ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΝΙΣΗ. ΑΝΙΚΗΤΟ ΤΟ ΚΙΤΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«Πέστε κάτι καλό ρε ζώα, για μένα...». 

Η Κατερίνα Στανίση είναι πονηρή βλαχάρα. Τους έχει βάλει στην πρίζα. Τελικά η διαφήμιση, διαφήμισε περισσότερο τη «θεά» με την τραβεστογόβα και λιγότερο τα ΤΖΑΜΠΟ με τα παιχνίδια.

Ο σκυλοκαυγάς, που ακολούθησε, υπήρξε και ωφέλιμος, αφού μάθαμε και άγνωστες λέξεις.


Συγκεκριμένα, ο Κραουνάκης, περιέλουσε όλους, όσοι τόλμησαν να κατηγορήσουν την φιλενάδα του, την Στανίση, με πάμπολλα και ευφάνταστα «κοσμητικά» επίθετα...

1.Μεταλλαγμένα Ούφα

2.Τσιράκια της αντίδρασης

3.Σεσημασμένα άκαβλα

4.Αγοραία σιχάματα

5.Χάπατα του Κοκκιναρά

Σταματώ στα πέντε, λέγοντας μόνο ότι είναι τόσα πολλά στο μανιφέστο της διαμαρτυρίας του, ώστε μπορεί να γραφτεί ολόκληρο λεξικό για καλό ξεκατίνιασμα ή ΟΔΗΓΟΣ ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΣΤΕ ΡΟΜΠΕΣ. Ο Κραουνάκης τα είπε χύμα. Άλλοι τα είπαν πιο θεωρητικά, όπως ο Φον Τρούσας. 
Αυτός κι αν είναι θεωρητικός! Το μόνο που, μας προβλημάτισε λίγο, δεν ήταν ξεκάθαρος, όπως ο Κραουνάκης. Για παράδειγμα, αυτός ο αμίμητος Δελαπατρίδης, μεταξύ άλλων, έγραψε... 

«Θ’ αρέσει πολύ στους γκέι η διαφήμιση –είμαι σίγουρος– αλλά αρέσει και σ’ εμένα που δεν είμαι» 
(Φώντας Τρούσας. ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ) 

Εδώ, Φον, υπάρχει θέμα. Αν αρέσει στους γκέι και είσαι γι αυτό σίγουρος, σημαίνει ότι κατέχεις καλά την ψυχολογία των γκέι. Αλλά, αν ισχύει αυτό, πώς δηλώνεις μετά, ότι γκέι δεν είσαι; Φάσκεις και αντιφάσκεις.

Ώστε λοιπόν, η βλαχάρα, πάλι τα κατάφερε. Και έγινε πρώτο θέμα. Παραπονιέται όμως, λέει πως απλά έπαιξε τον ρόλο της νονάς και τι το επιλήψιμο έχει; Συμφωνούμε. Απλά η κυρία κατά καιρούς αλλάζει ρόλους. Άλλοτε έπαιξε τον ρόλο «Πώς να έρθω στο σπίτι χωρίς βρακί στον κώλο». Εννοώ, όταν έκανε την φωτογράφηση για το Playboy. Ένας ρόλος κι αυτός. 
Η Στανίση το χει πιάσει το νόημα. Κατά που φυσάει ο άνεμος, αρμενίζει. 
Πότε καψουροθεά στα μπουζούκια. 
Πότε με τολμηρά εσώρουχα. Πότε η νουνά που φέρνει τα δώρα. 
Αλλά, πάντα πατάει σε μια σταθερά: 
Το κορίτσι του λαού, εκ Νάουσας, με δακρύβρεχτα παιδικά χρόνια. 
Αφομοίωσε φαίνεται τέλεια την τεχνική του Ελευθέριου Πανταζή, ο οποίος μας είχε πρήξει τα ούμπαλα, με εκείνο το κασελάκι που δούλευε μικρός ως λούστρος. 
Ξανθοπούλιος μέθοδος, το κλάμα κορόμηλο και μετά βίλες. 
Εν τω μεταξύ, το θέμα μπαίνει αλλιώς. 
Το θέμα δεν είναι το δράμα της νονάς που δεν μπορεί να έρθει με τα χέρια της άδεια. Και για λόγους τιμής, αδειάζει όλα τα ράφια. 
Το θέμα είναι το δράμα του έλληνα. 
Που δεν έχει φράγκο ούτε για πατατάκια. 
Και δεν θα πάρει φέτος αρνί. 
Και από πάνω, θα τον δουλεύουν οι βλαχάρες της κακιάς ώρας. Συνεπικουρούμενες από τους χύμα φίλους και τους Στανιόβιους Φον. 
Και αυτός ο Έλληνας, ο ταπί και ρέστος, τσιμπάει και χειροκροτεί τις όποιες νεόπλουτες καραβλαχάρες με τα Γκωτιέ. 
Αυτός ο έλληνας, ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ;