Ο Βασίλης Πάντσιος, σχολιάζει τα τραγούδια του δίσκου του «Είμαστε σε Τριπ».
Δείτε το Πρώτο Μέρος ΕΔΩ
6.ΤΑ ΒΑΜΠΙΡΙΑ
Ένα τραγούδι που έγραψα πριν από καιρό για να καυτηριάσω και να σαρκάσω τις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές και κοινωνικές…
Για ανθρώπους φτωχούς στο πνεύμα, τσιγκούνηδες στην ψυχή αλλά με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους που τρέφονται με την ίντριγκα, προκαλούν αναστάτωση και διχασμό…
Τα άτομα εκείνα που δεν έχουν ουσιαστικά δική τους ενέργεια και προσπαθούν να κλέψουν των άλλων, των αυτόφωτων θα έλεγα, γιατί μόνο μέσα από τον βαμπιρισμό βρίσκουν ταυτότητα και σκοπό στη μίζερη ζωή τους… Αναπόφευκτα όμως, λόγω των καιρών, το κομμάτι απευθύνεται συμβολικά και στους περισσότερους πολιτικούς που σαν καθαρόαιμα βαμπίρια κι αυτοί, σε κρίσιμες εποχές κοίταξαν μόνο την πάρτη τους και τις συντεχνίες τους και όχι τον μέσο Έλληνα πολίτη που πέρασε τόσα δεινά και υποφέρει ακόμα από τις κακές επιλογές τους…
Μεγάλη δυναμική στο κομμάτι δίνει και η φιλική συμμετοχή της Kallia Loko μιας φίλης με εξαιρετική ροκ φωνή, τραγουδίστρια των DRIVE INN μιας αξιόλογης ροκ μπάντας από την Θεσσαλονίκη που παίξαμε και μαζί κατά καιρούς σε συναυλίες…Mε την Κάλλια συνεργαστήκαμε και στον προηγούμενο δίσκο μου στο κομμάτι ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ και σίγουρα θα συνεργαστούμε ξανά και στο μέλλον…
Το SOLO είναι πραγματικά ένα κομμάτι για την μοναξιά που έχει βιώσει ο καθένας μας κατά καιρούς…για τους αλήτες, τους ξέμπαρκους, τους τυχοδιώκτες, αυτούς που βράζουν στο ζουμί τους και χτυπιούνται με τον εαυτό τους όπως λέει κι ο Μπουκόφσκι…
Kι ακόμα ένα κομμάτι πάνω στο θέμα που με γυρόφερνε συνεχώς…την πάλη του αληθινού με τον ψεύτικο εαυτό μας…
‘’Σόλο με ένα περίστροφο τον εαυτό σου να χτυπάς τον αντίστροφο
που για όλα φταίει και κάνει πως κλαίει, κι όλη την αλήθεια δε στη λέει…’’
που για όλα φταίει και κάνει πως κλαίει, κι όλη την αλήθεια δε στη λέει…’’
Είναι μια συρραφή εικόνων και καταστάσεων που ζούσα στην Αθήνα εκείνη την εποχή…Επηρεασμένος στη μουσική από Red Hot Chili Peppers που ακούγαμε τότε με τους φίλους από την μπάντα…
Έβγαζε πολύ ενέργεια το κομμάτι και τα σπάγαμε κανονικά όποτε το παίζαμε στις συναυλίες μας. Όπως και τα ΒΑΜΠΙΡΙΑ και το ΟΛΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ.
Τα γούσταρε ο κόσμος και τα ζητούσε. Βγήκαμε 3 φορές αγαπημένη μπάντα του κοινού σε διαγωνισμούς που έκανε το ιστορικό ‘’ΑΝ’’ στα Εξάρχεια…
Έβγαζε πολύ ενέργεια το κομμάτι και τα σπάγαμε κανονικά όποτε το παίζαμε στις συναυλίες μας. Όπως και τα ΒΑΜΠΙΡΙΑ και το ΟΛΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ.
Τα γούσταρε ο κόσμος και τα ζητούσε. Βγήκαμε 3 φορές αγαπημένη μπάντα του κοινού σε διαγωνισμούς που έκανε το ιστορικό ‘’ΑΝ’’ στα Εξάρχεια…
Μια μέρα ήρθε και με βρήκε στα Εξάρχεια ένας παλιός αγαπημένος φίλος από Κομοτηνή που είχαμε να βρεθούμε καιρό…
‘’Ψηλέ’’ είναι το παρατσούκλι που λέγαμε ο ένας τον άλλο από πιτσιρικάδες…
Τον γύρισα στα αγαπημένα μου μπαράκια τα πίναμε και τα λέγαμε μέχρι το πρωί…Μιλούσαμε για τα χρόνια που πέρασαν και θυμόμασταν τα παλιά…για το σωστό και το λάθος που ψάχναμε μικροί…για τις ζωές μας που άλλαξαν, για την ψυχή μας που βάρυνε…για το φόβο και την ανασφάλεια που νιώθουμε όσο περνάν τα χρόνια…για την πραγματικότητα που είναι πανίσχυρη και μας έβαλε στο τριπάκι της…
‘’Ει ψηλέ…ειμαστε σε τριπ παρτο χαμπάρι!!
Το ΤΡΙΠ πιστεύω πως είναι καθαρά αντρική υπόθεση… και ίσως το πιο δυνατό κομμάτι του δίσκου…Αυτό έδωσε και το όνομα ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΤΡΙΠ σε όλο το άλμπουμ…
Για το ΟΛΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ τι να πούμε…
ΟΛΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ήταν ο πρωτότυπος τίτλοςΑπό τους ενδιαφέροντες θεωρώ στίχους που έχω γράψει.
Ένας ψυχαναγκαστικός κύκλος που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά….
Η γη ξυπνάει όταν κοιμάσαι, o ήλιος ξυπνάει όταν κοιμάσαι Η χαρά ξυπνάει όταν κοιμάσαι, το γέλιο ξυπνάει όταν κοιμάσαι…
Σαν μια εσωτερική φωνή που σε ειρωνεύεται, σε ενοχλεί, σε έχει στην πρίζα συνεχώς…εσυ νομίζεις ότι είσαι ξύπνιος αλλά ζεις στο ‘’Μάτριξ’’ σε μια εναλλακτική πλαστή πραγματικότητα και ουσιαστικά κοιμάσαι…
Το έγραψα πάλι με το μυαλό στα ψέματα που λέει ο καθένας στον εαυτό του. Το οικοδόμημα που δημιουργεί κάποιος για να στεγάσει την εγωπάθεια του και να ζήσει το μύθο του.
Σαφώς επηρεασμένος από Μπουκόφσκι και Κούντερα που διάβαζα εκείνη την εποχή. Συνειδητοποίησα την παραμύθα που μπορεί να φάει εύκολα ο καθένας μας με την πάρτη του…κι αυτό θεωρώ εγώ την πραγματική έννοια του κιτς!! Το φτηνό-συναίσθημα που τραβάμε από τα μαλλιά διογκωμένο από το υπέρμετρο εγώ μας…
Ο ναρκισσισμός, ο εγωισμός και η βλακεία ταυτόχρονα! Τιποτένια συναισθήματα που υποδηλώνουν συναισθηματική ανωριμότητα…
νομίζω ότι είναι το κλειδί για όσα δυσάρεστα έχουν συμβεί κατά καιρούς στην ιστορία της ανθρωπότητας…
Έχω καταλήξει ότι κάνει κύκλους το πράγμα…περνάνε κάποια χρόνια που μειώνεται η ένταση του και ξανά πάλι το ‘’θηρίο’’ επιστρέφει πιο δυνατό…Στην εποχή μας νομίζω πως ξεπέρασε κάθε όριο…Πλέον το ψέμα είναι παντού ολόγυρα μας, έχει ποτίσει τη σκέψη μας, τις σχέσεις μας, τις ανάγκες μας, την ύπαρξη μας…
Ψεύτικες εικόνες εναλλάσσονται με ψεύτικα είδωλα, ψεύτικα λόγια με ψεύτικες ψηφιακές ζωές… Τι να καυτηριάσεις πρώτα?…τη χαζομάρα της τηλεόρασης? Το life style που σου πλασάρει το σύστημα...? (νάτο πάλι το τριπ…). Τα Fake news? Την κυριαρχία λαϊκιστών και δημαγωγών στο δημόσιο βίο μας? Η τα χαζοριάλιτι που οδηγούν ολόκληρες γενιές νέων παιδιών να ακολουθήσουν λάθος πρότυπα…?
Δεν τολμώ να σκεφτώ τι ψέμα έχουμε να ζήσουμε ακόμα…αν υπάρχει σε κάποια άλλη διάσταση ο Όργουελ φαντάζομαι θα παρακολουθεί άναυδος
τις εξελίξεις…
νομίζω ότι είναι το κλειδί για όσα δυσάρεστα έχουν συμβεί κατά καιρούς στην ιστορία της ανθρωπότητας…
Έχω καταλήξει ότι κάνει κύκλους το πράγμα…περνάνε κάποια χρόνια που μειώνεται η ένταση του και ξανά πάλι το ‘’θηρίο’’ επιστρέφει πιο δυνατό…Στην εποχή μας νομίζω πως ξεπέρασε κάθε όριο…Πλέον το ψέμα είναι παντού ολόγυρα μας, έχει ποτίσει τη σκέψη μας, τις σχέσεις μας, τις ανάγκες μας, την ύπαρξη μας…
Ψεύτικες εικόνες εναλλάσσονται με ψεύτικα είδωλα, ψεύτικα λόγια με ψεύτικες ψηφιακές ζωές… Τι να καυτηριάσεις πρώτα?…τη χαζομάρα της τηλεόρασης? Το life style που σου πλασάρει το σύστημα...? (νάτο πάλι το τριπ…). Τα Fake news? Την κυριαρχία λαϊκιστών και δημαγωγών στο δημόσιο βίο μας? Η τα χαζοριάλιτι που οδηγούν ολόκληρες γενιές νέων παιδιών να ακολουθήσουν λάθος πρότυπα…?
