που γίνονται στις 17 Νοεμβρίου 1974. Στα σκαλιά του Πολυτεχνείου –σύμβο-
λο πια της Δημοκρατίας– η Μαρία Φαραντούρη, ο Αντώνης Καλογιάννης και ο Νίκος Ξυλούρης, τραγουδούν ξανά τα «Τραγούδια της Φωτιάς» που είχαν δώσει παλμό στους αγώνες της αντιδικτατορικής νεολαίας.Όλες οι φωτο: Νίκη Τυπάλδου.
Η πτώση της χούντας είναι αναπόφευκτη μετά την εισβολή των
Τούρκων στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου του 1974. Οι Έλληνες, φαί-
νεται να οδηγούνται σε πόλεμο και η κωμικοτραγική επιστράτευ-
ση φέρνει στο φως την πραγματικότητα: ο στρατός είναι διαλυμέ-
νος από αυτούς τους ίδιους τους στρατοκράτες. Στις 24 Ιουλίου, ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής έρχεται από τη Γαλλία σαν από μηχανής
θεός, ξεπερνά την πολεμική κρίση και προκηρύσσει εκλογές στις
οποίες για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία θα λάβουν μέ-
ρος κόμματα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Το ΚΚΕ νομιμοποιεί-
ται και εμφανίζεται η νέα δύναμη, το ΠΑΣΟΚ, με αρχηγό τον Ανδρέα
Παπανδρέου.
Η ύστερη εποχή διαμορφώνεται σε τρεις περιόδους:
• Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (1974-76), όπου το ροκ
μπαίνει σε αγρανάπαυση και «καλλιεργείται» το λεγόμενο πολιτικό
και αντάρτικο τραγούδι
• Τα χρόνια της ροκ αναζωπύρωσης (1976-80), όπου η ροκ κουλ-
τούρα εμφανίζεται πάλι, με κέντρο την πλατεία Εξαρχείων
• Τα χρόνια της μελαγχολικής δεκαετίας (1980-90), όπου διάφο-
ρες ομάδες, όχι πάντα με κοινή διάθεση, απαρτίζουν το τελικό παζλ
του κλασικού ροκ στην Ελλάδα.
Νοέμβριος του 1974.Μέγα πλήθος συρρέει στο Πολυτεχνείο για να τιμήσει την πρώτη επέτειο. Στα κάγκελα
(αλλά και παντού στον μέσα χώρο) ο κόσμος έχει αναρτήσει εκατοντάδες αναθήματα για τους νεκρούς ήρωες: ανθοδέσμες, ποιήματα και ζωγραφιές,
που σήμερα, αν υπήρχαν, θα
ήταν πολύτιμες μαρτυρίες αλλά
δυστυχώς αφέθηκαν να χαθούν.
Ένα από τα ποιήματα, είναι
εξαιρετικά αιχμηρό και δυσοίωνο. Εννοεί ότι οι ήρωες που πέρασαν στον αιώνιο ύπνο, δεν θα
δουν (ευτυχώς) ποτέ τους συντρόφους τους, που «κοιμούνται ξύπνιοι για να πεθαίνουν κάθε μέρα ζωντανοί».
Το ποίημα αυτό, περιγράφει το μέλλον,
κάτι που λίγοι μπορούσαν τότε να δουν.
Η λαμπερή επανάσταση, η ευκαιρία για πραγματική αλλαγή, χανόταν μέσα στις εξαργυρώσεις και στις κομματικές διαμάχες.
Η Νίκη Τυπάλδου (αριστερά),είναι η κοπέλα που τράβηξε αυτές
τις φωτογραφίες και που λίγα χρό-
νια αργότερα έγινε η προσωπική φω-
τογράφος του Ανδρέα Παπανδρέου.
Σε μία από τις φωτογραφίες της (κάτω),
βλέπουμε έναν τοίχο από
το κτίριο του Πολυτεχνείου, όπου
είχε γραφτεί ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕ-
ΧΝΕΙΟ.
Το σύνθημα αυτό, εξέφραζε
όλους όσοι ήθελαν να συνδέσουν την
αντιδικτατορική νεολαία με το ΕΑΜ,
και η φωτογραφία αυτή αποδεικνύει
ότι ο καβγάς για την «κληρονομιά»
είχε ήδη αρχίσει από τους πρώτους
μήνες της μεταπολίτευσης. Κάποιος,
διόρθωσε το σύνθημα σβήνοντας τις
δύο πρώτες λέξεις και γράφοντας τε-
λικά ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ – ΤΟ ΠΟΛΥ-
ΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ. Δυστυχώς, η ένωση
δεν ήταν δυνατή σε ένα μεταπολιτευ-
τικό περιβάλλον όπου διάφορες ομά-
δες θρυμμάτιζαν τις κοινές μνήμες
και παράλλαζαν την ιστορία στα μέ-
τρα των κομματικών συμφερόντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου