Η Διακήρυξη της Ρώμης, των 27
Ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχίζει απαντώντας στο γιατί έγινε η Ένωση:
«Πριν 60 χρόνια, και αναρρώνοντας
ακόμη, από την τραγωδία δύο Παγκόσμιων Πολέμων, αποφασίσαμε, να ενωθούμε και να
ξαναχτίσουμε την Ήπειρό μας, από τις στάχτες...»
Μέχρι εδώ συμφωνούμε, και καλά
έκαναν τότε οι Επτά. Το μεγάλο ερώτημα, είναι 60 χρόνια μετά, τι απέγινε εκείνη
η πρώτη ελπίδα;...σήμερα, τι γίνεται;;... Σε αυτό, η Διακήρυξη, απαντά, με αυτό που θεωρεί, για όλες τις χώρες, κοινωνικό κεκτημένο:
«..Και σήμερα είμαστε ενωμένοι και πιο δυνατοί. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι, απολαμβάνουν να ζουν στην Ευρώπη, ξεπερνώντας τους παλιούς διαχωρισμούς...»
Εδώ όμως, αρχίζει το δούλεμα.
Σήμερα, ούτε ενωμένοι είμαστε, ούτε πιο δυνατοί.
Σήμερα, κάποιοι το απολαμβάνουν
να ζουν στην Ευρώπη, κάποιοι άλλοι όμως, βρίσκονται στην εξαθλίωση.
Σίγουρα, στην γειτονιά
της Μέρκελ, απολαμβάνουν την ζωή, σε κάποιες όμως γειτονιές στην Ελλάδα, αν
τους πιάσεις και τους γυρίσεις όλους ανάποδα, ένα ευρώ δεν θα πέσει.
Η Διακήρυξη, διαβεβαιώνει ότι οι Ηγέτες θα εργαστούν..
«Για μια Ευρωπαϊκή Ένωση, με
Ανάπτυξη και Δουλειές»
Στο ερώτημα πότε θα γίνει αυτό,
απαντά:
«Σε ορίζοντα δεκαετίας».
Ζήσε Μαύρε μου να φας μετά από
δέκα χρόνια, τριφύλλι!
«έθεσα το κρίσιμο ερώτημα αν ισχύει το κοινωνικό κεκτημένο για όλες τις χώρες της Ευρώπης. Πήρα καταφατική απάντηση αλλά μένει να αποδειχθεί στην πράξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου