τη μορφωμένη νεολαία των ευκατάστατων (=χορτασμένων) στρωμάτων, των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών (δηλ. από το κομμάτι εκείνο της νεολαίας που, απαλλαγμένο από τον καθημερινό μόχθο, είχε χρόνο και διάθεση ώστε να σκεφτεί κάποια πράγματα).
Να θυμίσω ότι και το ρεμπέτικο προήλθε από τους μικρασιάτες πρόσφυγες, το μορφωτικό επίπεδο και η κοινωνική προέλευση των οποίων, ήσαν κατά πολύ ανώτερα των κατοίκων της Ελλάδας. Εξαθλίωση υπήρχε και πριν στην Ελλάδα, αλλά από μόνη της δεν στάθηκε αρκετή για να δημιουργήσει οποιαδήποτε undreground έκφραση.
ΥΓ. Ο Πανούσης καλά κάνει κατά τη γνώμη μου και μένει στην Εκάλη αφού έχει αυτή τη δυνατότητα κι αφού εκεί του αρέσει, έχει μεγαλώσει κ.λπ. κι αφού εκεί μπορεί να προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά του. Το ζήτημα είναι ότι δεν έχει αλλοιωθεί από την ανάλογη νοοτροπία.
''Με το Σιδηρόπουλο ήμασταν φίλοι. Πήγαινα συχνά σπίτι του, παρακολούθησα το δράμα που είχε με την καταραμένη αυτή ουσία. Ήταν αγνό παιδί… Και ήταν ολοκληρωμένος τραγουδοποιός. Έγραφε τα κομμάτια, έπαιζε και τραγουδούσε. Mετά το θάνατό του, μυθοποιήθηκε κάπως. Ξέρεις πότε το κατάλαβα; Άκουσα την κόρη μου να τραγουδάει ένα τραγούδι του. Όταν της είπα ότι παίζω κι εγώ σ’ αυτό το κομμάτι, έπαθε πλάκα, το ίδιο και οι συμμαθήτριές της. Τότε κατάλαβα πως ο Σιδηρόπουλος είχε γίνει μύθος. Σε αυτό συντέλεσε η ομορφιά του και το γεγονός ότι έφυγε νέοςνέος και μάλιστα από ηρωίνη. Αλλά, εντάξει, έκανε σπουδαία δουλειά.΄΄
ΑπάντησηΔιαγραφήταδε εφη..δημητρης πολυτιμος.
Κι ο Χατζηγιάννης είναι ολοκληρωμένος τραγουδοποιός (και ωραίο παιδί): γράφει, παίζει και τραγουδάει ο ίδιος τα κομμάτια του. Κι ο Μάικελ Τζάκσον ήταν επίσης. Και οι δύο είχαν (και έχουν) απήχηση κυρίως στις μαθητικές ηλικίες.
ΔιαγραφήΚι άλλοι πολλοί έχουν ζήσει το δράμα της πρέζας.
Μα είναι επιχειρήματα αυτά για να συμπεράνουμε για κάποιον μουσικό ότι "αλλά, εντάξει, έκανε σπουδαία δουλειά";
σιγα μην συγκρινουμε και τον χατζηγιαννη των μπουζουκιων με το παυλο.ελεος! αστοχα τελειως οτι γραφεις και εισαι εκτος ουσιας.
Διαγραφήεπισης σιγα μην μας πεις ρε φιλε οτι οι νεγροι της αμερικης που ουσιαστικα απο εκει προηλθε το ροκ γιατι η μουσικη τους ηταν ενας θρηνος λογω των κακουχιων και του ξυλου που ετρωγαν καθημερινα ηταν πλουσιοπαιδα αλλα το ''επαιζαν'' underground.
τελος κανεις δε λεει οτι ο ειναι μεμπτο να ζεις εκαλη και να εισαι ''σκιωδης'' τυπος ουτε εχουμε καποιο κομπλεξ περι αυτου.αλλα πως να το κανουμε ρε φιλε δεν ειναι και οτι καλυτερο.
χωρις παρεξηγηση ελπιζω να μην συνομιλω με καποιο πλουσιοπαιδο νεαρης ηλικιας που δε μοχθησε για ενσημα μισθο σπουδες πτυχια μεταπτυχιακα χωρις καμια βοηθεια απο γονεις οπως αλλοι.
υ.γ. δεν ακουσα ποτε τον πουλικακο που ειχε στενοτατη σχεση με το παυλο να αναφερθει σε κατι απο αυτα που λες.μαλιστα τον υποστηριζει σε καθε συνεντευξη του.δεχεσαι δηλαδη τον πουλικακο αλλα οχι τον σιδηροπουλο τον οποιο ο πουλικας αποδεχεται.μαλιστα.
Η σύγκριση Χατζηγιάννη - Σιδηρόπουλου έγινε με βάση τα κριτήρια που εσύ ο ίδιος επικαλέστηκες. Αν δεν σου "βγήκε" δεν φταίω εγώ...
ΔιαγραφήΟι μαύροι σκλάβοι δεν ήσαν φυσικά underground. Δεν προϋποτίθεται να είσαι σκλάβος για να είσαι undreground. Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, τότε σου έχει διαφύγει η κοινωνιολογική και ιστορική διάσταση του underground. Όπως επίσης σου έχει διαφύγει η προέλευση της ροκ, η οποία προήλθε από μίξη δημωδών μουσικών ειδών των ευρωπαϊκής προέλευσης αμερικανών (κάντρυ και φολκ) και των -ελεύθερων το 1955- αφροαμερικανών (μπλουζ) -και όχι ... από τα γκόσπελ και τα σπιρίτσουαλς των σκλάβων.
Και έχει καμμία σημασία αν είμαι πλουσιόπαιδο νεαρής ηλικίας από την Εκάλη ("που δε μοχθησε για ενσημα μισθο σπουδες πτυχια μεταπτυχιακα χωρις καμια βοηθεια απο γονεις οπως αλλοι" και άλλα δακρύβρεχτα), ή από το Περιστέρι, την Καλλιθέα και τον Πειραιά; Από εκεί θα μετρήσεις την αξία των επιχειρημάτων;
Μήπως είσαι εσύ εκτός ουσίας, τελικά;
Μήπως σου έθιξαν κάποια ιερή αγελάδα;
ΥΓ. Το ότι ο Πουλικάκος "δεν ανέφερε κάτι από αυτά που λέω", ή το ότι "αποδέχεται τον Σιδηρόπουλο", είναι κάποιο θέσφατο; Δηλ. οι άλλοι δεν επιτρέπεται να διαμορφώνουμε γνώμη με τα δικά μας κριτήρια - και να τη λέμε;
τι να συζητησουμε φιλε μου.εσυ συγκρινεις το στιχακι του παυλου με του χατζηγιαννη και του τζακσον.διαβαζω τις αποψεις σου αλλα επιμενω.τα λογια σου ειναι ανευ ουσιας,ανευ σημασιας.αρχιζω να πιστευω οτι εισαι ο αρβανιτης με το ψευδωνυμο υπνοβατης..βαθεια μεσανυχτα δηλαδη.για ποια ιερη αγελαδα μιλας..δεν θεοποιουμε,ηρωοοποιοουμε και εξιδανικευουμε κανεναν εδω μεσα.
Διαγραφήο ανθρωπος εφτιαξε μερικα τραγουδια καλα με ποιοτικο στιχο προσεγμενο λεξη-λεξη,καλες συνθεσεις εδεσε το γλυκο και αυτο ηταν ολο.και μετριος εμφανισιακα να ηταν και να πεθαινε απο αλλη αιτια στα 80 του παλι σε ψηλο βαθρο θα στεκοταν.και τον πουλικακος ζωντανο μυθο τον θεωρουν πολλοι και κανει οτι μπορει για να μουτζουρωσει την εικονα του γιατι δεν τα πιστευει αυτα.ζει μια ροκ κατασταση 50 χρονια τωρα.ουτε συνταξη δεν εχει παρει ο ανθρωπος.αν την πραγματικοτητα την θεωρεις δακρυβρεχτη οπως λες,δεν εισαι υποχρεωμενος να μου απαντας.οσο και να καταπνιξεις καποιον το καλο πραμα βγαινει στην επιφανεια καποια στιγμη ειτε αυριο ειτε σε 20 χρονια.ειχε κανει καλη δουλεια απλα.αλλοι το ψαχνουν χρονια και δεν το βρισκουν ποτε..επισης θεωρω τους μουσικους του αραπη,δαριβα,πετριδη,γαλανακη πολυ ταλαντουχους.δες τι γινεται γυρω σου γενικα.εδω που φτασαμε,ελαχιστες οι καλες εξαιρεσεις απο νεους μουσικους,παντως το παλευουν.αυτα.
Αν σύγκρινα στίχους, ήταν π.χ. του Πανούση και του Αγγελάκα με του Σιδηρόπουλου. Η σύγκριση Χατζηγιάννη - Σιδηρόπουλου αφορά στα κριτήρια που εσύ ο ίδιος επικαλέστηκες (κάνε ένα κόπο να τα ξαναδιαβάσεις μήπως και καταλάβεις τί έγραψες). Είναι δύσκολο να συζητήσει κάποιος με ανθρώπους που αυτοαναιρούνται χωρίς να το αντιλαμβάνονται.
ΔιαγραφήΌσο για το ποιός είμαι, έχεις κάνει κάμποσες (επίσης αυτοαναιρούμενες) υποθέσεις. Για να μην κουράζεσαι (και να μην βλέπεις άλλα φαντάσματα), αν θέλεις να πάρεις κάποια ιδέα για το ποιός είμαι, κάνε απλά κλικ στο όνομά μου (δηλ. πήγαινε με το ποντίκι εκεί που είναι το όνομά μου και κάνε διπλό κλικ με τον δείκτη στο επάνω αριστερό μέρος του ποντικιού ...)
ΥΓ. Ο Χατζηγιάννης δεν είναι μπουζουκτσής, αλλά η σύγχρονη "ποιοτική" εμπορική ποπ εκδοχή στην Ελλάδα. Ο Σιδηρόπουλος είχε περισσότερη σχέση με το μπουζούκι από αυτόν. Τουλάχιστον μάθε πριν μιλήσεις...
καλο το cv σου αλλα δεν μου κανεις για τη δουλεια.καπου χωλαινει το πραγμα,ταπεινη μου αποψη.
Διαγραφήγια να τα βαλω σε μια σειρα πανω σε αυτους που ανεφερες.
1)σιδηροπουλος.βλεπε προηγουμενες αναφορες μου.
2)πανουσης.μου αρεσε μουσικα και στιχουργικα ως τα τελη δεκαετιας του 90.μετα καπου το εχασε..ωστοσο παταει γερα ακομα στα ποδια του.
3)αγγελακας.πολυ καλος αλλα με αυτο το βαρυγδουπο στο στιχο του καπου βαρυνε το πραγμα και χαθηκε στη πορεια.μπορεις να γραψεις πιο απλα,κατανοητα αλλα να δωσεις βαθυτερα νοηματα και μηνυματα.
4)χατζηγιαννης.δεν ειναι του προσωπικου μου γουστου οτι και αν πρεσβευει.και επισης εργαζοταν σε μπουζουκια με τη κακη εννοια μπουζουκια.αυτο υπονοουσα.σαφεστατα ο σιδηροπουλος ειχε καλυτερη σχεση με το μπουζουκι.
Ο παυλος μεγαλοαστος;....απο οπου και να το κοιταξω δεν το βλεπω καθολου...απο την αλλη ηταν τοσο πολυσχιδης,αλλα συναμα και τοσο απλοικη η προσωπικοτητα του παυλου,που μπορει "ναχασα κατι" στον δρομο...το γελιο του ηταν ομως ηταν τοσο αυθορμητο και αυθεντικο και αν με ρωταγε κανεις πως τον θυμαμαι παντα...μ αυτο θα ελεγα
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν υπάρχουν ένας Πουλικάκος, ένας Πανούσης, ή ένας Αγγελάκας (για να αρκεστώ μόνο σε αυτά τα παραδείγματα), νομίζω ότι γίνεται φανερό πόσο κλισέ υπήρξε ο Σιδηρόπουλος. Σε σύγκριση με των προηγουμένων, δεν υπάρχει ούτε ένας δικός του στίχος (ούτε ένας) που να μην είναι κλισέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού αυτοί λοιπόν, που δέχεσαι ως καλούς, εκτιμούν όλοι τον Παύλο και την δουλειά του, έχουμε εμείς το δικαίωμα να γράψουμε στα αρχίδια μας το προσωπικό σου κόλλημα ενάντια του;
Δεν είπε κανείς ότι είναι ο μέγας τραγουδοποιός, αλλά έχει γράψει 10 τουλάχιστον αξιοπρεπή τραγούδια, και έχει γράψει δίσκους οι οποίοι, καλοί ή κακοί, έχουν μια βιωματικότητα.
Ακόμα και αυτό που θεωρείς «κλισέ» μπορεί να είναι βιωματικό αν εκφέρεται με προσωπική βαρύτητα. Αν πάρεις κλασσικά μπλούζ άλλωστε, θα δείς ότι είναι τίγκα στο κλισέ και στις στερεότυπες εκφράσεις ― δεν είναι στην ποιητική πρωτοτυπία που κρίνουμε το τραγούδι, λες και μιλάμε για τον Μαλαρμέ...
@
Διαγραφή"Αφού αυτοί λοιπόν, που δέχεσαι ως καλούς, εκτιμούν όλοι τον Παύλο και την δουλειά του, έχουμε εμείς το δικαίωμα να γράψουμε στα αρχίδια μας το προσωπικό σου κόλλημα ενάντια του;"
Δηλαδή: αν εκτιμάς τον Α, που λέει ότι ο Β είναι καλός, τότε πρέπει να εκτιμάς υποχρεωτικά και τον Β (αλλιώς έχεις προσωπικό κόλλημα με τον Β)... Kαι επίσης, αν ο Α δεν θεωρεί καλόν τον Β, τότε δεν πρέπει ούτε κι εσύ...
Να χαίρεσαι την εκπληκτικά θεμελιωμένη "μαθηματική" λογική σου, προσκυνητή ιερών αγελάδων.
Σου διαφεύγει πάντως ότι για μένα ο Πουλικάκος κι ο Αγγελάκας δεν είναι ιερές αγελάδες, όπως τους επικαλείσαι και τους αντιλαμβάνεσαι εσύ. Διατηρώ λοιπόν το δικαίωμα να διαφωνώ μαζί τους (κάτι που εσύ ομολογείς ότι δεν έχεις την διανοητική ικανότητα να κάνεις) Θεωρώ επίσης ότι οι συγκεκριμένοι (ακόμα κι αν δεν συμφωνούσαν) θα κατανοούσαν το σκεπτικό μου και δεν θα έλεγαν ότι το "γράφουν στ' αρχίδια τους".
Επομένως ο αγελαδίσιος "συλλογισμός" σου δεν πιάνει (τουλάχιστον σε ανθρώπους σαν εμένα).
Γιατί δεν έρχεσαι εδώ, να παίξεις κι εσύ μαζί με τα άλλα παιδάκια;
http://hypnovatis.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html
@
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν είπε κανείς ότι είναι ο μέγας τραγουδοποιός, αλλά έχει γράψει 10 τουλάχιστον αξιοπρεπή τραγούδια, και έχει γράψει δίσκους οι οποίοι, καλοί ή κακοί, έχουν μια βιωματικότητα."
ΌΛΑ τα τραγούδια έχουν βιωματικότητα (ακόμα και το "12 κι ούτε ένα τηλεφώνημα" της Αννας Βίσση - ξέρεις πόσες γκομενίτσες έχουν εκφραστεί βιωματικά μέσω αυτού;). Και τα σκυλάδικα έχουν βιωματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναλύουμε τη βιωματικότητα και τον συλλογικό ψυχισμό που εκφράζεται μέσω αυτών;
@
"το προσωπικό σου κόλλημα ενάντια του;"
Για τον Σιδηρόπουλο, αν πρόσεξες (που δεν πρόσεξες), πιο πάνω λέω ότι είναι υπερτιμημένος (πράγμα που σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει απορριπτέος - αν ήξερες να εκφραστείς θα καταλάβαινες τη διαφορά, κι εσύ κι η υπόλοιπη αγέλη). Αλλά επειδή είσαι φανατικός δεν σου αρκεί αυτό και απαιτείς να προσκυνήσουν όλοι άνευ όρων την ιερή σου αγελάδα, μόνο και μόνο επειδή είναι για σένα ιερή αγελάδα. Είσαι σίγουρος λοιπόν ότι δεν είσαι εσύ ο κολλημένος με τον Σιδηρόπουλο; Και όσοι δεν έχουμε το σκεπτικό σου, δεν δικαιούμαστε να γράψουμε στ' αρχίδια μας το κόλλημά σου με τις ιερές αγελάδες σου;
Όσο για τα μπλουζ, άσ' το καλύτερα... Οι εκφράσεις που ΓΕΝΝΗΣΕ το μπλουζ, μπορεί ΣΗΜΕΡΑ να (ΣΟΥ) ακούγονται σαν κλισέ, όταν όμως δημιουργούνταν από τους μπλουζίστες μόνο κλισέ δεν ήσαν. Δημιούργησε μήπως ο Σιδηρόπουλος κάποια καινούρια έκφραση (και μάλιστα τόσο πετυχημένη που να έγινε αργότερα κλισέ) και δεν το ξέρω;
@
"αν εκφέρεται με προσωπική βαρύτητα"
Δεν πας να μάθεις ελληνικά λέω 'γώ;
ΌΛΑ τα τραγούδια έχουν βιωματικότητα (ακόμα και το "12 κι ούτε ένα τηλεφώνημα" της Αννας Βίσση - ξέρεις πόσες γκομενίτσες έχουν εκφραστεί βιωματικά μέσω αυτού;). Και τα σκυλάδικα έχουν βιωματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναλύουμε τη βιωματικότητα και τον συλλογικό ψυχισμό που εκφράζεται μέσω αυτών;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι «εκφράστηκαν γκομενίτσες μέσω αυτών» δεν σημαίνει ότι έχουν βιωματικότητα.
Καραρχήν τι βίωμα έχει μια «γκομενίτσα» που ακούει το «12»; Ότι της έριξε χυλόπιτα ο άλλος 16χρονος στο Λύκειο; Κάτι τρέχει στα γύφτικα. Αμα το πάνε έτσι, σε κάποιους ακόμα και το «το'πε το'πε ο παπαγάλος» του ΛΕΠΑ μπορεί να τους θυμίζει κάποιο μεγάλο ερωτά τους...
Αν τώρα μιλάμε για εφηβικό έρωτα γενικά, και πάλι το «12» δεν έχει κανένα αυθεντικό βίωμα - γιατί μιλάμε για βιώματα που τα περιέχει το τραγούδι, όχι τι βγάζει ο κάθε ακροατής πάνω του.
Ένα σουξέ της σειράς ήτανε, σε γραμμή παραγωγής, και προορισμένο από την αρχή για συγκεκριμένες πωλήσεις από τον Καρβέλα. Ούτε μουσικά, ούτε στιχουργικά είχε κάτι που να το ανεβάζει σε άλλο επίπεδο (γιατί υπάρχουν και χιτς από «γραμμή παραγωγής» που είναι αριστουργήματα, π.χ. Motown).
Για τον Σιδηρόπουλο, αν πρόσεξες (που δεν πρόσεξες), πιο πάνω λέω ότι είναι υπερτιμημένος (πράγμα που σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει απορριπτέος - αν ήξερες να εκφραστείς θα καταλάβαινες τη διαφορά, κι εσύ κι η υπόλοιπη αγέλη
«η αγέλη»; Σιγά ρε γκουρού, θα σχίσεις κάνα καλσόν...
Αλλά επειδή είσαι φανατικός δεν σου αρκεί αυτό και απαιτείς να προσκυνήσουν όλοι άνευ όρων την ιερή σου αγελάδα, μόνο και μόνο επειδή είναι για σένα ιερή αγελάδα.
Φανατικός; Ιερή Αγελάδα; Ρε στόκε, αμέσως στο προηγούμενο σχόλιο σου έγραψα ότι «Δεν είπε κανείς ότι είναι ο μέγας τραγουδοποιός, αλλά έχει γράψει 10 τουλάχιστον αξιοπρεπή τραγούδια, και έχει γράψει δίσκους οι οποίοι, καλοί ή κακοί, έχουν μια βιωματικότητα».
Αυτά τα μέτρια για τον Σιδηρόπουλο θα έλεγε ένας ...φανατικός ακροατής του που τον θεωρεί «ιερή αγελάδα»; Ούτε τι διαβάζεις δεν καταλαβαίνεις, και μετά έχεις και αξιώσεις να πείς και στους υπόλοιπους...
Είσαι σίγουρος λοιπόν ότι δεν είσαι εσύ ο κολλημένος με τον Σιδηρόπουλο;
Ασφαλώς και είμαι. Εγώ έκανα 1-2 σχόλια, εσύ σε κάθε ανάρτηση για το Σιδηρόπουλο κοτσάρεις 10 σχόλια απο κάτω...
Όσο για τα μπλουζ, άσ' το καλύτερα... Οι εκφράσεις που ΓΕΝΝΗΣΕ το μπλουζ, μπορεί ΣΗΜΕΡΑ να (ΣΟΥ) ακούγονται σαν κλισέ, όταν όμως δημιουργούνταν από τους μπλουζίστες μόνο κλισέ δεν ήσαν.
Άστο, δεν το έχεις. Οι μπλουζίστες χρησιμοποιούσαν συχνά εκφράσεις και λόγια κλισέ ― από παροιμίες, από τη Βίβλο, από εκφράσεις της μόδας της εποχής κλπ κλπ. Άλλο αν τα κλισέ λειτουργούν στο επίπεδο του τραγουδιού (που λειτουργούν), και άλλο αν είναι πρωτότυπες γλωσσικές δημιουργίες (που δεν είναι).
Δηλαδή: αν εκτιμάς τον Α, που λέει ότι ο Β είναι καλός, τότε πρέπει να εκτιμάς υποχρεωτικά και τον Β (αλλιώς έχεις προσωπικό κόλλημα με τον Β)... Kαι επίσης, αν ο Α δεν θεωρεί καλόν τον Β, τότε δεν πρέπει ούτε κι εσύ... Να χαίρεσαι την εκπληκτικά θεμελιωμένη "μαθηματική" λογική σου, προσκυνητή ιερών αγελάδων.
Αν εκτιμάς το έργο και τα κριτήρια του Α που εκθειάζει τον Σ, τότε θα πρέπει να ψυλιαστείς τουλάχιστον ότι κάτι δεν πάει καλά όταν λες ότι ο Α είναι θεός και ο Σ. άχρηστος. Πόσο μάλλον αν λες ότι εκτιμάς όχι μόνο τον Α, αλλά τον Α,Β,Γ και ενώ όλοι τους λένε τι καλός ο Σ. εσύ λες ότι είναι άχρηστος.
Εκτός αν όλοι τους δεν ξέρουν να κρίνουν - παρόλο που τους εκτιμάς - και εσύ έχεις την καλή και αντικειμενική γνώμη μόνο. (Το οποίο δεν αμφιβάλλω ότι πιστεύεις).
Σου πέρασε απ’ τον νου ότι αν «κοτσάρω δέκα σχόλια» είναι επειδή έχω να κάνω με δέκα ανώνυμους ξερόλες σαν κι εσένα (που κάνουν ο καθένας "1-2 σχόλια" όπως εσύ), που έχουν μπερδέψει την πούτσα με τη βούρτσα και το μπλουζ με το γκόσπελ; Γιατί το γκόσπελ και το σπιρίτσουαλ είναι, άσχετε, που έχουν αναφορές στη Βίβλο και άλλα κλισέ (αυτή τη σύγχυση την είχε κι ένας άλλος άσχετος σαν κι εσένα – ή μήπως είσαι ό ίδιος;) . Το μπλουζ πρόσφερε εκ του μηδενός όλη την αργκό του πρώιμου (και όχι μόνο) ροκ εντ ρολλ (αυτά που αργότερα έγιναν κλισέ) και σόκαρε τους καθωσπρέπει λευκούς με τους πρωτοφανείς σεξουαλικούς υπαινιγμούς του. Η αποφυγή της χρήσης κλισέ και οι λεκτικές του καινοτομίες είναι, μεταξύ άλλων, που το έκαναν να είναι μονίμως σε καθεστώς ημιπαρανομίας.
ΔιαγραφήΣχετικά με τα γελοία «μαθηματικά» σου, όσο και να προσπαθείς να τα «μαζέψεις» δεν «μαζεύονται» με τίποτα. Τί «θα πρέπει να ψιλιαστώ» ρε κακομοίρη; Εσύ θα μου υποδείξεις; Και πού ξέρεις ότι δεν «ψιλιάστηκα»; Άντε λοιπόν σου κάνω τη χάρη και «ψιλιάστηκα», αλλά παρ΄ όλα αυτά θεώρησα ότι η υποψία μου δεν είχε βάση και έτσι κατέληξα στο πρότερό μου συμπέρασμα. Πρέπει δηλ. υποχρεωτικά όταν «ψιλιάζεσαι» κάτι να αλλάζεις και γνώμη μόνο και μόνο επειδή «ψιλιάστηκες»; Την εις άτοπον απαγωγή την έχεις ακουστά, ή πήγες μόνο μέχρι τα μισά της πρώτης δημοτικού;
Αν πίστευες πράγματι αυτό που είπες ότι ο Σιδηρόπουλος «Δεν είπε κανείς ότι είναι ο μέγας τραγουδοποιός, αλλά έχει γράψει 10 τουλάχιστον αξιοπρεπή τραγούδια, και έχει γράψει δίσκους οι οποίοι, καλοί ή κακοί, έχουν μια βιωματικότητα» δεν θα ήσουν τόσο εκνευρισμένος κι επιθετικός, γιατί κι εγώ δεν λέω κάτι το τόσο διαφορετικό. Απλώς για μένα τα τραγούδια είναι 3-4, και όσο για τη βιωματικότητά του (όποια κι αν υπήρξε) ουδέποτε την αμφισβήτησα (αν είδες -που κάνεις πώς δεν είδες- και τις άλλες σχετικές με τον Σιδηρόπουλο αναρτήσεις). Είσαι όμως άλλη μια περιφερόμενη φανατίλα, που προσποιείται τον «μετριοπαθή» και νομίζει ότι οι άλλοι θα το χάψουν.
Κι όσο για την «κριτική» σου στα βιώματα των άλλων (εφήβων κλπ), το μόνο που αποδεικνύει είναι το πόσο φασιστόμουτρο είσαι κατά βάθος. Σε άλλη ανάρτηση, εγώ δεν κριτίκαρα τον Σιδηρόπουλο που βίωνε τον έρωτα ως καψούρα (δηλ. με τον κλασικό νεοελληνικό τρόπο) γιατί αυτό ήταν δικαίωμά του. Τον κριτίκαρα μόνο επειδή την φτηνοκαψούρικη περί έρωτος οπτική του την πλάσαρε ως ροκ.
Κρίνεις αφ’ υψηλού και απαξιωτικά τον τρόπο που νιώθουν και βιώνουν οι οποιοιδήποτε άλλοι και μετά κατηγορείς εμένα ... ότι «πιστεύω πως έχω τη μόνη καλή και αντικειμενική γνώμη»;.
Δηλ. έχεις γνώμη εσύ, που δεν έχεις ούτε το στοιχειώδες θάρρος να την υποστηρίξεις με το ονοματάκι σου και κατηγορείς εμένα που εκτίθεμαι επώνυμα, για ό,τι σου κατέβει;
Ανώνυμε καραγκιόζη της ανώνυμης αγέλης...
Γιατί το γκόσπελ και το σπιρίτσουαλ είναι, άσχετε, που έχουν αναφορές στη Βίβλο και άλλα κλισέ
ΔιαγραφήΤο τερμάτισες.
Έμαθες δυο κουτσοπράγματα περί μπλουζ και γκόσπελ και τα έχεις στο μυαλό σου σε κουτάκια ― λες και οι λαϊκοί μουσικοί που έκαναν μπλουζ το διαχώριζαν το πράμα. Γι' αυτό λέμε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια.
Καταρχήν, συνήθως οι ίδιοι που έκαναν μπλουζ πήγαιναν και στην εκλησσία και τραγουδούσαν και γκόσπελ και σπιρίτουαλ (εντός και εκτός αυτής). Και υπάρχουν τραγούδια, ολόκληρη υποκατηγορία, από blues με gospel. Και ασφαλώς το γκόσπελ και το σπιρίτουαλ ήταν προγονοι του νεώτερου μπλουζ. Δεν διαχωρίζονται λες και είναι δισκάδικο με κουτάκια για τα διάφορα genres.
Δεύτερον, το ίδιο το μπλουζ, δεν έχει μέσα μόνο, φτώχεια, κατατρεγμένο, σεξ, ναρκωτικά, μαγκιά, ποτό κλπ, αλλά και βιβλικές αναφορές. Με το τσουβάλι. Συχνά δε, τις χρησιμοποιεί για να μιλήσει και για τα παραπάνω πράγματα (όπως ο Robert Johnson, και άλλοι, χρησιμοποιούν τι φιγούρα του διαβόλου, ή επικαλλούνται το Θεό).
Και ο κύριος λόγος είναι ότι οι μπλουζίστες ως φτωχοί και χωρίς συνήθως ιδιαίτερη εκπαίδευση μαύροι, η κύρια επαφή τους με μια πιο "λόγια" γλώσσα, και μια βασική πηγή από όπου αντλούσαν μεταφορές και εικόνες, αλλά και κάτι που έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή τους, ήταν η εκκλησία και η Βίβλος. Ακόμα και σήμερα να πας στον Αμερικάνικο Νότο, θα δείς πόσο μεγάλη επίδραση έχουν.
Η αποφυγή της χρήσης κλισέ και οι λεκτικές του καινοτομίες είναι, μεταξύ άλλων, που το έκαναν να είναι μονίμως σε καθεστώς ημιπαρανομίας.
Ποιά "αποφυγή της χρήσης κλισέ"; Το μπλούζ, όπως κάθε λαϊκό τραγούδι, βασίζεται σε κλισέ και εκφράσεις της λαϊκής έκφρασης ― και της αργκό και της καθομιλουμένης. Άλλο οι έντονες "εικόνες" στους στίχους, ή η ελεύθερη έκφραση με σεξουαλικά κλπ στοιχεία, και άλλο η χρήση ή όχι κλισέ.
Σχετικά με τα γελοία «μαθηματικά» σου, όσο και να προσπαθείς να τα «μαζέψεις» δεν «μαζεύονται» με τίποτα. Τί «θα πρέπει να ψιλιαστώ» ρε κακομοίρη; Εσύ θα μου υποδείξεις; Και πού ξέρεις ότι δεν «ψιλιάστηκα»; Άντε λοιπόν σου κάνω τη χάρη και «ψιλιάστηκα», αλλά παρ΄ όλα αυτά θεώρησα ότι η υποψία μου δεν είχε βάση και έτσι κατέληξα στο πρότερό μου συμπέρασμα. Πρέπει δηλ. υποχρεωτικά όταν «ψιλιάζεσαι» κάτι να αλλάζεις και γνώμη μόνο και μόνο επειδή «ψιλιάστηκες»; Την εις άτοπον απαγωγή την έχεις ακουστά, ή πήγες μόνο μέχρι τα μισά της πρώτης δημοτικού;
ΔιαγραφήΠαραμιλάς;
Αν πίστευες πράγματι αυτό που είπες ότι ο Σιδηρόπουλος «Δεν είπε κανείς ότι είναι ο μέγας τραγουδοποιός, αλλά έχει γράψει 10 τουλάχιστον αξιοπρεπή τραγούδια, και έχει γράψει δίσκους οι οποίοι, καλοί ή κακοί, έχουν μια βιωματικότητα» δεν θα ήσουν τόσο εκνευρισμένος κι επιθετικός, γιατί κι εγώ δεν λέω κάτι το τόσο διαφορετικό.
ΛΟΛ, εδώ φτάσαμε να λες και τι πιστεύει (!) ο άλλος! Κληρονομικό χάρισμα φαντάζομαι.
Κι όσο για την «κριτική» σου στα βιώματα των άλλων (εφήβων κλπ), το μόνο που αποδεικνύει είναι το πόσο φασιστόμουτρο είσαι κατά βάθος.
Ναι, γιατί οι φασίστες είναι όχι οι οπαδοί του Χίτλερ και του Μουσολίνι, αλλά αυτοί που θεωρούν σαχλά τα πρώιμα εφηβικά βιώματα που εκφράζονται με την Άννα Βίσση.
Με τέτοιο ευρηματικό ορισμό, τους βγάζεις ΟΛΟΥΣ φασίστες και καθάρισες μεγάλε «αντιφασίστα».
Σε άλλη ανάρτηση, εγώ δεν κριτίκαρα τον Σιδηρόπουλο που βίωνε τον έρωτα ως καψούρα (δηλ. με τον κλασικό νεοελληνικό τρόπο) γιατί αυτό ήταν δικαίωμά του. Τον κριτίκαρα μόνο επειδή την φτηνοκαψούρικη περί έρωτος οπτική του την πλάσαρε ως ροκ.
Ναι, λες και το ξένο, "αυθεντικό" ροκ δεν έχει 200 τόνους «φτηνοκαψούρικη» περί έρωτα οπτική. Χιλιάδες ροκ τραγούδια, κλασσικά και μη, δεν είναι παρά στίχοι του στυλ «έλα μανάρι μου και σε γουστάρω τόσο». Και χειρότερα, αν πάμε σε κάτι Aerosmith, κάτι τρίτα των Stones, κλπ.
Τώρα το που είδες τη "φτηνοκαψούρικη" οπτική στο συγκεκριμένο κομμάτι, είπαμε, θέλει κληρονομικό χάρισμα.
Κρίνεις αφ’ υψηλού και απαξιωτικά τον τρόπο που νιώθουν και βιώνουν οι οποιοιδήποτε άλλοι και μετά κατηγορείς εμένα ... ότι «πιστεύω πως έχω τη μόνη καλή και αντικειμενική γνώμη»;.
ΔιαγραφήΣιγά ρε μεγάλε, σου παρεξηγήσαμε το 15χρονο που ακούει Βίσση. Προφανώς στο μυαλό σου όλα τα βιώματα είναι εξίσου σημαντικά και σεβαστά, τι 10 χρόνια εξορίας στη Μακρόνησο, τι ένας μεγάλος έρωτας, τι μια πάλη με προσωπικούς δαίμονες, κλπ... Ίσια και εξίσου «σεβαστά» με ένα 15χρονο που γουστάρει μια συμμαθήτρια και ακούει Βίσση. Μετά μας φταίει το «καψουροτράγουδο».
Ανώνυμε καραγκιόζη της ανώνυμης αγέλης...
Αυτό το λες ως αντίθετο του "επώνυμου καραγκιόζη κατα μόνας";
Σιγά το επώνυμο του πράγματος άλλωστε, μια και ούτε σε γνωρίζω, ούτε θα σε δω προσωπικά, ούτε με νοιάζει το ονομά σου, κοινώς χέστηκα.
(αυτή τη σύγχυση την είχε κι ένας άλλος άσχετος σαν κι εσένα – ή μήπως είσαι ό ίδιος;) . Το μπλουζ πρόσφερε εκ του μηδενός όλη την αργκό του πρώιμου (και όχι μόνο) ροκ εντ ρολλ (αυτά που αργότερα έγιναν κλισέ) και σόκαρε τους καθωσπρέπει λευκούς με τους πρωτοφανείς σεξουαλικούς υπαινιγμούς του. Η αποφυγή της χρήσης κλισέ και οι λεκτικές του καινοτομίες είναι, μεταξύ άλλων, που το έκαναν να είναι μονίμως σε καθεστώς ημιπαρανομίας.
Σχετικά με τα γελοία «μαθηματικά» σου, όσο και να προσπαθείς να τα «μαζέψεις» δεν «μαζεύονται» με τίποτα. Τί «θα πρέπει να ψιλιαστώ» ρε κακομοίρη; Εσύ θα μου υποδείξεις; Και πού ξέρεις ότι δεν «ψιλιάστηκα»; Άντε λοιπόν σου κάνω τη χάρη και «ψιλιάστηκα», αλλά παρ΄ όλα αυτά θεώρησα ότι η υποψία μου δεν είχε βάση και έτσι κατέληξα στο πρότερό μου συμπέρασμα. Πρέπει δηλ. υποχρεωτικά όταν «ψιλιάζεσαι» κάτι να αλλάζεις και γνώμη μόνο και μόνο επειδή «ψιλιάστηκες»; Την εις άτοπον απαγωγή την έχεις ακουστά, ή πήγες μόνο μέχρι τα μισά της πρώτης δημοτικού;
Αν πίστευες πράγματι αυτό που είπες ότι ο Σιδηρόπουλος «Δεν είπε κανείς ότι είναι ο μέγας τραγουδοποιός, αλλά έχει γράψει 10 τουλάχιστον αξιοπρεπή τραγούδια, και έχει γράψει δίσκους οι οποίοι, καλοί ή κακοί, έχουν μια βιωματικότητα» δεν θα ήσουν τόσο εκνευρισμένος κι επιθετικός, γιατί κι εγώ δεν λέω κάτι το τόσο διαφορετικό. Απλώς για μένα τα τραγούδια είναι 3-4, και όσο για τη βιωματικότητά του (όποια κι αν υπήρξε) ουδέποτε την αμφισβήτησα (αν είδες -που κάνεις πώς δεν είδες- και τις άλλες σχετικές με τον Σιδηρόπουλο αναρτήσεις). Είσαι όμως άλλη μια περιφερόμενη φανατίλα, που προσποιείται τον «μετριοπαθή» και νομίζει ότι οι άλλοι θα το χάψουν.
Κι όσο για την «κριτική» σου στα βιώματα των άλλων (εφήβων κλπ), το μόνο που αποδεικνύει είναι το πόσο φασιστόμουτρο είσαι κατά βάθος. Σε άλλη ανάρτηση, εγώ δεν κριτίκαρα τον Σιδηρόπουλο που βίωνε τον έρωτα ως καψούρα (δηλ. με τον κλασικό νεοελληνικό τρόπο) γιατί αυτό ήταν δικαίωμά του. Τον κριτίκαρα μόνο επειδή την φτηνοκαψούρικη περί έρωτος οπτική του την πλάσαρε ως ροκ.
Κρίνεις αφ’ υψηλού και απαξιωτικά τον τρόπο που νιώθουν και βιώνουν οι οποιοιδήποτε άλλοι και μετά κατηγορείς εμένα ... ότι «πιστεύω πως έχω τη μόνη καλή και αντικειμενική γνώμη»;.
Δηλ. έχεις γνώμη εσύ, που δεν έχεις ούτε το στοιχειώδες θάρρος να την υποστηρίξεις με το ονοματάκι σου και κατηγορείς εμένα που εκτίθεμαι επώνυμα, για ό,τι σου κατέβει;
Ανώνυμε καραγκιόζη της ανώνυμης αγέλης...
@
Διαγραφή«συνήθως οι ίδιοι που έκαναν μπλουζ πήγαιναν και στην εκλησσία και τραγουδούσαν και γκόσπελ και σπιρίτουαλ (εντός και εκτός αυτής). Και υπάρχουν τραγούδια, ολόκληρη υποκατηγορία, από blues με gospel.»
Χειροκροτώ τη μαλακία του μήνα . Δεν ανοίγεις κάνα βιβλίο να ξεστραβωθείς, που έχεις μπερδέψει το βιολί με το πουλί και τις «υποκατηγορίες» («από blues με gospel» χα χα χα! - παραπάνω μάλιστα έλεγες ότι το μπλουζ έχει αναφορές από τον χώρο της μόδας...). Σιγά μην άναβαν και κεράκι στην παναγίτσα οι μπλουζίστες, όπως ο Howlin’ Wolf, o Muddy Waters, ή o John Lee Hooker. Για να σε βοηθήσω, ορίστε μια κλασική μελέτη για το μπλουζ, που κυκλοφορεί εδώ και είκοσι χρόνια στα ελληνικά : http://apopeirates.blogspot.gr/1982/01/blog-post.html. Έτσι ίσως πληροφορηθείς ότι το μπλουζ (μαζί ίσως με το ρεμπέτικο) υπήρξε η πιο άθεη μουσική που εμφανίστηκε ποτέ.
@
“Το μπλούζ, όπως κάθε λαϊκό τραγούδι, βασίζεται σε κλισέ και εκφράσεις της λαϊκής έκφρασης ― και της αργκό και της καθομιλουμένης. Άλλο οι έντονες "εικόνες" στους στίχους, ή η ελεύθερη έκφραση με σεξουαλικά κλπ στοιχεία, και άλλο η χρήση ή όχι κλισέ”.
Χειροκροτώ τη δεύτερη μαλακία του μήνα. Με αυτή την έννοια όλες οι εικόνες, λέξεις και εκφράσεις της καθομιλουμένης είναι κλισέ. Να σε πληροφορήσω λοιπόν ότι το κλισέ δεν είναι απλώς «εικόνες» ή ... «εκφράσεις της λαϊκής έκφρασης» (όπως τις αποκαλείς με τα ελεεινά ελληνικά σου), αλλά στερεοτυπικές παραστάσεις, ή εκφράσεις , που με τον καιρό έφτασαν να προβάλλονται ή να χρησιμοποιούνται με βαρετό στερεοτυπικό τρόπο (π.χ. ο Σιδηρόπουλος κάνει κατά κόρον χρήση τέτοιων παραστάσεων και εκφράσεων πράγμα που, για όσους γνωρίζουν τα στοιχειώδη από λογοτεχνία, φανερώνει στιχουργική πενία).
@
«Ναι, γιατί οι φασίστες είναι όχι οι οπαδοί του Χίτλερ και του Μουσολίνι, αλλά αυτοί που θεωρούν σαχλά τα πρώιμα εφηβικά βιώματα που εκφράζονται με την Άννα Βίσση.
Με τέτοιο ευρηματικό ορισμό, τους βγάζεις ΟΛΟΥΣ φασίστες και καθάρισες μεγάλε «αντιφασίστα».»
Παραληρείς; Ο φασισμός, ανιστόρητε, ξεκινά από εκεί ακριβώς και δεν έγινε πολιτική θεωρία εκ του μηδενός. Ο φασισμός βασίζεται ακριβώς σε μια αρρωστημένη και αμιγώς συναισθηματική τάση που έχουν οι κάτοχοι της «απολύτης αλήθειας» (σαν κι εσένα) να απαξιώνουν ο,τιδήποτε απέχει από την «απόλυτη αλήθεια» τους. Ο φασισμός έχει μια πανίσχυρη συναισθηματική / "βιωματική" βάση εκκίνησης, πανομοιότυπη με τη δική σου (όπως άλλωστε έχει δείξει και η ψυχολογία π.χ. ο Έριχ Φρομ στο κλασικό «Ο Φόβος μπροστά στην Ελευθερία» - αλλά τί σου λέω τώρα και σε μπερδεύω...)
@
«Προφανώς στο μυαλό σου όλα τα βιώματα είναι εξίσου σημαντικά και σεβαστά,»
Ακριβώς. Είπες (ασυνείδητα φυσικά) τη μαγική λέξη: σεβαστά. Όλως τυχαίως (;) είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιούν οι φασίστες με τον ίδιο ακριβώς απαξιωτικό τρόπο που τη χρησιμοποίησες εσύ.
@
«Ναι, λες και το ξένο, "αυθεντικό" ροκ δεν έχει 200 τόνους «φτηνοκαψούρικη» περί έρωτα οπτική. Χιλιάδες ροκ τραγούδια, κλασσικά και μη, δεν είναι παρά στίχοι του στυλ «έλα μανάρι μου και σε γουστάρω τόσο.»»
Χειροκροτώ την τρίτη μαλακία του μήνα.
Από πότε είναι καψούρα να πεις σε μια γυναίκα ότι τη γουστάρεις (με όποιο τρόπο κι αν το κάνεις); Για άλλη μια φορά έχεις τρικυμία εν κρανίω. Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εκδικητικά και αρρωστημένα καψουροτράγουδα σαν το «Στην Κ.» από το ροκ, είσαι για να σου κρεμάσουνε κουδούνια.
@
«Σιγά το επώνυμο του πράγματος άλλωστε, μια και ούτε σε γνωρίζω, ούτε θα σε δω προσωπικά, ούτε με νοιάζει το ονομά σου, κοινώς χέστηκα.»
Το «επώνυμο του πράγματος», ανώνυμε καραγκιόζη που κρύβεσαι μέσα στην ασφάλεια της αγέλης των προσκυνητών της ιερής αγελάδας «Σιδηρόπουλος», δεν έχει σχέση με το ... αν θα με γνωρίσεις προσωπικά, αλλά με την ανάληψη ευθύνης της γνώμης ΣΟΥ. Κι αυτό μόνο επώνυμα μπορεί να γίνει. Ή όπως το διατύπωσες με τα φαιδρά ελληνικά σου πιο πάνω: «να εκφέρεσαι με προσωπική βαρύτητα».
Και με τις δύο παλάμες ανοιχτές:
Υπνοβάτης
αφου ο υπνοβατης ειναι ο γαμω και δερνω εδω μεσα γιατι δε γραφει εδω κανα στιχο του να δουμε αν εχει μεσα στο παντελονι του τιποτα μιας και τραμπουκιζει και αφηνει υπονοουμενα για γρηγορες...?το μονο που ξερει να κανει ειναι να κραζει και να ρουφιανευει.αφου ειναι ο τιτανομεγιστος καλλιτεχναρας ας γραψει εδω ενα ποιημα,ενα στιχο κατι.γιατι οι μαλακιες που γραφει στο blog δεν λενε τιποτα.κλασικη δημοσιογραφια και κακου τυπου μαλιστα.αν και θα κοπει το μηνυμα μου μαλλον...
ΔιαγραφήΠώς το θες; Με ρίμα ή σε πρόζα; Με ομοιοκαταληξία ή χωρίς;
ΔιαγραφήΥΠΝΟΒΑΤΗΣ
(και με τις δύο παλάμες ανοιχτές)
καλυτερα καραγκιοζης παρα ρουφιανος υπνοβατη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου "διαφεύγει" ότι οι ρουφιάνοι είναι πάντα κουκουλοφόροι ανώνυμοι (σαν κι εσένα). Και οι κατηγορίες τους πάντοτε συκοφαντίες.
ΔιαγραφήΧαίρομαι πάντως που παραδέχεσαι ότι είσαι καραγκιόζης (κάτι που εξάλλου μπορεί να αποδειχθεί πανεύκολα, αν υποθέσουμε ότι μπορούσες να εξηγήσεις τί εννοείς με τη "ρουφιανιά" στην οποία αναφέρεσαι).
εγω σου απαντησα και σου εξηγω τι εννοω με την εννοια ρουφιανια αλλα ο μανωλης νταλουκας δεν ανεβασε το μηνυμα μου.τι να σου κανω..να σου απαντησω με σηματα καπνου δεν μπορω.
ΔιαγραφήΕμένα δεν μου έχει κόψει ποτέ σχόλιο. Άρα για να μην ανεβάζει το δικό σου, ή κάποια δεοντολογία θα παραβιάζεις, ή κάποιο κανόνα που έχει θέσει (στο κάτω κάτω εδώ είναι "σπίτι" του, κι όταν έρχεσαι το κάνεις σεβόμενος τους κανόνες του ιδιοκτήτη).
ΔιαγραφήΓιατί δεν έρχεσαι εδώ να πεις την πίκρα σου;
http://hypnovatis.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html
Βέβαια να ξέρεις ότι δεν θα είσαι πια υπό την προστασία της αγέλης των προσκυνητών ιερών αγελάδων, αλλά ότι θα έχεις να αντιμετωπίσεις ανθρώπους με πολύ διαφορετικό σκεπτικό από το δικό σου. Αν δεν είσαι κοτούλα, κόπιασε (και άσε τις δικαιολογίες για "σήματα καπνού").
ενταξει με την διαφημιση του blog σου εχουμε κουραστει και αηδιασει.αρκετα με τη μιζερια και τη κακομοιρια σου γερμανε υπηκοε και υπακουε.σου πινουν το αιμα στην γερμανια και εχεις απωθημενα και συμπλεγματα πολλα.βρασε στο ζουμι σου.παντως ακομα περιμενω να αποδειξεις οτι ειμαι εγω η φανη με τις ανυποστατες κατηγοριες σου και τα σχιζοφρενη ψεμματα σου.οσο για τη ρουφιανια που εκανες να βγαλεις το μηνυμα της φανη κορρε χωρις να το δημοσιευει δημοσια στο blog σου αυτο λεει πολλα για το χαρακτηρα σου.και ξερεις ποιο μηνυμα εννοω,το πρωτο της οχι τα υπολοιπα που η γυναικα βγηκε φορα παρτιδα και δηλωσε ονομα κ επωνυμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο οτι ειπα οτι καλυτερα καραγκιοζης παρα ρουφιανος ηταν ειρωνικο.αλλα με μια σταλα μυαλο που διαθετεις που να το καταλαβεις βρε καρμοιρη γερμαναρα της κακιας ωρας.
ελπιζω να μην κοψει αυτο το μηνυμα μου ο μανωλης νταλουκας για να ξεμπερδεψουμε μια και καλη.
...και μόνο για το ότι όχι δεν τον έκανες ένα-παρά-δυο που μας έσπασε τις μπάλες μ' εκείνο το "undreground", αλλά ούτε μία φορά δεν του το 'τριψες στην μούρη, ρησπέκτ...
ΑπάντησηΔιαγραφή