Στην έρημη χώρα της σκόνης, με τους σπασμένους ματωμένους καθρέφτες, κάποτε ζούσαν οι άνθρωποι, που δεν μπορούσαν να ξυπνήσουν, με κανένα ξυπνητήρι.
Ακόμα και τα κρωξίματα από τους γύπες, σφυρίγματα, γιουχαΐσματα, δεν τους ξυπνούσαν, από τον χωρίς όνειρα ύπνο τους.
Τώρα, όλα τα όπλα μου είναι άδεια, και όλα μου τα άλογα κουρασμένα. Οι άνθρωποι- υπνοβάτες, συνεχίζουν στην έρημο, υπνοβατούν , χωρίς τέρμα...
In a desert of dust
Broken mirrors and blood
Once lived the people
who wouldn’t wake up at any alarm
All the howling of vultures
And the hissing of men
Could never wake them
From their sleep
With no dreams
Now my guns are all empty
And my horses are tired
Still the sleep walking people walk the desert
Endlessly
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου