ΟΙ ΜΠΑΛΛΑΝΤΕΣ Γιώργος Ρωμανός, 1965.

Οι «Μπαλλάντες» ηχογραφούνται στις 16 Ιανουαρίου 1965, την προηγούμενη μέρα από μία συναυλία στον ΟΡΦΕΑ, όπου ο Μάνος Χατζιδάκις παρουσιάζει τον δεκαοκτάχρονο καλλιτέχνη. Είναι κάτι σχεδόν αδιανόητο, ένας νεαρός που μόλις είχε τελειώσει το Γυμνάσιο, συνθέτει  τόσο ώριμα, πλούσια και αισθαντικά τραγούδια που ακόμη και σήμερα μοιάζουν αξεπέραστα.

Μπορεί όμως αυτός ο δίσκος να θεωρηθεί ότι εκφράζει το ανυπότακτο πνεύμα των beatniks; Όταν κυκλοφόρησε θεωρήθηκε προϊόν της «δεξιάς αισθητικής». Ο Ρωμανός σαν μαθητής ήταν μέλος της Βασιλικής Χορωδίας και εκείνη η συναυλία του ΟΡΦΕΑ
 είχε διοργανωθεί από τη νεολαία της ΕΡΕ. Αυτά ήταν αρκετά για να σταμπάρουν τον νεαρό καλλιτέχνη στον δεξιό ιδεολογικά χώρο.

Ο Μάνος Χατζιδάκις διευθύνει στη συναυλία του Γιώργου Ρωμανού που δόθηκε στον ΟΡΦΕΑ στις 17 Ιαν. 1965. 

Όμως αυτή η επιφανειακή τακτοποίηση έκρυβε την μεγάλη αλήθεια: τα δώδεκα αυτά τραγούδια –που το ένα ήταν σε στίχους του κομμουνιστή Γιάννη Ρίτσου- ξεπερνούσαν κάθε ιδεολογία αφού μιλούσαν την γλώσσα της καρδιάς. Επρόκειτο για ένα ταξίδι εσωτερικό στην τιμή και στον έρωτα που συνοδευόταν όμως και από ένα εξωτερικό ταξίδι. Είναι το ταξίδι απομάκρυνση από τα οικογενειακά «πρέπει». Και όταν ο πατέρας του αντιδρά –τον θέλει οδοντίατρο- ο νεαρός καλλιτέχνης φτάνει στο σημείο να αλλάξει όνομα και να εκτοξευθεί στο δικό του διάστημα με το ψευδώνυμο Ρωμανός που αποτελεί το διακριτικό του σε αυτόν τον εξαίσιο beat χώρο. 

Στον Ρωμανό, δεν βλέπουμε την προκλητική συμπεριφορά των μπητνίκων, βλέπουμε όμως την βαθύτερη ουσία του beat που είναι η αναζήτηση της αλήθειας, η απομάκρυνση από το πλαστικό εισαγόμενο και το πλησίασμα στην αυθεντική νεανική άνοιξη. Στον δίσκο ΜΠΑΛΛΑΝΤΕΣ καταθέτει ένα τραγούδι απίστευτης ομορφιάς… 

     ΜΙΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΜΑΚΡΙΝΗ

Μια ηλιαχτίδα μακρινή, πήρε την αγάπη μου μαζί.

Είναι μες στα σύννεφα,χλωμή, 

η καλή μου.

Μικρή μου αγάπη,

Όταν η Άνοιξη θα ρθει, θα σε κρατήσω στα δάχτυλά μου σαν  βροχή.

Μια μέρα που'χε συννεφιά, έφυγε η αγάπη μου μακριά.