Δεν τολμώ να σκεφτώ τι ψέμα έχουμε να ζήσουμε ακόμα…αν υπάρχει σε κάποια άλλη διάσταση ο Όργουελ φαντάζομαι θα παρακολουθεί άναυδος
τις εξελίξεις…
Το ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΤΡΙΠ είναι ένα άλμπουμ με βαριά θεματολογία όπως η μοναξιά, ο φόβος, η κοινωνική απομόνωση, ο αδυσώπητος χρόνος που περνάει, το θηρίο που κρύβουμε μέσα μας, η αγωνία του ανθρώπου να σταθεί όρθιος και να επιβιώσει μέσα σε δύσκολες εποχές.
Έτσι το ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ που είναι το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ (και το μοναδικό αισιόδοξο) πιστεύω πως λειτουργεί σαν λύτρωση, σαν κάθαρση…Υποδηλώνει το τέλος μιας (παρατεταμένης θα έλεγα…) εφηβείας ενός ατόμου που εξελίσσεται και την αρχή της ενηλικίωσης του…
Ενώ το προηγούμενο κομμάτι ΟΛΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ καταλήγει με το ουρλιαχτό ‘’Ξύπνα ξύπνα…’’ το ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ ξεκινά με τη φράση
‘’Ξύπνησα από έναν ύπνο ελαφρύ κι είδα ψηλά τον ήλιο στον ουρανό…’’
Ένα ξύπνημα θαρρείς από ένα ύπνο βαθύ όπου έβλεπες κακό όνειρο…Μια συνειδητοποίηση ότι βρισκόσουν σε μια πλάνη, σε ένα τριπάκι και τώρα πια ήρθε ο καιρός να ξεκολλήσεις και να πάρεις την μοίρα στα χέρια σου…
Το έγραψα την εποχή που ζούσα στα Εξάρχεια, μέσα σε μια εποχή ψυχικής μαυρίλας, εσωτερικής αναζήτησης και έντονων καταστάσεων….
Ανάμεσα σε δουλειές του ποδαριού που έβρισκα τα πρωινά, live αρπαχτές σε μπαράκια τη νύχτα και απογοητεύσεις από τις συνεχείς πόρτες που έτρωγαν τα ντέμο μου από εταιρίες …
Έτσι απλά σηκώθηκα μια μέρα βγήκα μια βόλτα στον ήλιο και είπα ‘’αι στο διάολο’’ σε όλα τα βαμπίρια, τις αυθεντίες, τα ψώνια του μουσικού κυκλώματος και τις κωλοκαταστάσεις που με κυνηγούσαν μια ζωή…
Επικεντρώθηκα στις μικρές καθημερινές χαρές που έχουμε και συνήθως δεν εκτιμάμε…αυτές που δεν μπορεί να μας τις πάρει κανένας…
Το κομμάτι είναι πολύ αγαπημένο και πολύ ραδιοφωνικό…Για αυτό θα κυκλοφορήσει σαν ξεχωριστό single με νέα βελτιωμένη μίξη
και μάστερ την επόμενη Άνοιξη…
Ένα ξύπνημα θαρρείς από ένα ύπνο βαθύ όπου έβλεπες κακό όνειρο…Μια συνειδητοποίηση ότι βρισκόσουν σε μια πλάνη, σε ένα τριπάκι και τώρα πια ήρθε ο καιρός να ξεκολλήσεις και να πάρεις την μοίρα στα χέρια σου…
Το έγραψα την εποχή που ζούσα στα Εξάρχεια, μέσα σε μια εποχή ψυχικής μαυρίλας, εσωτερικής αναζήτησης και έντονων καταστάσεων….
Ανάμεσα σε δουλειές του ποδαριού που έβρισκα τα πρωινά, live αρπαχτές σε μπαράκια τη νύχτα και απογοητεύσεις από τις συνεχείς πόρτες που έτρωγαν τα ντέμο μου από εταιρίες …
Έτσι απλά σηκώθηκα μια μέρα βγήκα μια βόλτα στον ήλιο και είπα ‘’αι στο διάολο’’ σε όλα τα βαμπίρια, τις αυθεντίες, τα ψώνια του μουσικού κυκλώματος και τις κωλοκαταστάσεις που με κυνηγούσαν μια ζωή…
Επικεντρώθηκα στις μικρές καθημερινές χαρές που έχουμε και συνήθως δεν εκτιμάμε…αυτές που δεν μπορεί να μας τις πάρει κανένας…
Το κομμάτι είναι πολύ αγαπημένο και πολύ ραδιοφωνικό…Για αυτό θα κυκλοφορήσει σαν ξεχωριστό single με νέα βελτιωμένη μίξη
και μάστερ την επόμενη Άνοιξη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου