ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 – Οι 120 Ώρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα

Από εκείνη την ηρωική νύχτα, 16 προς 17 του Νοέμβρη 1973, πέρασαν 43 χρόνια!

Σχεδόν μισός αιώνας, και το σύνθημα, που έβγαινε από τα στήθη και τις καρδιές των φοιτητών, παραμένει επίκαιρο.

Γιατί πάντα, στο ίδιο σύνθημα, πάει η ιστορία:

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!

Σήμερα, ο Σταμάτης Μορφονιός, με ένα «χειροποίητο» τραγούδι του, μας το θυμίζει...

Πριν πούμε, οτιδήποτε άλλο, έχουμε χρέος, να μιλήσουμε για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, αυτούς που έδωσαν την ζωή τους, για να γυρίσει ο Ήλιος.

Διάφοροι, απολογητές της χούντας, και παραχαράκτες της ιστορίας, ισχυρίζονται πως, νεκροί δεν υπήρξαν.

Το ψέμα αυτό, μπορεί να ανασκευαστεί αμέσως, με την παράθεση ονομάτων νεκρών, αλλά οι ακροδεξιοί και οι άλλοι της χούντας απολογητές, απαντούν  με κουτοπόνηρο τρόπο, πως θέλουν ονόματα νεκρών «εντός του χώρου του Πολυτεχνείου».

Το «εντός του χώρου», το λένε, για να δείξουν, πως όλοι σκοτώθηκαν έξω από το Πολυτεχνείο, και άρα μπορεί  να ...στραβοπάτησαν, ή να πήγαν από αδέσποτη σφαίρα κάποιου αριστερού προβοκάτορα, πάντως αφού δεν βρέθηκε νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο, οι δικτάτορες δεν φέρουν ευθύνη.

Θα ήθελαν λοιπόν, οι μαύροι αυτοί ανεγκέφαλοι, τα παιδιά που βρέθηκαν σκοτωμένα ή ετοιμοθάνατα, μέσα στο Πολυτεχνείο, να μην μεταφερθούν στα Νοσοκομεία, αλλά να παραμείνουν εκεί, για να αποδειχτεί η σφαγή.

Αν κάποιος λοιπόν, πυροβολήθηκε και μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό και άφησε εκεί, την τελευταία πνοή του, αυτός κατά τη Χρυσή Αυγή, δεν μετράει γιατί ...δεν πέθανε «εντός του χώρου».

Ο κατάλογος με ονόματα νεκρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, υπάρχει και στο διαδύκτιο, και είναι γνωστά τα ονόματα του Διομήη Κομνηνού, του Βασίλη Φάμελλου, του Σπύρου Μαρίνου, του Μιχάλη Μυρογιάννη, της νορβηγίδας φοιτήτριας Toril Margrethe Engeland και άλλων πολλών. 

Φωτο: Ο Διομήδης Κομνηνός, 

ο πρώτος που δολοφονήθηκε από τους χουντικούς, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. 

Ευθεία βολή, από απόσταση 6-8 μέτρων!

Η σφαίρα, που εξήχθη από το σώμα του, προερχόταν από περίστροφο των 38.

Πρώτος νεκρός, θεωρείται ο Διομήδης Κομνηνός, ο 17χρονος μαθητής, που τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά, από πυρά που έριξαν εναντίον του, οι χουντικοί της φρουράς του τότε Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Περισσότερα στοιχεία για τον Διομήδη, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

Το Χρονικό του Αγώνα.

Ημέρα πρώτη- Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973.

Η ιστορία της ηρωικής εξέγερσης, αρχίζει την Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου, όταν στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, φοιτητικές συνελεύσεις, με αίτημα τις ελεύθερες φοιτητικές εκλογές, αποφασίζουν κατάληψη και καλούν για συμπαράσταση, άλλους φοιτητές. Στο κάλεσμα, ανταποκρίνονται αμέσως, φοιτητές από άλλα Πανεπιστημιακά ιδρύματα, οι οποίοι και καταφθάνουν, και όλοι μαζί, εκλέγουν Επιτροπή Αγώνα. Οι καταληψίες, εμφανίζονται στο προαύλιο και στο δρόμο, με συνθήματα, φοιτητικών αιτημάτων, που γρήγορα όμως, γίνονται και πολιτικά. Αυτά που κυριαρχούν, είναι: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία και Κάτω η Χούντα.

Ένας ραδιοπομπός, κατασκευάζεται αμέσως, και το πρωί της επόμενης μέρας, τίθεται σε λειτουργία, στους 1050 χιλιοκύκλους.

Ημέρα δεύτερη- Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1973.

Η κατάληψη, παίρνει σαφή μορφή εξέγερσης, κατά του χουντικού καθεστώτος.

Ο Πομπός του Πολυτεχνείου, καλεί από το πρωί, να ξεσηκωθεί ο λαός, και έχει συνθήματα: Ένας είναι ο αρχηγός ο κυρίαρχος λαός, Απόψε πεθαίνει ο φασισμός, Λαέ πολέμα σου πίνουνε το αίμα, και πολλά άλλα, ανάλογου ύφους.

Όλο και περισσότεροι διαδηλωτές, φθάνουν στο Πολυτεχνείο. Η αστυνομία, δεν επεμβαίνει. Ο χώρος, γύρω από το Μετσόβιο, δονείται από τα συνθήματα, που φωνάζουν με όλη την δύναμη της ψυχής τους, οι φοιτητές, που έχουν ανέβει στην Πύλη, στα κάγκελα, και έχουν βγει στον δρόμο. 

Δημοσιογράφοι εισέρχονται στο χώρο, να πάρουν συνεντεύξεις, 

και ρωτούν τους καταληψίες, 

ποια είναι τα πολιτικά τους φρονήματα. 

Εκείνοι δηλώνουν: Είμαστε δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, τροτσκιστές, μαοϊκοί, αναρχικοί. Όλοι ενωμένοι. 

Ημέρα τρίτη- Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973.

Και τα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας, καταλαμβάνονται από φοιτητές.

Στην Αθήνα, η εξέγερση όλο και διογκώνεται, και εργάτες, και μαθητές, ενώνονται με τους καταληψίες.

Η κυβέρνηση δηλώνει, πως οι φοιτητές δεν έχουν φοιτητικά αιτήματα, και είναι θύματα, επιδιώξεων σκοτεινών κύκλων που σχεδιάζουν το κακό της Ελλάδας, με πρόκληση ταραχών και την επικράτηση της  αναρχίας.

Οι φοιτητές, δια του πομπού τους,  καλούν τους δημοσιογράφους στη Σχολή για να κάνουν δηλώσεις. Η «συνέντευξη τύπου» πραγματοποιείται στις 15:30 το απόγευμα, εντός του Πολυτεχνείου. Η Επιτροπή Αγώνα, διακηρύσσει ανοιχτά, πως ο αγώνας τους ξεκίνησε με το αίτημα για ελεύθερες φοιτητικές εκλογές, αλλά προϋπόθεση για να γίνουν αυτές, είναι η αλλαγή του καθεστώτος, η λαϊκή κυριαρχία, και η εθνική ανεξαρτησία!

Η Επιτροπή Αγώνα, ενημερώνει για τις «προϋποθέσεις» αλλαγής, τον λαό της Αθήνας, με συνθήματα που αναγράφονται σε πανό, και που μεταφέρουν ομάδες φοιτητών, στους δρόμους.

Από αυτό το σημείο, η εξέλιξη είναι ραγδαία.

Η αστυνομία, διατάσσεται να επέμβει.

Φοιτητές που διαδηλώνουν στους δρόμους, συμπλέκονται με αστυνομικούς σχεδόν παντού στην Αθήνα. 

Μέχρι να βραδιάσει, επικρατεί μάχη. Ομάδες φοιτητών έχουν βγει σε κεντρικά σημεία, στήνουν οδοφράγματα, ανάβουν φωτιές, καλούν σε επανάσταση, και προσπαθούν να καταλάβουν υπουργεία και Νομαρχία. Οι αστυνομία τους αντιμετωπίζει με δακρυγόνα και καπνογόνα, και σε κάποια σημεία, 

τους πυροβολεί στο ψαχνό.Υπάρχουν τραυματίες, που μεταφέρονται γρήγορα στο Πολυτεχνείο, όπου υπάρχει πρόχειρο ιατρείο. Από τον Πομπό, γίνονται εκκλήσεις για φάρμακα, γιατρούς και ασθενοφόρα.

Ασθενοφόρα, αρχίζουν να μεταφέρουν τραυματίες, και νεκρούς, από το Πολυτεχνείο στα Νοσοκομεία. 

Στις 23:00 οι φοιτητές, παραμένουν στα  οδοφράγματα, ο Πομπός, καλεί απεγνωσμένα τον λαό, να βγει από τα σπίτια, να ενωθούν μαζί τους, να ρίξουν την χούντα.

Όμως, ο εφησυχασμένος και φοβισμένος λαός, δεν ανταποκρίνεται. 

Παρόλα αυτά, οι φοιτητές δεν υποχωρούν, πιστεύουν ότι εκείνο το βράδυ θα νικήσουν την χούντα.

Και τότε, τα τανκς της χούντας, βγαίνουν στους δρόμους.

Γύρω στις 24:00, από τους στρατώνες στο Γουδί και στον Διόνυσο, εξέρχονται οι πρώτες μονάδες.

Ημέρα τέταρτη- Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973.

Ώρα 0:30. Άρματα μάχης και μονάδες των ΛΟΚ, κατευθύνονται στο κέντρο της Αθήνας.

Τα τανκς, μπαίνουν στην Πατησίων, τσακίζουν τα αυτοκίνητα που έγιναν οδοφράγματα, και σταματούν γύρω από το Πολυτεχνείο.

Τα μεγάφωνα και ο Πομπός από το Πολυτεχνείο, μεταδίδουν πως τα τανκς δεν θα χτυπήσουν. Οι φοιτητές, μαζεμένοι στα κάγκελα, φωνάζουν «Αδέλφια μας φαντάροι!».

Στις 2:30 στρατιώτες των ΛΟΚ, περικυκλώνουν το κτίριο, οι φοιτητές συνεχίζουν να φωνάζουν «Αδέλφια μας φαντάροι!» και «Δεν θα χτυπήσετε!».

Στις 3:00 χτύπησαν.

Ένα από τα άρματα μάχης, ρίχνει την κεντρική Πύλη, και εισέρχεται στον περίβολο,

Ακολουθούν οι στρατιώτες,

Την συνέχεια, μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ.

Όλες οι φωτογραφίες ΑΡΧΕΙΟ Μ Νταλούκας