ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ- Ζωντανή Ηχογράφηση, ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ. Καλοκαίρι του 1983.

Νικόλας Άσιμος και Τόλης Βουλτζάτης, στη σκηνή του ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ. Φωτογραφία, Μανώλης Νταλούκας, Καλοκαίρι, 1983.

Η ηχογράφηση, έγινε από εμένα το Καλοκαίρι του 1983, στο αναψυκτήριο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ, όπου ο Άσιμος παρουσίαζε ΚΡΟΚ πρόγραμμα: τραγούδια, σχόλια-ανακοινώσεις και αυτοσχέδιες καταστάσεις.
Η ηχογράφηση (υπάρχει μόνο στις Κρυφές Σελίδες του μπλογκ), έχει μεγάλη αξία για τη μελέτη του Άσιμου, αφού διασώζει εκτός από τα τραγούδια και τις «ανακοινώσεις», με τις οποίες ο Άσιμος, προσπαθεί να εξηγήσει τη φιλοσοφία του.

Εκτός από την ηχογράφηση, τράβηξα εκείνη τη βραδιά, μια σειρά από φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες, αποτυπώνουν μια αυτοσχέδια κατάσταση που συνέβη εκεί, με πρωταγωνιστές τον Άσιμο και τον Λήτη. Σε αυτό το αυτοσχέδιο δρώμενο, ο Λήτης κινείται σπασμωδικά, στηριζόμενος σε  μαγκούρα, ενώ ο Άσιμος έπαιζε σκοπό σε μεγάλο ταμπούρλο, επί του οποίου ήταν από τον ίδιο γραμμένο «Ω ΠΑΛΙΟΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΣΤΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ»

Επί σκηνής ο Νικόλας Άσιμος, η Λίτσα και η Ισιδώρα. Διακρίνεται δεξιά, η κιθάρα του Τόλη Βουλτζάτη και τμήμα από το σομπρέρο. Φωτογραφία Μ.Νταλούκας, Καλοκαιρι 1983.

Αριστερά: Βουλτζάτης, Ισιδώρα και Άσιμος. Φωτ.Μ.Νταλούκας, ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ Καλοκαίρι 1983.

Στην ηχογράφηση περιλαμβάνεται επίσης, μια σειρά «ρεμπέτικων» τραγουδιών, που μία απίθανη κομπανία παρουσίασε, καλεσμένη από τον Άσιμο. Μία κοπέλα ακόμη, που είπε ότι ονομάζεται Τάνια, ζήτησε να τραγουδήσει. Η βραδιά περιείχε και τραγούδια που είπε ο Λήτης και ο φίλος μου Δημήτρης Κριτσωτάκης, αλλά αυτά τα τραγούδια δεν κατόρθωσα να τα ηχογραφήσω, διότι εν τω μεταξύ, είχε τελειώσει η μοναδική 90άρα κασέτα που είχα.

Ο Άσιμος μας κοιτά, έχοντας πίσω του στον ουρανό το "μισό φεγγάρι" που όπως έλεγε "με μισεί και το μισώ". Κατά την σημειολογία του Άσιμου, το μισό φεγγάρι συμβόλιζε τον ανολοκλήρωτο άνθρωπο, αυτόν που φορούσε κλουβί. Το ολόγιομο αντίθετα, ήταν το σύμβολο του ολοκληρωμένου ανθρώπου, εντός της Ροής ή Ουσίας. Φωτο: Μ.Νταλούκας, ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ, Καλοκαίρι 1983.

Δεν ήταν εύκολο να αποκρυπτογραφήσεις την σημειολογία του Άσιμου, για παράδειγμα, ένα μεγάλο σομπρέρο που υπήρχε στη σκηνή, δεν ήταν απλό ντεκόρ. Χρησίμευε ως σύμβολο ελευθερίας. Μία ελεύθερη παράσταση, κατά τον Άσιμο, έπρεπε να δέχεται μόνο κατά την ελεύθερη βούληση των ακροατών, συνεισφορές. Όπως δηλαδή στις εκκλησίες βγαίνει ο δίσκος, έτσι και στον Άσιμο δεν πλήρωνες εισιτήριο, αν ήθελες, έριχνες κάτι σε ένα καπέλο. Τον έρανο πραγματοποίησε μία από τις δύο κοπέλες που έπαιζαν με τον Άσιμο στη σκηνή, το όνομά της ήταν Ισιδώρα. Ή άλλη κοπέλα, που έπαιζε πλήκτρα, ήταν η Λίτσα, πιστή ακόλουθος της ομάδας της Βόλτας. Μαζί με τον Άσιμο, έπαιζε ο βασικός του και πιστότερος συνεργάτης, ο Τόλης Βουλτζάτης. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, ότι ενώ σχεδόν δεν υπήρχε ακροατήριο, θα ήμασταν καμιά εικοσαριά άτομα, ο Άσιμος έπαιζε με όρεξη σαν, το ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ, να ήταν γεμάτο κόσμο. Και όχι μόνο έπαιζε με όρεξη, αλλά κάποια στιγμή αποσύρθηκε μαζί με τις κοπέλες για να αλλάξουν ρούχα (!) και να κάνουν δεύτερη εμφάνιση.

Ένα απόσπασμα από τις ανακοινώσεις που έκανε ο Άσιμος εκείνη τη βραδιά, αρχίζει με τη διάκριση μεταξύ της έννοιας του «δούλου» και της έννοιας του «αυτόδουλου». Ο δούλος, κατά τον Άσιμο, είναι αυτός που εθελοντικά μπαίνει σε ένα κλουβί. Ο αυτόδουλος, είναι εκείνος που πραγματοποιεί την μετάβαση στην αυτογνωσία και συνεπώς γίνεται δούλος του εαυτού του. 

Σε άλλη ανακοίνωση του Άσιμου, τον ακούμε να διηγείται ένα περιστατικό. Ένας ταξιτζής πέρασε αφηρημένος πολυσύχναστη διασταύρωση, χωρίς να κόψει καθόλου ταχύτητα και χωρίς να προσέξει. Ο Άσιμος, εξηγεί ότι ο λόγος που δεν συνέβη τρακάρισμα, ήταν ότι τον οδηγούσε η «Ουσία». Η ουσία, για τον Άσιμο, έχει την ίδια σημασία με αυτό που ονόμαζε και «Ροή». Ισοδυναμεί με την ψυχή ή τον ανώτερο εαυτό, που αγρυπνά ακόμη και όταν το σώμα κοιμάται. Στην σημειολογία του Άσιμου, η «Μάχη της Παραμυθιάς», είναι η μάχη που πρέπει να δώσουμε με τον εαυτό μας για να συνειδητοποιήσουμε την Ουσία και να γίνουμε ένα με την Ροή.