Ο ΤΑΣΟΣ της Ombre. Μολύβι και
Κάρβουνο - Έργο Μάρας Χατζησταύρου 2017
Το θέμα που δημοσίευσα πρόσφατα,
στο ogdoo.gr, με τίτλο Ombre - Η θρυλική ροκ ντισκοτέκ της πύρινης δεκαετίας του’80,
προκάλεσε ενδιαφέροντα σχόλια.
1.Το πρώτο που θα ήθελα να διευκρινίσω, είναι πως η Ombre, δεν ήταν ο μόνος χώρος, που μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορικό στέκι της δεκαετίας. Είναι αξιοσημείωτα,, και άλλα ανάλογα κέντρα δράσης, όπως: η ντισκοτέκ RainBow (Λ Βουλιαγμένης 271), το Crazy Horse (κοντά στην Ombre), η Victoria (στην Νίκαια), η παμπ Mariner (στο Ν. Ηράκλειο), η παμπ 25 (Λασκάρεως και Μαυρομιχάλη), η Problem στην πλατεία Αμερικής, και άλλα. Όλα αυτά τα κλαμπ, έγραψαν ιστορία, και μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν θρυλικά. Αναφορά σχετική με αυτά, θα γίνει στο μέλλον.
2.Κάποιοι σχολίασαν με απαξίωση,
τον επιθετικό προσδιορισμό ντισκοτέκ, που απέδωσα στην Ombre. Η απαξίωση, δεν εμπεριέχει κακία, αλλά την εντύπωση,
πως η Ombre, πρέπει να ονομάζεται κλαμπ.
Όμως, και ο προσδιορισμός
ντισκοτέκ, είναι σωστός. Το κλαμπ, είναι ένας γενικός όρος, που αποδίδεται σε όλα
τα μοντέρνα της εποχής, νυχτερινά και χορευτικά κέντρα. Προτιμούμε τον όρο
κλαμπ, όταν στο κέντρο, υπάρχει συγκρότημα, που δημιουργεί μουσική. Όταν όμως, δεν υπάρχει συγκρότημα, και η μουσική
παράγεται από dj, τότε, ο όρος ντισκοτέκ, είναι
προτιμητέος. Ο όρος ντισκοτέκ, δεν πρέπει να συγχέεται με τον όρο ντίσκο μιούζικ,
που αναφέρεται σε συγκεκριμένο είδος χορευτικής μουσικής, αλλά όχι στο κέντρο.
Άλλωστε, και ο Κούτσικος,
ιδιοκτήτης της Ombre, χαρακτήριζε το μαγαζί του, ντισκοτέκ, όπως φαίνεται
από απόδειξη (φωτο) που εξέδωσε την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1989. Οι
ντισκοτέκ, κάνουν την εμφάνισή τους, αρχικά στην Γαλλία, επί Γερμανικής Κατοχής,
και παίζουν τζαζ μουσική. Αργότερα, έχουμε ντισκοτέκ, σε όλο σχεδόν τον κόσμο,
με ροκ και ψυχεδελική μουσική.
“...Αλλά διάβαζα ένα
άρθρο-διθύραμβο για την Obre -άκου ρε μαλάκα, την Obre που πήγαιναν μεταλάδες
χούλιγκαν και στο μόνο που διέφερε από τα σκυλάδικα της Εθνικής ήταν οτι τα
λαμέ τα κολλητά τα φοράγανε και οι άντρες. Την Obre ρε συ! Που χορεύανε όλοι
φάτσα στον καθρέφτη για να βλέπουν πόσο όμορφοι είναι και ξύνανε τα πλευρά τους
παίζοντας το πουλί τους σε στυλ κιθάρας... Άκου τώρα ρε μαλάκα μου...”
Ο Θανάσης Γιαννόπουλος, εκτός
του ότι δεν ξέρει πώς γράφεται η Ombre, δεν φαίνεται
να γνωρίζει και τι πραγματικά συνέβαινε εκεί. Διακατεχόμενος από την ισχυρή εμμονή
του να θάψει τους φρήκους, μεταλάδες και κάθε άλλον που δεν ανήκε στην τότε παρέα
του, φθάνει στο σημείο να λασπολογήσει. Και
κατατάσσει την ιστορική ροκ ντισκοτέκ, στα... σκυλάδικα της Εθνικής Οδού!
Λοιπόν κύριε Νταλούκα -χαίρομαι που αποφασίσατε να αυτοαναγορευτείτε Φιλόλογος της Ροκ και μου κάνετε παρατήρηση επειδή ξέχασα ένα m στην Όμπρε. Αλλά θα χαιρόμουν ακόμα περισσότερο αν ξέρατε που ήταν η Ρέινμποου για την οποία υπόσχεστε οτι θα κάνετε αναφορά (μεταξύ των άλλων) στο μέλλον. Τι αναφορά θα κάνετε; Θα λέτε οτι από το μπαλκόνι της φαίνονταν οι βαρκούλες στα Αστέρια της Γλυφάδας; Γιατί -από οτι θυμάμαι, από το μπαλκόνι της Ρέινμποου στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ (εντάξει -κοντά πέσατε, τουλάχιστον πετύχατε την εκλογική περιφέρεια) φαίνονταν μόνο τα λεωφορεία της Βουλιαγμένης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πάντως θέλετε ροκάδικα στη Γλυφάδα, ψάξτε λίγο για Bobbie's, Stevens, Jester's, Αστάρτη, Spider's web -βοηθάω, έτσι;
Περί του πόσο θρυλική και ιστορική ήταν η Όμπρε (τη γράφω ελληνικά για να μη μου την πείτε πάλι) και σχετικά με το αν γνωρίζω τι πραγματικά συνέβαινε εκεί, θα σας απογοητεύσω. Γιατί δεν βλέπω τίποτα θρυλικό στα μαχαιρώματα για ομάδες (νομίζω οτι η Όμπρε ήταν των ΑΕΚτζήδων), στο ξύλο για γυναίκες και στα ντηλ για ναρκωτικά. Εγώ αυτά είχα δει όταν (δεν) ήμουν εκεί -εσείς κύριε Νταλούκα πού είχατε δει αυτά που γράφετε στο άρθρο σας; Μάλλον στον ύπνο σας.
Τέλος να σας πω οτι δεν έχω καμιά εμμονή να θάψω τα φρικιά και τους μεταλλάδες επειδή, απλούστατα, όλοι μας υπήρξαμε πρώτα φρικιά (ροκάδες το λέγαμε τότε -φρικιά μας λέγανε οι γέροι) και περάσαμε ένα στάδιο χαρντ χέβι με Ζέπελιν, Σάμπαθ και Μότορχεντ πριν πάμε αλλού (μουσικά πάντα).
Καλημέρα και όνειρα γλυκά.
H RainBow ήταν στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης 271. Εκ παραδρομής αναφέρθηκε η Γλυφάδα. Λάθος μου που διορθώνω.
ΔιαγραφήΤα μαχαιρώματα για τις ομάδες έγιναν στην Rainbow φίλε μου απο τύχη δεν ήμασταν εκεί .... αυτοί που μπήκαν στο μαγαζί ηταν από την.Νίκαια .Φρικιά λέγαμε μεταξύ μας ενα ήμουν κ εγώ ! Έτσι με φώναζαν !!! Το bobby,s ήταν στέκι Αμερικάνων .Να ξέρουμε κ τι λέμε .
ΔιαγραφήΠροφανως αγνοεις τα πρωτα χρονια της Ομπρε 1981-1987 που μαζευονταν απο μερικοι απο τους τελαυταιους χιππηδες, travellers απο Ινδια κλπ, μεχρι καλλιτεχνες και ενα σωρο αλλοι και οι μουσικες που ακουγονταν εκει δεν ακουγοταν πουθενα αλλου στην Ελλαδα (που να μπορουσες ΚΑΙ να τις χορεψεις τουλαχιστον).... τι να πρωτοθυμηθω? 13 Floor Elevators, Zappa, Gong, Atlantis, The Ides of March, Spherical Objects (το μονο μαγαζι στην Ελλαδα ου ειχε τους δισκους τους!)...
ΔιαγραφήΑναφερεσαι καθαρα στην δευτερη εποχη της Ομπρε, αλλα και παλι εισαι γεματος υπερβολες... μεσα σε 5 χρονια ΜΟΝΟΝ 2 μαχαιρωματα εγιναν εκει! Αντιθετως ηταν συνηθεια οι περισσοτεροι οπαδοι ομαδων να ειναι και φιλοι ή εστω να υπαρχει ενα καθεστως ανοχης...
Αμφιβαλλω σοβαρα αν ειχες πατησει πανω απο 10 φορες στη ζωη σου.
Νεκρας ηταν το παρατσουκλι μου τοτε, ημουν σχεδον καθημερινος θαμωνας απο το 1983 και ειχα την τιμη να ημουν και ο δευτερος dj στην τελευταια σεζον πριν κλεισει.
Παρεπιπτοντως (και ασχετα με το θεμα), ολοι φαινεται να αγνοειτε ενα σωρο θρυλικα μαγαζια (καποια λειτουργουσαν απο δεκαετια 70) οπως η Bedlam στου Ζωγραφου η La Luna (πρωην CB) στην Αγια Παρασκευη και αλλα...
Αγαπητη, οντως μονο στη Ρεινμποου εγιναν μαχαιρωματα χουλιγκαν, στην Ομπρε ποτε! Ειπα εγω οτι στο Μπομπις συχναζαν Ρωσοι; Ειπα οτι επαιζε ροκ. Διαφωνειτε; Να πουμε και ποια ελληνικα γκρουπ επαιξαν ζωντανα εκει;
Διαγραφή@The Motorcycle boy το προηγούμενο σχόλιο μου, παραπάνω, είχε ως αποδέκτη εσένα και όχι τον Μανώλη Νταλουκα... αν δεν το κατάλαβες... ^_^
ΔιαγραφήΠόσο γελοίο να γράφει κανείς για μαγαζιά που δεν είχε ποτέ πατήσει; Θύτε περάσει απέξω. Είδες ο Χουλ; (δεν κρατήθηκαν καλές σημειώσεις φαίνεται)...
ΑπάντησηΔιαγραφή>α. Δώστε όμως, κι εσείς, ένα κείμενο σας που να έχει >γραφτεί, στον πραγματικό εκείνο χρόνο.
ΔιαγραφήΈχω 10 fanzines που αρθρογραφούσα (στα τρία συνεκδότης, στα υπόλοιπα συνεργάτης) και πέντε μπάντες που έπαιζα (οι δύο δισκογραφημένες)
>β. Εσείς από αυτό, βγάζετε συμπέρασμα, ότι εγώ, δεν είχα >περάσει ούτε απ έξω από την ντισκοτέκ;
Είναι πολλά τα διαχρονικά φάουλ σας και σε πολλά ζητήματα ώστε να συμπεράνει κανείς ότι ΔΕΝ είσασταν εκεί, τουλάχιστον σε όσα επιχειρείτε να καταπιαστείτε.
>γ. στο βιβλίο μου ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ
Παραδέχομαι ότι δεν με απασχόλησε το βιβλίο σας, γιατί δεν με απασχολεί το ελληνικό ροκ, παρά μόνο ως υποπαράγραφος. A footnote in history... Βιωματικά σχολιάζω και μόνο.
>δ. εκεί θα καταλάβετε, αν ο τρόπος ζωής μου, σε εκείνα τα χρόνια, ήταν ή όχι ροκ.
Σας περιμένουν τα ροκόσημα λοιπόν. Εμείς οι ελάχιστα νεότεροι παραμένουμε εκτός συνταξιοδότησης συγκριτικά με σας τους παλαιότερους που τινάξατε τα ταμεία στον αέρα. Έχετε σκεφτεί πάντως τη περίπτωση να υπάρχει κόσμος που έχει γράψει πολλά, πολλά χιλιόμετρα στους χώρους που ιστοριογραφείται, αλλά επιθυμεί να μην δρέψει ΚΑΜΜΙΑ δάφνη και να παραμείνει ανώνυμος εκεί που λαλλούν τα κοκόρια και αγορεύουν οι πομφόλυγες;
Καληνύχτα σας.
Ο Χουλκ αναφέρεται σωστά στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ, λανθασμένα όμως στην δημοσίευση του ΟΓΔΟΟ, σαν Χουλ. Το λάθος έγινε από τον ιντερνετικό δάιμονα, και θα διορθωθεί. Λάθη τέτοια είναι αβλεψίες συντάκτη, και δεν πρόκειται για άγνοια. Εσείς από αυτό, βγάζετε συμπέρασμα, ότι εγώ, δεν είχα περάσει ούτε απ έξω από την ντισκοτέκ; Τότε πώς γίνεται να είμαι από τους πρώτους, που γράφουν για την περίφημη OMBRE; Συγκεκριμένα, στο βιβλίο μου ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ, που ασφαλώς ΔΕΝ έχετε διαβάσει, στο Κεφάλαιο περί της Ομάδας της Τρυφερής Νύχτας, στην οποία ανήκα, κάνω αναφορά στην Όμπρε. Η έκδοση του βιβλίου είναι έτους 2005. Πριν από εμένα, και τον Τουρκοβασίλη, τίποτα για την όμπρε, δεν είχε γραφτεί. Αν έχετε την εντύπωση, ότι εγώ, την δεκαετία του 1980, έπασχα από κατάθλιψη και ήμουν κλεισμένος σπίτι μου, διαβάστε το βιβλίο μου ΩΛΕΣΙΟΙΚΟΝ, το οποίο είναι γραμμένο το 1980, και εκεί θα καταλάβετε, αν ο τρόπος ζωής μου, σε εκείνα τα χρόνια, ήταν ή όχι ροκ. Δώστε όμως, κι εσείς, ένα κείμενο σας που να έχει γραφτεί, στον πραγματικό εκείνο χρόνο. Έχετε άραγε;;
ΔιαγραφήΟ τύπος που σχολιάζει σαν Spacefreak φυσικά και δεν ενδιαφέρεται για το ελληνικό ροκ αφου δουλεια του ειναι να πουλαει ξενους δισκους.
ΔιαγραφήΟ εμπορακος της γειτονιας ονόματι Σπύρος Παπαναστασάτος.Έχει και ιντερνετικο μαγαζί.
Πρόκειται για born again σταλινικό που έχει δουλέψει σαν dj.
Κολλητός του γνωστού δισκορύχου...
Ανώνυμε κουκουλοφόρε (σ΄ έχω ξαναφτύσει έτσι) που τα ΄χεις ξαναγράψει αυτά στο άλλο blog που συχνάζεις, εγώ δεν θα πέσω στο επίπεδό σου να ξεσκεπάσω τη θλιβερή περσόνα σου, γιατί τα ρουφιανιλίκια σου τα έχω για το πούτσο. Και αν ασχολούσουν, να ξέρεις που στη πιάτσα σα Σπύρο Spacefreak με ξέρουν χρόνια. Πού είναι λοιπόν το μαγαζί μου; Σε προκαλώ, ανάρτησε ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ (φυσική ή ιντερνετική) εδώ και τώρα! Τους ξένους δίσκους που "πουλάω", μάλλον εγώ τους κυκλοφορώ, αν εννοείς την εταιρεία Cosmic Eye. Σάλτα λοιπόν από 'κει που 'ρθες και πρόσθεσε κάτι στη συζήτηση, αντί να λασπώνεις. Βοϊδι...
ΔιαγραφήΥΓ. Συγνώμη κε Νταλούκα για τη κατάχρηση του χώρου σας, αλλά είναι επί προσωπικού.
Ας ηρεμήσουμε και ας κοιτάξουμε να βρούμε αυτά που μας ενώνουν παρά αυτά που μας χωρίζουν (αυτό απευθύνεται και στον Θανάση Γιαννόπουλο).
ΔιαγραφήΠολυ σωστα Μανωλη, αυτο ηταν το καλυτερο σχολιο! ...να αφησουμε πισω τη γνωστη νεοελληνικη γκρινια και μιζερια, δεν προσφερει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ σε κανενα, αντιθετως μας βγαζει παγκοσμιο ονομα σαν μιζερο λαο
ΔιαγραφήΣχετικα με το φιλο spacefreak, γενικα διαφωνω σε μεγαλο βαθμο με την αρχικη του τοποθετηση (καπου κανεις την τριχα, τριχιά αδελφε..). Ο Μανωλης εδω, ειχε την ευγενη καλοσυνη να προσπαθησει να γραψει για μια εποχη που αν δεν γραψει κανεις, σε 2 γενιες θα εχει ξεχαστει απο την ιστορια... Δεν εχει απολυτως καμια σημασια, εαν πηγαινε η οχι... ερευνητης ειναι και γραφει τις πληροφοριες που συλλεγει... ετσι εχει γραφτει και η μιση ιστορια της ανθρωποτητας, τι θες να κανουμε τωρα?
Ομως στο θεμα του Ανωνυμου ειμαι ξεκαθαρα με το μερος σου! Σιχαινομαι αυτους που δεν εχουν @@ να πουν δημοσια την αποψη τους και να τη στηριξουν... κρυψινοια, λασπη και κλασσικες κυρα-κατινες για να μην πω τιποτα πιο χοντρο... αφου γραφει κιολας ετσι δημοσια ονοματα ανθρωπων, δεν αξιζει καν να απανταει κανεις σε αυτον... εγω στα δικα μου μπλογκ απαγορευω εντελως σχολια απο ανωνυμους
αντε, καλο σας βραδυ
Στο θέμα της έρευνας συμφωνώ με τον Κυριάκο. Ο ερευνητής, δεν είναι απαραίτητο, να έχει ζήσει την κατάσταση που ερευνά. Το βίωμα, είναι βέβαια κάτι πολύτιμο, αλλά πολλές φορές, επηρεάζει την κρίση. Ένας ανεξάρτητος παρατηρητής, βλέπει τα πράγματα καλύτερα, αρκεί βέβαια να έχει οξυδερκή ματιά. Θα λύσω την απορία στον spacefreak: Στην Ombre πήγαινα το 1983-84, και ίσως μία ή δύο φορές, το 1986. Μετά όχι. Δεν ήμουν εκεί τη νύχτα που έγινε το μαχαίρωμα. Αλλά χρειάζεται να ήμουν, για να γράψω ότι έγινε; Η έρευνά μου βασίστηκε σε πληροφορίες που συγκέντρωσα, και πολύ λίγο στις δικές μου μνήμες. Τα χρόνια που έχουν περάσει είναι πολλά, και οι μνήμες ξεθωριασμένες. Δύο μόνο κομμάτια του άρθρου, αποτελούν δικές μου μαρτυρίες: Το πρώτο είναι η κοπέλα που χορεύει και που περιγράφω ως απρόσιτη και αινιγματική. Το άλλο είναι η αίσθηση που αποκόμισα. Αυτή η αίσθηση, διατηρείται μέχρι τώρα. Τα περισσότερα παιδιά που συνάντησα τότε εκεί, μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Παιδιά που είχαν σοβαρή σκέψη, και ποιότητα. Και αυτή είναι η δική μου μαρτυρία, όταν γράφω «...η πλειοψηφία αυτών των παιδιών, ήταν ο ανθός της ελληνικής νεολαίας». Αυτή είναι μια δική μου κατάθεση, που έρχεται με τιμιότητα, από τον πραγματικό χρόνο. Έρχεται όμως και σε αντίθεση, με όσα υπάρχουν στο βιβλίο «Ροκ Ημερολόγια», και που και αυτά έρχονται από τον πραγματικό χρόνο. Εκεί ο Τουρκοβασίλης, δημοσιεύει ένα διάλογο παιδιών, που φαίνεται αμέσως πως πρόκειται για ανεγκέφαλους τσαμπουκάδες. Έτσι λοιπόν, από δύο ερευνητές, έχουμε δυο μαρτυρίες. Η δική μου λέει για υπέροχα παιδιά, και του Τουρκοβασίλη, που λέει πως ήταν στόκοι. Συζήτησα το θέμα με τον Τούρκο, την γνώμη του οποίου εκτιμώ πολύ. Μου είπε πως στην Όμπρε πήγε μόνο μία φορά, αλλά δεν μπήκε μέσα. Συνάντησε έξω από το μαγαζί, αυτήν την παρέα, και μαγνητοφώνησε την συζήτηση, με ένα κρυμμένο μαγνητοφωνάκι. Είναι φανερό, πως μεταφέρει μια άτυχη συνάντηση που είχε με χούλιγκανς, έξω από το μαγαζί, αλλά δεν έχει εικόνα, για την γενική κατάσταση, που επικρατούσε μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην διαδικασία της έρευνας, συζήτησα και με αυτούς που σύχναζαν στην ντισκοτέκ, και που αναφέρω στο άρθρο.
Αυτά είχα να πω, και γράμματα γνωρίζω.
ποιον Τουρκο? τον αναρχικο απο τα εξάρχεια? αν ναι εγώ τον πηγα εκει μαζι με τον βαγγελη τον ροκαμπιλα για τι τους ειχα ζαλισει. Δεν τους αρεσε...
ΔιαγραφήΤον Τουρκοβασίλη τον φωτογράφο εννοεί. Όχι το δίδυμο που αναφέρεις... απορώ πώς περίμενες να αρέσει του Βαγγέλη. Μετά το '85 τον πήγες που η αρντανοχουλιγκανίαση χτύπαγε ταβάνια; Το Crazy κράταγε κάπως πιο χαρακτήρα.
ΔιαγραφήΥΓ. Φιλιά Ρούλα, σε θυμάμαι από τη πρώτη Rainbow... Μίλησα και με τον Μπιλλή χθες βράδυ στο τηλέφωνο.
εγω ημουν εκει απο το 1983 εως το 87 . Ματά τουριστας. Πριν ημου στο Crazy Ισχυουν ολα και τα καλα και τα κακά αλλα το κλίμα και τα παιδια ηταν αλλος κοσμος. Αν ησουν ενταξει ηταν ολοι φιλοι σου για παντα. Εζησα εκει μέσα. Mεσα στον καπνο ανεπνεα ελευθερια . Πήγαινα με τα ποδια απο τον Χολαργο και με το λεωφορειο απο την αγια Παρασκευή 3 εως 4 φορές την βδομάδα και μετα εκοψα τα ΣαβBατα γιατι γεμιζε ξενερωτους. Ηταν ομως πιο παλια Studio 1. Maximos o Σαξωνας ή ο Μαξιμος ο motorhead με μια αλυσιδα κομπολοι παντα στο χερι πληρη πανοπλια με σιδερα (Ful mettal jacket) και τα μαλλια μπροστα στα ματια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά οι αληθινοί Θαμώνες δε παταγαμε ποτέ το Σάββατο
ΔιαγραφήΌσο για τα μαχαίρια πέσανε στη rainbow από άτομα της 7 ...
DISCOTEQUE ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΣΚΟΘΗΚΗ,ο προγονος των music clubs...πολύ σωστη η παρατηρηση κε Νταλουκα
ΑπάντησηΔιαγραφήEΠΙΣΗΣ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΑΦΗΣΕ Η "REBOUND" ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισης το ΒΟΟΖΕ της ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ στα καλα της χρονια, στη δεκ.90.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι μια σκηνή… καθόμουν στα κάγκελα της ομπρε και ένας πανκης δεν έφευγε όπως του έλεγαν από το μαγαζί Προφανώς είχε προηγούμενα. Με τσαμπουκά κάθισε έξω και περίμενε. Τότε σκάει μύτη ένα φορτηγάκι κλούβα, και ένας χοντρός του λέει «έλα δω ρε μουνί» και τον πλακώνει με ένα γκλοπ. Τον τσουβαλιάζουν άλλοι 2 μέσα στο φορτηγάκι και ο Κούτσικος τους λέει «παιδιά, γαμήστε τον!» Η πόρτα κλείνει και φορτηγάκι ξεκινάει.
ΑπάντησηΔιαγραφή