Φωτο: Από αριστερά: Όρθιοι- Αλμπέρτος Λεβή, Κώστας Ποθουλάκης, Γιώργος Μακρίδης. Κάτω- Τάκης Πολυχρονόπουλος (1979)
Η γένεση του πανκ στην Ελλάδα.
Από το 1977 ακόμη, αρχίζουν και σχηματίζονται κάποια ελληνικά πανκ συγκροτήματα, όπως οι TRASH, του Γιάννη Μπελτέκα, οι οποίοι όμως κινούνται στο πνεύμα του New Wave. Στην χώρα μας, η μουσική απαρχή της πανκ κουλτούρας εντοπίζεται το φθινόπωρο του 1978, όταν σχηματίζεται το συγκρότημα ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ
οι οποίοι, με αρχηγό τον Γιώργο Μακρίδη, παρουσιάζουν τα πρώτα ελληνικά τραγούδια που μπορούν να συσχετιστούν με το πνεύμα του πανκ.
Οι ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ ορίζουν, ευθύς εξαρχής, επιθετικά την αντίθεσή τους με το ροκ. Είναι η πρώτη φορά που ένα συγκρότημα νεολαίας θεωρεί κατεστημένο, σάπιο και ξεπερασμένο το παραδοσιακό ροκ και όλα όσα συνδέονται με το Καλοκαίρι της Αγάπης.
Ο δημιουργικός πυρήνας των Παρθενογένεσις. Από αριστερά: Τάκης Πολυχρονόπουλος ή Pete Rose και Γιώργος Μακρίδης ή Bassman. Φωτογραφία αγνώστου από συναυλία του συγκροτήματος, αρχές 1980
Είναι η πρώτη φορά που απορρίπτονται ανοιχτά και προκλητικά, οι ιερότεροι μύθοι του ροκ, ενώ η τέχνη και η έκφραση παίρνουν, ιδεολογικά, πολύ διαφορετικές διαστάσεις.
Σε «Μανιφέστο» που κυκλοφορούν το Πάσχα του 1979, γράφουν…
«Δεν έχει ψυχή και ούτε αξίζει. Είναι παλιό και σκουριασμένο και δεν δουλεύει…»
Στις συναυλίες που δίνουν, εξηγούν ότι αυτό το μυστηριώδες
«παλιό» και «σκουριασμένο», «που δεν έχει ψυχή», είναι το ροκ, που έχει πεθάνει και «αν το πιστέψεις, τότε το πτώμα του σε εγκλωβίζει».
Ο αρμονίστας του συγκροτήματος, Billy Lod (Βασίλης Παλαιοκώστας), στη διάρκεια των συναυλιών, συνηθίζει να σπάει στο στόμα του αμπούλες με μπογιά που μοιάζει με αίμα. Πέφτει κάτω, παριστάνοντας το ροκ που πεθαίνει.
Τον Αύγουστο του 1980, σε ροκ φεστιβάλ στου Ζωγράφου, οι
ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ εμφανίζονται υπερόπτες και προκλητικοί. Δηλώνουν ξανά τον «θάνατο του ροκ», και παρουσιάζουν το House of The Rising Sun, έναν από τους παραδοσιακούς «ύμνους», σε πανκ εκτέλεση. Τα φρικιά, φρικάρουν και τους πετάνε γιαούρτια.
δηλώνοντας ότι δεν πενθούν, αλλά χαίρονται που το ροκ έχει πεθάνει. Στα φρικιά που διαμαρτύρονται γι’ αυτές τις δηλώσεις, πετά-
νε από την εξέδρα πιπίλες, καταδεικνύοντάς τα έτσι σαν μωρά, που δεν αντιλαμβάνονται το νέο πνεύμα στην Τέχνη. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι οπαδοί των ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ έρχονται στα χέρια με τους ροκάδες. Όλα αυτά δίνουν στο συγκρότημα διασημότητα και οι εταιρείες τούς πλησιάζουν για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα του πρώτου δίσκου.
Όμως, οι ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ ξαφνικά διαλύονται χωρίς να κάνουν τον πολυ-αναμενόμενο δίσκο. Έτσι το έργο τους δεν καταγράφεται δισκογραφικά, γι’ αυτό και στα χρόνια που ακολουθούν, λίγο-λίγο ξεχνιούνται.
