Ερατώ Ταγαρίδη – Ασφυξιογόνα (και δύο άλλα ανάλογα έργα: Μία φωτογραφία της Nicki Upstairs και ένα τραγούδι των 2L8)

Τα γλυπτά, που η Ερατώ Ταγαρίδη, παρουσίασε (12-17 Ιουλίου 2016) ως Μεταπτυχιακή Εργασία, στην ΑΣΚΤ, έχουν τίτλο «Ασφυξιογόνα».

Οι μορφές είναι παιδιών, σε μαθητικά θρανία (ένα από αυτά εκτός, όρθιο).

Όλα, φορούν αντιασφυξιογόνες μάσκες, και συνδέονται μεταξύ τους, με πλαστικό  σωλήνα.

Η Ερατώ, δείχνει, με καλλιτεχνικό τρόπο, τον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο.

Μέσα σε αυτόν, όλοι αισθανόμαστε ανασφάλεια, που σαν λέξη επαναλαμβάνεται συχνότερα και από το καλημέρα.

Ο φόβος της ανασφάλειας, μας σπρώχνει να αναζητήσουμε την ασφάλεια. δημιουργώντας έτσι, μια νέα ιδεολογία.

(Οι φωτογραφίες των γλυπτών της Ερατούς Ταγαρίδη, από τον Μανώλη Νταλούκα, 2016)

Τα μαθητικά θρανία, συμβολίζουν την Τάξη, στην οποία υποχρεωνόμαστε να συμμορφωθούμε, όπως οι  μαθητές, σε ένα αυστηρό σχολείο. 
Η τάξη, έχει στόχο την πρόληψη της αταξίας, και σαν βασικό εργαλείο την επιτήρηση. 

Ο καπιταλιστικός κόσμος, μας δημιουργεί επίτηδες, την Ανασφάλεια, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα, κυρίως  αυτά της Μαζικής Ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα, τα ΜΜΕ, δεν αποτελούν διαύλους πολυφωνίας, αλλά πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, να βιώσουμε την Ανασφάλεια, και το αίσθημα Ασφυξίας.

Ο άνθρωπος, τρομοκρατημένος από τις καθημερινές επιθέσεις φόβων, ζητά την Ασφάλεια, και συμφωνεί να «μαθητεύσει» στα θρανία της νέας ιδεολογίας. Έτσι, αυτό που μας συνδέει, είναι ο πλαστικός σωλήνας, που μας διατηρεί, εν τάξη, ενώ ταυτόχρονα, ξεπλένει ιδανικά, ιδεολογίες παλαιότερες, και αξίες.

Ο άνθρωπος, γίνεται ένα τρομαγμένο ζωάκι, που περιφέρεται με αντιασφυξιογόνο μάσκα.

Ανάλογης έμπνευσης, είναι και η φωτογραφία της Νίκης Πάνου (Nicki Upstairs).

Η φωτογραφία, έγινε το εξώφυλλο του τελευταίου δίσκου των 2L8.

Έχει τίτλο «The Answer».

Παρουσιάζεται ένα ζευγάρι, σε μέρος δυσοίωνο και καπνισμένο. Κρατιούνται από το χέρι, φορούν αντιασφυξιογόνε μάσκες και ρούχα που παραπέμπουν σε στρατιωτικές στολές.

Υπονοείται, μια καταστροφή, και ότι αυτοί είναι επιζώντες.

Ένα τρίτο παράδειγμα, όπου η τέχνη έχει θέμα την ασφυξία του καπιταλιστικού κόσμου, είναι το τραγούδι Πιο κοντά, του συγκροτήματος 2L8, από το άλμπουμ Κλωστή.

Στο τραγούδι, δίνεται η απάντηση, στο πρόβλημα της ασφάλειας, που θέτει ο καπιταλισμός, θέλοντας να επιβληθεί, μέσα από τον φόβο που μας προκαλεί η ανασφάλεια. Η Απάντηση που δίνουν οι 2L8, είναι: Ζήτω η ανασφάλεια! 

Θα καθόμασταν λέει εκεί

Εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε

Θα βάζαμε κάτω τις λέξεις και θα τις κοιτούσαμε

Φυσικά. Φυσικά και δεν θα αντέχανε

Οι τόνοι θα φεύγανε πρώτοι

Οι τόνοι πάντα κοιτάνε προς τον ουρανό

Είναι η φύση τους

Μετά θα χάναμε τις τελείες

Θα στεκόταν η μια δίπλα στην άλλη να φτιάξουν μια ευθεία

Σε όλους αρέσουν οι ευθείες, και όλοι δυσκολεύονται στις στροφές

Η φυγόκεντρος δύναμη και άλλα φαινόμενα

Ποτέ δεν μας άρεσε η θέση αυτή

Για αυτό θέλουμε να φύγουμε

Η στροφή επομένως είναι η ευκαιρία. Βουτιά στο κενό

Γιατί όλες οι ευθείες είναι παγίδες. Η παγίδα ελήφθη

Μετά, τα γράμματα. Θα αγκαλιαζόντουσαν

Θα γίνονταν ένα. Πιο κοντά, πάμε πιο κοντά

Ελάτε και εσείς. Πιο κοντά. Ακόμα πιο κοντά. Ελάτε, πάμε

Και μετά οι λέξεις θα χάνονταν

Μια άμορφη μάζα, κανένα νόημα

Τα άλφα μαζί, τα βήτα μόνα τους

Οι όμοιοι με τους όμοιους

Ποιος μας έμαθε να χωριζόμαστε;

Όχι άλλο, όχι άλλο.

Επιτέλους! Ζήτω η ανασφάλεια!

Ζήτω το κενό! Ζήτω ο όλεθρος!

Ζήτω η μανία! Ζήτω η καταστροφή!

Ζητώ το τέλος! Ζητάμε ένα τέλος!

Πιο κοντά, πιο κοντά, ελάτε, πάμε πιο κοντά

Γιατί στροβιλίζομαι; Γιατί τρέχουμε;

Ελάτε πιο κοντά!

Ας φτιάξουμε μια νέα λέξη, ένα καινούριο νόημα

​Για μια νέα λέξη με ένα νόημα. Για μια νέα λέξη με ένα νόημα.​

​Αλλιώς, ας πούμε, ότι​ δεν υπήρξαμε ποτέ

Αλλιώς, ας πούμε, ότι τίποτα δεν υπήρξε ποτέ