Η Χαρά Αγγελούση, μιλώντας στον Αντώνη Μποσκοΐτη, έδωσε την εξής μαρτυρία:
« Γνώρισα τον Johnny στην Ελλάδα στις αρχές του 1968. Ήμασταν και οι δύο παιδιά. Ο πατέρας του ήταν Ιταλός και η μητέρα του Ουγγαρέζα. Ήταν γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου του 1948. Το '56, όταν άνοιξαν τα σύνορα για 24 ώρες, μπόρεσαν να φύγουν οικογενειακώς από την Ουγγαρία και μέχρι το '68, που επέστρεψαν, είχαν εγκατασταθεί στην Ιταλία. Ο ίδιος ζούσε εκείνο το διάστημα μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας.
Παντρευτήκαμε το 1968, πολύ γρήγορα μετά τη γνωριμία μας, και πηγαινοερχόμασταν μεταξύ Ουγγαρίας, Ιταλίας και Ελλάδας. Από την πρώτη στιγμή με τράβηξαν η ομορφιά του και η κιθάρα που έπαιζε - συχνά λέγαμε με την κοινή μας φίλη, Μαρίζα Κωχ, ότι ο Johnny έμοιαζε πολύ τότε με τον Johnny Hallyday! Αρχικά μέναμε στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, στο πατρικό μου, μετά Αγία Παρασκευή, μετά Χολαργό, τον περισσότερο χρόνο όμως ταξιδεύαμε.
Στην Ιταλία έζησα όλη τη φάση του με το συγκρότημα Area, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Μέναμε όλοι μαζί, κοινοβιακά, στην Πέργαμο, στο Μιλάνο και στο Ρίμινι, όταν έδιναν συναυλίες. Ο Stratos, ως Έλληνας, ήταν πολύ αγαπημένος φίλος του Johnny. Τον θυμάμαι συχνά στο Ρίμινι να κοιμάται δίπλα μας, σ' ένα στρώμα στο πάτωμα, στο ξενοδοχείο. Ήμουν και μόνη μου εγώ εκεί, οπότε οι μέρες περνούσαν με τους Area στις πρόβες και στα live τους. Όταν αποχώρησε ο Johnny, αντικαταστάθηκε φυσικά απ' άλλον κιθαρίστα. Κάναμε τον γύρο Ιταλία - Ελλάδα συχνά με οτοστόπ. Αξέχαστη η φάση να είμαστε στο Μιλάνο με χιόνια, με 25 δραχμές στην τσέπη και να λέμε στις 12 το βράδυ: «Πάμε Ελλάδα;» Καταφέρναμε και το κάναμε! Χίπικα χρόνια, τι να σας λέω τώρα...
Έζησα εκ των έσω επίσης όλη τη φάση του με τα rock συγκροτήματα στην Ελλάδα, το «Κύτταρο» και το «Ροντέο» το 1971 με τα Μπουρμπούλια του Διονύση. Γνώρισα μέσω του Johnny και τον Παύλο Σιδηρόπουλο αρκετά νωρίς, σκεφτείτε ότι δεν είχαμε παντρευτεί καν κι ο Παύλος δεν είχε φτιάξει ακόμη τους Δάμων & Φιντίας με τον Παντελή Δεληγιαννίδη. Η κόρη μας, η Εύα, γεννήθηκε το 1971. Ήμουν στο «Ροντέο» όλη νύχτα και το πρωί την έφερα στον κόσμο. Ο Johnny είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την κόρη μας, την αγαπούσε, αλλά είχε και τη δική του κοσμοθεωρία για τη σχέση γονιού και παιδιών. Έλειπε και συχνά, δεν την πολυέβλεπε.
Ο Johnny είχε τις εξαρτήσεις του, αλλά μη φανταστείτε τίποτα τρομερά πράγματα. Χωρίσαμε όταν γνώρισε την ρεμπετολόγο και βιογράφο του Μίκη Θεοδωράκη, Gail Holst. Ήθελε να κάνουν πολιτικό γάμο κι εγώ κάπου το είχα χαρεί, θέλοντας να χωρίσω. Αν δηλαδή δεν παρουσιαζόταν η Gail, ο Johnny δεν θα τραβιόταν με όλα αυτά τα γραφειοκρατικά. Η Gail πιστεύω ότι «έσωσε» τον Johnny, γιατί διαφορετικά μπορεί να μη χωρίζαμε κανονικά και με το νόμο. Όταν έφυγε από την Ελλάδα, κυρίως λόγω του πολιτικού τραγουδιού της Μεταπολίτευσης και της έλλειψης μιας δυνατής jazz - rock σκηνής, έζησε στην Ιταλία και τα περισσότερα χρόνια του στην Ουγγαρία. Έκανε κι άλλο γάμο, απέκτησε άλλα δύο παιδιά και στα τελευταία του συζούσε με μία άλλη γυναίκα. Εμείς είχαμε άριστες σχέσεις. Δεν είχαμε τσακωθεί, δεν είχαμε πληγώσει ο ένας τον άλλον. Όλα έγιναν πολιτισμένα.
Η αδερφή του Johnny, η Artemis Lambizi, ακόμη είναι σαν αδερφή μου. Από εκείνη είχα μάθει ότι μπήκε στο νοσοκομείο μόλις τρεις μέρες πριν. Τελευταία φορά τον είχα δει στην Ουγγαρία το 2000, γιατί μέχρι τότε πήγαινα τακτικά στη Βουδαπέστη και έμενα στης αδερφής του.
Ο Johnny ήταν αφιερωμένος στη μουσική και τα τελευταία χρόνια στον Θεό. Ενώ στη νιότη του δεν είχε καμία σχέση με θρησκείες, εικάζεται πως αυτές του οι αναζητήσεις προέκυψαν από τη στενή του σχέση με τον Bela Lakatos, τον πατέρα της γνωστής οικογένειας των μεγάλων Ούγγρων μουσικών.
Όλο για τον Χριστό μιλούσε τελευταία, του έγραφες κάτι και σου απαντούσε με χριστιανικές ρήσεις. Ο Johnny Lambizi ήταν ένας εξαίσιος μουσικός, ταγμένος στην ηλεκτρική κιθάρα του. Έπαιζε και υπέροχο σαξόφωνο ακόμη! Δεν είναι τυχαίο που ο Γιάννης Σπάθας και άλλοι μεγάλοι Έλληνες κιθαρίστες, τον θεωρούσαν δάσκαλο τους! Σήμερα αποχαιρετώ τη νιότη μου. Θα τον θυμάμαι πάντα με αγάπη, γιατί ήταν ένας καλός άνθρωπος. Αν εξαιρέσεις το ότι με νευρίαζε καμιά φορά με τις τρέλες που έκανε, δεν είχε συμβεί κάτι σοβαρό άσχημο μεταξύ μας. Ο ίδιος έμαθε ότι ήταν άρρωστος πριν μία εβδομάδα. Μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου και πέθανε στα 71 του. Καλό σου ταξίδι, Johnny...Αυτά είχα να πω και σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον».
(πρώτη δημοσίευση στο ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ)
Ο Ιλάν Σολομών, έγραψε για τον Λαμπίζι, στην προσωπική του σελίδα στο fb:
Ήταν ένας εξαίσιος μουσικός, ταγμένος στην ηλεκτρική κιθάρα του και ένας από τους πρωτεργάτες της Jazz σκηνής στην χώρα μας. Ο Johnny (János) Lambizi ήταν γιος Ιταλού και είχε μάννα μια Ουγγαρέζα πολιτική πρόσφυγα. Μεγάλωσε μουσικά στην Ελλάδα παίζοντας με πολλά συγκροτήματα των 60's. Ιδρυτικό μέλος των σπουδαίων Area του Demetrio Stratos στην Ιταλία, δεν είναι τυχαίο ότι ο Γιάννης Σπάθας, με τον οποίο βρέθηκαν για λίγο μαζί στους Socrates, συστήνοντας τους τον ντράμερ Γιώργο Τρανταλίδη, τον θεωρούσε δάσκαλο του. Ο Τζόνι υπήρξε ακόμα μέλος των «Εξαδάκτυλος» του Δημήτρη Πουλικάκου και συμμετείχε στη ζωντανή ηχογράφηση τους για το «Ζωντανοί στο Κύτταρο».
«Ήξερε τη δύναμή του, σαν τους μεγάλους σκύλους, που δεν κάνουν σαματά. Τον θυμάμαι πάντα να παίζει και να γελάει», έγραφε χτες βράδυ συγκινημένος ο Θόδωρος Τρύφωνας των Αγάπανθος που έπαιζε ντουέτο μαζί του το 1970 την εποχή του Ροντέο και του «Μπάλλου», όταν ο Τζόνι συμμετείχε στα Μπουρμπούλια του Σαββόπουλου και συνόδευε τη Μαρίζα στη σκηνή και στους δίσκους, στον «Αραμπά» το 1971 αλλά και στο «Η Μαρίζα Κωχ και δυο ζυγιές παιχνίδια», το 1974.
Ο ίδιος έμαθε ότι ήταν άρρωστος πριν μία εβδομάδα. Μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο στην Ουγγαρία όπου ζούσε μόνιμα και πέθανε στα 71 του χρόνια αφήνοντας πίσω του 2 παιδιά εκεί και στην Ελλάδα την κόρη του με τη Χαρά, την Εύα, αλλά και πολλούς φίλους που δεν τον ξέχασαν. Καλό ταξίδι Johnny
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου