Η ...ανεξάρτητη Inner Ear, απέρριψε ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα του ελληνικού ροκ!

Το εξώφυλλο του δίσκου Consortium in Amato, ένα από τα καλύτερα του ελληνικού ροκ, θεωρήθηκε αντιαισθητικό, και απορρίφθηκε, από την Inner Ear. 

Η Inner Ear, αυτοδιαφημίζεται σαν «ανεξάρτητη εταιρεία», αλλά είναι ανεξάρτητη πράγματι;  

Μια πράξη της, δείχνει, πως είναι εξαρτημένη από καθωσπρεπισμό, και αντιλήψεις  λογοκρισίας.

Η απόφασή της, να απορρίψει το εξώφυλλο του δίσκου Consortium in Amato (φωτο), του συγκροτήματος Τα Παιδιά της Παλαιότητας, κρίνεται ως μνημείο βλακείας.

 Η Inner Ear, είχε συμφωνήσει να συμπεριλάβει τον δίσκο στις κυκλοφορίες της, αλλά όταν είδε το εξώφυλλο, που πρότεινε το συγκρότημα, έβαλε βέτο.

 Τα Παιδιά της Παλαιότητας, προς τιμήν τους, αρνήθηκαν να αλλάξουν το εξώφυλλο, και κυκλοφόρησαν τελικά το εξαιρετικό άλμπουμ, με υποστήριξη από φίλο τους, Κερκυραίο επιχειρηματία.

Η παράσταση στο εξώφυλλο, δείχνει Φαλλό,  από τοιχογραφία της Πομπηίας, και αντλήθηκε από το βιβλίο του καθηγητή Λ.Μ Τρομάρα "Κάτουλλος: ένας ποιητής για όλες τις εποχές".

Η τοιχογραφία αυτή, όπως και άλλες ανάλογες, διδάσκεται στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, πλην όμως, θεωρήθηκε αντιαισθητική από μία ...Inner Ear!

 Το 1982,  η θεωρούμενη «εξαρτημένη» Columbia, είχε τολμήσει να κυκλοφορήσει τον πρώτο δίσκο από τις Μουσικές Ταξιαρχίες, που είχε εξώφυλλο, την γυμνή χοντρή. 

Φαντάζομαι, πως, αφού η Inner Ear, απέρριψε ένα αρχαίο γκράφιτι, πολλώ μάλλον, θα απέρριπτε την χοντρή. 

Συνεπώς τίθεται το ερώτημα. Ποια φάνηκε περισσότερο ανεξάρτητη, η  Columbia ή η Inner Ear;

Στην ιστορία της Τέχνης, έχει αποδειχτεί, πως ο τίτλος «Ανεξάρτητος», πολλές φορές είναι μια ψευδής επιγραφή, που κρύβει συντηρητισμό, έπαρση, ακόμη και βλακεία.

Το 1917, ο Marcel Duchamp, υπέβαλλε με το ψευδώνυμο R.Mutt, μια λεκάνη ουρητηρίου (φωτο), σε έκθεση που διοργάνωνε η Society of Independent Artists, και στην οποία, ο ίδιος ήταν Πρόεδρος.

Ήθελε να τεστάρει, τα άλλα μέλη της επιτροπής, πόσο ανεξάρτητοι από συντηρητικές αντιλήψεις, ήταν. 

Τα μέλη της επιτροπής, έκριναν αηδιαστικό και απαράδεκτο το έργο, και ο Duchamp, παραιτήθηκε από Πρόεδρος, καταλαβαίνοντας ότι η Society of Independent Artists, ήταν μια συντηρητική οργάνωση, και εξαρτημένη από την μικροαστική βλακεία.