Η Γκοθ (γοητευτική και πολύ σκοτεινή) σκηνή της Αθήνας

Όλες οι φωτογραφίες: Μανώλης Νταλούκας

Το Γκοθ στην Ελλάδα, εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1980, σαν μία ιδιαίτερη τάση του ελληνικού New Wave. Η τάση, αρχικά, αντιμετωπίζεται με απαξίωση και οι πρώτοι έλληνες γκοθ, ονομάζονται από τους άλλους, περιφρονητικά, ντεθάδες, δηλαδή θανατόφιλοι. Υπήρχε τότε, σε πολλούς, η λανθασμένη πεποίθηση, πως οι γκοθ, έκαναν έρωτα μέσα σε φέρετρα, και γενικά, ηδονίζονταν με τον θάνατο. Καμία σχέση, βέβαια, με την πραγματικότητα. Και το ελληνικό γκοθ, ήταν (και είναι) ένα κίνημα Τέχνης, που μπορεί να εκφράζει ιδιαίτερα  άτομα, αλλά, αυτό δεν σημαίνει πως, αυτά, δεν θέλουν να ζήσουν.

Φυσικά, η φήμη της «θανατοφιλίας», ενισχυόταν και από σύμβολα που χρησιμοποιούσαν οι γκοθ: νεκροκεφαλές, φέρετρα, και άλλα ανάλογα. Όλα αυτά, όμως, είχαν μια συμβολική χρήση. Ο «θάνατος», που περιείχαν τα σύμβολα, συμβόλιζε την ηθελημένη απομάκρυνσή τους, από την συντηρητική κοινωνία, που ποτέ δεν αποδέχεται την διαφορετικότητα.
Στο ελληνικό γκοθ, η διαφορετικότητα, είναι αξία υπέρτατη, και αυτός είναι ο λόγος, που πολλοί του LGBTQ χώρου, ελκύονται από αυτή την κουλτούρα.

Το τραγούδι «Να Φεύγεις» του καλού γκοθ συγκροτήματος Selofan αναφέρεται στην μεγάλη καταπίεση που δέχεται αυτός ο χώρος.

Όπως και στις άλλες υποκουλτούρες του ροκ, έτσι και το ελληνικό γκοθ αποτελείται από παρέες, που μπορεί να συχνάζουν στα ίδια μέρη, αλλά δεν συμπεριφέρονται και με εντελώς ομοιόμορφο τρόπο. Υπάρχει βέβαια μια πλατφόρμα, κάποιες γενικές αρχές, αλλά από εκεί και πέρα ο κάθε γκοθ ξεχωριστά εκφράζει τον δικό του κόσμο.

Φωτο: Cyber Goth Girl, στο κλαμπ Skull

Το γκοθ ντύσιμο δεν είναι ομοιόμορφο, ούτε είναι πάντα μαύρο και σκοτεινό. Αν αφήσουμε τους άντρες Γκοθ και εστιάσουμε στις γυναίκες, υπάρχει ντύσιμο που θυμίζει χορεύτρια καμπαρέ και άλλο με έντονα χρώματα, που λέγεται και στυλ της γκοθ λολίτας. Πολλοί μελετητές του γκοθ έχουν ξεχωρίσει στερεότυπα (στυλ ντυσίματος), μερικά από αυτά είναι: Ντύσιμο Μεσαίωνα, Cyber Goth, Gothabilly, Deathrock, κ.α.

Αλλά υπάρχουν και γκοθάδες που η εμφάνισή τους δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα στερεότυπα και ακολουθούν την κουλτούρα ως προς το εσωτερικό πνεύμα και όχι ως προς την εξωτερική εμφάνιση. Και για το γκοθ ισχύει αυτό που είχαν πει οι Kinks για τους mods: Υπάρχουν οι πραγματικοί mods ως προς το πνεύμα και υπάρχουν και οι Dedicated Followers of Fashion. Με άλλα λόγια και κατά το κοινώς λεγόμενο: Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.

Τα κυριότερα κέντρα εξέλιξης του ελληνικού γκοθ βρίσκονται στην Αθήνα και είναι τα κλαμπ: Rebound (Μηθύμνης 43, Πλατεία Αμερικής), Dark Sun (Θηβών 42, Περιστέρι), και Second Skin (Πλατεία Αγίων Αναργύρων, Ψυρρή).

Ενδιαφέρουσες γκοθ καταστάσεις μπορούσες να δεις λίγα χρόνια πριν και στα μπαρ: Dada Bar (Ψυρρή) Skull Bar (Ιπποκράτους και Λ. Κατσώνη) και Underworld (Ιπποκράτους).

Η ελληνική γκοθ περιλαμβάνει πολύ αξιόλογα μουσικά σχήματα, όπως τους: Selofan, Ματωμένα Ρόδα, The Illusion Fades, Τhe Moon In June, Κωμωδία Θανάτου, Meat Injection κ.α.

Τα θέματα των τραγουδιών είναι, κατά κανόνα, σκοτεινές καταστάσεις και προσωπικά αδιέξοδα. Δεν λείπουν όμως και τραγούδια με κοινωνικό προβληματισμό, ακόμη και με πολιτικό λόγο. Ένα παράδειγμα, το τραγούδι «Καμπάνες» των Κωμωδία Θανάτου, που είναι η γκοθ μελοποίηση του ομώνυμου ποιήματος του Μίλτου Σαχτούρη.

Αν και το ποίημα είναι γραμμένο το 1958, νομίζεις πως σου μιλά για τις δικές μας τις μέρες.

 Ο ποιητής δίνει ξανά στα πουλιά που δεν πετάνε (πώς να πετάξουν με τέτοιον κοκομπλόκο καιρό;) την ελπίδα πως κάποτε θα χτυπήσουν οι Καμπάνες.

Εμείς είμαστε τα πουλιά - θαμμένα μεσ' στα κουτιά των παγωμένων ημερών. Πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα, περιμένουμε κρατώντας της καμπάνας το σκοινί, να σημάνουμε την Ανάσταση, όπως το έλεγε και ο άλλος μεγάλος ποιητής, ο Γιάννης Ρίτσος.

Πρώτη δημοσίευση  ΕΔΩ