Ιδέα παίρνουμε για τον ήχο του γκρουπ, από μία (αυτή που κάπως ακούγεται) από τις δύο ηχογραφήσεις που διασώθηκαν. Η ηχογράφηση έγινε με κασετοφωνάκι της εποχής από τον Billy Lod, τον Ιούνιο του 1980, σε μια ερειπωμένη μονοκατοικία, στην
Ηλιούπολη, που το γκρουπ χρησιμοποιούσε σαν στουντιάκι/προβάδικο. Στην κασέτα έχουν σωθεί οι πρόβες από δέκα τραγούδια, ανάμεσα στα οποία είναι και η διασκευή του House of The Rising Sun, αλλά και το καλύτερό τους τραγούδι, το Feeling.
Οι ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ θα δώσουν στο ελληνικό ροκ τρία νέα σχήματα, που αν και δεν έχουν τη μαγεία του μητρικού γκρουπ, θεωρούνται από τα καλύτερα του ελληνικού New Wave. Τα γκρουπ
αυτά είναι: οι Villa 21 που σχηματίζει ο Κώστας Ποθουλάκης, οι FMQ που σχηματίζουν οι Γιώργος Μακρίδης και Τάκης Πολυχρονόπουλος και οι Statues In Motion, που σχηματίζει ο Billy Lod.
Η γένεση του πανκ στην Ελλάδα.
Από το 1977 ακόμη, αρχίζουν και σχηματίζονται κάποια ελληνικά πανκ συγκροτήματα, όπως οι TRASH, του Γιάννη Μπελτέκα, οι οποίοι όμως κινούνται στο πνεύμα του New Wave. Στην χώρα μας, η μουσική απαρχή της πανκ κουλτούρας εντοπίζεται το φθινόπωρο του 1978, όταν σχηματίζεται το συγκρότημα ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ
οι οποίοι, με αρχηγό τον Γιώργο Μακρίδη, παρουσιάζουν τα πρώτα ελληνικά τραγούδια που μπορούν να συσχετιστούν με το πνεύμα του πανκ.
Οι ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ ορίζουν, ευθύς εξαρχής, επιθετικά την αντίθεσή τους με το ροκ. Είναι η πρώτη φορά που ένα συγκρότημα νεολαίας θεωρεί κατεστημένο, σάπιο και ξεπερασμένο το παραδοσιακό ροκ και όλα όσα συνδέονται με το Καλοκαίρι της Αγάπης.
Ο δημιουργικός πυρήνας των Παρθενογένεσις. Από αριστερά: Τάκης Πολυχρονόπουλος ή Pete Rose και Γιώργος Μακρίδης ή Bassman. Φωτογραφία αγνώστου από συναυλία του συγκροτήματος, αρχές 1980
Είναι η πρώτη φορά που απορρίπτονται ανοιχτά και προκλητικά, οι ιερότεροι μύθοι του ροκ, ενώ η τέχνη και η έκφραση παίρνουν, ιδεολογικά, πολύ διαφορετικές διαστάσεις.
Σε «Μανιφέστο» που κυκλοφορούν το Πάσχα του 1979, γράφουν…
«Δεν έχει ψυχή και ούτε αξίζει. Είναι παλιό και σκουριασμένο και δεν δουλεύει…»
Στις συναυλίες που δίνουν, εξηγούν ότι αυτό το μυστηριώδες
«παλιό» και «σκουριασμένο», «που δεν έχει ψυχή», είναι το ροκ, που έχει πεθάνει και «αν το πιστέψεις, τότε το πτώμα του σε εγκλωβίζει».
Ο αρμονίστας του συγκροτήματος, Billy Lod (Βασίλης Παλαιοκώστας), στη διάρκεια των συναυλιών, συνηθίζει να σπάει στο στόμα του αμπούλες με μπογιά που μοιάζει με αίμα. Πέφτει κάτω, παριστάνοντας το ροκ που πεθαίνει.
ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ εμφανίζονται υπερόπτες και προκλητικοί. Δηλώνουν ξανά τον «θάνατο του ροκ», και παρουσιάζουν το House of The Rising Sun, έναν από τους παραδοσιακούς «ύμνους», σε πανκ εκτέλεση. Τα φρικιά, φρικάρουν και τους πετάνε γιαούρτια.
Φωτο: Παρθενογένεσις, στο Κύτταρο, Ιούνιος 1980. Από αριστερά: Κώστας Ποθουλάκης, Τάκης Πολυχρονόπουλος και Γιώργος Μακρίδης
Όλα τους τα τραγούδια είναι συνθέσεις του Γιώργου Μακρίδη
(αρχηγός και μπασίστας του γκρουπ, με το ψευδώνυμο Bassman),
και όλα έχουν αγγλικό στίχο. Τραγουδάει ο Τάκης Πολυχρονόπουλος, με το ψευδώνυμο Pete Rose. Έχει βαμμένα κόκκινα μαλλιά και τεράστια γυαλιά, που του δίνουν παράξενη όψη. Φοράει, άλλοτε ριγωτά παντελόνια και κοντές γραβάτες και άλλοτε πέτσινα και λαμέ, που έχει αγοράσει από το Remember.
Γρήγορα κατορθώνουν να συσπειρώσουν γύρω τους δεκάδες θαυμαστές και τον Νοέμβριο του 1980, αρχίζουν τις εμφανίσεις τους στο κλαμπ Paranoid (Λεωφόρος Βουλιαγμένης 200), όπου
ενώπιον ενός πλήθους πανκ και New Wave οπαδών, δίνουν απερίγραπτες σουρεαλιστικές παραστάσεις.
Τον Δεκέμβριο του 1980 εμφανίζονται σε φεστιβάλ «Μαμούθ» ροκ συγκροτημάτων στο Σπόρτιγκ, φορώντας λευκά περιβραχιόνια,(αρχηγός και μπασίστας του γκρουπ, με το ψευδώνυμο Bassman),
και όλα έχουν αγγλικό στίχο. Τραγουδάει ο Τάκης Πολυχρονόπουλος, με το ψευδώνυμο Pete Rose. Έχει βαμμένα κόκκινα μαλλιά και τεράστια γυαλιά, που του δίνουν παράξενη όψη. Φοράει, άλλοτε ριγωτά παντελόνια και κοντές γραβάτες και άλλοτε πέτσινα και λαμέ, που έχει αγοράσει από το Remember.
Γρήγορα κατορθώνουν να συσπειρώσουν γύρω τους δεκάδες θαυμαστές και τον Νοέμβριο του 1980, αρχίζουν τις εμφανίσεις τους στο κλαμπ Paranoid (Λεωφόρος Βουλιαγμένης 200), όπου
ενώπιον ενός πλήθους πανκ και New Wave οπαδών, δίνουν απερίγραπτες σουρεαλιστικές παραστάσεις.
δηλώνοντας ότι δεν πενθούν, αλλά χαίρονται που το ροκ έχει πεθάνει. Στα φρικιά που διαμαρτύρονται γι’ αυτές τις δηλώσεις, πετά-
νε από την εξέδρα πιπίλες, καταδεικνύοντάς τα έτσι σαν μωρά, που δεν αντιλαμβάνονται το νέο πνεύμα στην Τέχνη. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι οπαδοί των ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ έρχονται στα χέρια με τους ροκάδες. Όλα αυτά δίνουν στο συγκρότημα διασημότητα και οι εταιρείες τούς πλησιάζουν για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα του πρώτου δίσκου.
Όμως, οι ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ ξαφνικά διαλύονται χωρίς να κάνουν τον πολυ-αναμενόμενο δίσκο. Έτσι το έργο τους δεν καταγράφεται δισκογραφικά, γι’ αυτό και στα χρόνια που ακολουθούν, λίγο-λίγο ξεχνιούνται.
Ιδέα παίρνουμε για τον ήχο του γκρουπ, από μία (αυτή που κάπως ακούγεται) από τις δύο ηχογραφήσεις που διασώθηκαν. Η ηχογράφηση έγινε με κασετοφωνάκι της εποχής από τον Billy Lod, τον Ιούνιο του 1980, σε μια ερειπωμένη μονοκατοικία, στην
Ηλιούπολη, που το γκρουπ χρησιμοποιούσε σαν στουντιάκι/προβάδικο. Στην κασέτα έχουν σωθεί οι πρόβες από δέκα τραγούδια, ανάμεσα στα οποία είναι και η διασκευή του House of The Rising Sun, αλλά και το καλύτερό τους τραγούδι, το Feeling.
Οι ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ θα δώσουν στο ελληνικό ροκ τρία νέα σχήματα, που αν και δεν έχουν τη μαγεία του μητρικού γκρουπ, θεωρούνται από τα καλύτερα του ελληνικού New Wave. Τα γκρουπ
αυτά είναι: οι Villa 21 που σχηματίζει ο Κώστας Ποθουλάκης, οι FMQ που σχηματίζουν οι Γιώργος Μακρίδης και Τάκης Πολυχρονόπουλος και οι Statues In Motion, που σχηματίζει ο Billy Lod.
Πραγματικά ενδιαφέρον κείμενο, ειδικά για άτομα σαν εμένα, που είμαι 30 και διαβάζω ιστορίες απο μια άλλη εποχή για την οποία δεν έχω καμμία εικόνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ αδιανόητο το ότι στο τέλος δεν αναφέρεις για το LP!..
"Στα φρικιά που διαμαρτύρονται γι’ αυτές τις δηλώσεις, πετά-
νε από την εξέδρα πιπίλες, καταδεικνύοντάς τα έτσι σαν μωρά, που
δεν αντιλαμβάνονται το νέο πνεύμα στην Τέχνη."
-Πολύ μπροστά...
Πληρέστατο + πολύ ενδιαφέρον άρθρο (bio / photos / ήχος), συγχαρητήρια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήRIP Κώστα...
Σας ενημερώνω οτι από τον Απρίλη κυκλοφορεί συλλεκτικό βινύλιο από την b-other side φτιαγμένο από την κασέτα της πρόβας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε "Ανώνυμε", βλέπω ότι υπάρχει μια εμμονή για τις δραστηριότητες της b-other side Θα ήθελα λοιπόν να σε ενημερώσω ότι, το μπλογκ δεν συνδέεται με εταιρείες. Το μπλογκ ενδιαφέρεται μόνο να παρέχει έγκυρη πληροφόρηση για καλλιτεχνικά έργα και νεανικές δράσεις. Οι εταιρείες αντίθετα, συνήθως ενδιαφέρονται περισσότερο για τη διακίνηση "προϊόντων" παρά για την έγκυρη πληροφόρηση. Όταν οι δραστηριότητες μιας εταιρείας, θα ενδιαφέρονται και για την έγκυρη πληροφόρηση, τότε θα αναφέρονται και από το μπλογκ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ.
ΔιαγραφήΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ + 77 / ΝΕΟ ROCK /ORIGINAL MUSIC / IN ATHENS PLAKA LIVE: TIFFANYS,2001 CLUB,SKYLAB, MARQUE CLUB,SOFITA, KYTTARO CLUB 78, LIVE ALSO AT : 100 CLUB U.K. / MAXIMUS LONDON 80 S .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ 77 ΝEW ROCK LIVE BAND , TIFFANYS ,SKYLAB, 2001 CLUB, KYTTARO ,MARQUE CLUB, PUDDLES , 100 CLUB / MAXIMUS CLUB U.K / ALSO CIGS AT CINEMAS N THEATERS, N SPORTING. ORIGINAL MUSIC LIVE.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι από τις τάξεις των παρθενωγενεσις πέρασε και ο Tommie Bouzianis (μια από τις 10 καλύτερες κιθάρες για τα 80s σε δημοψήφισμα γνωστού περιοδικού της εποχής) όπου με τη σειρά του δημιούργησε τους X mandarina duck και αργότερα να συνεχίσει μόνος του σε διεθνή πορεία εκτός συνόρων με έδρα το Λονδίνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ.Επισης για την ιστορία όπως ανέφερες αγαπητέ Μανώλη είναι ο Bouzianis ήταν αυτός που πέταγε τις πιπιλες στο live του Σπορτινγκ για να εξοργίσει τα φρικιά όπως μου έχει προσωπικά εκμυστηρεύτει ο ίδιος...Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, συνεχίστε την υπέροχη δουλειά...!!!